ไม่อยากให้เขา จิตใจขุ่นมัว เพราะนักปฏิบัติ ส่วนใหญ่ที่ได้คุย รวมถึงที่นี้ จะมีอัตตา ที่ยึดมั่นทางความคิด สูงมากๆๆๆ บางครั้งเราคิดว่า เราหวังดี แต่เขา คิดว่าเราหวังร้าย อยากโชว์ดีไปเสียนี้ซิครับ จนแสดงออกมา เป็น วจีทุจริตไปเสีย แล้ว เดิน มรรค8 ให้สมบูรณ์กันยังไง ผมยัง งง
จาก มิลินทปัญหา
พระนาคเสนตอบว่า
" ถ้ามหาบพิตรจะสนทนาตามเยี่ยงอย่างบัณฑิต อาตมภาพก็จะสนทนากับมหาบพิตรได้ ถ้ามหาบพิตรจะสนทนาตามเยี่ยงอย่างของพระราชา อาตมาก็จะสนทนาด้วยไม่ได้ "
" บัณฑิตทั้งหลายสนทนากันอย่างไร ? "
" อ๋อ…ธรรมดาว่าบัณฑิตที่สนทนากันย่อมเจรจาข่มขี่กันได้ แก้ตัวได้ รับได้ ปฏิเสธได้ ผูกได้ แก้ได้ บัณฑิตทั้งหลายไม่โกรธบัณฑิตทั้งหลายสนทนากันอย่างนี้แหละมหาบพิตร "

มันไม่ได้จบหรอกครับ ปัญหามันอยู่ที่คุณไม่ยอมอีกฝ่าย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องธรรม
หรือเรื่องตัวตนของบุคคลครับ คนเราถ้าไม่ยอมรับความเป็นตัวตนของคนอื่น
เรื่องธรรมยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยครับ
สรุปก็คือผมมีเรื่องแย้งคุณตั้งมากมาย แต่คุณไม่เปิดโอกาสเท่านั้นเองครับ

ไอ้ธรรมดาของคุณมันคืออะไรครับ ประเด็นมันก็แค่คุณเอาตัวคุณเป็นศูนย์กลางครับ
ใครจะคุยกับคุณ ต้องกระทำตามคุณซะทุกเรื่อง คุณลองเอาใจเขามาใส่ใจเรา แล้ว
ลองสมมุติตัวคุณเป็นผม คุณอาจจะมองคำพูดคำจาของตัวคุณเองว่า มันน่าเวียนหัว
ชวนหมั่นไส้ก็ได้ครับ แต่ไม่ใช่มาแก้ปัญหาด้วยการไม่คุยหรือมากำหนดกฎเกณท์ให้
อีกฝ่ายมาทำตามความประสงค์ของตัวเอง

ถ้าเรามามองดูให้ลึกแล้ว ปัญหาระหว่างคุณกับผม มันไม่น่าใช่หรือตรงกับสิ่งที่คุณกล่าว
ผมว่ามันเป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้นเอง ประเด็นก็คือคุณกลัวว่าผม จะต้อนคุณให้จนมุม
มันก็แค่การไม่เชื่อมั่นตัวเอง แต่ต้องการปกปิดเลยหาเรื่องอ้างไปอย่างนั้นครับ


อยากลบก็ไปลบเถอะครับ แค่คุณพูดว่า จะเขียนความเห็นแล้วจะลบภายหลัง
มันก็ทำให้คนอื่นขาดความเชื่อถือในสิ่งที่คุณจะแสดงแล้วครับ มันบ่งบอกถึงการไม่มี
ความเชื่อมั่นในตัวเอง อยากบอกคุณครับ จะแสดงความเห็น แสดงไปเลยครับ
ไม่ต้องกลัวว่ามันจะผิดจะถูก มันต้องมีความศรัทธาตัวเองก่อนซิครับ ตัวคุณเอง
ยังกลัวไม่ศรัทธาตัวเอง แล้วปากบอกศรัทธาคนอื่นป่าว มันจริงหรือครับ

ตัวคุณเองนั้นแหล่ะ พูดอ้อมค้อมอ้างโน้นอ้างนี่สารพัด อ้างจนจับประเด็นไม่ถูก
คุณบอกว่าใจคิดอย่างไรก็พิมพ์อย่างนั้น แบบนี้แสดงว่า คุณกำลังหลงอยู่นะครับ
ดูง่ายๆเลยครับ...
ผมแค่บอกว่าไม่ได้อ่านความเห็นคุณ เพราะคุณเรื่องมาก
คุณก็สาธยายมามันคนล่ะเรื่อง มาพูดตอนหลังเหมือนกับว่า
ไม่ต้องการคุยกับผม ประชดด้วยการบอกว่าไม่มีความสามารถพอ
ใจจริงแล้วคุณกลัว ผมเอากิเลสในใจคุณออกมา มันก็แค่อายคนหมู่มากเท่านั้น

กระทู้เดินเร็วเหลือเกินนะครับ คุณลูกพระป่า เผลอแป๊ปเดียวไปถึงหน้า 23 แล้ว
แต่คำถามของคุณลูกพระป่าตอนนี้ดีมากครับ คุณกบมาช่วยอธิบายได้นิด nongkong มาต่อติดให้อีกหน่อยแต่ยังไม่กระจ่างเรื่องสักกายทิฏฐิ....อัตตทิฏฐิและ มานะทิฏฐิ จึงขอนำคำอธิบายที่พระป่ารูปหนึ่งท่านเคยอธิบายให้ผมฟังผมจึงนำมาถ่ายทอดต่อมาให้พิจารณา

สักกายทิฏฐิ เป็น มิจฉาทิฏฐิ ความเห็นผิด
มานะทิฏฐิ เป็น ความยึดผิด
อัตตทิฏฐิ เป็นชื่อรวมของ สักกายทิฏฐิและมานะทิฏฐิ

โสดาปัตติมรรค ตัดทำลายสังโยชน์ตัวที่ 1 คือ สักกายทิฏฐิ ....วิจิกิจฉาสังโยชน์ตัวที่ 2 จะตายตามโดยอัตโนมัติ สีลัพพตปรามาสเป็นผลพลอยได้จากการที่ วิจิกิจฉาตาย โสดาบันบุคคลจึงหมดสังโยชน์ทั้ง 3 โดยเด็ดขาดไม่คืนกลับมาอีก

อัตตทิฏฐิซึ่งเคยมี 2 คือสักกายทิฏฐิ ความเห็นผิด กับมานะทิฐิ คือความยึดผิด จึงเหลือเพียง 1 คือมานะทิฏฐิ ความยึดผิด (ไม่ใช่สักกายทิฏฐิที่ละเอียด)

มานะทิฏฐินั้นเป็นอัตตาตัวละเอียดซึ่งจะต้องถูกฆ่าทำลายให้หมดแรงและตายลงในที่สุดด้วย สกิทาคามีมรรค อนาคามีมรรคและอรหัตมรรค

ถึงตอนนี้พระอาจารย์ท่านหนึ่งได้กล่าวสรุปไว้ว่า

"รู้กายรู้จิต ลงปัจจุบัน จนละความเห็นผิด ได้ความเป็นโสดาบันและสกิทาคามี"
"รู้กายรู้จิต ลงปัจจุบัน จนละความยึดถือในกาย เป็น พระอนาคามี"
"รู้กายรู้จิต ลงปัจจุบัน จนละความยึดถือในจิต เป็นพระอรหันต์"
นี่เป็นสำนวนที่ 1 หากยังติดใจหรือสงสัย ยังมีอีกสำนวนหนึ่งให้พิจารณาถ้ามีผู้สนใจครับ

สำหรับท่านที่กำลังสนทนาแคะไค้กันมันๆอยู่ต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่งที่แทรกขึ้นมานะครับ
อนุโมทนาสาธุกับการสนทนาธรรมอันลึกซึ้งของคุณ Jumla กับคุณหนมจีบซาละเปาและ........ด้วยครับ

สวัสดีครับพี่ asoka
เป็นคำอธิบายที่ให้ความชัดเจนได้ดีมากครับ ผมเองเห็นแบบเดียวกันแต่อธิบายได้ไม่ชัดเจนเหมือนพี่ asoka นี่แหละครับที่เค้าบอกว่า วาสนาไม่เท่ากัน...ขออนุโมทนาและขอบคุณมากครับ
ขอบคุณครับ

กระทู้เดินเร็วเหลือเกินนะครับ คุณลูกพระป่า เผลอแป๊ปเดียวไปถึงหน้า 23 แล้ว
แต่คำถามของคุณลูกพระป่าตอนนี้ดีมากครับ คุณกบมาช่วยอธิบายได้นิด nongkong มาต่อติดให้อีกหน่อยแต่ยังไม่กระจ่างเรื่องสักกายทิฏฐิ....อัตตทิฏฐิและ มานะทิฏฐิ จึงขอนำคำอธิบายที่พระป่ารูปหนึ่งท่านเคยอธิบายให้ผมฟังผมจึงนำมาถ่ายทอดต่อมาให้พิจารณา

สักกายทิฏฐิ เป็น มิจฉาทิฏฐิ ความเห็นผิด
มานะทิฏฐิ เป็น ความยึดผิด
อัตตทิฏฐิ เป็นชื่อรวมของ สักกายทิฏฐิและมานะทิฏฐิ

โสดาปัตติมรรค ตัดทำลายสังโยชน์ตัวที่ 1 คือ สักกายทิฏฐิ ....วิจิกิจฉาสังโยชน์ตัวที่ 2 จะตายตามโดยอัตโนมัติ สีลัพพตปรามาสเป็นผลพลอยได้จากการที่ วิจิกิจฉาตาย โสดาบันบุคคลจึงหมดสังโยชน์ทั้ง 3 โดยเด็ดขาดไม่คืนกลับมาอีก

อัตตทิฏฐิซึ่งเคยมี 2 คือสักกายทิฏฐิ ความเห็นผิด กับมานะทิฐิ คือความยึดผิด จึงเหลือเพียง 1 คือมานะทิฏฐิ ความยึดผิด (ไม่ใช่สักกายทิฏฐิที่ละเอียด)

มานะทิฏฐินั้นเป็นอัตตาตัวละเอียดซึ่งจะต้องถูกฆ่าทำลายให้หมดแรงและตายลงในที่สุดด้วย สกิทาคามีมรรค อนาคามีมรรคและอรหัตมรรค

ถึงตอนนี้พระอาจารย์ท่านหนึ่งได้กล่าวสรุปไว้ว่า

"รู้กายรู้จิต ลงปัจจุบัน จนละความเห็นผิด ได้ความเป็นโสดาบันและสกิทาคามี"
"รู้กายรู้จิต ลงปัจจุบัน จนละความยึดถือในกาย เป็น พระอนาคามี"
"รู้กายรู้จิต ลงปัจจุบัน จนละความยึดถือในจิต เป็นพระอรหันต์"
นี่เป็นสำนวนที่ 1 หากยังติดใจหรือสงสัย ยังมีอีกสำนวนหนึ่งให้พิจารณาถ้ามีผู้สนใจครับ

สำหรับท่านที่กำลังสนทนาแคะไค้กันมันๆอยู่ต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่งที่แทรกขึ้นมานะครับ
อนุโมทนาสาธุกับการสนทนาธรรมอันลึกซึ้งของคุณ Jumla กับคุณหนมจีบซาละเปาและ........ด้วยครับ
[/quote
ท่านอโสกะ เจ๋ง เป็นกัลยามิตรที่น่ายกย่องชื่นชม ขนาดคุณน้องสงสัย บางครั้งแกล้งยุแหย่แบบกวนๆ ก็ยังไม่เคยถือสาหาความ ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นเจ้าค่ะ ปล.ท่าน asokaเชค ข้อความขาเข้าของท่านด้วยเจ้าค่ะ ที่คุณน้องส่งข้อความไปถาม

nongkong ........
ท่านอโสกะ เจ๋ง เป็นกัลยามิตรที่น่ายกย่องชื่นชม ขนาดคุณน้องสงสัย บางครั้งแกล้งยุแหย่แบบกวนๆ ก็ยังไม่เคยถือสาหาความ ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นเจ้าค่ะ ปล.ท่าน asokaเชค ข้อความขาเข้าของท่านด้วยเจ้าค่ะ ที่คุณน้องส่งข้อความไปถาม

ผมเข้าไปอ่านแล้วครับ พยายามตอบเป็นส่วนตัวแล้วแต่ส่งข้อความไม่เป็น เอาอีเมล์ไหมครับ
suriwong44@gmail.com
ขอให้เจริญในธรรมนำสุขมาสู่ครอบครัวยิ่งๆขึ้นไปเทอญ