นึกๆแล้วก็ขำ กรัชกายไปบอร์ดไหน ไม่ว่าที่นี่หรือที่อื่น โต้เถียงกับใคร เถียงสู้ไม่ได้ บ้างก็ออกปากไล่ ชิ้วๆๆๆ ไปๆๆ ว่า อิอิ บ้างก็ยุให้แบน นี่เอาอีกแระ

กบ กรัชกายอยู่ลานนี้มาแต่บอร์ดเก่าโน้น เพื่อนๆรุ่นก่อนๆทยอยหายไปหมดแล้ว เหลือกรัชกายอยู่คนเดียว กบนี่รุ่นหลัง อิอิ กรัชกายคิดว่า ผู้ดูแลลานเข้าใจกรัชกายพอสมควร ไม่มีอคติกับใคร

จากหนังสือนี้ ซึ่งมีหลายตอน เนื้อหาสาระอาจโดดบ้าง เพราะท่านอธิบายมาเรื่อยๆ นี่ตัดเอาตอนที่เข้ากับที่กล่าวๆแล้วก่อนหน้า (หน้า 450)

ฮินดูฟื้น พุทธศาสนาฟุบ


นับแต่พุทธกาลที่พระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นแล้ว พราหมณ์ก็เสื่อมอำนาจ เสียอิทธิพล เสียผลประโยชน์ จึงได้ปรับปรุงพัฒนาตนขึ้น


หลังพุทธกาล พวกพราหมณ์ได้เอาคำสอนในพระ พุทธศาสนาเข้าไปใช้ในศาสนาฮินดู เช่น เอาหลักในธรรมบทไปบรรจุไว้ในภควัทคีตา และแม้ในมหากาพย์มหาภารตะ เช่น ธรรมบทคาถาที่ ๒๒๓ (อกฺโกเธน ชิเน โกธํ ฯลฯ - พึงชนะความโกรธด้วยความไม่โกรธ ฯลฯ) ก็ไปอยู่ในโยคบรรพ ในมหาภาระตะ (แต่เปลี่ยนจากบาลีเป็นสันสกฤต)

ภควัทคีตา เป็นคัมภีร์สำคัญของศาสนาฮินดู ที่เขาถือว่าเป็นสุดยอด เกิดขึ้นภายหลังพุทธกาล ๖๐๐-๗๐๐ ปี และจัดรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของมหากาพย์มหาภารตะ ซึ่งก็เรียบเรียงขึ้นหลังพุทธกาล เช่นกัน (จัดรวมเข้าในบรรพ ๖ คือ ตอนหรือบทที่ ๖)

ถ้าไปตรวจดูจะเห็นว่า มีพุทธพจน์ในพระธรรมบทเข้าไปเป็นต้นความคิดรวมอยู่ในนั้น (เช่น ธรรมบทคาถาที่ ๑๖๐, ๑๖๕,๓๗๙ เป็นที่มาของบางโศลกในภควัทคีตา...)

แสดงว่าเขามาเอาไป คือหลักธรรมอะไรต่างๆที่ดี ก็เลือกเอาไป แต่รักษาหลักการของตนไว้ คือ เรื่องความยิ่งใหญ่ของเทพเจ้า เรื่องวรรณะ เรื่องอาตมัน เรื่องการบูชายัญ เป็นต้น

ฯลฯ ขอย้อนกลับไปเล่าเรื่องว่า เมื่อพุทธศาสนาเจริญขึ้นมา พราหมณ์ก็เสื่อมอำนาจ จนกระทั้งหลังพุทธกาลพระพุทธศาสนารุ่งเรืองมาก ยิ่งได้พระเจ้าอโศก (พ.ศ.๒๑๘-๒๖๐) อุปถัมภ์ด้วย พระพุทธศาสนาก็แพร่หลายไปทั่ว

แต่พระเจ้าอโศกเป็นชาวพุทธ ไม่เบียดเบียนศาสนาอื่นๆ ไม่ว่าศาสนาไหนก็ให้ความคุ้มครองทั่วหมด พวกพราหมณ์ก็มาเป็นอำมาตย์อยู่ในราชสำนักด้วย

แม้ว่าพระเจ้าอโศกจะทรงอุปถัมภ์ทุกศาสนา แต่ข้อสำคัญ พระเจ้าอโศกประกาศห้ามการฆ่าสัตว์บูชายัญ และเน้นนักย้ำบ่อยในเรื่องนี้ ดังปรากฏชัดในศิลาจารึกราชโองการ อีกทั้งไม่ให้อภิสิทธิ์แก่พราหมณ์ จึงเป็นการบีบคั้นใจของพราหมณ์เป็นอย่างยิ่ง

เมื่อพระเจ้าอโศกสวรรคตล่วงไปถึงหลานถึงเหลน พวกพราหมณ์ที่รับราชการอยู่ในวังก็ได้คิดการใหญ่ ได้จับหลานหรือเหลนของพระเจ้าอโศกปลงพระชนม์ แล้วก็ตั้งราชวงศ์ใหม่ เรียกว่าราชวงศ์ศุงคะ ขึ้นครองอำนาจ (นับแบบฝรั่งราว พ.ศ.๓๐๐ นับอย่างเราราว พ.ศ.๓๖๐)

ราชวงศ์ศุงคะของพราหมณ์นี้ ได้ล้างผลาญชาวพุทธ ถึงกับมีคำเล่าในประวัติศาสตร์ว่า ให้กำหนดค่าหัวชาวพุทธ เอากันขนาดนั้นเลย คือ กำจัดชาวพุทธเป็นการใหญ่

แต่ชาวพุทธรอดมาได้ เพราะหลังสมัยพระเจ้าอโศกมาถึงรุ่นหลานเหลนแล้วนี้ ราชวงศ์ศุงคะไม่สามารถจะรักษาอาณาจักรทั้งหมดไว้ได้

อาณาจักรของพระเจ้าอโศกนั้น ยิ่งใหญ่ไพศาล มีอาณาเขตมากว่ายุคปัจจุบันอีก พอสิ้นสมัยพระเจ้าอโศกไปไม่นาน อาณาจักรของพระองค์ก็ค่อยๆแตกสลาย พวกราชวงศ์ศุงคะก็ไม่สามารถจะมีอำนาจไปทั่วดินแดนเก่าของพระเจ้าอโศก อาณาจักรอื่นๆก็ยังรักษาพระพุทธศาสนาไว้อยู่

ตัวอย่างเช่นดินแดนแคว้นโยนก (Bactria) ของกษัตริย์เชื้อสายกรีก ซึ่งสืบมาถึงพระเจ้าเมนานเดอร์ ที่ภาษาบาลีเรียกว่า พระเจ้ามิลินทะ ก็ยังเป็นชาวพุทธอยู่ ต่อมาพวกสืบสายของกรีกนี่แหละที่ได้สร้างพระพุทธรูปขึ้นมาเป็นพวกแรก

ขอกลับไปพูดเรื่องเก่า เมื่อพราหมณ์มีอำนาจขึ้นมา ก็ใช้อิทธิพลการเมืองด้วย พร้อมกับที่อีกด้านหนึ่งก็เอาคำสอนในพระพุทธศาสนาไปใช้แล้วปรับตัวขึ้นมาใหม่

เราเรียกศาสนาพราหมณ์ที่ปรับตัวใหม่นี้ว่า ศาสนาฮินดู พราหมณ์ กับ ฮินดู จึงเรียกแทนกันได้ เป็นศาสนาเดียวกัน

แต่เรามักจะเรียกศาสนาพราหมณ์ ในความหมายว่าเป็นศาสนาเดิม ส่วนศาสนาพราหมณ์ที่ปรับตัวใหม่แล้ว เรียกว่าศาสนาฮินดู

เพราะฉะนั้น ศาสนาฮินดูจึงเป็นคำเรียกศาสนาพราหมณ์หลังพุทธกาลแล้ว ถ้าก่อนพุทธกาลไม่เรียกว่าฮินดู แต่ไม่ถือเป็นเด็ดขาดพูดในแง่หนึ่ง ก็บอกได้ว่า ศาสนาฮินดูเกิดหลังพระพุทธศาสนา คือเป็นศาสนาพราหมณ์ที่ปรับตัวขึ้นมาใหม่

กบ อ่านให้จบนะ ไม่ใช่อ่านแค่ 4-5 บรรทัด

ต่อ

เค้าอวสานแห่งพุทธศาสนา ยกมาดูกันแค่นี้ก็มองเห็น


ต่อมาประมาณ พ.ศ.๑๒๔๓ มีบุคคลสำคัญคนหนึ่งในศาสนาฮินดูเกิดขึ้น ชื่อว่า ศังกราจารย์
ศังกราจารย์เป็นฮินดูในนิกายไศวะ (นับถือพระศิวะ) เกิดที่เกราลา (kerala) ในอินเดียภาคใต้ ในยุคที่พระพุทธศาสนาแบบเถรวาทเสื่อมไปจากอินเดียนานแล้ว และพระพุทธศาสนาแบบมหายานได้เจริญจนถึงขีดสุด และกำลังเริ่มเสื่อมลง

ศังกราจารย์ได้มาเป็นศิษย์ของโควินทะ ซึ่งเป็นศิษย์ของเคาฑปาทะ อาจารย์ศาสนาฮินดูนิกายเวทานตะ

นักปราชญ์ปัจจุบันทราบกันดีว่า เคาฑปาทะ ได้นำเอาคำสอนของพระพุทธศาสนามหายานมาใช้ เคาฑปาทะและศังกราจารย์ได้ชื่อว่าเป็นต้นตำรับศาสนาฮินดูแบบอไทวตะเวทานตะ

ปรัชญาฮินดูนิกายนี้ของศังกราจารย์ ได้ความคิดมาจากพุทธศาสนามหายานนิกายมาธยมิก ของนาคารชุน (นาคารชุนเป็นปราชญ์ยิ่งใหญ่ผู้หนึ่งของมหายาน มีชีวิตอยู่ในช่วงประมาณ พ.ศ.๖๙๓ – ๗๙๓ ก่อนศังกราจารย์หลายร้อยปี)

ศังกราจารย์ ได้แนวคิดเรื่องมายา ศูนยตา และการแบ่งสัจธรรมเป็น ๒ ระดับ คือ โวหารสัจจะ (โวหารสัจจะ เป็นคำเดิมในพระไตรปิฎก ตรงกับที่เราใช้ว่า สมมติสัจจะ) กับ ปรมัตถสัจจะ เป็นต้น มาจากคำสอนของนาคารชุน และนำมาใช้เป็นฐานแห่งปรัชญาของตน จนพวกฮินดูนิกายไวษณวะ หรือไวศณพ (นับถือพระวิษณุคือพระนารายณ์) ซึ่งเป็นปฏิปักษ์กับฝ่ายไศวะ เรียกศังกราจารย์ว่าเป็น “ปริจฉันนเพาทธะ” แปลว่า ชาวพุทธแอบแฝง หรือชาวพุทธซ่อนตัว

เมื่อศังกราจารย์แข็งกล้าขึ้นมาแล้ว ก็ตั้งตัวเป็นปฏิปักษ์พยายามล้มล้างพระพุทธศาสนาอย่างเต็มที่ ได้เขียนผลงานเจาะจงโจมตีพระพุทธศาสนา ถึงกับเรียกพระพุทธศาสนาว่าเป็นลัทธิไวนาศิกะ (ลัทธิที่ก่อความพินาศ) หรือสรรพไวนาศิกะ (ก่อความพินาศหมดสิ้น) และกล่าวว่า พระพุทธเจ้าสอนธรรมด้วยโทสะ เพื่อจะทำให้ประชาชนหลงผิด

(ควรเทียบกับวิธีของพวกไวษณพที่บอกว่า พระพุทธเจ้าเป็นอวตารของพระนารายณ์ ซึ่งมาทำหน้าที่หลอกคนของอสูรคือพวกชาวพุทธ)

ศังกราจารย์ได้เขียนวิจารณ์โจมตีคำสอนของพระพุทธศาสนาอย่างมากมาย ทั้งนิกายสรวาสติวาท นิกายวิชญาณวาท แต่พอถึงนิกายศูนยวาทของมาธยมิก เขากลับตัดบทเอาง่ายๆ ว่าไม่ควรแก่การพิจารณา หรือไม่คุ้มควรแก่การที่จะปฏิเสธ

ในเรื่องนี้ L.M. Joshi อาจารย์ในมหาวิทยาลัยปัญจาบ วิจารณ์ว่า อาจารย์ของอาจารย์ของศังกราจารย์ ได้ความคิดมาใส่ปรัชญาของตน จากมหายาน ศังกราจารย์มาเจอปรัชญาแห่งลัทธิของตนเข้าในคำสอนมาธยมิกของนาคารชุน รู้ตระหนักอยู่ว่าตัวเป็นหนี้คำสอนแบบศูนยตานี้มากมาย ก็เลยทำเฉยผ่านไปเงียบๆ

L.M. Joshi เรียกการกระทำของชาวฮินดู เช่น ศังกราจารย์นี้ว่าเป็น philosophical plunder (การปล้นสะดมทางปัญญา)

Arnold J. Toynbee ว่า

“ศาสนาฮินดูฉกฉวยพุทธปรัชญาที่แก่หงอมแล้วไป ก็เพื่อเอามาเป็นอาวุธ ที่จะขับไล่คู่แข่งทางปรัชญา ออกไปเสียจากถิ่นกำเนิดที่ร่วมกันในสิทธุโลก” * (Joshi 338)

นอกจากการปฏิบัติการด้านคำสอนหรือปรัชญาแล้ว ศังกราจารย์ได้ตั้งคณะสงฆ์ฮินดูขึ้นตามแบบพระพุทธศาสนา

ในศาสนาพราหมณ์-ฮินดูเดิม เขาไม่มีนักบวชอย่างพระสงฆ์ของเรา นักบวชก็คือพราหมณ์ที่อยู่บ้าน มีลูกมีเมีย ครองเรือน ศังกราจารย์ตั้งคณะสงฆ์ฮินดูขึ้นมาแล้ว ก็ได้ตั้งวัดเลียนแบบพระพุทธศาสนาด้วย โดยตั้งวัดฮินดูแบบไศวะ (เรียกว่า มัฐ) ขึ้นใน ๔ ทิศ ทั้งใต้ (วัดศฤงเครี) ตะวันออก (ปุรี) ตะวันตก (ทวารกะ) และเหนือ (พทรีนาถ)

บางวัด ก็ตั้งขึ้นซ้อนทับบนวัดพุทธศาสนาเก่า เช่น วัดที่พทรีนาถ ซึ่งแม้แต่พระพุทธรูปของเดิมก็ยังมีอยู่

เรื่องนี้ สวามีวิเวกานันทะ (พ.ศ. ๒๔๐๖-๒๔๔๕) ผู้นำยุคปัจจุบันของฮินดูในนิกายของศังกราจารย์ก็ยังได้กล่าวไว้ว่า

“วัด (ฮินดู) ที่ชคันนาถนั้น เป็นวัดพุทธเก่า พวกเรายึดเอาวัดนี้และวัดอื่นมา แล้วทำให้เป็นฮินดูเสีย เรายังจะต้องทำอย่างนี้อีกมาก” (Joshi 351)

อาตมาเคยเล่าที่นาลันทาแล้วว่า พุทธศาสนายุคหลังนี้ พอเจริญมากขึ้น พระสงฆ์ก็ไปรวมตัวกันที่ศูนย์กลางใหญ่ๆ เช่น ที่มหาวิทยาลัยนาลันทา เป็นต้น ได้รับอุปถัมภ์จากพระมหากษัตริย์ เป็นต้น แล้ว ก็มัวแต่ยุ่งอยู่กับเรื่องราวกิจการภายในของตัวเอง ขาดความสัมพันธ์ กับ ประชาชน และชนบทก็อ่อนแอถูกทอดทิ้ง

ข้อนี้ ก็อาจจะเป็นช่องว่างหนึ่งที่ว่า เมื่อวัดพุทธในชนบทอ่อนแอ พวกฮินดูก็เข้าครอง เพราะเขาทำให้คล้ายๆกันอยู่แล้ว ก็อาจจะเข้ามาช่วย มาทำหน้าที่แทนบ้าง อะไรบ้าง ต่อมาก็กลืนหมดไป

เรื่องที่ศาสนาฮินดูกลืนพระพุทธศาสนานี้ แยก ได้เป็น ๒ อย่าง
คือ
กลืนในทางหลักคำสอน และ
กลืนในทางสังคม
แต่จะอย่างไรก็ตาม รวมแล้วคือกลืน

L.M. Joshi หลังจากศึกษาเรื่องทำนองนี้มากมายแล้ว ได้เขียนสรุปไว้ว่า

“นักปราชญ์นักวิชาการมากมายหลายท่าน รวมทั้ง V.A. Smith, S. Radhakrishnan, B.M. Barua, P.C. Bagchi, R.C. Majumdar, R.C. Mitra, Sylvain Levi และท่านอื่นๆ ได้แสดงความเห็นว่า ปัจจัยสำคัญที่สุดต่อความเสื่อมของพระพุทธศาสนาในอินเดีย ก็คือ การกลมกลืนของพุทธศาสนาเข้า กับ ศาสนาฮินดู แบบทีละน้อย ค่อยเป็นค่อยไป อย่างแทบไม่รู้ตัว” (Joshi 322)

อย่างไรก็ตาม เหตุปัจจัยมิใช่มีเท่านี้ การกำจัดด้วยกำลังโดยวิธีรุนแรง ก็เป็นเหตุปัจจัยไม่น้อยกว่ากัน

นอกจากนั้น การที่พระสงฆ์มารวมศูนย์อยู่ในเมืองใหญ่ๆ ต่อมามุสลิมเตอร์ยกทัพมากำจัด เมื่อฆ่าและทำลายที่ศูนย์กลางหมดแล้ว ชนบทก็ไม่มีเหลือ ก็เลยหมดกำลัง อันนี้ก็เป็นสาเหตุสำคัญส่วนหนึ่งแห่งความเสื่อมสูญของพระพุทธศาสนา

แต่ก่อนที่มุสลิมเตอร์จะยกทัพเข้ามาครั้งสุดท้าย ประมาณ พ.ศ.๑๗๐๐ พระพุทธศาสนาในอินเดียยังมีเวลาที่จะเสื่อมอีกนาน

ตอนนี้ของแทรกเรื่องศังกราจารย์อีกนิดหนึ่งว่า โปรเฟสเซอร์ เซงกะกุ มาเยดะ แห่งมหาวิทยาลัยโตเกียว ได้เขียนไว้ใน
Encyclopaedia Britannica (1988) หัวข้อเรื่อง ศังกราจารย์ (Sankara) ตอนหนึ่ง ซึ่งน่าสนใจว่า

“ศังกราจารย์เที่ยวเผยแพร่คำสอน โต้วาทะไปทั่วอินเดีย เขาไม่ยอมเข้าไปสอนชาวเมือง เวลานั้นพุทธศาสนายังมีกำลังมากอยู่ในเมือง แม้ว่าจะเริ่มเสื่อมลงแล้ว และศาสนาเชนก็แพร่หลายในหมู่พ่อค้าวาณิช ชาวเมืองก็ยังแสดงหาความสุขสะดวกสบาย พวกนักเสพสุขอยู่กันในเมือง ศังกราจารย์เที่ยวเผยแพร่คำสอนแก่นักบวช และปัญญาชน ตามท้องถิ่นหมู่บ้าน”* (vol.10, p.419)

ข้อความนี้ น่าจะเอามาโยงกับสภาพฝ่ายพุทธศาสนาที่เล่าข้างต้นว่า พระสงฆ์มารวมอยู่ที่ศูนย์กลางใหญ่ๆ และการที่ศังกราจารย์ตั้งวัดฮินดูซ้อนทับวัดพุทธเดิม

(เทียบกับสถานการณ์ในไทยปัจจุบันด้วย)

กดดูกบ นี่เมื่อปี 54 นะ

https://scontent.fbkk5-6.fna.fbcdn.net/ ... e=5A6EFAD2

เป็นไง นั่นแหละตย. มุ่งให้คนเกลียดชังกันเพราะการเมือง ส่วนกรัชกายนำเสนอสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคม


นี่ปัจจุบัน 60

https://www.thairath.co.th/media/4DQpjU ... aousiP.jpg

https://www.thairath.co.th/content/1105510

ฮ้อ....ฮ้อ....

อ้างว่าเป็นคนเก่าคนแก่....แล้วจะพูดจะทำอะไรไม่เหมาะกับกาลสถานที่ยังงัยก็ได้..รึยังงัย?..

นี้มันลานธรรมะ...นะครับ...ไม่ใช่ลานการเมือง...รูปภาพกราฟฟิกแนวเสียดสีให้เกลียดชังกันนี้...ไม่ควรทำนะ...ยิ่งทำกับบุคคลที่ 3 ที่เขาไม่มีโอกาสมาเถียงด้วย..ยิ่งไม่ควรทำ...

ไหนๆก็เป็นคนแก่คนเก่าประจำลานฯ...ก็ควรเป็นแบบอย่างกับคนรุ่นหลังๆ..นะ

อย่าเป็นแบบ..แก่เพราะกินข้าว..เฒ่าเพราะอยู่นาน..ซิคราบ ..

ก่อนพูด ตนเป็นนายคำพูด พูดแล้วคำพูดเป็นนายตน

มันเป็นวาทะซึ่งเขาพูดมาแล้วในอดีต แก้ไขอะไรไม่ได้เพราะพูดออกไปแล้ว เป็นวจีกรรมแล้ว

ทางเดียวขอให้สำนึก สำเหนียกว่าต่อไปจะพูดอะไร ซึ่งมีผลกระทบต่อสังคมโดยรวมพึงคิดก่อนพูด



ปรอทวัดน้ำวัดสื่อวัดสังคมวัดผู้ปกครอง ปี 54 กับ ปี 60


“นายกฯ” ขอบคุณ 12 ทุ่งภาคกลางยอมปล่อยให้น้ำท่วม ชี้ทุกคนต้องเรียนรู้และเสียสละ




https://www.khaosod.co.th/politics/news_589984

ประหลาด..ประหลาด...กระผมยืนยันว่าอานิสงค์จากคำสมาทานศีลตามตำรานั้น..เป็นจริง....แต่ก็ประหลาดนะ....ที่กักกายกลับคิดว่าเป็นการโม้.

ถามไม่รู้กี่รอบแล้ว ไม่ตอบสักที

ตอบชัดๆสิกบ ถือศีลข้อไหนศีลอะไร จึงมีคนนำรถมาให้ ตอบ

ถ้าไม่ตอบอีก นี่แหละเรียกว่า "โม้" เอาศีลมาหลอกคน

ใจเย็นๆ...เขาบอกแล้ว...มีเลือกตั้งแน่นอน

เลือกตั้งพย.61 สัญญาณ‘แกว่ง’

https://www.khaosod.co.th/hot-topics/news_585277

กบ อิอิ

ถ้าปี 54 ไม่ว่า..แต่..ปี 60 ว่าเอา..ว่าเอา....ก็เป็นปรอทวัดอย่างดี..เหมือนกัน..555

เกษตรกรอ่วมคนกินน้อยลง หมูล้นตลาดฉุดราคาร่วง ผวา!หมูสหรัฐตีตลาด เริ่มทยอยเลิกเลี้ยง



https://www.khaosod.co.th/economics/news_590528


ได้จับมือผู้นำเมกา คนไทยได้หน้าฝรั่งมังค่าได้เฮิน กลับบ้าน เรื่องหมูๆ ไม่หมูสะแล้ว

ไม่ได้ว่าอะไรสักคำ เพียงนำเรื่องที่เขาว่าๆพูดๆกันเมื่อ 54 มาเทียบกันให้ดู คิกๆๆ

อย่าออกนอกระทู้เขาไปมากนักเลย....

ถ้าอยากจะพูดถึงน้ำท่วม..เลี้ยงหมู...จะคุยเรื่องไหนก็ไปตั้งกระทู้ในเรื่องนั้นเอง..ซะ.


.

นายกฯ ขอบคุณ 12 ทุ่งภาคกลางยอมปล่อยให้น้ำท่วม ชี้ทุกคนต้องเรียนรู้และเสียสละ

มีคนถามนะว่า ปชช.คนไหนกันนะที่รับคำขอบคุณ ยอมปล่อยให้น้ำท่วม