.
.
.
ขออนุญาติ แสดงความเห็นคะ

สิ่งที่อ่านเจอในข้อความข้างบน เป็นสัญญาจากสุตตมยปัญญา

ซึ่งมันผ่านการตรอง กรอง และย่อย จนเป็นจินตมยปัญญาแล้ว

จึงแสดงความเห็นออกมา
.
.
.
แต่ส่วนที่เมยพิมพ์...เป็นเรื่องของธรรมปฎิบัติ(ไม่ใช่ธรรมสมมติบัญญัติ )

ผล...ถ้าสอบได้ คือ ได้ ภาวนามยปัญญา

คือ ผ่านสังโยชน์ข้อแรก คือ สักกายทิษฐิ
.
.
.
คุณ รส กำลังคุยกับเมย ในเรื่องเดียวกัน แต่คนละหมวดกัน

เมยคุยในทางธรรมปฎิบัติ แต่ คุณรสมองในทางธรรมบัญญัติ
.
.
.
ถ้ามองในทางธรรมบัญญัติ..เมยมองว่า...

เราสามารถรู้สึกตัวได้ตอนที่จิตปฎิสนธิ และ จิตสุดท้ายที่จุติคะ

แต่หลังจุติ นี่ไม่รู้สึกตัว เพราะวิญญานขันธ์ดับไปแล้ว

(ค่อยๆดับไป...เทียบไปกับภาวะของภวังค์ได้..เราจะรู้ได้ชัด..)

ส่วนตัวหลับสนิท นี่เห็นด้วยคะ ไม่ขัดแย้ง

เมื่อวิญญานขันธ์ดับสนิท ทำให้ตอนหลับเราไม่รู้ตัว
.
.
.
นี่เป็นความเห็นส่วนตัวของเมยนะคะ คุณรส

พระพุทธเจ้าเท่านั้นในชาติสุดท้ายที่มีสติตลอดเวลา
ตั้งแต่ปฏิสนธิจนถึงจุติจิตค่ะเข้าใจผิดแล้วนะคะ
ตามคำสอนพระองค์ทรงแสดงว่าไม่ประมาท
โดยระลึกเสมอว่าตนไม่ปิดอบายภูมิไว้ก่อน
คิดไหมคะว่าพระพุทธเจ้าเท่านั้นที่รู้ความจริง
เหมือนบวชแล้วรับเงินเป็นว่าเล่นไปนรกแน่นอนแล้วค่ะ
หรือคิดว่าห่มจีวรบรรลุฌานสมาบัติแล้วพ้นนรกดูพระเทวทัตสิคะ

ไม่ขัดแย้งคะ ...เมยไม่ถนัดการปรุงด้วยสมบัญญัตินะคะ

แต่อ่านและติดตามได้

เคยรู้สึกแบบนี้ไหมคะ...

ฉันปรารถนานิพพาน..ตายรอบนี้ฉันไปนิพพานแน่นอนไม่ไปที่อื่น..

มันมีความรู้สึกระลึกแบบนี้เสมอๆและตลอดเวลา
.
.
.
แม้ตามความเป็นจริงจะเป็นไปตามกรรมและวิบากที่เราสะสมมา

หรือตามสังโยชน์ที่เราตัดได้ หรือ ตามบารมีสิบที่เราสะสมมากน้อย
.
.
.
ใจเราแม้รู้ทุกอย่าง แต่มันก็ไม่สนใจ
.
.
.
เพราะ ใจเรามันเต็มอิ่ม และมั่นใจลึกๆแบบไม่มีเหตุผลว่า..ตายชาตินี้เราจะนิพพานชาตินี้แหละ
.
.
.
ไม่ม่ีต่อภพหน้า ชาติหน้าใดๆ

ไม่มีความรู้สึกว่า ตายไปเราไปต่อบนสวรรค์หรือพรหมก็ได้..ความรู้สึกแบบนี้จะไม่มี
.
.
.
มันมีอารมณ์เดียวเลย โดยไม่สนเรื่องใดๆ ใจมันปักไปแล้วว่า..ตายรอบนี้ฉันนิพพานแน่นอน

เคยรู้สึกแบบนี้ไหมคะ...

ฉันปรารถนานิพพาน..ตายรอบนี้ฉันไปนิพพานแน่นอนไม่ไปที่อื่น..

มันมีความรู้สึกระลึกแบบนี้เสมอๆและตลอดเวลา
.
.
.
แม้ตามความเป็นจริงจะเป็นไปตามกรรมและวิบากที่เราสะสมมา

หรือตามสังโยชน์ที่เราตัดได้ หรือ ตามบารมีสิบที่เราสะสมมากน้อย
.
.
.
ใจเราแม้รู้ทุกอย่าง แต่มันก็ไม่สนใจ
.
.
.
เพราะ ใจเรามันเต็มอิ่ม และมั่นใจลึกๆแบบไม่มีเหตุผลว่า..ตายชาตินี้เราจะนิพพานชาตินี้แหละ
.
.
.
ไม่ม่ีต่อภพหน้า ชาติหน้าใดๆ

ไม่มีความรู้สึกว่า ตายไปเราไปต่อบนสวรรค์หรือพรหมก็ได้..ความรู้สึกแบบนี้จะไม่มี
.
.
.
มันมีอารมณ์เดียวเลย โดยไม่สนเรื่องใดๆ ใจมันปักไปแล้วว่า..ตายรอบนี้ฉันนิพพานแน่นอน