ปัดโธ่ ความจำนี่เห็นง่ายๆ เราลองท่องจำบทสวดมนต์เป็นต้น ท่องสิครับ จำได้ช้าเร็วขนาดไหน นั่นแหละลักษณะขององค์ธรรมสองตัวดังกล่าว คิกๆๆ

มีตัวอย่างเช่นนั้นนะนี่




อริยะเช่นนั้นจะแนวนี้ อ่านๆแล้วก็เพ้อ

viewtopic.php?f=2&t=47856&p=353586#p353586


ชีวิตสำเร็จรูป

อริยะบุคคล คือผู้ที่กำจัดอาสวะได้แล้ว
กรัชกาย นิยามตามคำแปล ก็ดีกว่าแสดงเป็นอื่นนะ อนุโมทนา ^ ^

กระทู้นั้น
เป็นการบอกให้รู้ว่า ในสมัยพุทธกาล พุทธานุสติ เขามีพุทธคุณ และรูปลักษณ์ ของพระพุทธองค์ตัวเป็นๆ เป็นอนุสติ
เพราะในกระทู้ เขาแยกแยะไม่ออก ระหว่าง พุทธานุสติ และธัมมานุสติ

ตั้งใจบอกเพียงนั้น จึงยก ปิงคิยมานพ เป็นตัวอย่างที่เห็นชัด
กรัชกายอย่าหลับหูหลับตาวิจาร เคยเปิดอ่านไหม พระสูตรนั้น

ถามกรัชกายว่า
กรัชกายเชื่อและเห็นตามบทความนั้นหรือไม่

ไม่ได้ถามเลยนะว่า ความจำนี่เห็นอย่างไร

อิอิ...

ทีนี้ก็ถึงตาเช่นนั้น นิยามบ้าง อย่าเฉไฉนะ คิกๆๆ เอ้าว่าไป

พูดยังงั้น ก็แสดงว่าปัจจุบัน ใช้พุทธานุสติไม่ได้ ใช่ ไม่ใช่


สัญญา ที่เช่นนั้นพูด หมายถึงอะไร




ถ้าอ่านแล้วเห็นชีวิตเข้าใจชีวิตเป็นท่อนซุง เป็นก้อนหิน เป็นชีวิตสำเร็จรูป ไม่เคลื่อนไหว เป็นยังไงก็ยังงั้น อย่าอ่านดีกว่า หาหนังสืออื่นๆอ่านเอา อ้าวจริงๆ

เห็นด้วย เพราะพูดถึงชีวิตปัจจุบัน

เช่นนั้นไม่เห็นด้วยตรงไหน อ้าวว่าไป

อริยะบุคคล มีบุคคล 4 ประเภท 8 คู่บุรุษ
กล่าวคือ เริ่มตั้งแต่ผู้ที่ปฏิบัติ เพื่อความละความเห็นผิด รักษา ศีล 5 ได้ เช่น โสดาปัตติมัคคบุคคล
ไปจนถึง ผู้ที่กำจัดอาสวะและมีความรู้แจ้งเห็นจริงแล้ว คือบุคคลผู้บรรลุอรหัตผล

ที่ว่ามาเนื่ยตามหลักไหน


ข้าม สัญญาแนบแน่น ที่ว่า หมายถึงสัญญาอะไรครับ

กรัชกายถามตาเช่นนั้นนิยามบ้าง
เช่นนั้น ก็นิยาม มีปัญหาอะไรหรือครับ


ในปัจจุบัน มีผู้เข้าใจคลาดเคลื่อน เอาธรรมานุสสติ เป็นพุทธานุสสติ คือคำตอบ

ยกตัวอย่างเช่น วัยรุ่นบางคนมีดาราคนนั้นคนนี้เป็น ไอดอล เป็นต้น มีความประทับใจในบุคคลใด ก็เอาบุคคลนั้นมาเป็นต้นแบบมาเป็นแรงบันดาลใจในการดำเนินชีวิต

ถ้าใช้คำปัจจุบันอธิบาย พุทธานุสติ อาศัยความเข้าใจต่อคุณความดีของพระพุทธองค์ และลักษณะมหาบุรุษอันให้เกิดความเลื่อมใส ในปัจจุบันกล่าวได้ว่ามีการสร้างหรือวาดรูปตามพุทธลักษณะขึ้นมาแทนพระองค์จริงเพื่อชดเชยส่วนที่หายไป .... โดยนำเอาคุณความดีที่ได้เข้าใจที่มีในบุคคลนั้น มาเป็นต้นแบบในการดำเนินชีวิต บางท่านอาจจะผนวกเอาโดยอาศัยพระพุทธรูปแทนบุคคลนั้นไปประกอบก็มี

สัญญาแนบแน่น ในเรื่องพุทธานุสสติ
สัญญา คือ การทำความรู้พร้อมให้เกิดขึ้น
แนบแน่น คือระลึกได้ระลึกอยู่จนเป็นปรกติมั่นคง

สัญญาแนบแน่น ความมีสติมีสมาธิทำความรู้พร้อมในพุทธคุณจนเป็นปรกติมั่นคง

แสดงว่า ไม่เคยเปิดอ่าน
การวิจารจึงเป็นการวิจารส่งเดช

การพูดถึงชีวิตปัจจุบัน มันก็กว้างไป

ถามกรัชกายว่า ขันธ์ 5 มี รูปขันธ์ เวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ สังขารขันธ์ วิญญาณขันธ์

กึ่งสติ กึ่งสัญญา เป็นขันธ์ไหน หรือว่า ต้องเพิ่มจำนวนขันธ์ใหม่ เป็น กึ่งสติกึ่งสัญญาขันธ์


เขียนออกมาซะหรู แต่ที่จริง ชุ่ยมาก สภาวะมันแยกจากกันชัดเจน แต่คนเขียนมักง่ายจึงเขียนออกมาอย่างนั้น
ยังมีการตบท้าย กลัวโดนด่าอีกแน่ะ เลยเขียนแบบนี้ออกมา


อาการจิต อธิบายแยกกันโดยหน้าที่ เจือกันในจิต
จำไว้ จำได้ รู้จำ เป็นเรื่องของสัญญา
ส่วนสติ เป็นเจตสิกเป็นอาการจิต จัดอยู่ในสังขารขันธ์ที่มีลักษณะเฉพาะพิเศษ ซึ่งพระพุทธองค์ แม้แต่พระสังคีติยาจารย์ก็ได้ชี้แจงให้เห็นเฉพาะ ว่า สติมันต้องฉับพลัน เหมือนด่านแรกที่กั้นกระแสแห่งกิเลส ประกอบกับกุศลจิต จึงต้องมีปัญญากับสมาธิเป็นตัวเกิดร่วมเกิดพร้อมเสมอ ไม่เป็นสาธารณะกับอกุศลจิต
ต้องทำความศึกษา สติมีเหตุมีปัจจัยอะไรจึงได้มา

สัญญาจำสิ่งใด ปัญญารู้แจ้งสิ่งนั้น สติก็ระลึกได้เพียงนั้น ความเจือกันของ สติ ปัญญา สัญญา คือลักษณะนี้
แต่การระลึกได้ของสติ นั้นไม่ใช่นั่งคิด หรือคิดตรึก หรือพิจารณา ประเดี๋ยวก็เอา สติไปปนกับ วิตก กับมนสิการอีก
การระลึกที่ไว จึงเป็นคุณสมบัติของสติ
การระลึกได้เพียงนั้น คือแม้สติ ก็มีขอบเขตความสามารถของสติในแต่ละขณะ เราเรียกขอบเขตความสามารถของสติ ว่าสติพละ
เพราะฉะนั้น สติทำให้เกิดได้ ฝึกได้


คนเขียนเค้าเบลอๆ ไปกับสภาวะ
ไปเบลอกับคำแปลตายตัว
กรัชกายถึงเบลอไปกับความหมายมั่วๆ ต่อไปนี้



ยังอ้างพระอานนท์มาตั้งแต่บรรทัดแรกซะอีก
มั่วมากกกกกกกกกกก

วางหลักไว้ก่อน


อนุสติ 10 คือ อารมณ์ดีงามที่ควรระลึกถึงเนืองๆ ได้แก่

1. พุทธานุสติ ระถึงพระพุทธเจ้า และพิจารณาคุณของพระองค์

2. ธัมมานุสติ ระลึกถึงพระธรรม พิจารณาคุณของพระธรรม

3. สังฆานุสติ ระถึงถึงสงฆ์ พิจารณาคุณของพระสงฆ์

4. สีลานุสติ ระลึกถึงศีล พิจารณาศีลของตน ที่ได้ประพฤติบริสุทธิ์ไม่ด่างพร้อย

5. จาคานุสติ ระลึกถึงจาคะ ทานที่ตนได้บริจาคแล้ว และพิจารณาเห็นคุณของธรรม คือความเผื่อนแผ่เสียสละที่มีในตน

6. เทวตานุสติ ระลึกถึงเทวดา หมายถึงเทวดาที่ตนเคยได้รู้ได้ยินมา และพิจารณาคุณธรรมซึ่งทำคนให้เป็นเทวดา ตามที่มีอยู่ในตน

7.มรณสติ ระลึกถึงความตายอันจะต้องมีมาถึงตนเป็นธรรมดา พิจาณาให้เกิดความเป็นไม่ประมาท

8.กายคตาสติ สติอันไปในกาย หรอืระลึกถึงเกี่ยวกับร่างกาย คือ กำหนดพิจารณากายนี้ ให้เห็นว่าประกอบด้วยส่วนต่างๆ คือ อาการ 32 อันไม่สะอาด ไม่งาม น่าเกลียด เป็นทางรู้เท่าทันสภาวะของกายนี้ มิให้หลุงใหลมัวเมา

9. อานาปานสติ สติกำหนดลมหายใจเข้าออก

10. อุปสมานุสติ ระลึกถึงธรรมที่สงบ คือนิพพาน และพิจารณาคุณของนิพพาน อันเป็นที่หายร้อน ดับกิเลส และไร้ทุกข์