ทำตัวเป็นเด็กอมมือไม่รู้จักโตอีกแล้วกรัชกายนี้่

หลักปฏิบัติใครเขาไม่เอาไปท่องเป็นคาถาหรือคำบริกรรมภาวนาอย่างทีกรัชกายเข้าใจผิดไปหรอก หรือพวกนักวิชาการเขาชอบทำกันอย่างนี้

หลักปฏิบัติเขาให้จำไว้สอนใจเวลาลงมือทำจริงพิสูจน์ความจริง
หลักปฏิบัติที่ดียิ่งทำจริงยิ่งใช่ยิ่งซึ้งเพราะมันเจอของจริงอย่างที่หลักท่านว่าจริงๆ

ลองดูจริงๆซิกรัชกาย รับรองไม่เกิน 5 นาทีจะพบ กู ที่ลุกขึ้นมาสู้ มาสั่งใจกรัชกายเองเลยเชียวนะ

ถ้ามีความสังเกตดีพอกรัชกายจะรู้ได้เดี๋ยวนี้เลยว่า
ทั้งกูพี่ (สักกายทิฏฐิ)และกูน้อง (มานะทิฏฐิ)ที่ครอบครองใจกรัชกายมาหลายกัปป์หลายกัลป์ มันลุกขึ้นมาตอบโต้ ยินดียินร้ายต่อข้อความที่กำลังอ่านอยู่เดี๋ยวนี้เลยทีเดียว แล้วเดี๋ยวมันก็จะสั่งกรัชกายให้ทำกรรมตอบโต้ไปด้วยอำนาจความยินดียินร้ายนั้น

หลักปฏิบัติเขาให้จำไว้สอนใจ เวลาลงมือทำจริง พิสูจน์ความจริง
หลักปฏิบัติที่ดียิ่งทำจริงยิ่งใช่ยิ่งซึ้งเพราะมันเจอของจริงอย่างที่หลักท่านว่าจริงๆ

หลักปฏิบัติเขาให้จำไว้สอนใจ เวลาลงมือทำจริง

หลักปฏิบัติที่ดียิ่งทำจริงยิ่งใช่ยิ่งซึ้ง เพราะมันเจอของจริงอย่างที่หลักท่านว่าจริงๆ

ที่ว่า "จำไว้สอนใจเวลาลงมือทำจริง" เห็นชัดเลย อโศกไม่มีหลักการปฏิบัติด้านฝึกฝนอบรมจิตโดยตรง

ที่ตัวว่านั่่นมันเป็นภาคทฤษฎี เหมือนพระเทศน์บนธรรมาสน์ พูดไปเทศน์ไป (มีอะไรบ้างก็ว่าไป)



แล้วก็สำทับก่อนจะเทสนาวสาเนว่า จำไว้นะลูกหลานเอ้ย จำไว้นะโยมว่า

ใจปัญญาอย่ายอมใจเป็นกู นิ่งดู นิ่งสังเกต พิจารณา
ด้วยวิริยะ อุตสาหะ ตบะ ขันติ มิยอมถอย ถ้าสู้ได้
ทนได้ ไม่ตะบอย กู จะถอยหรือตายดับ ไปจากใจ

เท่านั้นเอง คิกๆๆ





พอเจอของจริงทีไร ก็บอกไม่ใช่ของจริง เดี๊ยะๆได้แบกจักรยานเดินกลับสำนักกันมั่ง บอกไม่เชื่อ

กรัชกายนี่ยิ่งนานยิ่งทำตัวคล้ายเด็กอมมือยิ่งขึ้นทุกที

หลักปฏิบัติเขาให้จำแล้วมาลงมือทำ ไม่ใช่ยังไม่จำยังไม่ได้ลงมือทำแล้วมาวิจารณ์ฉอดๆว่าเป็นแค้หลักทฤษฎี ลองทำดูจริงๆตามคำบอกหรือยังล่ะ ง่ายจะตายไป

สำรวมกายใจ......ทำยังไง? ทำเป็นไหม?

มา นิ่งรู้ นิ่งสังเกต......ทำยังไง ทำเป็นไหม?

ปัจจุบันอารมณ์......เป็นยังไงรู้จักหรือเปล่า?

เอาให้ได้แค่นี้มีอะไรเกิดขึ้นมามากกว่าที่หลักปฏิบัติบอกไว้ให้เอาอารมณ์จริงทีเกิดขึ้นถามมา

อย่าเอาแต่คิดฟุ้งซ่านวิพากษ์วิจารณ์โดยไม่ได้ลงมือทำหรือพิสูจน์เสียก่อนนะกรัชกาย

ปล:ของจริงเรื่องคนอื่นไม่อยากตอบอยากตอบของจริงที่เกิดกับกายใจของกรัชกายนี่แหละ จะดีทั้งกับกรัชกายและผู้ตอบ

"จำไว้สอนใจ เวลาลงมือทำจริง"

ใจปัญญาอย่ายอมใจเป็นกู นิ่งดู นิ่งสังเกต พิจารณา
ด้วยวิริยะ อุตสาหะ ตบะ ขันติ มิยอมถอย ถ้าสู้ได้
ทนได้ ไม่ตะบอย กู จะถอยหรือตายดับ ไปจากใจ

อโศกนี่ไม่เข้าใจความหมายคำพูดของตัวเองนะขอรับ

ดูที่อโศกพูด "จำ ไว้สอน ใจ" (พูดช้าๆชัดๆนะขอรับ) -------จำ ...........ไว้สอน ...............ใจ

จำอะไร ก็จำตะบอย ตะงอยเป็นต้นนี่


จำไว้ทำไม? ก็ จำ ไว้สอน ใจ ก็เห็นๆว่า อโศกท่องจำข้อความดังกล่าว จำเอาไว้สอนใจ เวลาที่อโศกลงมือทำจริง ถูกไหม

อโศกทำยังไง ไม่บอกเลย ทำยังไงที่ว่าทำจริง (ตรงนี้ไม่ชัด) เอาล่ะเอาเป็นว่า ทำไปๆๆๆๆๆๆๆๆ นะ ทำไปๆก็ก็นึกถึงตะบอย ตะงอย เป็นต้น นั่น สอนใจ เสียทีหนึ่ง ถูกไหม กรัชกายวิเคราะห์คำพุดอโศกขาดไหม (จำเอาไว้สอนใจ)

ตัวอย่างนี้บอกวิธีสำรวมกายสิครับเนี่ย

:b12:
บอกแล้วนะในอีกกระทู้หนึ่งหรือเปล่า กรัชกายน่าจะได้อ่านผ่านตาแล้วถ้าไม่ลวกๆจนเกินไปเดี๋ยวเจอจะก้อปมาให้อ่านซ้ำ

ไอ้หนอในชีวิตประจำวันนั้นก็ดีนะ แต่ ไม่ใช่ดีที่สุดที่ระดับสติปัญญาอย่างกรัชกายควรจะไปย่ำเท้าอยู่แค่ตรงนั้น อยู่แค่ตรงคำบริกรรม "หนอ"

น่าจะทิ้งหนอได้ตั้งนานแล้วนะ

มาใช้จิตรู้....คือสติ รู้ทัน ปัญญารู้ถึงปัจจุบันสภาวะ

ลองวางหนอมาทำอย่างที่แนะนำดูบ้างซิ สังเกตให้ดี มีอะไรดีๆซ่อนอยู่เยอะเลยนะ แล้วทันเกมของมารและมายาของจิตด้วย