คำถามเซ้าซี้นะกรัชกาย
ตอนบอกให้รู้กลับไม่เห็น
บอกด้วยการยกตัวอย่าง ที่กรัชกายเอง กลับไม่รู้
เอ้า แปะใหม่


ถ้าแยกแยะไม่ออกระหว่าง อ่านกับศึกษา ด้วยอุปมาอย่างนี้
กรัชกาย ก็คงดักดานเกินเยียวยาแล้ว

นั่นไง แม้่แต่ตัวเองยังงงกับคำพูดตัวเองเลย คิกๆๆ ปาดโธ่

เช่นนั้นไม่งง ครับ
กรัชกายต้องค่อยๆ อ่านและทำความศึกษา

เข้าใจคนเดียว บอกคนอื่นไม่ได้ ถูกมั้ยครับ

บอกได้ครับ บอกไปแล้ว
แต่กรัชกายต้องเป็นผู้ทำเอง
บอกโดยอุปมา ที่ตัวกรัชกาย เอง คงไม่ต้องจิกหัวกรัชกายทำนะครับ

บอกอะไรตอนไหน ถามมาเป็นนานสองนานแล้ว

สรุปสั้นๆ เช่นนั้น เข้าใจคนเดียวไป แต่บอกใครๆไม่ได้ เอวัง จบข่าว

เอ้าเนี่ยะ

http://www.youtube.com/watch?v=D2Ap0Mry58Y&feature=kp

กรัชกาย....ชอบเป็นนักศึกษา...ไม่เสื่อมคลาย...
อิอิ ..

"ศึกษา" ตามความหมายของท่านเช่นนั้น กรัชกายพยายามคิด คิดจนหัวจะระเบิด ก็คิดไม่ออกว่าเช่นนั้นให้ทำยังไง ไม่ให้อ่าน อ่านก็ไม่ได้ บอกต้องศึกษา เอาเป็นว่า เช่นนั้นเขารู้ของเขาคนเดียวกพอแล้ว ท่านเป็นอัจฉริยะ ปล่อยๆไปบ้างน้อ คิดมากปวดหัวเปล่าๆ เงินทองก็ไม่ค่อยพอใช้ปวดหัวมากพอแล้ว คิกๆๆ

แต่คำว่า "ศึกษา" ของพุทธบอกกันและกันได้ ดูคร่าวๆ


"ศึกษา" ของพุทธก็คือสิกขา 3 อย่าง หรือไตรสิกขานี่เอง

ไตรสิกขา แปลว่า การศึกษา 3 อย่าง คือ ศีล สมาธิ ปัญญา หรือ ทาน ศีล ภาวนา ชุดหลังนี้เน้นสำหรับคฤหัสถ์ เรียกชื่อต่างออกไปหน่อย ปุญญสิกขา หรือ บุญสิกขา ปุญญ= ความดี สิกขา (ศึกษา) การฝึกอบรม คือการฝึกอบรมปฏิบัติอบรมในเรื่องความดี การทำให้คนเจริญงอกงามขึ้นในความดีต่างๆ ด้านทาน ศีล ภาวนา
ทั้ง 2 ชุดเป็นอันเดียวกัน ต่างกันที่จุดเน้น

การศึกษาอยู่ที่ไหน ก็อยู่ที่ตัวการปฏิบัติ คืออยู่ที่ ทาน ศีล ภาวนา อยู่ที่ ศีล สมาธิ ปัญญา อันเป็นเรื่องของการกระทำทั้งนั้น

การศึกษาเน้นที่การปฏิบัติ การปฏิบัติจะต้องมีความหมายครบ ศีล สมาธิ ปัญญา

ศีล สมาธิ ปัญญานี้ เรียงจากข้างนอกไปหาข้างใน

ศีล อยู่ที่ตัวของเราที่มองเห็น คือตัวของเราที่แสดงออกมาภายนอก ทางกาย และทางวาจา ถ้ากระทำทางกาย ก็เป็นกายกรรม ถ้าเป็นด้านวาจาคือคำพูด ก็เป็นวจีกรรม แม้ว่าทั้งหมดนั้นจะออกมาจากใจ คือ เจตนา แต่การกำหนดศีลนั้นกำหนดที่พฤติกรรมซึ่งแสดงออกมาทางกายและวาจา อยู่ที่ตัวเราที่ต่อกับภายนอก

ข้อต่อไป คือ สมาธิ ลึกเข้าไปข้างในมองไม่เห็น ไม่อยู่ที่ตัวข้างนอก ไม่มองเห็นที่กายวาจา แต่อยู่ที่จิตใจ

สุดท้ายคือปัญญา เป็นขั้นที่อาศัยจิตนั่นแหละทำงาน เมื่อใช้จิตนั้นทำงานให้เกิดความรู้ความเข้าใจสิ่งทั้งหลาย ก็เกิดปัญญาขึ้น เป็นส่วนที่มาเสริม เพื่อปรับปรุงคุณภาพของจิตใจ และจิตใจที่มีความรู้มีปัญญา ก็เอาความรู้นั้นมาใช้ปรับปรุงชีวิตด้านกายวาจา อีกต่อหนึ่ง อันนี้เป็นเรื่องของการปฏิบัติ


เช่นนั้น รู้มั้ยว่า เขาห้ามชูสามนิ้วนอกบ้าน

อย่ามั่วอีกกรัชกาย
ที่กรัชกายสรุปคือความเห็นของกรัชกาย ^ ^

อ้าวเช่นนั้นสรุปบ้าง ศึกษา แบบฉบับเช่นนั้น ว่าไป

พี่น้องเอ้ย เห็นไหมๆ ผิดจากที่กรัชกายพูดไหม พอเราสรุป ก็บอกไม่ใช่ๆๆๆ ให้สรุปเอง ก็ไม่รู้จะเอาอิท่าไหน ถึงว่าไงว่า เช่นนั้นมองชีวิตเป็นชีวิตสำเร็จ (เปิดฝาเอาน้ำร้อนใส่รอ 5 นาทีกินได้) ชีวิตกระดาษ (ไม่ยับไม่ขาดมีแต่ระทมฤทัย) คิกๆๆ

เกินเยียวยา จริงๆ กรัชกาย

ได้อีกอีกคำ "เกินเยียวยา" คือ เช่นนั้น หมดมุกหมดทางไปติดตันในความคิด ก็ออกทะเล คือตะแบงว่าร้าย แรกเริ่มจาก....เน่า => โง่ =>เวิ้นเว้อ =>บ้าๆบอๆ => เกินเยียวยา =>? => ? คิกๆๆ

เรารึเปิดโอกาสในพูดให้อธิบาย ศึกษา พระสูตรแบบๆๆไม่ต้องอ่านที่เช่นนั้นว่า มันยังไง ก็ได้อย่างที่เห็น คือบอกใครไม่ได้ว่า ศึกษา ฉบับเช่นนั้น ยังไงแบบไหน นี่แหละคนเกินเยียวยาของจริง ตายเป็นตายเจ๊งเป็นเจ๊งพี่น้อง