จกฺขุนา สํวโร สาธุ สาธุ โสเตน สํวโร
ฆาเนน สํวโร สาธุ สาธุ ชิวฺหาย สํวโร
กาเยน สํวโร สาธุ สาธุ วาจาย สํวโร
มนสา สํวโร สาธุ สาธุ สพฺพตฺถ สํวโร
สพฺพตฺถ สํวโร ภิกฺขุ สพฺพทุกฺขา ปมุจฺจติ.

ความสำรวมทางตาเป็นการดี ความสำรวมทางหูเป็นการดี
ความสำรวมทางจมูกเป็นการดี ความสำรวมทางลิ้นเป็นการดี
ความสำรวมทางกายเป็นการดี ความสำรวมทางวาจาเป็นการดี
ความสำรวมทางใจเป็นการดี ความสำรวมในทวารทั้งปวงเป็นการดี
ภิกษุผู้สำรวมแล้วในทวารทั้งปวง ย่อมหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง.

เดี๋ยวนี้เลยสีกานุ่งขาวเต็มวัดเลย
ตามองดูเห็นแค่สีไหมสำรวมยังไง
สู้ไม่เห็นดีกว่าไหมไม่ใช่มโนเอาได้
คนนี้สวยคนนั้นขี้เหร่คริคริคริกิเลสไหม
เห็นเป็นคนทันทีนั้นแหละคือจิตวิปลาสแล้ว
มองเพลินเลยไหมคนหมาแมววัตถุเต็มวัดพกกุญแจอีกภาระไหม
ตถาคตให้ทิ้งเพศคฤหัสถ์เพื่อไม่ให้มีภาระแสวงหาวัตถุเพื่อติดกุญแจอีก
ที่สำคัญคือบรรพชิตเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้นอนวัดคนอื่นมีบ้านกลับไปนอนบ้านสิคะ
คริคริคริไม่เก็ตหรือฉุกคิดหรือคะถ้ามีแค่บาตรจีวรอัฏฐบริขารเพียงพอไหมไม่ต้องพกกุญแจ

@ "ภิกษุทั้งหลาย ผู้ที่รู้เห็นจักษุตามที่มันเป็น
รู้เห็นรูปทั้งหลายตามที่มันเป็น
รู้เห็นจักษุวิญญาณตามที่มันเป็น
รู้เห็นจักษุสัมผัสตามที่มันเป็น
รู้เห็นเวทนาอันเป็นสุข หรือทุกข์ หรือไม่สุขไม่ทุกข์ ซึ่งเกิดขึ้นเพราะจักษุสัมผัสเป็นปัจจัย ตามที่มันเป็น
ย่อมไม่ติดพันในจักษุ ไม่ติดพันในรูปทั้งหลาย ไม่ติดพันในจักขุวิญญาณ ไม่ติดพันในจักขุสัมผัส ไม่ติดพันในเวทนา อันเป็นสุข หรือทุกข์ หรือไม่สุขไม่ทุกข์ ที่เกิดขึ้นเพราะจักษุสัมผัสเป็นปัจจัย

"เมื่อผู้นั้นไม่ติดพัน ไม่หมกมุ่น ไม่ลุ่มหลง รู้เท่าทันเห็นโทษตระหนักอยู่ อุปาทานขันธ์ทั้ง ๕ ย่อมถึงความไม่ก่อตัวพอกพูนต่อไป
อนึ่ง ตัณหาที่เป็นการก่อภพใหม่ อันประกอบด้วยนันทิราคะ คอยแส่เพลิดเพลินอยู่ในอารมณ์ต่างๆ ก็จะถูกละไปเสียด้วย
ความกระวนกระวายทางกายก็ดี
ความกระวนกระวายทางใจก็ดี
ความเร่าร้อนกายก็ดี
ความเร่าร้อนใจก็ดี
ความกลัดกลุ้มทางกายก็ดี
ความกลัดกลุ้มทางใจก็ดี ย่อมถูกเขาละได้

"ผู้นั้น ย่อมเสวยทั้งความสุขทางกาย ทั้งความสุขทางใจ บุคคลผู้เป็นเช่นนั้นแล้ว มีความเห็นอันใด ความเห็นอันนั้นก็เป็นสัมมาทิฏฐิ
มีความดำริใด ความดำริก็เป็นสัมมาสังกัปปะ
มีความพยายามใด ความพยายามนั้นก็เป็นสัมมาวายามะ
ส่วนกายกรรม วจีกรรม และอาชีวะของเขา ย่อมบริสุทธิ์มาแต่ต้นทีเดียว ด้วยประการดังนี้ เขาชื่อว่ามีอริยอัฏฐังคิกมรรค อันถึงความเจริญบริบูรณ์” (เกี่ยวกับ โสตะ ฆานะ ชิวหา กาย มโน ก็เช่นเดียวกัน) (ม.อุ.12/828/523)

..............

นันทิ ความยินดี, ความติดใจเพลิดเพลิน, ความระเริง, ความสนุก, ความชื่นมื่น

ทราบเบื้องหลังท่านพาหิยะไหมล่ะคะเพราะเดี๋ยวนี้ทุกคนกำลังเห็นแจ้งอยู่
เพราะเห็นเป็นสภาพธัมมะเดียวที่มีแสงสว่างส่วนอีก5ทางเกิดในความมืด
ท่านพาหิยะบรรลุอรหันต์นะคะประจักษ์ความจริงที่กำลังฟังจากพระโอษฐ์
ท่านที่ฟังว่าเดี๋ยวนี้นะคะกำลังมีจิตเห็นเป็นการเห็นแจ้งแทงตลอดครบ6ทางไหม
สักแต่ว่านั้นมีได้เพราะฟังมาจนทะลุปรุโปร่งมาจากอดีตไม่ฟังจะรู้จักปัญญาตนมีแค่ไหนไหมคะ

บรรลุเร็วเพราะมีปัญญานะคะเมแค่1คนถึงอรหันต์คือท่านพาหิยะจ้ะเป็นเอกคือแต่ละ1เดี๋ยวนี้ค่ะ
เมเลือกไว้ล่วงหน้าหรือคะว่าจะเป็น1ในตถาคตพระองค์ไหนเป็นสาวกได้ต้องสะสมฟังก่อนน๊า
ตถาคตตรัสรู้ความจริงเพื่อบอกให้ฟังให้เข้าใจความจริงที่กายใจตนกำลังมีไม่ส่งไปรู้ที่อื่น

สาวกคิดเองหมายถึงจะไปคิดค้นอย่างไรทำอย่างไรก็ปิดทางรู้เดี๋ยวนี้
ผู้ที่จะบรรลุเองได้คิดเองได้ในชาติสุดท้ายมีแค่2บุคคลยุคนี้ไม่มีแน่นอน
บุคคลที่1ชื่อพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้ามีได้แค่1พระองค์
บุคคลที่2ชื่อพระปัจเจกพุทธเจ้าซึ่งยังไม่ถึงกาลที่จะมีพระปัจเจกพุทธเจ้า
ที่เหลือต้องฟังคำสอนจนเกิดปัญญาบรรลุตามไม่ใช่คิดเองโดยไม่เป็นสาวก
คิดให้ตรงสิคะตนเป็น2บุคคลนั้นหรือถึงประมาทไม่ฟังคำสอนจึงคิดว่าตนคิดเองได้