ตลกดีดีครับ เที่ยวได้หยิบธรรมของหลวงปู่แล้วบอกธรรมนั้นกระท่อนกระแท่น
จขกทเอาคำสอนของหลวงปู่มาตั้งกระทู้ แล้วให้สมาชิกแสดงความเห็นต่อ
คำของหลวงปู่ ฉะนั้นเรื่องกระท่อนกระแท่นมันต้องดู ความเห็นของสมาชิกที่แสดงต่อ
คำสอนของหลวงปู่ที่ว่า"อย่าส่งจิตออกนอก" ถ้าใครอธิบายความหมายของคำว่า
"อย่าส่งจิตออกนอก" ได้ไม่ครบถ้วนขาดๆเกินๆ แบบนี้จึงเรียกกระท่อนกระแท่น

ไม่ใช่เอาคำสอนของหลวงปู่ไปเทียบกับพระพุทธเจ้าหรือพระไตรปิฎก
คำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นธรรมที่เป็นแม่แบบมีครบทุกกระบวนความ
หลวงปู่แยกธรรมของพระพุทธเจ้ามาสอน ในเรื่อง"อย่าส่งจิตออกนอก"

ถ้าเราจะเอาเรื่อง"อย่าส่งจิตออกนอก" ไปเทียบกับพระพุทธเจ้าก็ต้อง
เทียบเป็นส่วนๆ ลองดูซิว่ามีมั้ยธรรมที่มีความความหมายเดียวกันกับ
"อย่าส่งจิตออกนอก"

ไม่ใช่ว่าให้ไปเอาธรรมในพระไตรปิฎกทั้งหมวด
มาเทียบกับคำว่า"อย่าส่งจิตออกนอก" แล้วบอกว่าธรรมหลวงปู่กระท่อนกระแท่น
ธรรมแต่ละธรรมมันเป็นเรื่องๆ เราต้องแยกแยะจะเทียบต้องเทียบเป็นเรื่องๆ
เพราะธรรมของพระพุทธเจ้ามีตั้ง84000พระธรรมขันธ์

คำสอนของหลวงปู่ที่ว่า"อย่าส่งจิตออกนอก" เราก็ต้องดูว่าเฉาะคำว่าอย่าส่งจิตออกนอก
แล้วเอาไปเทียบกับพระไตรปิฎก พิจารณาดูว่ามีจริงมั้ย เราลองไปดูกัน..

คำสอนของหลวงปู่ท่านสอนแค่"อย่าส่งจิตออกนอก"
ถ้าเราเอามาเปรียบกับพระไตรปิฎก เราต้องเทียบแค่ที่ผมคอมเม้นตัวใหญ่ไว้
นั้นก็คือความรู้สึกไม่ฟุ้งไป ไม่ซ่านไปภายนอก

ความสำคัญมันอยู่ตรงที่ หลวงปู่กล่าวแค่"อย่าส่งจิตออกนอก"
ดังนั้นต้องเอาส่งจิตออกนอกเป็นหลักเป็นประธาน

ถ้าหลวงปู่กล่าวว่า "ธรรมอย่าส่งจิตออกนอก" เป็นธรรมที่เรียกว่า"อุทเทสวิภังคสูตร"
แบบนี้จึงเรียกว่าหลวงปู่กล่าวธรรมกระท่อนกระแท่น แต่ไม่ใช่ครับ หลวงปู่แค่หยิบ
เอาธรรมบางส่วนใน"อุทเทสวิภังคสูตร"มาสอนแค่นั้น จะเรียกว่าหลวงปู่กล่าวธรรมกระท่อนกระแท่นไม่ได้

ผมแน่ใจว่า...

ธรรมะ...ไม่มีกระท่อนกระแท่น...ครับ...

แต่ถ้าจะเทียบกับตำรา...จึงมีครบกับไม่ครบ....ถูกหมดหรือไม่หมด...หรือ..ขาดกระท่อนกระแท่น..ได้

เพราะว่า..เมื่อ ......"ธรรมใดที่เป็นไปเพื่อความเบื่อหน่ายคลายกำหนัด...เพื่อความดับ เพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อตรัสรู้เพื่อนิพพานโดยส่วนเดียว... นี้เป็นธรรม นี้เป็นวินัย นี้เป็นคำสั่งสอนของเราตถาคต"

พระองค์ท่านให้ดูที่ผล...ของข้อธรรมนั้น ๆ ...แสดงว่า..หากมีใครทำตามข้อธรรมนั้น ๆ แล้วมีผลดั่งที่พระพุทธองค์ว่ามา....สิ่งนั้นก็เป็นธรรม..เป็นวินัย...เป็นคำสั่งสอนของตถาคต..

แต่คนพูดข้อธรรมใด ๆ ก็ต้องพูดจริงพูดอย่างเป็นธรรม....

ทีนี้..มันก็จะเข้าเขตของปัจจัตตัง....อ้าวว...แล้วคนอื่นจะรู้ได้งัย..ใช่มั้ย

ก็พิจารณาเอา....หากมีแถวมีแนวทาง....ก็ว่าใช่...หากเดินตรงข้ามกับแถวแนวทาง....ก็ว่าไม่ใช่

มันจึงมีแต่..ใช่..กับ...ไม่ใช่..(ในขั้นภูมิของผู้พิจารณาอยู่...หากผู้พิจารณามีภูมิธรรมขั้นปรมัตถ์เท่าไร...คำตอบก็เป็นปรมัตถธรรมเท่านั้น)

มันไม่มีหรอก....ครึ่ง ๆ กลาง ๆ ขาดกระท่อนกระแท่น....จะมีก็เป็นแต่ภูมิผู้ไปพิจารณา..เอง

ข้อความที่ถูกพิจารณา..ไม่เกี่ยว

อาจจะยากสักหน่อย....

ที่เราจะคิดว่า..ก็พระพุทธองค์ไม่ได้กล่าวข้อความนั้น...แล้วมันจะเป็นพระธรรมคำสั่งสอนของตถาคต..ได้อย่างไร?

แต่หากเราเข้าใจจริง ๆ ว่า...พระพุทธ..พระธรรม..พระสงฆ์...เป็นอันเดียวกัน(โดยธรรม)..แล้วละก้อ...จะเข้าใจได้ไม่ยากเลย

คงจะจำเรื่อง...ใบไม้ในกำมือ..ได้นะครับ....ใบประดู่ที่อยู่ในป่าก็เป็นใบไม้ในกำมือของพระองค์เช่นกัน..เพียงแต่ท่านยังไม่กำมันใว้ในมือ..เท่านั้น...นี้แหละ..พระธรรม

ผู้ที่เห็นธรรมอันนั้น..กล่าวธรรมอันนั้น...นี้แหละพระสงฆ์...(ไม่เกี่ยวกับสมมุติสงฆ์..นะ)

พระพุทธ..พระสงฆ์..เป็นอันเดียวกันโดยพระธรรม

พระพุทธ..พระธรรม..พระสงฆ์..จึงเป็นอันเดียวกันโดยนัยนี้

ท่านกบพูดแบบนี้หมายความว่ายังงัย.. หัดใช้สติก่อนค่อยพูดอะไรที่พาดพิงเกี่ยวกับพระไตรปิฏกรู้มั้ยพระไตรปิฏกเป็นของสูง อย่าเอาพระไตรปิฎกมากระทบกระเทียบผุ้อื่น ท่านเช่นนั้นท่านมุ่งตรงไปที่ประเด็นกระทู้ และท่านแสดงความเห็นก็มีหลักฐานอ้างอิงเป็นลิงค์แปะไว้ทุกครั้ง ไม่ได้พูดไปตามอำเภอใจ ท่านกบเป็นอะไรมากรึป่าว ทำไมหรอ ถ้าคนที่ฉลาดมากๆจะอ่านจะศึกษาพระไตรปิฎกให้เข้าใจ ซึมซับแตกฉานก่อนแล้วค่อยเบื่อหน่าย คลายกำหนัด มันผิดศีลข้อไหน อย่างพระอานนท์ที่ท่านเป็นพหูสูตร ก็เพราะท่านต้องอ่าน ท่องจำ วิเคราะห์ ท่านถึงบรรลุอรหันต์ช้า คนฉลาดมาก ก็ต้องอ่านมากศึกษามาก สงสัยมาก..ไม่ใช่ใครพูดอะไรก็อืมๆออ..ไม่ลืมหูลืมตา..ถ้าคุนน้องมีปัญหาสงสัยในพระไตรปิฎก ท่านกบมีปัญญาตอบคำถามที่คุนน้องสงสัยม่ะ แต่คุนน้องว่าคุนน้องถามท่านเช่นนั้น แกคงจะยินดีตอบและไปเอาพุทพจน์มาแปะให้อ่าน เพราะฉะนั้นคุนน้องไม่เห็นด้วยกับความคิดเห็นที่ชอบเพ่งเล็งคนอื่นออกนอกประเด็นแบบนี้

ธรรมมะมันมีหลายระดับท่านกบ อย่างท่านกบก็เข้าใจแบบ เนยยะ ส่วนท่านใดเข้าใจแบบ อุคคฏิตัญญูมันก็ตามจริตของแต่ละคนนะ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่ามนุษย์เปรียบเสมือนบัว 4 เหล่า จะสอนธรรมก็ต้องสอนตามระดับภุมิปัญญาของแต่ละคน ถึงจะเข้าใจ

มีใครไปว่า...เช่นนั้น..อ่านตำราแล้ว...ไม่เบื่อหน่ายคลายกำหนัด...ละ...


มันเป็นเรื่องภายในใจของแต่ละคน...คนๆนั้น..เขาจะรู้ของเขาเอง

เราจะไปรู้อะไรกับเขา....แค่ให้ข้อสังเกตุเท่านั้น...

อย่ามาทำตัวเป็นผู้ร้ายปากแข็ง ขนาดจับได้คาหนังคาเขา

ทำไม...จะต้องปากแข็ง..ด้วย

ไม่เห็นมีเหตุผลอะไรเลย...

มีใครจะมาจับติดคุกหรอ..ตัวเอง

สวัสดีครับพี่เช่นนั้น

ผมขออภัยพี่เช่นนั้นก่อนนะครับ แต่ผมอยากถามสักนิดว่า...พระพุทธเจ้าท่านสอนให้สาวกทั้งหลายของท่านไม่สำรวมใจ(วาจา กาย)หรือไม่ ให้ส่ายส่องจิตคิดปรุ่งแต่งไปตามสิ่งทั้งหลายที่มากระทบและเกิดขึ้นหรือไม่ ...หรือพระองค์มีปกติสอนให้สาวกทั้งหลายดำรงตนอยู่ด้วยความสำรวมใจ(วาจา กาย) ให้พิจารณาภายในคือ กาย เวทนา จิต ธรรม ให้เห็นโทษของการปรุงแต่งส่ายสอดจิตไปตามอารมณ์ภายนอกอันเป็นเหตุให้เกิดเวทนา ตัณหา อุปทาน...ลองพิจารณาดูให้ดีเถิดครับ

...กล่าวถึงวิธีการสอนตามแนวสายพระอาจารย์เสาร์พระอาจารย์มั่นนั้น ท่านจะไม่ค่อยอธิบายให้มากความ แต่มักจะยกเอาคติหรืออุบายธรรมสั้นๆมาให้ลูกศิษย์ของท่านไปแก้ไขพิจารณาเอาให้เกิดความรู้แจ้งเอาเองมากกว่า...แต่ถ้าเมื่อไรที่ท่านอรรถาธิบายแล้วก็จะแสดงอย่างละเอียดละออ ลึกซึ้ง อย่างยิ่งและเป็นที่ยอมรับในวงพระเถราจารย์ทั้งหลายในสมัยนั้น...

"อย่าส่งจิตออกนอก"จึงเป็นคติและอุบายธรรมสั้นๆที่ท่านได้สรุปรวบลงมาเพื่ออบรมสั่งสอนแก่ลูกศิษย์ทั้งหลาย ส่วนการจะเข้าถึงและรู้แจ้งในคติธรรมนี้ก็เป็นหน้าที่ของศิษย์ทั้งหลายที่จะขวนขวายต่อยอดด้วยตนเองต่อไปครับ...ขอให้พิจารณษธรรมโดยธรรมครับ
ขอบคุณครับ

ผู้ร้ายปากแข็งของคุนน้องไม่ได้หมายถึงจับติดคุก..แต่หมายถึง เห็นกิเลศของตัวเองออกมาทางตัวหนังสือแล้ว จับได้คาหนังคาเขา แต่กลบเกลื่อนทำเนียน 5555

จ้า.....ไม่มีใครมาจับติดคุกจริง ๆ หรอกจ้า....เปรียบเปรยนะว่า...ไม่ได้มีเหตุผลอะไรที่จะไปปฏิเสธ..ว่าผมไม่ได้ทำ...ไม่ได้เป็น.

นี้นา....

ก็แค่บอกตรง ๆ ...ใยคิดว่า..ไม่ตรง..ไปได้

หนุกจัง ที่ได้เห็นผู้รู้ ถกเถียงกัน

ขออภัยที่เข้ามาสนทนาตอบข้อคิดเห็นคุณโฮฮับล่าช้าเพราะติดภาระกิจส่วนตัว
ก่อนอื่นต้องขออนุโมทนาที่คุณโฮฮับได้ให้ความสนใจการผูกโยงข้อธรรมเรื่องมรณานุสติกับเรื่อง “การส่งจิตออกนอก”ในกระดานความคิดเห็นของผมนะครับ ซึ่งที่ผมได้ผูกโยงเรื่องมรณานุสติเข้ามาเพราะคิดว่าอาจจะช่วยเร่งกระบวนการปฏิบัติดังกล่าวได้ดีขึ้น จะได้ไม่ประมาทในธรรมสำหรับโอกาสที่เราได้เกิดมาเป็นมนุษย์ในครั้งนี้ และเท่าที่อ่านดูข้อเขียนในกระดานของคุณโฮฮับ (ซึ่งก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันว่า คุณโฮฮับ ต้องการจะถามหรือ ต้องการจะแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมตามข้อเขียนที่ลงไว้) แต่ก็จะพยายามลองสรุปดู ซึ่งอาจจะเป็นทั้งคำตอบคำถามและเป็นการเสริมขยายความคิดเห็นเพิ่มเติมของคุณโฮฮับ ถ้าหากความเห็นของผมมีความอ่อนด้อยด้วยปัญญาในข้อธรรมใด ขอคุณโฮฮับหรือท่านผู้รู้ได้โปรดช่วยชี้แนะด้วยนะครับ

ประเด็นคำถาม(ความคิดเห็น) ที่ 1:
เห็นเอาโยนิโสมาพูด คุณคิดว่า มาโยนิโสเรื่องความตายเนี้ย
คุณแน่ใจแล้วหรือว่า ที่พูดมามันถูกต้อง

คำตอบ (เสริมความคิดเห็นเพิ่มเติม)
ที่ได้ผูกโยงคำว่า โยนิโสมนสิการ ในธรรมเรื่องความตาย (มรณานุสติ) นี้ ก็เพื่อช่วยเตือนผู้เขียนเองและผู้อ่านได้มีสติไตร่ตรองโดยแยบคายว่าเป็นสิ่งที่คิดพูดหรือทำว่าเหมาะสมแก่สถานะการณ์หรือสมควรจะนำมาปฏิบัติ เพื่อแก้ปัญหาที่ทำให้เกิดทุกข์ได้จริงอย่างไรหรือไม่ไม่ใช่สักแต่ว่าเห็นตามๆ กันไปโดยไม่รู้ว่ามีประโยชน์หรือมีที่มาเหตุและผลอย่างใดบ้าง และอีกอย่างผมบอกไม่ได้ขณะนี้ว่าการนำมรณานุสติมาช่วยแก้กิเลสที่มีอยู่ของมนุษย์ดังกล่าวจะถูกต้องหรือไม่ เพราะว่าผู้เขียนยังไม่ใช่พระอรหันต์ เป็นเพียงผู้ที่กำลังสนใจศึกษาปฏิบัติอยู่เหมือนกันกับสมาชิกหลาย ๆ ท่านตามแนวที่พระพุทธองค์ทรงแนะไว้ ซึ่งยังไม่ทราบว่าถูกต้องหรือไม่ จนกว่าจะบรรลุอรหันต์ จึงจะบอกยืนยันได้ว่าถูกต้องหรือไม่จากผลของการปฏิบัติตามหลักกาลามสูตร ดังนั้นสมมุติว่าผมสามารถพูดได้ว่าถูกต้องอย่างเต็มปาก ผมก็ไม่อยากให้คุณโฮฮับหรือใครมาเชื่อผมเพราะมันไม่เป็นประโยชน์ แต่จะเป็นประโยชน์ต่อเมื่อคุณโฮฮับหรือใครก็ตามที่สามารถปฏิบัติเองและบรรลุเอง ไม่จำเป็นต้องไปถามใครหรือเสียเวลาชื่นชมหรือสงสัยว่าผู้อื่นจะพูดถูกต้องหรือไม่ ดังนั้นการตั้งใจศึกษาปฏิบัติให้ถึงธรรมด้วยตนเองให้ได้สำเร็จ ในเวลามีชีวิตที่เหลือซึ่งไม่แน่ผมหรือเพื่อน ๆ แต่ละคนจะมีชีวิตอยู่อีกมากน้อยเพียงใด เราจึงไม่ควรประมาทเวลา หรือเสียเวลาละเลยทำในสิ่งที่มีแก่นสารสำคัญ สำหรับชีวิตนี้ของตนอย่างจริงจัง พยายามตั้งใจที่จะเข้าถึงธรรมด้วยการปฏิบัติตามแนวถนัดและเหมาะสมของตนเองโดยมีคำสอนทางพระพุทธศาสนาของพระพุทธเจ้าเป็นต้นเป็นแนวทางการศึกษาปฎิบัติเพื่อให้ตนได้หลุดพ้นจากทุกข์ในวัฎฎะสงสารต่อไปให้เร็วที่สุด อย่าได้ต้องทุกข์ทรมานจากการที่ต้องเกิดแก่และตายกันเนิ่นนานจนไม่รู้จบสิ้นอีกเลย

ประเด็นคำถาม(ความคิดเห็น) ที่ 2:
ลองคิดธรรมดาไม่ต้องโยนิโสหรอก ก็จะรู้ว่า ไม่มีใครเขากลัวตายครับ
ส่วนใหญ่เขากำลังหลงไม่ได้นึกถึงความตาย ที่เขากลัวๆกันก็คือ ทุกข์เวทนาครับ
ทุกข์จากการเจ็บไข้ได้ป่วย พูดง่ายๆ กลัวเจ็บ กลัวพิการ กลัวเป็นโรค

คำตอบ (เสริมความคิดเห็นเพิ่มเติม) - โดยแยกตอบดังนี้
- ลองคิดธรรมดาไม่ต้องโยนิโสหรอก
ผมยังเห็นว่าการศึกษาธรรมะของพระพุทธเจ้าซึ่งเป็นเรื่องละเอียดลึกซึ้งจำเป็นต้องใช้โยนิโสฯหรือปัญญาความคิดที่บริสุทธิ์แยบคายละเอียดรอบคอบของเราเองจึงจะสามารถเข้าถึงธรรมของพระพุทธองค์ได้ การใช้ความคิดธรรมดา ๆ หลายครั้งอาจเป็นความคิดที่เจือปนด้วยกิเลสเดิมที่มีอยู่ในมนุษย์แต่ละคน จึงอาจทำให้ยากที่จะเข้าถึงธรรมอันละเอียดลึกซึ้งดังกล่าว เช่นเรื่องกฎไตรลักษณ์ คนส่วนใหญ่เท่าที่สังเกตเคยได้ยินได้ฟังคำนี้หลายหน แต่ไม่รู้ความหมายที่แท้จริงของคำนี้เลยว่าหมายถึงอะไรแน่เพราะฟังเผินๆ มันเหมือนไปฝืนกิเลสของคนส่วนใหญ่ที่ไม่ต้องการดับสูญหรือตาย จึงพยายามปิดหูเสียไม่อยากรู้อยากเข้าใจสัจจะธรรมนี้ของพระพุทธองค์
- ไม่มีใครเขากลัวตายครับ ส่วนใหญ่เขากำลังหลงไม่ได้นึกถึงความตาย
ในส่วนคำว่า ...ไม่มีใครเขากลัวตาย ส่วนใหญ่.... ผมเห็นว่าคำกล่าวนี้อาจมีความจริงอยู่บ้างแต่ไม่ทั้งหมด เพราะเป็นไปไม่ได้ที่ปุถุชนซึ่งเป็นมนุษย์ส่วนใหญ่ในสังคมไทยและของโลก จะไม่กลัวตายเพราะว่ากันในเรื่องรูปขันธ์ ในแง่เซลล์ชีวิตมนุษย์ ซึ่งเชื่อมโยงกับเรื่องสัญชาตญาณซึ่งปกติพฤติกรรมการเอาตัวรอดในชีวิตร่างกายของมนุษย์ปัจจุบันได้มีการเข้าใจกันในหมู่นักวิทยาศาสตร์ชีววิทยาว่าได้ถูกถ่ายทอดกันมาตามสายพันธุกรรมดีเอนเอซึ่งสามารถวิเคราะห์รหัสต่าง ๆ ที่ว่ากันว่าทำให้มนุษย์มีสัญชาตญาณปกป้องตนเองเมื่อเกิดมาแล้วรวมถึงการกินการนอนการหายใจการสืบดำรงเผ่าพันธุ์ซึ่งก็ได้จารึกอยู่ในรหัสพันธุกรรมดีเอนเอของมนุษย์ที่เกิดมาแต่ละคนแล้วด้วย จะเห็นตัวอย่างง่ายได้เช่นคนที่เคยพบเห็นอันตรายจากการถูกฟ้าผ่าตาย เมื่อเกิดฝนตกฟ้าแลบฟ้าผ่าที่กลางทุ่ง ตามสัญชาตญานในการเอาตัวรอดของเขา เขาจะพยายามหลบไปหาที่ปลอดภัยเพื่อไม่ให้ตัวเองถูกฟ้าผ่าตาย เป็นต้น ส่วนในแง่มุมทางด้านนามขันธ์ตามหลักพระพุทธศาสนา สำหรับปุถุชนแล้วส่วนใหญ่มักยังติดอยู่ในโลกธรรม ด้านภาวะตัณหาหรือความอยากมี 4 อย่างได้แก่ความอยากใน ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ การตายทำให้เขากลัวว่าจะสูญเสียสิ่งที่เป็นความอยาก (กิเลส)ของเขาที่เขาได้มีครอบครองอยู่ขณะนี้หรือจะมีในอนาคตซึ่งสามารถสนองความต้องการตามกิเลสดังกล่าวของเขาได้ ลองนึกภาพคนที่ได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่ถึง 30 วันด้วยโรคร้ายแรง แต่บังเอิญซื้อหวยไว้แล้วถูกหวยรางวัลที่ 1 ในวันรุ่งขึ้นได้รับรางวัล 30 ล้านบาท มีข้อน่าสนใจว่าในใจจริงของปุถุชนผู้นี้ว่าเขาอยากจะอยู่หรืออยากจะตาย

ส่วนที่กล่าวว่าส่วนใหญ่เขากำลังหลงไม่ได้นึกถึงความตาย อันนี้เห็นด้วยครับ เพราะปุถุชนมักลืมไปว่าทุกวันเวลาที่ผ่านไปเขากำลังเดินไปสู่ความตายอย่างช้า ๆ ตามกำหนดเวลาอายุขัยของร่างกายและผลของบุญกรรมที่ทำมา ซึ่งไม่แน่นอนว่าเมื่อไหร่ จึงมักประมาทไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อมรับมือกับธรรมชาติที่ว่าทุกคนต้องตาย โดยพยายามให้เรื่องตายเป็นสิ่งอัปมงคลไม่ควรนำมาพูดถึงให้เสียบรรยากาศในการดำรงชีวิตที่กำลังแสวงหาความสุขความเจริญสนุกสนานกันทางโลก อยู่ จึงยังรักตัวกลัวตายเพราะความหลงนี้ไม่ยอมรับสัจจะธรรมในเรื่องความตายที่อย่างไรเสียก็ต้องตายกันทุกคนดังกล่าว การที่ได้มีเวลาฝึกหัดมรณานุสติของพระพุทธเจ้าจึงเท่ากับเป็นการต้านความประมาทความหลงนี้ได้อย่างดี และเป็นเครื่องมืออันหนึ่งที่น่าจะสามารถเอาชนะความกลัวตายเมื่อถึงคราวจะตายได้เพราะได้ทำใจให้คุ้นชินหรือเห็นสัจจะธรรมนี้ได้ก่อนหน้าไว้แล้ว จึงทำให้สามารถปล่อยวางจิตและเป็นวิธีหนึ่งที่ครูบาอาจารย์มักสอนว่าจะทำให้จิตว่างเข้าถึงธรรมได้ง่ายด้วย

- ที่เขากลัวๆกันก็คือ ทุกข์เวทนาครับ ทุกข์จากการเจ็บไข้ได้ป่วย พูดง่ายๆ กลัวเจ็บ กลัวพิการ กลัวเป็นโรค
คุณลองไปถาม คนอกหัก คนเป็นโรคมะเร็ง หรือได้รับอุบัติเหตุจนพิการ
ความปรารถนาของเขาอันดับแรกคือ เขาอยากตายครับ
ผมเห็นด้วยเพียงบางส่วนเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยมีเหตุผลว่า การที่คนอกหัก เป็นโรคมะเร็ง หรือประสบอุบัติเหตุจน
พิการ เขาเหล่านี้อาจได้รับความทุกข์ทางกายและทางใจที่ได้ผูกไว้ด้วย แต่ถ้าเขาผู้นั้นสามารถฝึกจิต ปล่อยวางจิตหรือแยกจิตออกจากกายได้ด้วยการฝึกสมาธิอย่างดีมาแล้ว ก็อาจไม่ต้องเป็นทุกข็ใจ หรือบางครั้งสามารถใช้พลังจิตที่มีพลังเบี่ยงเบนไม่ให้เกิดความเจ็บปวดทางใจ และสามารถกระทั่งใช้กระแสจิตที่สงบเย็นแผ่ไปให้กับกายให้ได้รับความเจ็บปวดน้อยลงหรือไม่เจ็บปวดเลยเหมือนดั่งเป็นยาชาก็เป็นไปได้ตามการบอกเล่าจากปากของผู้ป่วยที่เคยอยู่ในขั้นโคม่าที่ต้องถูกดามเหล็กทั้งตัวจากอุบัติเหตุรถยนต์ที่เคยออกอากาศสัมภาษณ์ทางทีวีครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน สำหรับผู้ที่ไม่เคยเตรียมตัวหรือไม่รู้จักวิธีฝึกจิตภาวนาหรือวิปัสสนาภาวนาอย่างสม่ำเสมอ เมื่อถึงช่วงเกิดวิกฤตในชีวิตดังกล่าวจึงมักจะทนทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดทางกายและใจดังกล่าวไม่ไหวและเห็นว่าการตายน่าจะเป็นทางออก แม้ในใจลึก ๆ เขาจะไม่อยากตายก็ตาม ที่บ่นอยากตายนั้นก็เพราะต้องการหนีความเจ็บปวดทางกายและใจ ไม่ใช่ต้องการตายหากมีทางเลือกที่ดีกว่าเช่นสามารถหายาดีมารักษาทำให้ไม่รู้สึกเจ็บปวดต่อกายหรือใจก็อาจจะขอรักษาตัวไปจนหายไม่อยากตายก็เป็นไปได้

หวังว่าคุณโฮฮับคงเข้าใจเพิ่มขึ้นนะครับ และอย่าลืมพากันฝึกปฏิบัติมรณะนุสติไว้มาก ๆ เพราะพระพุทธองค์แนะว่าเป็นสิ่งที่มีประโยชน์ต่อการบรรลุธรรมได้เป็นอย่างดีทางหนึ่ง ลองดูนะครับ

ธรรมใดถ้าไม่ทำ ก็ไร้ค่า....สาธุ

คุยกันหลังวัด:
ได้เห็นชื่อคุณโฮฮับในกระดานสนทนามาหลายหนแล้วคิดว่าหลายคนที่ยังไม่รู้รวมทั้งตัวผม คงจะรู้สึกเหมือนกันว่าชื่อคุณโฮฮับนี่เค้าหมายถึงอะไรน้อ เพราะชื่อแปลกดีไม่ค่อยเหมือนใคร จึงขออนุญาตถามชื่อที่ตั้งนี้ว่ามีที่มาอย่างไรช่วยเล่าสู่กันฟังก็ดีนะครับถ้าไม่เป็นการละลาบละล้วงเกินไป ส่วนผมนั้นมีฉายาชื่อเล่นว่า Soduku มีที่มาจากชื่อเกมตัวเลขของนักคณิตศาสตร์ยุโรปผู้หนึ่งที่ได้คิดค้นขึ้น เป็นเกมที่ผมประทับใจเพราะรู้สึกว่ามันแฝงข้อธรรมะที่เราสามารถสัมผัสได้ทางปฏิบัติในมิติของธรรมชาติที่แสดงออกในรูปแบบของตัวเลข ไม่ว่าจะเป็นเรื่องวิริยะ จิตตะ หลักอิทัปปัจจยตาต่าง ๆ ซึ่งสามารถลองสัมผัสเกมนี้ได้ในหนังสือพิมพ์บางกอกโพสต์ หรือ เข้าค้นในเวป googles ดูนะครับ

มีอย่างหนึ่ง ความจริงก็ไม่อยากจะแนะนำอะไรเพิ่มเติมแก่คุณโฮฮับ เพราะก่อนหน้าสมัยรุ่น ๆ ผมเองก็อาจมีพฤติกรรมคล้าย ๆ กับคุณโฮฮับ แต่คิดว่าน่าจะเป็นกระจกสะท้อนตนที่เป็นประโยชน์แก่คุณโฮฮับซึ่งผมถือว่าเป็นเพื่อนกัลยามิตรของผมคนหนึ่ง จึงขออนุญาตคุณโฮฮับ ช่วยลองพิจารณาข้อแนะของผมดูด้วยนะครับว่าจะดีไหมหากจะสนทนาธรรมโดยช่วยกันปรับเปลี่ยนแนวหรือลดโทนความเข้ม (หรือถ้าเป็นภาษาลูกทุ่งวัยรุ่นอาจใช้คำว่า กร่าง)ในเรื่องถ้อยคำภาษาที่พูดที่เขียนสักหน่อย เพราะผู้อื่นที่เข้ามาร่วมสนทนา หรือมาใหม่ในกระดานโดยเฉพาะผู้ที่มีใจบริสุทธิเพิ่งได้สัมผัสกับธรรมหรือเด็ก ๆ วัยใส ๆ ที่เข้ามาดูมาอ่านมักคาดว่าผู้ที่อยู่ในกระดานเวปธรรมมะส่วนใหญ่จะมีจิตใจดี มีศีลมีธรรม มีวาจาสุภาพเอื้อเฟื้อเกื้อกูล สนทนาข้อธรรมด้วยกันอย่างเมตตาเผื่อแผ่ ไม่ใช่เวปพวกเด็กห่ามเด็กแว้น (ซึ่งที่จริงเด็กแว้นหลายคนก็มีจิตใจที่ดีบริสุทธิ์รักพวกพ้องเพื่อนฝูงจริงใจ ไม่ใช่เป็นคนไม่ดี เพียงแต่อาจไม่รู้จักนึกถึงผลกระทบของการกระทำของเขาที่อาจมีต่อส่วนรวมได้ว่าจะได้รับความเดือดร้อนอย่างไรบ้าง คือคิดได้น้อยไปหน่อยไปเน้นเอาความอยากความต้องการของตนเองส่วนใหญ่ใครจะเป็นอะไรไม่ค่อยไปสนใจมาก ซึ่งก็ทำให้ครอบครัวของเขาเองได้รับความเดือดร้อนรวมทั้งเป็นที่รังเกียจของสังคมส่วนใหญ่ที่ได้รับการรบกวนอยู่ในขณะนี้) นอกเรื่องไปแล้วขอวกกลับมาพูดเรื่องการแสดงความคิดความเห็นในเวป ก็อาจจะมีสมาชิกต่างเพศต่างวัยหลากหลายเข้ามาในเวปสนทนา ซึ่งแน่นอนย่อมมีลักษณะโทนการพูดและภาษาที่ใช้แตกต่างกันตามความหลากหลายนั้น ซึ่งเขาน่าจะสามารถแสดงความเห็นมุมมองตามเพศตามวัยและภูมิธรรมที่มีอยู่ของเขาได้อย่างอิสระ ถือว่าเป็นสีสันเป็นสิ่งที่สวยงามทำให้เราเห็นแง่มุมแง่คิดต่าง ๆ ได้อย่างหลากหลาย ทำให้เกิดความเข้าใจและมีปฎิสัมพันธ์และพัฒนาเกื้อกูลกันกับสมาชิกกลุ่มได้ในจำนวนมากขึ้นและในคุณภาพที่ดีขึ้น จึงไม่สมควรไปจำกัดสิทธิตามลักษณะธรรมชาติของแต่ละปัจเจกบุคคลในการแสดงความคิดเห็น และบางครั้งอาจจะมีการหยอกล้อเล่นบ้างบางคราวเพื่อผ่อนคลายปรับอารมณ์กันก็ทำได้แต่ก็ไม่ควรพร่ำเพรื่อ เพราะต้องสำรวมเคารพให้สิทธิแก่สมาชิกท่านอื่น ๆ ที่อาจมีอารมณ์ร่วมกับเราดังกล่าวได้ไม่นาน (เพราะเป็นกระดานสนทนาของเวปมูลนิธิสาธารณะ) อย่างไรก็ตามหากมีผู้เห็นว่าเลยเถิดหรือไม่เหมาะสมก็สามารถช่วยกันท้วงติง ด้วยความสุภาพอ่อนน้อมถ่อมตนและซื่อสัตย์จริงใจต่อกัน โดยคำนึงถึงส่วนรวมเป็นหลัก ซึ่งจะช่วยลดโทนแห่งทิฐิมานะ ความอิจฉา ความโกรธความหลงตนได้เป็นอย่างดี และบางครั้งหากมีผู้ที่มาแบบนอกแถวบ้าง ทางผู้ดูแลเวปก็สามารถทำหน้าที่จัดการได้ตามระเบียบของเวปที่ตกลงกันไว้ล่วงหน้าแล้ว
ดังนั้น หากคุณโฮฮับสามารถปรับเปลี่ยนระดับสมดุลย์ความเข้มได้ก็จะดีสำหรับคุณโฮฮับมากเลยเพราะเท่าที่ดูรู้สึกว่ามีภูมิธรรมดีและคอยสอดส่องหรือปรามไม่ให้มีการแสดงความเห็นในกระดานเวปของสมาชิกที่สงสัยอาจจะไม่ถูกหลักในทางพระพุทธศาสนา ซึ่งเป็นกุศลอย่างมากของคุณโฮฮับที่ได้ช่วยกันธำรงค์ไว้ซึ่งความเห็นที่ถูกต้องในทางหลักการของพระพุทธศาสนา และ ผมขอร่วมอนุโมทนาด้วย

สุดท้ายนี้ ขอฝากตัวอย่างแนวทางที่คิดว่าคุณโฮฮับสามารถพิจารณาปรับเปลี่ยนความเข้มในทางปฏิบัติได้และคิดว่าคุณโฮฮับคงจะรู้หรือทำบ้างอยู่แล้ว แต่ผมอาจเห็นน้อยไปหน่อยเป็นต้นว่า หากไม่เข้าใจอะไรก็พูดตรง ๆ ด้วยวาจาสุภาพ หรือขอให้ช่วยอธิบายเพิ่มเติม หากจะต้องการเสริมข้อคิดเห็นก็เพียงพูดตรง ๆ ในทำนองขอร่วมเสริมความคิดเห็นอะไร ๆ ก็ว่าไป เพียงแต่พยายามระมัดระวังไม่ต้องใช้ถ้อยคำที่ดูเหมือนเป็นคำกล้ำกึ่งระหว่างความเห็นกับการเสียดสีกระแนะกระแน ซึ่งเป็นกิเลสอย่างหนึ่งที่ตนอาจเคยชินหรือรู้สึกว่าสนุกดี แต่อาจไปกระทบความรู้สึกความเข้าใจของผู้อื่นที่ไม่เห็นดีกับเราก็ได้ หากเป็นเช่นนี้ได้ก็จะเป็นผลดีแก่วจีกรรมของคุณโฮฮับเองนะครับ จะได้ไม่ต้องติดกรรมที่ไม่ดีเพราะนาน ๆ ไปเวลาถอนจะถอนยาก และจะช่วยให้คุณโฮฮับสามารถร่วมส่งเสริมกิจกรรมการสนทนาและเผยแพร่ธรรมะปฏิบัติทางพุทธศาสนาที่เป็นประโยชน์ ทั้งต่อตนเองและผู้อื่นได้อย่างยั่งยืนต่อไป

ขออนุญาต เสริมความเห็นเพียงเท่านี้ก่อนนะครับ หวังว่าคงจะมีประโยชน์แก่คุณโฮฮับได้พิจารณาต่อไปนะครับ
....ด้วยความเคารพรักและปรารถนาดีจากใจจริง

อย่าเอาแต่สนุกอย่างเดียว....โมทนาบุญด้วยซะสิ...

ไม่เป็นไรหรอกครับเรื่องตอบเร็วตอบช้าหรือจะไม่ตอบ ที่ผมแสดงความเห็นแย้งคุณก็เพราะ
ไม่เห็นด้วย ผมก็ว่ามันไม่น่าจะผิด อีกทั้งผมก็ได้แสดงตัวอย่างพร้อมอธิบายประกอบ
ซึ่งมันครบถ้วนกระบวนความของการสนทนาธรรม อันกรอบด้วยมรรยาทและเนื้อหากระทู้

ผมว่าความเห็นผมตอบครบแล้ว ถ้าคุณไม่เห็นด้วย ก็มีสิทธิที่จะตอบกลับมาได้ครับ
แต่ต้องคำนึงเนื้อหาที่เป็นประโยชน์และให้อยู่ในกรอบของกระทู้ด้วยนะครับ