อภิญญา มีความหมายหลายนัย แต่ส่วนใหญ่นักธรรมบ้านเรา จะเข้าใจเฉพาะแต่อภิญญา ๕ ซึ่งอธิบายเกี่ยวกับฤทธิ์ เป็นต้นเท่านั้น
ความจริง ศัพท์ อภิญญา มีอธิบายไว้หลายนัยะ
พิจาณาตามคัมภีร์ดังนี้

คำว่า อภิญญา แปลกันมาว่า ปัญญาอันยิ่ง หรือ ความรู้ยิ่ง (= อุตมปัญญา ที่ องฺ.อ.2/8 และ อธิกญาณ ที่ วินย. อ.1/134 ฯลฯ)
แปลตามรูปศัพท์ว่า ความรู้เจาะตรง ความรู้จำเพาะ ความรู้เหนือ (ประจักษ์ทางประสาททั้ง ๕)

คัมภีร์อัฏฐสาลินี และวิสุทธิมรรค อธิบายว่า ปัญญาที่เป็นไปตั้งแต่อุปจาระ จนถึงอัปปนา เรียกว่า
อภิญญา (สงฺคณี.อ. 294 วิสุทธิ. 1/108 )

คัมภีร์ปรมัตถมัญชุสา ชี้เฉพาะลงไปอีกว่า อภิญญา คือ อัปปนาปัญญา (ปัญญาที่เกิด
เมื่อเป็นอัปปนาสมาธิ วิสุทธิ.ฎีกา 1/163)

ปราชญ์บางท่านแปลเป็นภาษาอังกฤษว่า direct knowledge บางทีจะเป็นความรู้จำพวก
intuition ข้อควรศึกษา คือ น่าตรวจสอบว่า สภาพจิตขณะเกิด intuition เป็นอย่างไร