Kiss

พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงจำแนกไว้โดยละเอียด
เพื่อให้จิตแต่ละดวงสามารถเทียบเคียงจิตตนเองที่เข้าถึงความจริงแล้วตามแปลน
พระองค์ทรงสร้างแปลนไว้ให้เรียบร้อยแล้วไม่ควรไปแต่งต่อเติมใหม่ผิดแบบแปลน
ต้องเริ่มจากลงรากฐานตามลำดับก่อร่างสร้างตัวค่อยๆเจริญเติบโตขึ้นไปเรื่อยๆค่ะ
ไม่ใช่ไปสร้างหลังคา ไปสร้างขื่อ ไปสร้างชิ้นส่วน แล้วจับมาประกอบแบบจิ๊กซอร์
แต่เป็นการประกอบกันที่ไม่มีการแยกส่วนต้องอาศัยค่อยๆเรียนรู้ทีละน้อยที่มั่นคงค่ะ
เพราะทรงแสดงว่าสัพเพ ธัมมา นาลัง อภินิเวสายะ ธรรมทั้งหลายทั้งปวงไม่ควรยึดมั่น
รู้แล้วให้วาง จงตามดูรู้เท่าทันจิตตนที่อารมณ์ปัจจุบันขณะเป็นสัจจญาณที่เข้าถึงความจริง
ที่ไม่สามารถกำหนดกฏเกณฑ์ใดๆให้เป็นไปตามที่กำหนดเพราะเลือกไม่ได้ว่าจะรู้สิ่งใดก่อนค่ะ

กรัชกายพูดจาดูฉลาดเฉลียวในหลายเรื่อง แต่บางเรื่องดูคล้ายกับคนปัญญาอ่อน
มีใครที่ไหนกันเขาจะแบกชาร์ทเข้าไปใช้เป็นคู่มือปฏิบัติในถ้ำ
ชาร์ทเขาเอาไว้สอนประกอบภาคปริยัติ ทำให้รู้และเข้าเรื่องต่างๆได้โดยง่าย ไม่ต้องไปอ่านตำราเป็นเล่มๆ เข้าใจดีแล้วจึงลงมือปฏิบัติ

นั่งสมาธิแล้วมีเสียงเพลงในหัว เพราะมีอุปาทานหรือยึดแน่นในเพลงจนจะเป็นกสิณ นี่ถือเป็นอุทธัจจะนิวรณ์ได้อย่างหนึ่ง
วิธีแก้โดยไม่ถอยมี 2 ทาง
1.บังคับจิตให้ย้ายไปจับยึดอยู่กับกรรมฐาน เช่นท่องคำว่า
"ได้ยินหนอ ๆๆๆๆๆๆๆ หรือ พุทโธๆๆๆๆๆๆ ถี่ๆจนเสียงเพลงในหัวดับไปหรือเปลี่ยนไป นี่เรียกว่า "สมถะวิธี" วิธีนี้เป็นการหลบหรือกลบบังปัญหานี้ไว้ชั่วคราว
2.นิ่งรู้นิ่งสังเกตเสียงเพลงที่ก้องอยู่ในหัวนั้นไปเรื่อยๆ ให้ทันปัจจุบัน ไม่ต้องรีบร้อน ไม่ต้องไปพยายามแก้ไขอะไรทั้งนั้นให้มีแต่รู้ทันและสังเกตอยู่เฉยๆ จนมันหมดกำลังแห่งเหตุปัจจัยที่จะทำให้เกิดเสียงนั้น เสียงนั้นก็จะดับไปเองเปลี่ยนเป็นอารมณ์อื่น นี่เรียกว่า "วิปัสสนาวิธี" วิธีนี้อาการนี้และกับทุกอาการจะหายขาดไม่กลับมาเกิดอีก

กรัชกายพูดจาดูฉลาดเฉลียวในหลายเรื่อง แต่บางเรื่องดูคล้ายกับคนปัญญาอ่อน

มีใครที่ไหนกันเขาจะแบกชาร์ทเข้าไปใช้เป็นคู่มือปฏิบัติในถ้ำ
ชาร์ทเขาเอาไว้สอนประกอบภาคปริยัติ ทำให้รู้และเข้าเรื่องต่างๆได้โดยง่าย ไม่ต้องไปอ่านตำราเป็นเล่มๆ เข้าใจดีแล้วจึงลงมือปฏิบัติ

ผมก็นั่งตามลมหายใจพุทโธไป

วันแรกๆก็ไม่เป็นอะไร พอวันที่สามนั่งไปซักพักประมาณสิบนาทีเริ่มมีอาการเหวี่ยงแบบเหวี่ยงหมุนจน เวียนหัวจึงนั่งต่อไม่ได้ ลืมตาขึ้นมานั่งดูพระรูปอื่น

เป็นอย่างนี้อยู่เกือบตลอด กลับมาที่กุฏิก่อนจะจำวัดก็นั่งก็เป็นอีก

จนมาถามพระพี่เลี้ยงท่านบอกเหมือนจิตกำลังจะได้เข้าสู่ความสงบให้ผ่านจุดนี้ไปให้ได้ แต่มันก็ได้แบบแปปๆแล้วก็หมุนอีกหมุนอีก

จนลาสิกขามาก็เริ่มมาหาอ่านเองจนได้อ่านบันทึกกรรมฐานของเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช ให้พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม

คราวนี้ก็ทำตามหนังสือ หายใจตอนแรกก็ยาว ก็ตามไปซักพัก เริ่มพิจารณาตามสติปัฐฐาน คราวนี้หมุนเร็วเลยหมุนแรงมากจนรู้สึกจะอาเจียนเลย

ผมก็พิจารณาว่าเป็นทุกขเวทนา ก็ดีขึ้นแปปก็หมุนอีกเรื่อยๆ จนตอนนี้ยังแก้ไม่ได้เลยครับ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ล่าสุดเมื่อคืนหมุนจนจะอ้วก จนถอนสมาธิออกมา ยังมีอาการเวียนหัวจะอ้วกมาอีก ซักสิบห้านาทีค่อยดีขึ้น

คำถามครับ

1. ผมควรแก้ปัญหานี้ยังไงดี ฝืนนั่งไปเรื่อยๆจนหายหรือต้องกำหนดอะไรยังไง

2. จุดมุ่งหมายจริงๆ คือวิปัสสนากรรมฐานคืออะไรครับ ไม่ได้โอ้อวดว่าตัวเองเก่งนะครับ พอดีผมเรียนแพทย์เลยเข้าใจพวกสรีระร่างกายมนุษย์อยู่แล้ว เมื่อมาเรียนรู้ทางธรรมพิจารณาตามขันธ์ 5 ก็เข้าใจว่ามันไม่ได้มีตัวตนจริงๆของเรา เหมือนเท่าที่อ่านการฝึกวิปัสสนาทำให้เราเข้าใจว่าทุกอย่างมีเกิดดับของมัน เป็นธรรมดา ไม่ให้เรายึดติด

แต่

ถ้าผมอ่านแล้วเข้าใจแล้วจะทำไปเพื่ออะไร หรือว่าให้จิตเราแข็งแกร่ง จะได้มีสติรู้เท่าทันทุกการ กระทำ

หลังสึกออกมาทุกวันนี้ เวลาจะโกรธใครก็เหมือนมีสติมาห้ามทัน แต่ก็ยังมีหลุดบ้าง ซึ่งก่อนหน้านี้จะตอบโต้แทบจะทันทีเพราะเป็นคนใจร้อน

กรัชกายพูดจาดูฉลาดเฉลียวในหลายเรื่อง แต่บางเรื่องดูคล้ายกับคนปัญญาอ่อน
มีใครที่ไหนกันเขาจะแบกชาร์ทเข้าไปใช้เป็นคู่มือปฏิบัติในถ้ำ
ชาร์ทเขาเอาไว้สอนประกอบภาคปริยัติ ทำให้รู้และเข้าเรื่องต่างๆได้โดยง่าย ไม่ต้องไปอ่านตำราเป็นเล่มๆ เข้าใจดีแล้วจึงลงมือปฏิบัติ

นั่งสมาธิแล้วมีเสียงเพลงในหัว เพราะมีอุปาทานหรือยึดแน่นในเพลงจนจะเป็นกสิณ นี่ถือเป็นอุทธัจจะนิวรณ์ได้อย่างหนึ่ง
วิธีแก้โดยไม่ถอยมี 2 ทาง
1.บังคับจิตให้ย้ายไปจับยึดอยู่กับกรรมฐาน เช่นท่องคำว่า
"ได้ยินหนอ ๆๆๆๆๆๆๆ หรือ พุทโธๆๆๆๆๆๆ ถี่ๆจนเสียงเพลงในหัวดับไปหรือเปลี่ยนไป นี่เรียกว่า "สมถะวิธี" วิธีนี้เป็นการหลบหรือกลบบังปัญหานี้ไว้ชั่วคราว
2.นิ่งรู้นิ่งสังเกตเสียงเพลงที่ก้องอยู่ในหัวนั้นไปเรื่อยๆ ให้ทันปัจจุบัน ไม่ต้องรีบร้อน ไม่ต้องไปพยายามแก้ไขอะไรทั้งนั้นให้มีแต่รู้ทันและสังเกตอยู่เฉยๆ จนมันหมดกำลังแห่งเหตุปัจจัยที่จะทำให้เกิดเสียงนั้น เสียงนั้นก็จะดับไปเองเปลี่ยนเป็นอารมณ์อื่น นี่เรียกว่า "วิปัสสนาวิธี" วิธีนี้อาการนี้และกับทุกอาการจะหายขาดไม่กลับมาเกิดอีก

ชาร์ทเขาเอาไว้สอนประกอบภาคปริยัติ ทำให้รู้และเข้าเรื่องต่างๆได้โดยง่าย ไม่ต้องไปอ่านตำราเป็นเล่มๆ

เข้าใจดีแล้วจึงลงมือปฏิบัติ

กรุณาพิจารณารูปข้างบนนี้แล้วช่วยชี้บอกว่าอันไหนนอกคำสอนของพระพุทธเจ้าบ้างครับ

เกินพระพุทธเจ้าแน่นอนคับ..

พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า...ไม่เคยบอกว่า...มรณะเป็นปัจจัย..อวิชชาจึงมี..

นะ..

:b38:
ชาวพุทธ

เราจะทำความเป็นชาวพุทธของเราให้สมบูรณ์ได้อย่างไร?

ก.ความรู้พื้นฐานที่ควรมี

1.ยาก 5 อย่าง

2.ทาง 5 เส้น

3.บุคคล 5 จำพวก

4.โอวาทปาติโมกข์

ละชั่ว

ทำดี

ชำระจิตของตนให้ขาวรอบ

5.หัวใจการค้นพบของพระพุทธเจ้า

อริยสัจ 4 มรรค 8 อนัตตา วิปัสสนาภาวนา ปัจจุบันอารมณ์

6.บุญกิริยาวัตถุ 10 อย่าง

7.โพธิปักขิยธรรม 37 ประการ

สติปัฏฐาน 4 สัมมัปธาน 4 อิทธิบาท 4

อินทรีย์ 5 พละ 5

โพชงค์ 7

มรรค 8

8.ศัพท์และธรรมอื่นที่ควรรู้

ทาน ศีล ภาวนา ศีล สมาธิ ปัญญา นิวรณ์ 5 ขันธ์ 5 อายตนะ 12 กิเลส ตัณหา อัตตา โลภะ โทสะ โมหะ หิริ โอตัปปะ บาป บุญ อุปาทาน สังโยชน์ 10 นิพพาน

สมมุติ บัญญัติ ปรมัตถธรรม อภิธรรม โลกียะ โลกุตร โลกุตรธรรม 9 กรรม วิบาก เหตุ ปัจจัย ผล โอฆะทั้ง 4

อาสวะทั้ง 4 อุปกิเลส 10

ชาวพุทธ

เราจะทำความเป็นชาวพุทธของเราให้สมบูรณ์ได้อย่างไร?

ก.ความรู้พื้นฐานที่ควรมี

1.ยาก 5 อย่าง

2.ทาง 5 เส้น

3.บุคคล 5 จำพวก

4.โอวาทปาติโมกข์

ละชั่ว

ทำดี

ชำระจิตของตนให้ขาวรอบ

5.หัวใจการค้นพบของพระพุทธเจ้า

อริยสัจ 4 มรรค 8 อนัตตา วิปัสสนาภาวนา ปัจจุบันอารมณ์

6.บุญกิริยาวัตถุ 10 อย่าง

7.โพธิปักขิยธรรม 37 ประการ

สติปัฏฐาน 4 สัมมัปธาน 4 อิทธิบาท 4

อินทรีย์ 5 พละ 5

โพชงค์ 7

มรรค 8

8.ศัพท์และธรรมอื่นที่ควรรู้

ทาน ศีล ภาวนา ศีล สมาธิ ปัญญา นิวรณ์ 5 ขันธ์ 5 อายตนะ 12 กิเลส ตัณหา อัตตา โลภะ โทสะ โมหะ หิริ โอตัปปะ บาป บุญ อุปาทาน สังโยชน์ 10 นิพพาน

สมมุติ บัญญัติ ปรมัตถธรรม อภิธรรม โลกียะ โลกุตร โลกุตรธรรม 9 กรรม วิบาก เหตุ ปัจจัย ผล โอฆะทั้ง 4

อาสวะทั้ง 4 อุปกิเลส 10

ขณะสวดมนต์แล้วได้เอนตัวลงนอนอย่างมีสติ...ได้บริกรรมพอง กับ ยุบ ไปเรื่อย ๆ ไม่ได้คิดอะไร...จนหลับไปไม่รู้ตัว...ระยะหนึ่ง...จิตได้เกิดกลางดึก คือ มีสติรู้ขึ้นมาทันทีของการพองยุบของท้อง และรู้สึกว่ามีนิ้วมือมากดที่สะดือแรงมาก เวลาที่พองออก ท้องก็จะพองออกมาก มือที่กดก็จะแรงไปตามการพองและยุบ จนรู้สึกกลัวมากเหมือนไส้จะหลุดออกมา.. แต่ผมก็พยายามดึงสติให้อยู่กับคำบริกรรมพอง ยุบอีก แต่พยายามแล้วจิตก็ทนไม่ได้ จิตสั่นไปหมดเหมือนท้องจะแตก จิตคิดตอนนั้นครับ

:b8:
คุณกรัชกายคอยเอาแต่ปัญหาที่เกิดกับผู้ปฏิบัติแต่ละคนมาคิดแก้ไข และแนะนำไป มันเป็นงานที่ไม่รู้จบ ได้แต่ความเหน็ดเหนื่อย
อุปมาเหมือนคนที่มีแต่แจกปลาแต่ไม่ได้สอนคนที่ทุกข์หิวโหยเหล่านั้นให้รู้จักวิธีจับปลา

ต่อไปนี้พึงสอนวิธีจับปลาคือ

สอนหลักการภาวนา และหลักการแก้ปัญหาที่จะเกิดขึ้นในการภาวนา ให้ผู้ปฏิบัติทุกคนเมื่อพบปัญหาจะรู้จักปัญหาและแก้ไขได้ด้วยตนเอง

ลองดูตัวอย่างจากเรื่องต่อไปนี้

รวมสนทนาธรรมในกลุ่มลานธรรมจักร

เวลาตี 3 ถึงตี 5 ท่านเรียกว่า "สุญญกาเล" เป็นเวลาที่เหมาะสำหรับการเจริญวิปัสสนาภาวนาและเหมาะกับการบรรลุธรรมครับ

การเรียนธรรมะที่ถูกวิธีต้องเรียนทฤษฎีควบคู่ไปกับการปฏิบัติจริงจึงจะได้ผลและมีประสิทธิภาพ

มากเรื่องหรือเกือบทั้งหมดของธรรมต้องสัมผัสความจริงก่อน

แล้วมาฟังอธิบายจึงจะเข้าใจและแตกฉานถ้าทฤษฎีนำหน้ามาก มักจะทำให้เกิดความฟุ้งซ่านและมานะใหญ่

ถ้าปฏิบัติล้ำหน้ามาก มักจะติดสงบติดกรรมฐานปัญญาเจริญช้า


ต้องปฎิบัติ มากๆหรอคะ


ต้องมีสมดุลย์หนุนกันไปทุกระดับชั้น


อ่อ ค่ะ


ต้องทำความ "รู้ถูกต้อง"

ในคำสอนที่ถูกต้องของพระพุทธเจ้าให้ได้ก่อนเป็นสำคัญครับ

คำสอนที่ถูกต้องของพระพุทธเจ้าคืออะไรน้องนัททราบไหมครับ


คิดดี ทำดี พูดดี


นั่นหยาบและพื้นๆจนเกินไปครับ


คำสอนที่ถูกต้องของพระพุทธเจ้าคือหัวใจการค้นพบของ

พระพุทธเจ้านั้นเลยทีเดียว


รู้จักหัวใจการค้นพบของพระพุทธเจ้าไหมครับ?


หัวใจการค้นพบของพระพุทธเจ้ามีเรื่องเดียวแล้วธรรมทั้ง 84,000 พระธรรมขันธ์ก็งอกไปจากนี้ครับ

ใครได้หัวใจของพระพุทธเจ้าไปแล้วจะไม่มีเดินหลงทางและไม่ถูกใครหลอกได้ไปตลอดชีวิตเลยครับ

หัวใจหรือสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงค้นพบแล้วนำมาสอนคือ ......อริยสัจ 4......ใครรู้อริยสัจ 4 อย่างถูกต้อง ละเอียดลึกซึ้ง จะได้รู้ทั้งทฤษฎีและหลักปฏิบัติธรรมจบสมบูรณ์เบ็ดเสร็จไปใน

นั้นครบหมดเลยครับ


น้องนัท รู้ละเอียดลึกซึ้งหรือยังครับ?


อุชุปฏิปันโนแปลว่าอะไรตามบาลี?

อุชุ=ตรง

ปฏิปันโน=ปฏิบัติ(เท่านั้น)

อุชุปฏิปันโน=ปฏิบัติตรง

ตรงในที่นี่คือตรงตามคำสอนของพระพุทธเจ้า

คำสอนที่ถูกต้องของพระพุทธเจ้าพระองค์ทรงสอนว่าอย่างไร?

พระองค์ทรงสอนว่า

ทุกข์...พึงกำหนดรู้

สมุทัย...ควรละ

นิโรธ....พึงทำให้แจ้ง

มรรค....ควรเจริญ

อีกคำหนึ่งคือ

"ทุกสิ่งเกิดแต่เหตุ ถ้าเหตุดับ ผลก็ดับ" (สรุปมาจาก

"พระสมณโคดมทรงแสดงเหตุนั้น และวิธีดับเหตุนั้น")

ใครที่เห็นตรงตามอริสัจ 4 แล้วนั่นคือ "อุชุปฏิปันโนบุคคล" จะไม่มีเดินออกนอกทางสายนี้ จะไม่มีใครหลอกได้ และจะไม่พูดมั่วๆไปในเรื่องอื่นที่คนธรรมดาสามัญจะพึงฟังเข้า

ใจได้โดยง่าย

ทุกข์ ถูกปิดบังไว้ด้วยอิริยาบถ 4

การจะทำให้ทุกขสัจจะปรากฏขึ้นมาในกายในจิต

จึงต้องภาวนาอยู่ในอิริยาบถใดอิริยาบทหนึ่งให้นานๆจน

สภาวทุกข์อย่างใดอย่างหนึ่งปรากฏขึ้นมาเองในกายเป็นปัจจุบัน

อารมณ์จากนั้นจึงให้สติเขาระลึกรู้เอาหลักการเจริญวิปัสสนาภาวนา หรือหลักการเจริญมรรค 8 หรือหลักการเจริญสติปัฏฐาน 4 ขึ้นมาทำงานตามธรรมชาติ คือ สติคอยรู้ทันปัจจุบันอารมณ์

ปัญญาสัมมาทิฏฐิคอยตามเห็นตามดูตามรู้ ปัจจุบันอารมณ์ ปัญญาสัมมาสังกัปปะ คอยตามสังเกต(ไม่ใช้ความคิด) พิจารณา(ใช้ความคิด)ปัจจุบันอารมณ์นั้น


ทุกข์ทางใจละครับจะพิจารณาอย่างไร


เมื่อปัจจุบันอารมณ์นั้นเป็นทุกข์ เช่น ความเจ็บปวดที่ ก้น ปัญญาจะเห็น รู้ สักเกตอยู่ที่ก้น คือกายหรือรูป สังเกตไปนานๆ จะได้เห็นหรือรู้ว่าก้นหรือรูปอันเป็นของหยาบนี้ไม่เดือดร้อน แต่ผู้ที่เดือดร้อนคือ ใจ ความเจ็บที่ก้นจะกลายเป็นอดีต ความเดือดร้อนที่ใจจะมาเป็นปัจจุบันอารมณ์แทนสติ รู้ทัน ปัญญาตามดูสังเกตต่อไปทันทีนี่สติปัญญาจะเริ่มคม ลึกละเอียดขึ้น จากการรู้ของหยาบแค่รูปถ้ามีวิริยะจดจ่อ อยู่กับปัจจุบันอารมณ์ สมาธิที่มีกำลังสูงก็จะเกิดขึ้นมาเอง แล้วไปรู้ นาม คือใจที่ทุกข์ทรมาณ=นาม รู้ รูป แล้วนาม รู้นาม

ทุกข์เจ็บที่ก้น เป็นเวทนาทางกาย ทุกข์ที่เกิดกับใจ เป็นเวทนาทางจิต คือโทมนัส คือความยินร้าย

สติปัฏฐานก็มีงานทำ

งานก็คือ "วิเนยยะ โลเก อภิชฌา โทมนัสสัง" คือ เอาออกเสียให้ได้ซึ่งความยินดียินร้ายในโลก

จะเอาความยินดียินร้ายออกอย่างไร?

ความยินดียินร้าย เป็นเวทนาทางจิต คือโสมนัสและโทมนัส นั่นเอง การจะเอาออกนั้นก็ต้องใช้วิชาวิปัสสนาภาวนาที่พระพุทธเจ้า

ทรงสอนไว้คือต้องพิจารณาให้เห็นถึงความเป็นอนิจจัง ทุกขัง

อนัตตาของความยินดียินร้ายและสิ่งที่ไปยินดียินร้ายเพื่อให้จิตใจคลายและหลุดพ้นจากความเห็นผิดยึดผิดว่ากายใจนี้เป็นอัตตา ตัวกู ของกู

ในทางการปฏิบัติภาวนาจริงๆนั้นเราแทบไม่ต้องทำอะไรเลย ขอให้เพียงแต่เรามีหลักการภาวนาให้สติระลึกรู้และปัญญาทำ

ตามว่า

"สำรวมกายใจมานิ่งรู้ นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์ จนมันดับไปหรือเปลี่ยนไปต่อหน้าต่อตา"


ถ้าทำได้เช่นนี้กระบวนการทางธรรมชาติในกายและจิตเขาจะทำงานต่อไปโดยอัตโนมัติและเป็นไปตามหลักสติปัฏฐาน 4 มรรค 8 และโพธิปักขิยธรรม 37 ประการ


ผลที่จะได้รับและเห็นชัดคือ สามารถวางความยินดียินร้ายได้แล้วมีความเฉยเกิดขึ้นมาแทน

ในทุกการกระทบสัมผัสของทวารทั้ง 6 เมื่อมีแต่เฉยเกิดขึ้น กรรมต่างๆก็ไม่เกิดขึ้นได้ด้วยอารมณ์แต่จะเกิดขึ้นได้ด้วยเหตุผล

ตามธรรมชาติตามเหตุปัจจัยและวิบากของธาตุขันธ์โดยไม่ก่อให้

เกิด บาปอกุศล มีแต่กุศลกรรมและกรรมที่เป็นอโหสิกรรมคือไม่ต้องรับผล

คำสอนที่ถูกต้องของพระพุทธเจ้าพระองค์ทรงสอนว่าอย่างไร?

พระองค์ทรงสอนว่า

ทุกข์...พึงกำหนดรู้

สมุทัย...ควรละ

นิโรธ....พึงทำให้แจ้ง

มรรค....ควรเจริญ

ตอนแรก ดิฉันมีอาการผิดปกติทางกายแล้วไปถามผู้สอน
แล้วได้คำตอบที่ไม่สมเหตุผลมากเลยจึงขาดความไว้ใจในตัวผู้สอน
คราวนี้ พอเกิดอย่างอื่นตามมาก็ไม่ได้ถามอีก

ต่อมาทั้งตาฝาด หูแว่ว ได้ยินอะไรแบบพิเศษจากปกติ
ก็คิดว่าตัวเองวิเศษ ไม่ไปถามผู้ฝึกสอนอีกเพราะขาดความไว้วางใจ แถมหลงในสิ่งลวงนั้นแล้วด้วย
เป็นหนักจนต้องไปอยู่โรงพยาบาล และก็รักษาจนรู้ตัว และเข้าใจแล้วว่าเป็นเรื่องไม่จริง

แต่ยังมีอาการอย่างหนึ่งที่ยังไม่หายคือใจแว่ว (ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดีค่ะเพราะมันคลายหูแว่วแต่เสียงเหมือนมีคนอื่นพูดมาจากใจเรา)

กินยาตามหมอสั่งมาก็หลายเดือนก็ยังไม่หาย ยังงงอยู่ว่าเป็นไปได้อย่างไร

เสียงที่ได้ยินบอกว่าไม่หายหรอก ต้องเป็นคนจิตผิดปกติไปตลอดบ้างละ ต้องไปฝึกสมาธิต่อให้หายบ้างละ
ฟังไปก็งงไปเรื่อยค่ะ เข้าใจว่ามันเป็นอาการจิตเภทแบบที่หมอบอก

แต่ไม่รู้ว่าต้องเดินทางไปสุดวิธีรักษาแบบคนเป็นโรคจิต หรือควรกลับมาทางทำสมาธิแทน
แต่กลัวตอนที่ร่างกายผิดปกติ กลัวเป็นอีกแล้วจะไม่หายคราวนี้