ไหนล่ะ พุทธดำรัส แสดงให้สาวกเจริญไตรลักษณ์จนเป็นสัมมาทิฏฐิ
และ พุทธดำรัส แสดงว่า สัมมัมปธาน 4 มีสภาวะไตรลักษณ์ หรือสัมมาทิฏฐิเป็นอารมณ์

โฮฮับเป็นผู้นั่งเทียนเขียนออกมา ก็แสดงออกมาสิว่าเป็นไปตามพุทธดำรัส

ตอบแบบนี้เด็กที่เรียนวิชาพระพุทธศาสนา ชั้นประถมก็ตอบได้ครับ
ตอบสเปะสปะ เอาความหมายไม่ได้เลย ฟังน่ะคุณเช่นนั้น
ความศรัทธา มันมาที่หลังหรือหลังจากเป็นโสดาบัน
ไอ้ความศรัทธา ที่คุณบอกที่คุณมีแน่ใจแล้วหรือว่าเป็นความศรัทธา
คุณอาจไม่รู้ว่าความเชื่อกับความศรัทธามันไม่เหมือนกัน

อารมณ์พระโสดาบัน มีการละวิจิกิจฉาได้นั้นก็คือ มีความรู้ความเข้าใจในธรรม
หรือพระพุทธพจน์ สามารถตีความในพระไตรปิฎกได้อย่างดี
เคยได้ยินคำนี้มั้ยครับ "ผู้ใดเห็นธรรมผู้นั้นเห็นเราคถาคต"
เอ๋อ! ถามหน่อยครับ พระสงฆ์มาเกี่ยวอะไรด้วยเป็นถึงอริยบุคคลชั้นโสดาบันแล้วยังต้องศรัทธาพระสงฆ์อีกหรือครับ
ผมว่าพระสงฆ์ต้องศรัทธาโสดาบันถึงจะถูกพระสงฆ์ที่ว่าคือสมมุติสงฆ์นะครับ

ที่ว่าศีลอันพระอริยะเจ้าสรรเสริญ ตอบแบบนี้ชาวบ้านจะรู้เรื่องหรือครับ
ศีลอะไรอย่างไรล่ะครับพระอริยเจ้าถึงสรรเสริญ

จะบอกให้ครับศีลที่ว่า มีความหมายในตัวว่า ทำก็ได้ไม่ทำก็ได้เพราะความไม่ยึดในตัวตน
สามารถวางอุเบกขาต่อศีลได้ ไม่เคร่งจนเกินไปเมื่อหลงไปทำอะไรที่ผิดศีลเข้าก็เกิดทุกข์
หรือการทำผิดศีลจนเกิดเจตนาขึ้นทางใจ

พุดโถ๋! พูดเอาแต่ได้มันไม่ง่ายเกินไปหรือครับ ถ้าทำแบบที่คุณบอก ผมว่า ปีนี้เราได้โสดาบัน
จากการบวชสามเฌรภาคฤดูร้อนอีกหลายพันรูปแน่ๆ

มันต้องไปเห็นครับ ไม่ใช่ทำความเห็น แล้วเห็นอะไรก็คือเห็น
เหตุที่ให้รู้ว่า นามรูปที่ว่า มันไม่ใช่ตัวตน ไม่เที่ยงเกิดแล้วก็ดับและเป็นทุกข์
ทำความเห็นมันเป็นสังขารปรุงแต่งมันใช่ไม่ได้ครับ

ถ้าพูดแบบคุณพระพุทธเจ้าก็ไม่ได้สอนอยู่แล้ว เพราะประโยคคำพูดของคุณ
มันใช่ไม่ได้ หยิบยกคำพูดคนอื่นมาตีความผิดๆ

การพิจารณาไตรลักษณ์ทำให้เกิดสัมมาทิฐิ
เมื่อเกิดสัมมาทิฐิแล้ว กิเลสหรือสังโยชสามก็จะละไปเองครับ

มิหน้าเล่าถึงพูดธรรมไม่รู้เรื่อง นี่ยังไม่รู้อีกหรือว่า ไตรลักษณ์ คือปัญญา
เป็นประตูบานแรกที่จะไปนิพพาน

กรุณาอย่าเอาโทสะมาสร้างประเด็นใหม่ได้มั้ยครับ ให้เวลาผมตอบความเห็นคุณ
ก่อนซิครับ ตอบข้ามไปข้ามมาคนอื่นเขาจะเข้าใจหรือครับ

อีกอย่างนะ เรื่องเอาพุทธพจน์มาอ้างเนี่ย คุณเป็นคนจุดประเด็นนะครับ
คุณไม่คิดที่จะทำเป็นแบบให้ดูหรือครับ ถามหน่อยเข้าใจคำว่า"ตีขลุม"ที่ผมเขียนมั้ยครับ

นี่ก็นั่งเทียนเขียนออกมาค้านกับพุทธพจน์ จนละเลยคุณธรรมอันพระอริยบุคคลชั้นต้นคือ พระโสดาบันบุคคลพึงประกอบพึงมี
http://84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=19&A=8207&Z=8234

มันใช้ไม่ได้ ....ก็คงต้องให้โฮฮับอ่านพระสูตรนี้ ให้จงหนัก ว่า
พระศาสดา ตรัสว่า "ด้วยอุบาอย่างนี้" อยู่ที่ วรรคใด ล่ะครับ

http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=12&A=1237&Z=1517&pagebreak=0

คุณนี้เพ้อเจ้อไม่ได้เรื่อง เรากำลังพูดถึงขั้นตอนปฏิบัติเพื่อไปสู่นิพพาน
ถามหน่อยคุณได้นิพพานแล้วหรือ ถึงได้ใช้นิพานเป็นอารมณ์
พูดจาไม่ได้ดูที่มาที่ไปเลย แบบนี้เรียกว่า สักแต่ว่ามีปากพูดไปเรื่อย

ทุกข์ถ้าในความหมายว่า การเกิดเป็นทุกข์ ดับความยึดมั่นถือมั่น ทุกข์นั้นก็ดับ

เหตุปัจจัยแก่ความทุกข์ ก็เป็นความยึดมั่นถือมั่นอีกนั้นแหล่ะ

เหตุปัจจัยแห่งไตรลักษณ์ คือการได้เห็น(ไม่ใช่ความเห็น)สภาวะของรูปนาม
ตามความเป็นจริง

ทุกข์เน๊าะ....

ทุกข์....ตัวนี้เกิดจากอะไร?

ทำงั้ยจะหายทุกข์?.....ต้องสนอง..หรือ...ตัดที่เหตุดี

เพราะพระพุทธองค์ ไม่เคยสอนอย่างที่ โฮฮับนั่งเทียนเขียนออกมาล่ะครับ
โสดาปัตติมัคค คือคุณธรรมที่พระอริยสาวกพึงประกอบพึงมี ดังเช่นพุทธดำรัสตรัสสอน พร้อมทั้งให้ทำวิปัสสนานามรูป เพื่อให้เห็นชัดถึงความเกิดขึ้น ดับไป โดยเหตุปัจจัย เพื่อละสักกายทิฏฐิ ไม่ใช่มานั่งมองไตรลักษณ์เช่นที่โฮฮับเข้าใจ
ปฏิจสมุปบาทเป็นหลักธรรมใหญ่ เป็นธรรมทั้งหมด เป็นสัจจะธรรม
ไม่ใช่ไตรลักษณ์ ที่จะนำมาพิจารณาก็ได้ ไม่นำมาพิจารณาก็ได้

โฮฮับ คงไม่เคยทำวิปัสนานามรูป โดยเหตุปัจจัยตามองค์ธรรมที่ปรากฏในปฏิจสมุปบาท มีแต่นั่งเทียนมองไตรลักษณ์ ที่ไม่มีในพุทธดำรัส

ผมก็ไม่ได้ให้คุณดูคำแปลเป็นหลัก ผมให้คุณพิจารณาธรรมจากคำแปลทั้งสามคำนี้
มันตอบคำถามกันเองไปในตัวครับ อ่านความเห็นคนอื่นหัดตีความด้วยซิครับ

[/quote]
อาสวะธรรม ให้ผลไปสู่ทุกคติ ก็ได้สุขคติก็ได้
สาสวะธรรม ให้ผลไปสู่สุคติเท่านั้น
อนาสวะธรรม ให้ผลไปสู่อริยภูมิเท่านั้น

สิ่งเหล่านี้ โฮฮับเคยเอามาทำวิปัสสนาหรือยัง [/quote]
มันจะสุขคติหรือทุกขคติอะไรมันก็เรื่องของมัน พระพุทธองค์ทรงสอนให้
ยึดแต่อนาสวะธรรมเท่านั้น

แล้วเลิกถามเสียที่เคยทำไม่เคยทำ ถามเป็นเด็กไปได้
ที่ตอบมาทั้งหมดเนี่ยคุณยังไม่รู้หรือว่าเคยทำไม่เคยทำ
ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ตอบไม่ถูกใจก็เลยโมเมว่า ชาวบ้านไม่เคยทำ

ขออนุญาตตอบย้อนหลังพอดีพึ่งอ่านเจอ

วิธีการละอกุศลที่เกิดขึ้นแล้ว ของข้าพเจ้า โดย "จะเห็นว่าอกุศลที่เกิดขึ้นแล้วนั้นได้ปรากฏแก่จิตแล้ว ตั้งอยู่ และดับไปแล้ว ตามธรรมชาติ ตามกฏแ่ห่งอนิจจังเอง จึงไม่ต้องทำลายมัน มันหายไปเอง แต่เพียงมีสติดูจิตที่ทำงานอยู่ ไม่ให้ก่อรูปปรุงความคิดเป็นอกุศลอันใหม่ แม้จิตพลั้งเผลอก่อรูปความคิดทางอกุศล ก็ไม่ปรุงตามเป็นรูปความคิดที่ใหญ่ขึ้น เพียงมีสติรู้อยู่ดูความคิดนั้น แล้วความเป็นอนิจจังของความคิดนั้นจะค่อยๆทำให้มันหายไปเอง เื่มื่อจิตมีสติรู้มากเข้าจะรู้ว่าความคิดอกุศลนั้นทำให้จิตเศร้าหมองเป็นทุกข์ จิตก็จะไม่ก่อรูปความคิดเช่นนั้นอีก ความอยากคิดเช่นนั้นจะจืดชืดชาไป เหมือนคนที่รู้จักความสะอาดแล้ว อาบน้ำชำระล้างร่างกายสะอาดแล้วย่อมไม่ปารถนาสัมผัส โคลนตม มูตร คูถหรือความสกปรกเน่าเหม็นใดๆอีก ข้าพเจ้าทำดังนี้

สักแต่ว่ามีปากพูดไปเรื่อย...
โฮฮับคงต้อง เปิดพระสูตร ให้มากทำความรู้จักพุทธดำรัสที่สอนให้ดี
ว่า องค์ธรรมในคำสอนของพระศาสดา มีนิพพานเป็นอารมณ์ ทั้งสิ้นเพื่อบรรลุนิพพาน

ยกตัวอย่าง
สมาธินทรีย์เป็นไฉน?

ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในธรรมวินัยนี้
กระทำซึ่งนิพพานให้เป็นอารมณ์แล้ว
ได้สมาธิ ได้เอกัคคตาจิต

นี้เรียกว่า สมาธินทรีย์.

นี่ก็คือความไม่เข้าใจ ความแตกต่างระหว่าง สัจจะความจริง กับสัจจะโดยเหตุปัจจัย
จึงได้ตอบมั่วๆ ออกมาเยี่ยงนี้

ทุกข์ มีเหตุปัจจัย คือตัณหาเป็นสมุทัย
แต่
ไตรลักษณ์ เป็นสัจจะความจริงของสังขตะธรรมทั้งปวง
สัจจะความจริง ไม่มีเหตุปัจจัย

ทุกข์ อริยะสัจจ์ หรือทุกข์ในไตรลักษณ์ละครับ อิอิ

มันจะสุขคติ หรือทุกคติอะไรก็เรื่องของมัน โอ้วววว
แสดงว่า โฮฮับ ไม่รู้เรื่องสาสวะธรรม และมรรค 8 อันเป็นสาสวะธรรมนั้น ไม่ประกอบด้วยกิเลส แต่เป็นโลกียะ