ว่าไปนั้น พูดไปเรื่อย ที่ว่าเกิดสัมมาทิฐิโดยทฤษฎีมันมีด้วยหรือ
พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้ว่า ทิฐิมันมี3อย่าง
1.มิจฉาทิฐิ 2.สัมมาทิฐิสาสวะ 3. สัมมาทิฐิอนาสวะ
1และ2 เป็นโลกียะเป็นกุศลและอกุศล ข้อ3เป็นโลกุตตระเป็นกุศล

พระพุทธองค์ทรงสอนให้ละปล่อยวาง ทิฐิในข้อ1และ2
และให้มีทิฐิในข้อ3 คือสัมมาทิฐิอนาสวะ (โลกุตตระ)

ไอ้สัมมาทิฐิสาสวะที่เป็นโลกียะนั้นน่ะ ใช่เป็นทฤษฎี พระพุทธองค์ทรงบอก
สาวกให้ละเสียอย่าไปยึดมั่นถือมั่น

สัมมาทิฐิที่เป็นโลกุตตระ มัน ไม่ได้ถูกอบรมมาก่อน มันเกิดจากสติของปุถุชน
ที่ไประลึกรู้สภาวะไตรลักษณ์เข้าโดยไม่รู้ตัว แต่ต่อมาได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้า
จึงเข้าใจได้ว่า สภาวะธรรมที่เกิดกับตนเรียกว่า สัมมาทิฐิโลกุตตระ
คนที่ฟังธรรมพระพุทธเจ้าเพียงครั้งเดียวก็เกิดดวงตาเห็นธรรม ก็เพราะตัวเองมีปัญญา
สัมมาทิฐิอยู่ก่อนแล้ว เพียงแต่ยังไม่รู้ตัว

จากการที่มีปัญญาสัมมาทิฐิแล้ว จึงได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้า ที่เรียกว่าสตตฯ
เรื่องอนิจจัง ทุกขังและอนัตตา ของรูปนาม เมื่อฟังก็ใช้ปัญญาสัมมาทิฐิคิดตาม
หรือที่เรียกว่า จินตมยปัญญาและการคิดต้องประกอบต้วยสมาธิเป็นภวนามยปัญญา
ผลที่ตามมาก็คือ สัมมาสังกัปปะโลกุตตระ อย่าลืมนะครับว่า ปัญญาของอริยมรรค
มีองค์แปดมีสองตัว กรุณาอย่าสับสน

โฮฮับ
จากการที่มีปัญญาสัมมาทิฐิแล้ว จึงได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้า ที่เรียกว่าสตตฯ
เรื่องอนิจจัง ทุกขังและอนัตตา ของรูปนาม เมื่อฟังก็ใช้ปัญญาสัมมาทิฐิคิดตามหรือที่เรียกว่า จินตมยปัญญาและการคิดต้องประกอบต้วยสมาธิเป็นภวนามยปัญญา ผลที่ตามมาก็คือ สัมมาสังกัปปะโลกุตตระ อย่าลืมนะครับว่า ปัญญาของอริยมรรค
มีองค์แปดมีสองตัว กรุณาอย่าสับสน

asoka
"หัวมังกร แต่หางเป็นมังกือ (ใส้เดือน)"

"เมื่อฟังก็ใช้ปัญญาสัมมาทิฐิคิดตาม"

แค่ประโยคนี้คุณโฮฮับก็สอบตกแล้วครับ เพราะแสดงว่าคุณโฮฮับไม่เข้าใจและไม่รู้จักปัญญามรรค 2 ข้อแรกดีพอ ไม่รู้ด้วยว่าปัญญาแต่ละตัวเวลาเขาทำงานจริงๆเขาทำอย่างไร?

ปัญญาสัมมาทิฐินั้น ทำหน้าที่ ดู เห็น รู้ ความหมายโดยรวมท่านแปลไว้ชัดเจนว่า "เห็นถูกต้อง" ไม่ใช่คิด อย่างที่คุณโฮฮับบอก

ส่วนปัญญาสัมมาสังกัปปะนั้น ทำหน้าที่ สังเกต พิจารณา คิดค้นหาคำตอบ หาเหตุหาผล

สัมมาสตินั้นหรือ มีหน้าที่ รู้ทัน(ปัจจุบันอารมณ์) ระลึกได้(ระลึกได้ถึงศีล ข้อธรรม อริยสัจ 4 วิปัสสนา สติปัฏฐาน 4 มรรค 8 โพธิปักขิยธรรมทั้ง 37 ประการ ที่ถูกอบรมมาด้วยสุตตมยปัญญาและจินตมยปัญญา แล้วคอยกำกับกายใจให้ประพฤติตามข้อธรรมเหล่านั้น) โดย ไม่ลืม (ไม่ลืมข้อธรรมเพื่อนำสู่มรรคผลนิพพานเหล่านั้น)

สัมมาสมาธิเล่า เป็นไฉน สัมมาสมาธิ เป็นผลของสัมมาสติ ถ้าสติทันปัจจุบันอารมณ์ได้ดี นิวรณ์ 5 จะเกิดไม่ได้ สมาธิจึงเกิดมาแทน เมื่อตั้งมั่นอยู่กับงานเจริญสติปัฏฐาน 4 มรรค 8 หรือปัจจุบันอารมณ์จึงได้ชื่อว่า"สัมมาสมาธิ"

สัมมาทิฐิมีหน้าที่เป็นประธาน หรือเรียกว่าหลักในการคิด ไม่ใช่ทำหน้าที่คิด
ความหมายก็คือจะคิดอย่างไร ต้องควบคุมด้วยความไม่เที่ยง เป็นทุกข์และอนัตตา
ผลแห่งความคิดก็จะเป็นกลาง เรียกว่า สัมมาสังกัปปะ

สัมมาสังกัปปะ คือผลที่ได้จาก การทำหน้าที่คิดของธรรมส่วนอื่น เช่น ธัมมสัมโพชฌงค์เป็นต้น


พวกนี้เป็นแค่น้ำท่วมทุ่ง เก็บเล็กผสมน้อยจากคำพูดของผม
มาแสดงความเห็น เพื่อปิดบังความไม่รู้จริงครับ

สัมมาทิฐิ คือเห็นชอบ ไม่เห็นผิด เกิดขึ้นหลังจากวิปัสสนาภาวนา เมื่อเห็นชอบแล้ว การคิดชอบก็ตามมาอยู่แล้ว เป็นปัจจัยต่อเนื่องกัน
เห็นชอบ > คิดชอบ
เห็นผิด > คิดผิด

สรุปแล้ว สัมมาิทิฐิ และสัมมาสังกัปปะ คือส่วนของ " ปัญญา " เมื่อมีปัญญาก็จะไม่ทำผิด พูดผิด
เรียกว่า คนมี "ศีล" เมื่อมีศีลแล้วสติ และ "สมาธิ" ก็เกิดขึ้นเอง ปัญญา ศีล สมาธิ คือ มรรคมีองค์ 8 ผลจากการปฏิบัติ ไม่ใช่แนวทางในการปฏิบัติ
ท่านต้องไปหาว่าปัญญาที่ใช้ดับทุกข์เกิดได้อย่างไร ใช้ดับอย่างไร แล้วได้ผลออกมาอย่างไร
ไม่ใช่แนะนำให้ไปเห็นชอบ คิดชอบ ทำชอบ อาชีพชอบ ท่านจะเห็นได้อย่างไรถ้าท่านยัง "เห็นผิด"

ปัญญาเกิดจากการเห็นความจริงตามกฎไตรลักษณ์ ความจริงต้องเติมในใจให้มาก เพราะเราไม่เคยเติมความจริงเลยตั้งแต่เกิด มีแต่ความเชื่อ เมื่อเชื่อจึงเห็นผิด งมงาม หลง กับสิ่งรอบตัวเราแม้กระทั้งจิตเราเองเพราะสรรพสิ่งต่างๆ ไม่เที่ยง มีเกิดขึ้น มีดับลงไป ตามธรรมชาติ ไปหลงพอใจ ไม่พอใจ กับสิ่งนั้น หลงคิดว่านี่้ตัวเรา เมื่อคิดอย่างนั้น ของของเราจึงตามมาทันที เงินของเรา ยศของเรา สมบัติของเรา สิ่งเหล่านี้แหละนำพาให้เราไปสู่ความทุกข์ เพราะมีต้นเหตุมาจากความเชื่อ หรือ อวิชชา ต้นเหตุแห่งความเชื่อ คือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป / ไม่เที่ยง เกิดดับ นั้นเอง ต้องดับด้วย " ปัญญา" แล้วจะดับตรงไหนก็ดับตรง ผัสสะ ไม่ให้เกิดความพอใจ ไม่พอใจ
แล้วจะดับอย่างไร เมื่อผัสสะก็พิจารณาสิ่งที่มากระทบ ไม่เที่ยง เกิดดับ (มีเกิดขึ้น สุดท้ายดับลงไป ไม่คงทนถาวร)


"สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์สิ่งนั้นเป็นอนัตตา"