กักกาย...ไม่เห็นใครเจริญสัมมา...ได้ตรงเป้า..

กักกายหมายถึงสัมมา...อะไรหรอ??

สัมมาของกรัชกาย มันเป็นสัมไป เพราะไปเล็งที่เป้าที่ไม่ควรเป็นเป้า อาจเป็นเป้ากางเกงหรือเป้าอย่างอื่นไป ไม่ใช่เป้าหมายที่แท้จริงของชาวพุทธบุตรธิดาของพระพุทธเจ้า

ในช่วงระยะเวลา ๑ พันปีที่ ๒ (พ.ศ. ๑๐๐๑ - พ.ศ. ๒๐๐๐) ก็ยังมีพระอรหันต์อยู่ แต่เป็นพระอรหันต์ประเภทสุกขวิปัสสนกะ คือ ผู้บำเพ็ญแต่วิปัสสนาล้วนๆ จนบรรลุธรรมสำเร็จเป็นพระอรหันต์ด้วยปัญญา แต่ไม่ได้ความรู้ความสามารถอันเป็นคุณวิเศษในพระพุทธศาสนาแต่อย่างใด

ในช่วงระยะเวลา ๑ พันปีที่ ๓ (พ.ศ. ๒๐๐๑ - พ.ศ. ๓๐๐๐) ไม่มีพระอรหันต์แล้ว มีเพียงพระอริยบุคคลขั้นรองจากพระอรหันต์ คือ พระอนาคามี (ผู้ไม่เวียนกลับมาอีก) ซึ่งเป็นผู้สำเร็จอนาคามิผล เมื่อสิ้นชีวิตแล้วก็ไปเกิดในพรหมโลกชั้นสุทธาวาส และจะปรินิพพานในที่นั้น โดยไม่ต้องกลับมาเกิดในมนุษยโลกอีก

ในช่วงระยะเวลา ๑ พันปีที่ ๔ (พ.ศ. ๓๐๐๑ - พ.ศ. ๔๐๐๐) มีเพียงพระอริยบุคคลขั้นรองจากพระอนาคามี คือ สกทาคามี (ผู้กลับมาเกิดอีกครั้งเดียว) ซึ่งเป็นผู้บรรลุธรรมในโลกนี้ เมื่อสิ้นชีวิตแล้วไปเกิดในเทวโลก หมดอายุแล้วกลับมาเกิดในโลกนี้อีกชาติเดียวก็จะปรินิพพาน

ในช่วงระยะเวลา ๑ พันปีที่ ๕ (พ.ศ. ๔๐๐๑ - พ.ศ. ๕๐๐๐) มีเพียงพระอริยบุคคลขั้นต่ำสุด คือ พระโสดาบัน ซึ่งเป็นผู้เข้าถึงกระแสพระนิพพาน โดยเป็นผู้เวียนตายเกิดในสุคติภูมิอีกอย่างมากเพียง ๗ ครั้ง ก็จักบรรลุธรรมสำเร็จเป็นพระอรหันต์แล้วปรินิพพานในที่สุด

เพราะกักกาย..เชื่อบทนี้ละซิท่า...ปัจจุบันมองไม่เห็นใครเจริญสัมมา..อะไรที่ว่าได้ตรงเป้า...

ในช่วงระยะเวลา ๑ พันปีที่ ๒ (พ.ศ. ๑๐๐๑ - พ.ศ. ๒๐๐๐) ก็ยังมีพระอรหันต์อยู่ แต่เป็นพระอรหันต์ประเภทสุกขวิปัสสนกะ คือ ผู้บำเพ็ญแต่วิปัสสนาล้วนๆ จนบรรลุธรรมสำเร็จเป็นพระอรหันต์ด้วยปัญญา แต่ไม่ได้ความรู้ความสามารถอันเป็นคุณวิเศษในพระพุทธศาสนาแต่อย่างใด

ในช่วงระยะเวลา ๑ พันปีที่ ๓ (พ.ศ. ๒๐๐๑ - พ.ศ. ๓๐๐๐) ไม่มีพระอรหันต์แล้ว มีเพียงพระอริยบุคคลขั้นรองจากพระอรหันต์ คือ พระอนาคามี (ผู้ไม่เวียนกลับมาอีก) ซึ่งเป็นผู้สำเร็จอนาคามิผล เมื่อสิ้นชีวิตแล้วก็ไปเกิดในพรหมโลกชั้นสุทธาวาส และจะปรินิพพานในที่นั้น โดยไม่ต้องกลับมาเกิดในมนุษยโลกอีก

ในช่วงระยะเวลา ๑ พันปีที่ ๔ (พ.ศ. ๓๐๐๑ - พ.ศ. ๔๐๐๐) มีเพียงพระอริยบุคคลขั้นรองจากพระอนาคามี คือ สกทาคามี (ผู้กลับมาเกิดอีกครั้งเดียว) ซึ่งเป็นผู้บรรลุธรรมในโลกนี้ เมื่อสิ้นชีวิตแล้วไปเกิดในเทวโลก หมดอายุแล้วกลับมาเกิดในโลกนี้อีกชาติเดียวก็จะปรินิพพาน

ในช่วงระยะเวลา ๑ พันปีที่ ๕ (พ.ศ. ๔๐๐๑ - พ.ศ. ๕๐๐๐) มีเพียงพระอริยบุคคลขั้นต่ำสุด คือ พระโสดาบัน ซึ่งเป็นผู้เข้าถึงกระแสพระนิพพาน โดยเป็นผู้เวียนตายเกิดในสุคติภูมิอีกอย่างมากเพียง ๗ ครั้ง ก็จักบรรลุธรรมสำเร็จเป็นพระอรหันต์แล้วปรินิพพานในที่สุด

เพราะกักกาย..เชื่อบทนี้ละซิท่า...ปัจจุบันมองไม่เห็นใครเจริญสัมมา..อะไรที่ว่าได้ตรงเป้า...

แล้วกบล่ะเชื่ออะไร ถึงเจริญสัมมานั่นนี่ได้ตรงเป้า ฟันธงสะทีเถอะพ่อคุล

เชื่อพระพุทธเจ้า...

แล้วกักกายเชื่อบทความที่ตัวเองยกมานั้น รึเปล่า?...ทำไมถึงเชื่อ? ฟันธงสะทีเถอะพ่อคูล

อีกแระให้มองหาที่ใยแมงมุมแล้วก็คิดว่า ... อีกแระ

สังเกตดูในภาพเสียใหม่ให้ดีๆ ว่ายอดสูงสุดของภาพชี้ไปที่ไหน?

นั่นแหละเป้าหมายสูงสุดที่ชาวพุทธทุกคนควรไปให้ถึง จึงจะได้ชื่อว่าเดินตามพระพุทธเจ้า

นักวิชาการใหญ่เข้าใจและมองออกไหม หรือยังมีตาอันพร่ามัวเห็นภาพอันทรงคุณค่านี้เป็นแค่เพียงใยแมลงมุม

นิพพานหรือขอรับ

ถ้ายังงั้นยิ่งวาดภาพ ยิ่งห่างไกลตัวและหัวใจยิ่งห่างไกลนิพพาน เพราะอะไร เพราะมัวจ้องภาพจ้องใยแมงมุม

แสดงว่ากรัชกายนี่ยังอ่านแผนที่การเดินทางยังไม่เป็นเลย
ต้องไปรับการอบรมความรู้พื้นฐานเสียใหม่แล้ว

แสดงว่ากรัชกายนี่ยังอ่านแผนที่การเดินทางยังไม่เป็นเลย

ท่านอโศกเขียนเองยังอ่านไม่เป็นเลย แล้วคนไม่ได้เขียนจะไปตรัสรู้ได้ยังไงล่ะเออ ระโยงระยางเหมือนสายน้ำเกลือ

อ่านใจสาวจากดวงตาง่ายกว่าอ่านแผนที่ท่านอโศกอีก

ดูและสังเกตดีๆสิ ไล่ระดับจากล่างไปหาบน ตัวหนังสือและภาพเขาบอกไว้ชัดเจนนะครับทั้งรายละเอียดทางซ้ายและตัวสรุปทางขวา

ต้องใส่ใจสังเกตพิจารณาให้มากจึงจะได้ประโยชน์จากภาพนี้

เห็นกรัชกายสติปัญญาดี เป็นนักวิชาการเอกนึกว่าจะอ่านออกจับประเด็นได้ จึงไม่อธิบายสอนแบบเด็กประถม
แต่ถ้ายังไม่รู้ไม่เข้าใจจริงๆก็อาจจะใจดีสอนให้แบบ ก ะ กะ
ก า กา ทีหลัง