ผมถนัดการฟัง อ่านก็มีบ้าง. แต่ไม่ถนัด ถ้าถามว่าฟังมีความรู้สึกอย่างไร. ตอนนี้มีแต่พระรัตนตรัยเป็นสรณะ. สรณะท่องคาถาไม่มี

สมาธิ....ยังไม่แข็งแรงนะครับ

ต้องหวนกลับไปดูว่า...ฐาน...คือ..สัมมา..ทั้งหลายก่อนหน้าสัมมาสมาธินั้นนะ...

ขี้เกียจรอ..เจ้าของกระทู...

http://www.84000.org/tipitaka/pitaka1/v ... 078&Z=4189
...................






[๔๐๔] ครั้งนั้น ท่านพระอุบาลีเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถวายบังคม
แล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง เมื่อท่านพระอุบาลีนั่งเรียบร้อยแล้วได้กราบทูลว่า
พระพุทธเจ้าข้า พระองค์ตรัสว่า สังฆราชี สังฆราชี ดังนี้ ด้วยเหตุเพียงเท่าไรเป็น
สังฆราชี แต่ไม่เป็นสังฆเภท ด้วยเหตุเพียงเท่าไร เป็นทั้งสังฆราชี และสังฆเภท

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอุบาลี ฝ่ายหนึ่งมีภิกษุหนึ่งรูปฝ่ายหนึ่ง
มี๒ รูป รูปที่ ๔ ประกาศให้จับสลากว่า นี้ธรรม นี้วินัย นี้สัตถุศาสน์ ท่าน
ทั้งหลายจงจับสลากนี้ จงชอบใจสลากนี้ ดูกรอุบาลี แม้ด้วยเหตุอย่างนี้ เป็น
สังฆราชี แต่ไม่เป็นสังฆเภท

ดูกรอุบาลี ฝ่ายหนึ่งมีภิกษุ ๒ รูป ฝ่ายหนึ่งก็มี ๒ รูป รูปที่ ๕ ประกาศ
ให้จับสลากว่า นี้ธรรม นี้วินัย นี้สัตถุศาสน์ ท่านทั้งหลายจงจับสลากนี้ จงชอบใจ
สลากนี้ ดูกรอุบาลี แม้ด้วยเหตุอย่างนี้ก็เป็นสังฆราชี แต่ไม่เป็นสังฆเภท

ดูกรอุบาลี ฝ่ายหนึ่งมีภิกษุ ๒ รูป ฝ่ายหนึ่งมี ๓ รูป รูปที่ ๖ ประกาศ
ให้จับสลากว่า นี้ธรรม นี้วินัย นี้สัตถุศาสน์ ท่านทั้งหลายจงจับสลากนี้ จง
ชอบใจสลากนี้ ดูกรอุบาลี แม้ด้วยเหตุอย่างนี้ก็เป็นสังฆราชี แต่ไม่เป็นสังฆเภท

ดูกรอุบาลี ฝ่ายหนึ่งมีภิกษุ ๓ รูป ฝ่ายหนึ่งก็มี ๓ รูป รูปที่ ๗
ประกาศให้จับสลากว่า นี้ธรรม นี้วินัย นี้สัตถุศาสน์ ท่านทั้งหลายจงจับสลากนี้
จงชอบใจสลากนี้ ดูกรอุบาลี แม้ด้วยเหตุอย่างนี้ ก็เป็นสังฆราชี แต่ไม่เป็นสังฆเภท

ดูกรอุบาลี ฝ่ายหนึ่งมีภิกษุ ๓ รูป ฝ่ายหนึ่งมี ๔ รูป รูปที่ ๘ ประกาศ
ให้จับสลากว่า นี้ธรรม นี้วินัย นี้สัตถุศาสน์ ท่านทั้งหลายจงจับสลากนี้ จงชอบใจ
สลากนี้ ดูกรอุบาลี แม้ด้วยเหตุอย่างนี้ ก็เป็นสังฆราชี แต่ไม่เป็นสังฆเภท

ดูกรอุบาลี ฝ่ายหนึ่งมีภิกษุ ๔ รูป ฝ่ายหนึ่งมี ๔ รูป รูปที่ ๙ ประกาศ
ให้จับสลากว่า นี้ธรรม นี้วินัย นี้สัตถุศาสน์ ท่านทั้งหลายจงจับสลากนี้
จงชอบใจสลากนี้ ดูกรอุบาลี แม้ด้วยเหตุอย่างนี้แล เป็นทั้งสังฆราชี และสังฆเภท

ดูกรอุบาลี ภิกษุ ๙ รูป หรือเกินกว่า ๙ รูป เป็นทั้งสังฆราชี และ
สังฆเภท

ดูกรอุบาลี ภิกษุณีทำลายสงฆ์ย่อมไม่ได้ แต่พยายามเพื่อจะทำลายได้
สิกขมานา ก็ทำลายสงฆ์ไม่ได้
สามเณรก็ทำลายสงฆ์ไม่ได้
สามเณรีก็ทำลายสงฆ์ไม่ได้
อุบาสกก็ทำลายสงฆ์ไม่ได้
อุบาสิกาก็ทำลายสงฆ์ไม่ได้ แต่พยายามเพื่อจะทำลายได้
ดูกรอุบาลี ภิกษุปกตัตตะ มีสังวาสเสมอกัน อยู่ในสีมาเดียวกัน ย่อม
ทำลายสงฆ์ได้ ฯ


[๔๐๕] ท่านพระอุบาลีทูลถามว่า พระพุทธเจ้าข้า พระองค์ตรัสว่า
สังฆเภท สังฆเภท ดังนี้ ด้วยเหตุเพียงเท่าไร สงฆ์จึงแตก
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอุบาลี ภิกษุทั้งหลายในธรรมวินัยนี้
๑. ย่อมแสดงอธรรมว่า เป็นธรรม
๒. ย่อมแสดงธรรมว่า เป็นอธรรม
๓. ย่อมแสดงสิ่งไม่เป็นวินัยว่า เป็นวินัย
๔. ย่อมแสดงวินัยว่า ไม่เป็นวินัย
๕. ย่อมแสดงคำอันตถาคตมิได้ตรัสภาษิตไว้ว่า เป็นคำอันตถาคตตรัส
ภาษิตไว้
๖. ย่อมแสดงคำอันตถาคตตรัสภาษิตไว้ว่า เป็นคำอันตถาคตมิได้ตรัส
ภาษิตไว้
๗. ย่อมแสดงกรรมอันตถาคตมิได้ประพฤติมาว่า เป็นกรรมอันตถาคต
ประพฤติมา
๘. ย่อมแสดงกรรมอันตถาคตประพฤติมาว่า เป็นกรรมอันตถาคตมิได้
ประพฤติมา
๙. ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตมิได้บัญญัติไว้ว่า เป็นสิ่งที่ตถาคตบัญญัติไว้
๑๐. ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตบัญญัติไว้ว่า เป็นสิ่งที่ตถาคตมิได้บัญญัติไว้
๑๑. ย่อมแสดงอนาบัติว่า เป็นอาบัติ
๑๒. ย่อมแสดงอาบัติว่า เป็นอนาบัติ
๑๓. ย่อมแสดงอาบัติเบาว่า เป็นอาบัติหนัก
๑๔. ย่อมแสดงอาบัติหนักว่า เป็นอาบัติเบา
๑๕. ย่อมแสดงอาบัติมีส่วนเหลือว่า เป็นอาบัติหาส่วนเหลือมิได้
๑๖. ย่อมแสดงอาบัติหาส่วนเหลือมิได้ว่า เป็นอาบัติมีส่วนเหลือ
๑๗. ย่อมแสดงอาบัติชั่วหยาบว่า เป็นอาบัติไม่ชั่วหยาบ
๑๘. ย่อมแสดงอาบัติไม่ชั่วหยาบว่า เป็นอาบัติชั่วหยาบ
พวกเธอย่อมประกาศให้แตกแยกกัน ด้วยวัตถุ ๑๘ ประการนี้ ย่อมแยก
ทำอุโบสถ แยกทำปวารณา แยกทำสังฆกรรม
ดูกรอุบาลี ด้วยเหตุเพียงเท่านี้แล สงฆ์เป็นอันแตกกันแล้ว
สังฆสามัคคี
[๔๐๖] ท่านพระอุบาลีทูลถามว่า พระพุทธเจ้าข้า พระองค์ตรัสว่า
สังฆสามัคคี สังฆสามัคคี ดังนี้ ด้วยเหตุเพียงเท่าไรสงฆ์จึงพร้อมเพรียงกัน
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอุบาลี ภิกษุทั้งหลายในธรรมวินัยนี้
๑. ย่อมแสดงสิ่งที่ไม่เป็นธรรมว่า ไม่เป็นธรรม
๒. ย่อมแสดงสิ่งที่เป็นธรรมว่า เป็นธรรม
๓. ย่อมแสดงสิ่งที่มิใช่วินัยว่า มิใช่วินัย
๔. ย่อมแสดงสิ่งที่เป็นวินัยว่า เป็นวินัย
๕. ย่อมแสดงคำอันตถาคตมิได้ตรัสภาษิตไว้ว่า เป็นคำอันตถาคตมิได้
ตรัสภาษิตไว้
๖. ย่อมแสดงคำอันตถาคต ตรัสภาษิตไว้ว่า เป็นคำอันตถาคตตรัส
ภาษิตไว้
๗. ย่อมแสดงกรรมอันตถาคตมิได้ประพฤติมาว่า เป็นกรรมอันตถาคต
มิได้ประพฤติมา
๘. ย่อมแสดงกรรมอันตถาคตประพฤติมาแล้วว่า เป็นกรรมอันตถาคต
ประพฤติมาแล้ว
๙. ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคต มิได้บัญญัติไว้ว่า เป็นสิ่งที่ตถาคตมิได้
บัญญัติไว้
๑๐. ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตบัญญัติไว้ว่า เป็นสิ่งที่ตถาคตบัญญัติไว้
๑๑. ย่อมแสดงอนาบัติว่า เป็นอนาบัติ
๑๒. ย่อมแสดงอาบัติว่า เป็นอาบัติ
๑๓. ย่อมแสดงอาบัติเบาว่า เป็นอาบัติเบา
๑๔. ย่อมแสดงอาบัติหนักว่า เป็นอาบัติหนัก
๑๕. ย่อมแสดงอาบัติมีส่วนเหลือว่า เป็นอาบัติมีส่วนเหลือ
๑๖. ย่อมแสดงอาบัติหาส่วนเหลือมิได้ว่า เป็นอาบัติหาส่วนเหลือมิได้
๑๗. ย่อมแสดงอาบัติชั่วหยาบว่า เป็นอาบัติชั่วหยาบ
๑๘. ย่อมแสดงอาบัติไม่ชั่วหยาบว่า เป็นอาบัติไม่ชั่วหยาบ
พวกเธอย่อมไม่ประกาศให้แตกแยกกันด้วยวัตถุ ๑๘ ประการนี้ ย่อมไม่
แยกทำอุโบสถ ย่อมไม่แยกทำปวารณา ย่อมไม่แยกทำสังฆกรรม
ดูกรอุบาลี ด้วยเหตุเพียงเท่านี้แล สงฆ์เป็นอันพร้อมเพรียงกัน ฯ
[๔๐๗] ท่านพระอุบาลีทูลถามว่า พระพุทธเจ้าข้า ก็ภิกษุนั้นทำลายสงฆ์
ผู้พร้อมเพรียงกันแล้ว จะได้รับผลอย่างไร
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอุบาลี ภิกษุทำลายสงฆ์ผู้พร้อมเพรียงกัน
แล้ว ย่อมได้รับผลชั่วร้าย ตั้งอยู่ชั่วกัป ย่อมไหม้ในนรกตลอดกัป ฯ
นิคมคาถา
[๔๐๘] ภิกษุทำลายสงฆ์ ต้องเกิดในอบาย ตกนรก อยู่ชั่วกัป
ภิกษุผู้ยินดีในการแตกพวก ไม่ตั้งอยู่ในธรรม ย่อมเสื่อมจาก
ธรรมอันเกษมจากโยคะ ภิกษุทำลายสงฆ์ผู้พร้อมเพรียงกันแล้ว
ย่อมไหม้ในนรกตลอดกัป ฯ
[๔๐๙] ท่านพระอุบาลีทูลถามว่า พระพุทธเจ้าข้า ก็ภิกษุสมานสงฆ์ที่
แตกกันแล้วให้พร้อมเพรียงกัน จะได้รับผลอย่างไร
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอุบาลี ภิกษุสมานสงฆ์ที่แตกกันแล้วให้
พร้อมเพรียงกัน ย่อมได้บุญอันประเสริฐ ย่อมบรรเทิงในสรวงสวรรค์ตลอดกัป ฯ
นิคมคาถา
[๔๑๐] ความพร้อมเพรียงของหมู่ เป็นเหตุแห่งสุข และการ
สนับสนุนผู้พร้อมเพรียงกัน ก็เป็นเหตุแห่งสุข ภิกษุผู้ยินดีใน
ความพร้อมเพรียงตั้งอยู่ในธรรม ย่อมไม่เสื่อมจากธรรมอัน
เกษมจากโยคะ ภิกษุสมานสงฆ์ ให้พร้อมเพรียงกันแล้ว
ย่อมบรรเทิงในสรวงสวรรค์ตลอดกัป ฯ

ผมตาไม่ดีปวดตามองอะไรนานๆไม่ได้. แค่สนทนาธรรมะก็ปวดตาแล้วแต่ต้องทำ

ตกลงแตกแยกตั้งแต่เม้่อไหร่

ปวดตา...มองนาน ๆ ไม่ได้

ต้องกลับไปหาหมอตา..ละคับ

ตรงนี้..ครับ..

แน๊ะ...มีการเอาเก๊าไปพาดพิง...

555...

จะเอาตัวผม..ก็เกรงใจ Bigtoo

เอาเอกอน..นะดีแล้ว...ก็เขียนใว้แล้วนี้..

รู้ไม่ทันต้นคิด จิตจึงยึดถือ ความคิดเห็นจึงแตกต่างกัน เพราะรู้ไม่ทันความคิด สงฆ์ก็แตกกัน ประชาชนก็ไม่สามัคคีกัน คนในบัานก็แตกแยกกัน แม้กระทั่งความคิดของเราก็ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะทำหรือจะหยุด ว่าจะมาหรือจะไป นั่นแหละ คือความแตกแยก เพราะขาดความรู้ทันปัจจุบัน จะคิดดับๆ นั่นแหละ ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดในโลก..

จากสายสืบสั่งสอนนิสัยศาสตร์

ไม่ปฎิบัตตามพระพุทธเจ้าจึงแตกแยกหรืออีกอย่างมันเป็นกฎธรรมชาติ

พูด..กับ..ทำ...ก็ให้ตรงกันด้วย..

ความจริง...กระทู้นี้..ดีนะ

แต่..มีคนไม่รู้..กวนกระทู้ตัวเอง...เป้ไปเป้มา...

น่า.. ..จริ้ง...จริง

การไม่ได้หลักของใจที่มั่นคง พึ่งตัวเองที่ยังมีกิเลสก็พึ่งกิเลสตัวเองพาคิดผิดๆ
อะไรๆก็ไม่ยั่งยืน ที่เที่ยงไม่ยอมรับ ธรรมทั้งหลายเที่ยงแน่นอนคือพระพุทธเจ้า
ไม่เข้าใจว่าปัญญาที่หยั่งทราบแยกได้อะไรถูกผิดฟังอะไรดูอะไรผิวเผินไม่ได้
ที่ดีย่อมมีเสียที่เสียย่อมมีดี ทางสายกลางคือรู้ได้ด้วยตาปัญญาอะไรถูกผิดก็รู้
ที่มีความแตกแยกเป็นความคิดที่แตกแยก พระธรรมของจริงมีจิตอันเดียวที่จะรู้
ถ้ายังไม่หยั่งลงถึงจิต ก็ไม่ถึงธรรมจริงๆ เพราะธรรมที่เห็นมีมหาศาลเลือกไม่ได้
ต้องทำเหตุให้ตรงทาง ท่านผู้รู้ท่านลงลึกในจิตตภาวนา สงสัยคือจิตไม่ถึงสัจจะ
อ่านไปสงสัยไปจะถึงสัจจะไม่ได้ ต้องใช้ปัญญาจากจิต ทำให้เกิดผลงานขึ้นมา
ได้ผลงานเกิดขึ้นที่จิตแล้วจะกี่ตำราก็เหอะเขียนแบบคิดเอาใครก็คิดเอาได้ง่ายๆ
พระธรรมอยู่คู่กับโลกตลอดเวลาเป็นธรรมดาสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมเอวังฯ

ความลังเลสงสัยย่อมเป็นเหตุทำให้มีความคิดแตกแยกต้นเหตุอยู่ที่จิตที่ส่งออกนะ
ผู้รู้ท่านไม่ได้รู้แค่ผิวเผินน๊าปัญญาสามารถแตกแขนงหยั่งทราบความจริงแม่นยำ
เพราะทราบชัดเจน กาลามสูตรเป็นสภาวะที่้กิดกับจิตผู้ที่ท่านรู้ความจริงไม่ใช่จำ
ไม่ใช่อ่านแล้วจำได้ว่ามี10ข้อแต่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงตลอดเวลาเป็นอัตโนมัติเลย

ที่กล่าวมาก็น่าสนใจดีเหมือนกัน แต่คนกล่าวยังเข้าใจไม่ถึงที่สุด จึงต้องวิ่งหาความดี วิ่งหาอรหันต์. ท่องคาถา รดน้ำมนต์อยู่เลย. เลิกซะจะเห็นแสงสว่างมากกว่าที่เห็นอยู่. ที่เห็นอยู่นั้นมันหิ่งห้อย. ยังไม่ใช่แสงตะวันนะ มันเป็นตัวทิ้งถ่วง