ตามสบายกรัชกาย .... จัดไปตามถนัด
จะว่าเอาเอง หรือก๊อปแปะ ก็ตามสบายครับ

ภาคปฏิบัตินะเช่นนั้น วางตำรา วางหนังสือไว้หน้าหน้าประตู เข้าห้องไปแต่ตัวกับความเข้าใจ เช่น มีลมหายใจเข้า-ออก อยู่แล้ว ก็อย่างว่า หายใจเข้า ว่าพูท หายใจออกว่า โธ ท้องพอง ว่าพองหนอ ท้องยุบ ว่ายุบหนอ ว่าไปร้อยครั้ง พันครั้ง หมื่นครั้ง

จะเรียกจะแปลว่าสำเหนียก หรือสำปะหลัง หรือสำเลเทเมา ไม่ต้องสนใจ หายใจเข้าว่า พุท หายใจออก ว่าโธ ท้องพอง ว่าพองหนอ ท้องยุบ ว่ายุบหนอ คิดหนอๆ เห็นหนอๆ ตามที่เห็น ตามที่คิด นี่คือภาคปฏิบัติ

โดนไม้นี้เข้าไปถึงกับม้วนเสื่อ แบกจักรยานกลับสำนักเลยหรอ

ว่าของเช่นนั้นมาบ้างซี่ คิกๆๆๆ


ได้แต่อ้อนวอนเจ้าป่าเจ้าเขา ว่าอย่าให้เช่นนั้นได้หายไปสามวันเจ็ดเลย สาธุ

ดูๆแล้ว เช่นนั้น ก็พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง ให้เข้าที่เข้าทางอยู่นะ จากที่เคยแบกท่อนซุงทำโก้เดินร่อนไปร่อนมาครึ่งชีวิตแล้ว ตอนนั้นก็นึกว่าเจ๋งดอกจิกแล้วนะ แต่พอมาเจอะกับกรัชกายเข้าจังๆ ทำเอาเช่นนั้นทิ้งท่อนซุงบนบ่า หันมาแบกจาตุรงแทน

พอๆกับอโศก ทีแรกก็คิดประโยคคำพูดหรูๆ เท่าที่จำได้ก็ เช่น ไม่ตะบอย ตะงอย...นิ่งดูปัจจุบันอารมณ์จนมันดับไปต่อหน้าต่อหน้าต่อตา ... แล้วก็ ... รู้นั่น รู้นี่ รู้เกิด รู้ดับ รู้อะไรนักก็ไม่รู้จำไม่หวาดไหว พอถูกคนค้านเข้า ก็เปลี่ยนคำพูดไปเรื่อยๆ

ให้ข้อคิดอะไรแก่เราบ้าง ? บอกเราว่า ทั้งอโศก ทั้งเช่นนั้น จนป่านนี้ ยังหาที่ลงตัวให้กับใจตนเองในเรื่องศาสนาไม่ได้ ไม่รู้จะเอาอิท่าไหนดีกับชีวิตที่เหลืออยู่นี้ ต่อนี้ไป ท่านทั้งสอง คงได้คิดและทำการปรับตัวครั้งใหญ่ นอนเอามือก่ายหน้าผากคิดว่า โอ้ พระเจ้า พุทธธรรมนี่ยากกกกกกว่าที่คิดไว้เยอะ คิกๆๆ

อ้าวจริงๆ บอกไม่เชื่อ

หัวกระทู้จั่วไว้หน้าสนใจ น่าติดตาม

ดันมาเจอตลกคาเฟ่ กรัชโก๊ะ ทำหัวกระทู้เน่า

เช่นนั้น กับ อโศกเหมือนกันหลายๆอย่าง เกือบจะทุกอย่างด้วยซ้ำ เช่นตอนนี้ คือ โต้กันไปโต้กันมา ตัวเองจนแต้มหมดตูดขาดเหตุผล สู้เขาไม่ได้ ก็ใช้วิธีก้มหน้าเดินเข้ามุมฟ้องกรรมการว่า หัวข้อกระทู้เขาดีๆ แต่ฝ่ายโน้นทำเสียหายทำเน่า คิกๆๆ อ้าวจริงๆ บอกไม่เชื่อ

เช่นนั้น ตอบคำถามกบข้างต้น ว่าไป

1. กระทู้นี้ เช่นนั้น ไม่ได้โต้ในหัวข้อกระทู้อะไรเลย
เพียงแต่ ทวงถาม ว่า สิ่งที่กรัชโก๊ะแสดงออกมามีความรู้ความเห็นเป็นเรื่องเป็นราวอย่างไร.

2. กรัชโก๊ะ แสดงการสำเหนียก คืออย่างนี้...

โดยปรกติ เจ้าของกระทู้ ถาม กรัชกายต้องแสดงแก่ เจ้าของกระทู้ ไม่ใช่เช่นนั้น
เพราะเช่นนั้น เพียงตามอ่านเท่านั้น

การบอกต่อเจ้าของกระทู้ว่า สำเหนียก หรือสำปะหลัง หรือสำเลเทเมา ไม่ต้องสนใจ
ก็เป็นการไม่ให้ ความสำคัญต่อ สิ่งที่เจ้าของกระทู้ถามเลยแม้แต่น้อย

การสนทนาธรรม จึงไม่ใช่หลับหูหลับตาสนทนาเอามันส์.

และเช่นนั้น จะแสดงความเห็นต่อหัวกระทู้หรือไม่ ก็ไม่จำเป็นต้องให้กรัชกายทวงถาม
ถ้าบรรยากาศ การสนทนาไม่เป็นที่น่ารื่นรมย์
เช่นนั้นตามอ่าน ก็พอ.

เอาน่า เช่นนั้น เอาหน่อย กราบๆๆๆ

ฟุ้ง กับ สำเหนียก ... สำหรับกรัชกาย เหมือนกัน....

จะรำทวนอยู่ทำไม ว่าของเช่นนั้นไปซี่

เพ้อเจ้อจริงๆ กรัชกายนี่ เอาสิ่งดีๆเรียบง่ายมาให้ ยังไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ ตะแบงไปเรื่อย ก็เลยเป็นอันว่ากรัชกายนี่ไม่สมควรรับธรรมะดีๆที่เรียบง่าย คงต้องให้คำสอนแบบจูงมือทำ ปรามด้วยไม้เรียวคำพูด เพราะกรัชกายไม่มีความคิดและสมองที่จะตีความข้อธรรม กระทู้ธรรมให้แตกฉาน ชำนาญแต่ ก้อปแปะ ๆ ๆ ๆ ๆ มีปัญหาก็เอาไปแหมะถามคนโน้นคนนี้ ไม่มีปัญญาตอบแก้เอง ปฏิบัติได้ดีแต่คำพูด รู้แต่พุทโธ พองยุบหนอ แค่นี้ก็มาอวดว่าเป็นผู้เคยปฏิบัติ แถมยังขลาดกลัวความจริง ยิ่งถามให้ตอบยิ่งหลบถอย เอาแต่ตะบอยบ่นบ้า ชักจูงคนเข้าป่าวิชาการ

เจ้าป่าเจ้าเขารับทราบด้วยเถอะขอรับ สาธุ ลูกบอกให้เขาว่า มีอะไรก็ว่าไป แต่เปล่าเลย ไม่หือไม่อือ นอกจากไม่หือไม่อือแล้ว เขาทั้งสองยังกลับพูดทับถมกระแทกแดกดันให้ลูกระทมตรมใจอีก

เจริญธรรม