ไม่เข้าใจก็ถามเขาซิครับ ไม่ใช่แสดงอาการอวดรู้ ทั้งๆที่ไม่รู้
โสกะมันได้ความครับ เดินตามก้นโยคีมา พอเห็นพระธรรมก็ไม่รู้เรื่อง

สิ่งที่คุณวไลเอามาโพส มันก็ถูกต้องตามธรรมแล้ว เป็นโสกะเองที่ยังด้อยปัญญา
อ่านพระธรรมไม่เข้าใจ .....แบบนี้แถวบ้านผมเรียก โง่อวดฉลาดครับ

คนที่ปัญญาน้อย แต่ชอบอวดดี มันก็ต้องเจอสวนแบบนี้แหล่ะ
แต่พิจารณาให้ดี มันเป็นคำสอนน่ะโสกะ สอนเพื่อให้สำรวจตัวเอง

โสกะกะนี้ดูแล้วก็เหมือนสุนัขจิ้งจอกแก่ๆตัวหนึ่ง
ไอ้สุนัขแก่ตัวนี้ เห็นองุ่นอยู่บนต้น ด้วยความตะกละอยากกินผลองุ่น
จึงกระโดดเพื่อจะงับเอาองุ่นลงมากิน แต่กระโดดงับเท่าไรก็ไม่ได้สักที

ผลสุดท้าย ไอ้สุนัขแก่มันก็หยุดแล้วก็บ่นพรึมพร่ำว่า.........."ลูกองุ่นต้นนี้มันเปรียว ไม่กินดีกว่า"

ตลกดี! ตัวเองอ่านหนังสือไม่เป็น เที่ยวมาว่าคนอ่านหนังสือเป็น
ผมว่า สมองของโสกะมันไม่ได้บนในหัวแน่ๆ มันต้องอยู่ตรงตาตุ่ม ถึงได้พูดจากลับตาลปัตร

อย่างโสกะใครๆก็ดูออก แหม่!เข้ามากระทู้ใหม่ๆ "น้องวลัยพรจ๊ะ น้องวลัยพรจ๋า"
พอเจอคุณวไลพรแสดงอาการรังเกียจ คำพูดหวานๆก็เปลี่ยนเป็นประชดประชัน
คนแบบนี้หรือมีความสุข




คุณวไลพรแกไม่ชอบคำพูดที่โสกะใช้ครับ คุณวไลพรแกเป็นผู้หญิง
อยู่ดีๆมีตาแก่มาพูดจาเป็นเชิงหมาหยอกไก่ มันก็ต้องเกิดความไม่พอใจ

ขำ! ตอนแรกเรียกน้องวลัยพร พอเขาไม่เล่นด้วย เปลี่ยนศัพท์นามเฉยเลย



มันไม่ใช่เขาเห็นดอกบัว เป็นกงจักร แต่ไอ้ที่ยื่นมาให้เขาน่ะ มันเป็นอุตพิด
มันเหม็น เขาก็เลยเอาน้ำสาดให้น่ะซิ



จะเอาฮาไปถึงไหนกันครับ ประชดประชันเขาเป็นวักเป็นเวร
นี่มาอีกแล้ว น้องวลัยพรจ๊ะจ๋า ปะเดี๋ยวก็ถูกคุณวไลพรเอาน้ำสาดอีกหรอก

"ขายของ" หมายถึง อะไรขอรับ ขายของอะไร คิกๆ เอาชัดๆแบบไม่ต้องตีความน่ะ เช่นว่า ขายเครื่องกรองน้ำ ขายเต้าฮวย ไรเงี้ย

ประโยคนี้ ถ้ากรัชกายเป็น ผญ. นะจะตามไป สป. เจอะหน้าจะตบให้แก้มบวม น๊อยแน่มาว่าเขาขายของเก่ากิน แต่อย่างว่ากรัชกายเป็น ผช. แง่นี้รอดตัวไป คิกๆ แต่ก็นึกถึงเพลงเก่าเก๋ากึกได้ ลาทีปากน้ำ http://www.youtube.com/watch?v=xu28ckKdupI



"ขายของเก่า" ถ้าหมายถึงแง่ของสัจธรรม ยอมรับว่า กรัชกายขายของเก่า เป็นของเก่า เพราะทางนี้เป็นทางเก่าที่พระพทธเจ้าองค์ก่อนๆก็เดินทางนี้ (นี่พระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันตรัสเองน่ะ) ใครนำของใหม่มาขายแสดงว่า ขายของใหม่ ของก๊อบ ของปลอม ไม่ผ่าน อย.

ร้อนตัวแก้ต่างทันทีเลยนะโฮฮับคงได้มาหลายอัฐหลายเฟื้อง หรือหลาย.........

เห็นไฟลุกแล้ว น่าจะร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ เห็นทีต้องบ้ายบายกันนะวลัยพร โฮฮับ

ขอให้ไฟที่ลุกจงดับวอดโดยพลันเทอญ

รอพุทธวจนะ ของคุณวลัยพร
............................................... เหมือนรอ การแสดงตัดคอของปาหี่ ที่มีคำว่า อับดุลย์เอ้ยๆ
ตามตลาดนัด รอจนคนเลิก ก็ยังไม่ตัดคอให้ดู เอาแต่ขายพระบ้าง ขายยันต์บ้าง


มาพูดต่อดีกว่า

วิญญาณ ได้ขาดช่วงไปบ้างหรือไม่ ในสรรพสัตว์

เมื่อไร ไม่มีปัญจวิญญาณ เมื่อนั้น มีมโนวิญญาณ

มโนวิญญาณ มีอะไรบ้าง

ขณะปฏิสนธิ ................ เป็นมโนวิญญาณ
ขณะคิดนึก....................เป็นมโนวิญญาณ
ขณะจมภวังค์(ไม่รู้เนื้อรู้ตัว ไม่มีความรู้สึกใดๆ).................. เป็นมโนวิญญาณ
ขณะจุติ(ตาย)................เป็นมโนวิญญาณ

ขณะใดไม่มีมโนวิญญาณ ..............................ขณะนั้นมีปัญจวิญญาณ

แล้วจะมีช่วงใด ที่สรรพสัตว์ ไม่มีวิญญาณ

มโนวิญญาณ เกิดขึ้นลอยๆ ได้หรือ ถ้าไม่มี อารมณ์

มนายตนะ + ธัมมาอารมณ์ + มโนวิญญาณ ................... เรียกว่ามโนผัสสะ

และเช่นเดียวกัน
อายตนะภายใน + อารมณ์ + วิญญาณ ......................... เรียกการประจวบนี้ว่า ผัสสะ

ผัสสะ จึงเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป พร้อมกับวิญญาณ

ดับผัสสะ กับ รับผัสสะมาแล้วไม่ปรุงแต่ง
คนละความหมายนะครับ

ถ่้ารับผัสสะมาแล้วไม่ปรุงแต่ง คือ ผัสสะยังมีแต่ไม่ปรุงแต่ง
ถ้าดับผัสสะ ตามภาษาแล้ว ควรจะหมายถึง ดับผัสสะให้ดับลงโดยสิ้นเชิง ไม่มีผัสสะใหม่เกิดอีก

รอคุณวลัยพรอธิบายมา 3 หน้ายังไม่เห็นเรื่องดับผัสสะ
รอต่อไปครับ

ไปเอาคำพวกนี้มาจากไหนครับ เจตสิกมันเป็ฯอาการของจิต
ทำไมไปให้ความสำคัญเจตสิกมากกว่าจิตล่ะครับ

มันต้องตราบใดมีเจตสิก ตราบนั้นจะต้องมีจิตเป็นผู้ให้เกิดเจตสิกนั้นๆครับ

ถ้าไม่มีจิต ย่อมไม่มีเจตสิก แต่ถ้ามีจิต อาจไม่มีเจตสิกได้ครับ



คุณไปตีความมาผิดๆครับ เจตสิกที่คุณว่า เป็นเจตสิกในส่วนของ สัพพจิตตสาธารณะ

ความหมายแท้ๆคือ ในกระบวนขันธ์ห้า จะต้องมีสัพพเจตสิกเป็นองค์ประกอบครับ


มันไม่ได้หมายความว่า เจตสิกทั้ง๗จะต้องเกิดกับจิตทุกดวง
โดยแท้แล้ว จิตดวงหนึ่งเกิดดับพร้อมกับเจตสิก อีกดวงหนึ่ง



ไม่จำเป็นครับ พระอรหันต์ที่ยังมีชีวิต ก็สามารถดับ เวทนาได้ครับ
แล้วอีกอย่างเอาคำว่าดับมาใช้กับนามรูปมันไม่ถูกต้องนัก
นามรูปของปุถุชน ไม่เรียกว่าดับ ท่านเรียกว่า....มรณะ
นามรูปของพระอรหันต์เรียก....ปรินิพพาน

และที่ว่าพระอรหันต์หรือแม้แต่พระอนาคามี ก็สามารถดับเวทนาได้
ความหมายของการดับเวทนาก็คือ การดับสัญญาไปพร้อมกัน
ด้วยการไปทำไม่ให้เกิดผัสสะครับ.......ท่านเรียกวิธีการนี้ว่า....สัญญาเวทยิตนิโรธ

[๓๙๙] ครั้งนั้นแล ท่านพระอานนท์เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ
ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้ทูลถาม
พระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เวทนามีเท่าไร ความเกิดขึ้นแห่งเวทนา
เป็นไฉน ความดับแห่งเวทนาเป็นไฉน ปฏิปทาเครื่องให้ถึงความดับแห่งเวทนา
เป็นไฉน อะไรเป็นคุณแห่งเวทนา อะไรเป็นโทษแห่งเวทนา อะไรเป็นอุบาย
เครื่องสลัดออกแห่งเวทนา พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอานนท์ เวทนามี
๓ เหล่านี้ คือ สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา ดูกรอานนท์ เหล่านี้
เราเรียกว่าเวทนา เพราะผัสสะเกิดขึ้นเวทนาจึงเกิด เพราะผัสสะดับเวทนาจึงดับ
อริยมรรคมีองค์ ๘ นี้แล คือ สัมมาทิฏฐิ ฯลฯ สัมมาสมาธิ เป็นปฏิปทาเครื่อง
ให้ถึงความดับแห่งเวทนา สุข โสมนัส ย่อมเกิดขึ้นเพราะอาศัยเวทนาใด นี้เป็น
คุณแห่งเวทนา เวทนาใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา นี้
เป็นโทษแห่งเวทนา การกำจัด การละฉันทราคะในเวทนาใด นี้เป็นอุบายเครื่อง
สลัดออกแห่งเวทนา ฯ
[๔๐๐]ดูกรอานนท์ โดยที่แท้
เราได้กล่าวความดับแห่งสังขารทั้งหลายโดยลำดับแล้ว คือ
เมื่อภิกษุเข้าปฐมฌาน วาจาย่อมดับ ฯลฯ เมื่อเข้าสัญญา-
*เวทยิตนิโรธ สัญญาและเวทนาย่อมดับ
ราคะ โทสะ โมหะของภิกษุผู้ขีณาสพย่อมดับ ฯ
[๔๐๑] ดูกรอานนท์ โดยที่แท้ เราได้กล่าวความสงบแห่งสังขารทั้งหลาย
โดยลำดับแล้ว คือ เมื่อภิกษุเข้าปฐมฌาน วาจาย่อมสงบ ฯลฯ เมื่อเข้าสัญญา-
*เวทยิตนิโรธ สัญญาและเวทนาย่อมสงบ ราคะ โทสะ โมหะของภิกษุผู้ขีณาสพ
ย่อมสงบ ฯ
[๔๐๒] ดูกรอานนท์ โดยที่แท้ เราได้กล่าวความระงับแห่งสังขาร
ทั้งหลายโดยลำดับแล้ว คือ เมื่อภิกษุเข้าปฐมฌาน วาจาย่อมระงับ ฯลฯ เมื่อ
เข้าสัญญาเวทยิตนิโรธ สัญญาและเวทนาย่อมระงับ ราคะ โทสะ โมหะของ
ภิกษุผู้ขีณาสพย่อมระงับ ฯ
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v ... agebreak=0

ไม่รู้จักหาเหตุที่มาของบัญญัติ ความหมายที่แท้ การดับผัสสะก็คือการที่จิต
ไปเข้าไปยึดหรือปรุงแต่งตัวผัสสะนั้นๆ

โดยลักษณะของผัสสะมันเป็นสังขาร มันเกิดมาแล้วก็ต้องดับไปเอง
คุณเกาจะแส่หาเรื่องไปดับมันทำไม ไม่ได้รู้เรื่องเลย



ถ้าจะเอาตามการมั่วบัญญัติตามคุณ "ที่ว่าไม่มีผัสสะเกิดขึ้นอีก"
นั้นเป็นการทำที่เรียกว่า....ปลงอายุสังขาร นั้นคือกำหนดวันตายไว้
และก่อนตายหรือปรินิพพาน ก็เข้าสัญญาเวทยิตนิโรธไปจนถึงวันที่ปลงอายุสังขาร
เรียกว่าตายก่อนตาย เข้าใจมั้ย



ก็เขาเอามาลงให้ซะยืดยาวไม่เห็นหรือ มันเป็นเราเองที่อ่านไม่เข้าใจ
สิ่งที่เขาเอามานั้น มันเป็นต้นเหตุที่ทำให้เกิดผัสสะ
การดับมันต้องดับเหตุ ผลมันก็เกิดไม่ได้

ก็เป็นซ่ะแบบนี้ไง ชอบเอาความไม่รู้เรื่องมาตีโพยตีพายชาวบ้าน
แบบนี้จะเรียกว่า ไร้เดียงสาก็ใช่ที ต้องเรียกว่า....ดักดานครับ

ปล. ดักดานไม่ใช่คำหยาบน่ะครับ มันมีความหมายคล้ายๆกับ...
ชอบทำอะไรซ้ำซากนั้นแหล่ะครับ

เพราะเขาต้องการความถูกใจตนเป็นหลัก จึงอดทนรอไม่ได้
จะให้พูดเรื่องผลทันที โดยไม่สนใจเรื่องเหตุ

ก็ยังมีโฮฮับละ ที่อ่านแล้วเข้าใจ หรือคนอื่นๆ ที่อ่านแล้วเข้าใจ แต่ไม่ได้เข้ามาแสดงความคิดเห็น

ส่วนคนที่ร้องตะแง๊วๆๆๆ ในตอนนี้
ปล่อยให้เป็นไปตามเหตุปัจจัย

คือ วลัยพร เป็นคนขี้รำคาญ จึงตัดความรำคาญ
ใครอยากทำอะไร ปล่อยไป พอเบื่อ ก็ไปกันเอง
หากกระทู้สงบลงแล้ว ค่อยนำพุทธวจนะ มาโพสต่อ

หากยังไม่ยอมสงบกัน อยากอวด กูรู้ ปล่อยให้ได้ระบายกัน ตามใจชอบ
ถือเสียว่า เมตตา ต่อเพื่อนที่เกิดร่วมในวัฏฏสงสาร นอกนั้น ไม่มีอะไร


แล้วเรื่อง ประเภท ชอบเล่นขายของ ที่เข้ามาขายของเก่า เหมือนเอาหนังเก่า มาฉายซ้ำซาก
แต่ไม่สามารถนำหนังที่ฉายซ้ำๆ ไปกระทำเพื่อ ดับเหตุของการเกิดได้ ก็ปล่อยนะ อยากขาย ก็ขายไป

เรื่องการโฆษณาชวนหลง ก็เช่นกัน

เหตุของความไม่รู้ที่มีอยู่ ความไม่รู้ชัดขณะจิตเป็นสมาธิ ตั้งแต่ ก่อนเกิด กำลังเกิด และคลายออกจากสมาธิ แม้กระทั่ง ความไม่มีสมาธิ

ความไม่รู้ชัดในเรื่องราวต่างๆของสภาวะที่เกิดขึ้น ขณะจิตเป็นสมาธิ ทั้งมิจฉาสมาธิ และสัมมาสมาธิ
จึงไม่รู้ว่า สิ่งที่ถูกเรียกว่า วิปัสสนาญาณ เป็นความปกติ ของสิ่งที่เกิดขึ้น
ขณะที่จิตเป็นสมาธิ และมีความรู้สึกตัวทั่วพร้อมเกิดขึ้นร่วม
เป็นเหตุให้ รู้ชัดอยู่ภายใน กาย เวทนา จิต ธรรม

ถ้ารู้เห็นเช่นนี้ได้ จะรู้ว่า เป็นความปกติของสิ่งที่เกิดขึ้น
ทำให้เกิด สภาวะจิตปล่อยวาง จากสภาวะที่เป็นอยู่ คือ เลิกยึดมั่นถือมั่นลงไปเอง


สิ่งที่สำคัญ ไม่ใช่เรื่อง ญาณตามคำเรียกต่างๆ
แต่เป็นเรื่อง วิธีการกระทำเพื่อดับเหตุของการเกิด ที่เกิดจาก ผัสสะ เป็นเหตุปัจจัย ต่างหาก

ส่วนคำเรียกต่างๆ สามารถเรียนรู้ควบคู่ไปกับสภาวะต่างๆ
หรือ ไม่เรียนรู้เลยก็ได้ เพราะเมื่อถึงเวลา เหตุปัจจัยพร้อม มีเหตุให้ได้เรียนรู้
ถึงแม้ผู้ทำความเพียร จะไม่เคยเรียนหนังสือ หรือ อ่านหนังสือไม่ออกก็ตาม

จะเอายังไงก็เอาให้มันแน่ๆชัดๆสักอย่างสิขอรับ หมูก็หมู ปลาก็ปลา ปูก็ปู ฯลฯ ให้คนอ่านคนดูนำไปทำต่อทำตามได้ นี่เล่นพูดรำพึงรำพันไปเรื่อยเปื่อย จับประเด็นไม่ถูก ใครเขาจะนำไปทำตามทำต่อได้ล่ะ ฟันธงไปเลยครับ

เอ๋า
ไหนกระทู้ที่แล้วบอกจิตเป็นอัตตาไม่เกิดดับ
เอาไงแน่


งั้นก็ใช้คำว่าไม่ปรุงแต่งผัสสะสิครับ
ผัสสะมันเกิดเองดับเองได้อยู่แล้ว แล้วจะไปดับมันทำไม



ผมก็เขียนไปตามภาษาที่คุณวลัยพรแกเขียนมาแหละ
แกบอกดับผัสสะ ผมก็ขำ จะดับไปทำไม
ก็บอกสิว่า ไม่ปรุงแต่งผัสสะแค่นั้นก็จบ
พอตั้งกระทู้ใหม่ ก็อ้อมไปออกมหาภูตรูป ออกอายตนะ
แค่เขียนบรรทัดเดียวก็จบ ไม่เห็นจะเข้าใจยากอะไร

ว่าแต่คุณวลัยพรแกหมายความตามโฮฮับว่าจริงหรือ?

“อาศัยตา และ รูป เกิดจักขุวิญญาณ ความประจวบแห่งธรรมทั้ง ๓ นั้น เป็นผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัยเวทนาจึงมี...
กระบวนธรรมนี้แยกได้เป็น ๒ ช่วงตอน และช่วงตอนหลังอาจแยกไปเป็นกระบวนธรรมแบบสังสารวัฏ (เกิดทุกข์) หรือแบบวิวัฏฏ์ได้ (ดับทุกข์)

เพื่อให้มองเห็นภาพได้กว้างขึ้น อาจเขียนแสดงได้ดังนี้

-------------------------------------------กระบวนธรรมแบบสังสารวัฏฎ์
------------------------------------------- ^
อายตนะ+อารมณ์ +วิญญาณ = ผัสสะ > เวทนา
-------------------------------------------- V
--------------------------------------------กระบวนธรรมแบบวิวัฏฏ์

พอมองออกไหมครับ

ถ้าจะดับทุกข์ต้องนิโรธอวิชชา เมื่ออวิชชาเป็นวิชชา (รู้แจ้งสัจธรรม) แล้ว วงจรต่อๆมันนิโรธหมด

หรือไม่ยังงั้น เมื่อเสวยเวทนาแล้วหากสติสัมปชัญญะแข็งแรงพอ ก็แยกเป็นสังสารวัฏฏ์ (ดับทุกข์ได้) แต่ถ้าให้วงจรไหลไปตามปกติ ก็เป็นตัณหา อุปาทาน ฯลฯ เกิดทุกข์

อับดุลย์เอ้ย อับดุลย์เอ้ย
ใครมีวิชาดี อย่ามาแกล้งกัน

จิต เจตสิก ที่คุณโกวิทเอามาพูด มันเป็นคัมภีร์ของท่านอนุรุทธาจารย์
จิตเกิดดับเป็นไปตามความหมายของอภิธัมมัตถสังคหะ...นี่เป็นการอธิบายความ
สิ่งที่เป็นจิตอวิชาของปุถุชน ท่านให้จิตเป็นวิญญานรู้

ส่วนจิตที่เป็นอัตตา เป็นกองทุกข์ในปฏิจสมุบาท เป็นความหมายอันเป็นวิชชาในพระธรรมวินัย
อ่านพระธรรมอย่ายึดมั่นแต่บัญญัติ จิตมันเป็นเพียงบัญญัติ ต้องหาเหตุที่มาของบัญญัติตัวนั้นว่า
ที่พูดกันอยู่มันเป็นความหมายเดียวกันหรือเปล่า





ก็ที่เป็นพุทธพจน์ท่านใช้คำว่า"ดับ" เพราะในภาษาของท่านไม่มีคำว่าปรุงแต่ง
อรรถกถาจารย์ท่านมาให้คำอธิบาย แล้วครูบาอาจารย์คนไทยเอามาแปลเป็นไทยอีกที

ความหมายของ
พุทธพจน์แท้ๆ "ดับ" หมายถึงให้รู้ตามความเป็นจริงว่าสังขาร มันเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป
ไม่ควรเข้าไปยึดมั่นในสังขาร....ในที่นี่ก็คือผัสสะ



คุณวไลแกจะว่าตามผมหรือเปล่าไม่รู้ ผมรู้แต่ว่าสิ่งที่แกนำมาโพส
มันเป็นวิธีการดับหรือไม่ปรุงแต่งผัสสะ เนื้อหาทั้งหมดเป็นเรื่องที่นำมาให้เกิดผัสสะ
มันจึงเป็นเหตุให้เหตุผัสสะ
เมื่อรู้เหตุแล้วนั้นแหล่ะจิตจะปล่อยวาง ไม่เข้าไปยึดผลที่เกิดจากเหตุนั้น

จิตในอภิํธัมมัตถสังคหะมีเกิดดับ
แต่จิตในพระไตรปิฏกไม่เกิดดับ?
คุณพระ!!



เพราะในภาษาของท่านไม่มีคำว่าปรุงแต่ง??
รู้อีกแฮะ

คล่องบาลีเหรอตัวเธอว์ วันหลังจะได้ให้ช่วยแปล