จะเอาคำเรียก...หรือ...จะเอาความรู้สึก....อิอิ...

ผมก็ให้ข้าวหมา...2 แม่ลูก...เจ้าของเอามาปล่อย...มีคนแถวนั้นได้คุยกับตัวเจ้าของหมาด้วย...เขาว่ามันกัด...เขาเลยไม่เลี้ยง

มีคนเขาเอาข้าวมาทิ้งให้หมาแถว ๆ นั้น เป็นประจำ....แรก ๆ ผมเลยไม่คิดอะไร...

หลายวันต่อมา...ผมเห็นมันผอมลงมาก....ก็เลยหุ้งข้าวที่ใว้ให้หมาของตัวเองเพิ่มขึ้น..

ตกเย็น....ก็แบ่งเอามาให้มัน 2 แม่ลูก...

มันกิน..นะ...เหมือนไม่ได้กินมาแล้วหลายวัน...แถบจะกลืนถุงพลาสติกไปได้เลย

เห็นแล้ว....เกือบจะกลั้นไม่อยู่.....ดีใจ...ชื่นใจมาก...ที่ของ ๆ เรา ธรรมดา ๆ...แต่มีค่าอย่างมากกับอีกชีวิตหนึ่ง

ทำมา 1อาทิตย์แล้วครับ....ตอนนี้ร่างกายเขาแข็งแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ทุกครั้งที่เห็นมัน2 แม่ลูก..กินข้าวที่เอามาให้...รู้สึกว่าตัวเรามีคุณค่า

ผมจะหามาให้มันอีก...และ..จะทำต่อไป..ครับ

ทีนี้....การจะเรียกอะไร....ใครจะเห็นหรือไม่เห็น....ก็ไม่มีความหมายอะไรเลย....ว่ามั้ย?

อิอิ....

พรหมวิหาร ท่านอุปมาไว้ว่า เหมือนบิดามารดามีบุตรธิดา ๔ คน

คนหนึ่ง ยังเล็กเยาว์วัย บิดามารดาก็มุ่งเลี้ยงดูให้เจริญเติบโต เทียบกับเมตตา
คนหนึ่ง เป็นไข้ ไม่สบาย มารดาก็พยาบาลให้หายปวยหายไข้ เทียบกับกรุณา
คนหนึ่ง กำลังเจริญวัย มารดาก็ชื่นชมยินดี เทียบกับมุทิตา
คนหนึ่ง ทำงานตั้งตนได้แล้ว มารดาก็ไม่ต้องขนขวายช่วยอะไรอีก เทียบกับอุเบกขา

ขอโมทนา ที่ท่านโอ๊บ ๆ นำเรื่องดี ๆ มาเล่าสู่กันฟัง

panda panda panda

ท่านช่วยบรรเทาทุกข์ให้กับพวกเขา

นี่แหล่ะครับเมตตากรุณาของจริงครับ ไม่ใช่แค่การนึกคิด สาธุครับทำต่อไป ไม่มีอะไรเหลือไว้ให้เป็นของเรานอกจากความดี สาธุด้วยใจจริงครับ

ป๋าโฮฮับช่วยอธิบายให้ละเอียดทีนะครับ คำว่าเมตตามันเป็นตัวอย่างไร ผมเมตตาถูกวิธีหรือไม่

เมตตาเพราะว่ามันเป็นเมตตา ช่วยก็เพราะว่ามันเป็นการช่วย โดยไม่สนอารมณ์และผลที่จะได้รับ

ผมก็อธิบายไม่ค่อยถูกเช่นกัน

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า หลักของพรหมวิหารสี่ มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับจิตใจล้วนๆครับ
มันไม่จำเป็นต้องแสดงออกทางกายหรือวาจา แต่ถ้าต้องแสดงออก การแสดงออกนั้น
จะต้องตรงกับจิตใจที่กำลังคิดนึกครับ

สมัยนี้มันมีการแสดงออกทางกายที่ไม่ตรงกับใจเยอะแยะครับ แบบนี้เขาเรียก "เสแสร้ง"
ถ้าไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร ก็ดูอย่างพวก พ่อค้าที่ชอบทำบุญออกสื่อซิครับ หรือดาราที่ชอบสร้างภาพ

มาดูคำว่าเมตตา เมตตาเป็นคำศัพท์ที่ไม่ได้มีความหมายตรงตัว ดังนั้นจิตเมตตา
ว่าโดยหลักของกรรมฐานแล้วมันไม่มี ....ลักษณะของกรรมฐาน
คือการรู้อารมณ์ตามผัสสะที่ได้รับ

การรับผัสสะแล้ว จะทำให้เกิดเวทนาขึ้น สมมุติถ้าเราได้เห็นบุคคลกำลังทุกข์
จิตใจเราก็เกิดความทุกข์(ทุกขเวทนา) เราย่อมอยากให้ความทุกข์ในใจของเราหายไป
ทุกขเวทนาของเรา มีเหตุมาจากการเห็นบุคคลกำลังทุกข์ ดังนั้นจิตเราจึงมีอาการของ
กรุณาเกิดขึ้น คือปรารถนาให้ความทุกข์ของบุคคลที่เราเห็นหายไป
นี่แหล่ะอาการที่แท้จริง ที่เรียกว่า....กรุณา

ถ้าเราเห็นบุคคลกำลังมีความสุข อารมณ์เวทนาของเราถ้าเกิดเป็น สุขเวทนา
นั้นแสดงว่า อาการของจิตเราจะเป็น มุทิตา ตามเหตุปัจจัยแห่งสุขเวทนา

ที่นี้มาดูอารมณ์ที่ทำให้เกิดเมตตา เมื่อรับผัสะแล้วเกิดความรู้สึกเฉยๆ
นั้นก็คือ เราเห็นบุคคลไม่สุข ไม่ทุกข์ เวทนาที่เกิดจะเป็น อุเบกขาเวทนา คือ ไม่สุขไม่ทุกข์
อุเบกขาเวทนาเป็นคนละอย่างกับอุเบกขา กรุณาอย่าสับสน


เมื่อเรามองบุคคลที่ไม่สุขไม่ทุกข์แล้ว จิตของปุถุชนย่อมเกิดกิเลส
กิเลสหรืออกุศลจิตที่ว่าก็คือ โทสะที่เรียกว่าโทสะสี่ นั้นก็คือ..โทสะ..อิสสา
มัจฉริยะ.. และกุกกุจจะ

ดังนั้นการทำให้จิตมีเมตตาก็คือ พยายามทำไม่ให้เกิดอกุศลจิตหรือเกิดโทสะจริตสี่
แล้วการไม่ให้โทสะจริตสี่เกิด ต้องทำอย่างไร ก็ต้องทำให้จิตเป็น.....อโทสะ

อย่าลืมที่อธิบายมาเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับจิตโดยเฉพาะ เป็นปรมัตถ์ธรรม
ไม่เกี่ยวข้องกับการกระทำหรือกายสังขาร

จะยกตัวอย่างให้ดู จิตที่เป็นอโทสะเกี่ยวกับเมตตาอย่างไร สมมุติเราไปพบบุคคลที่ไม่สุขไม่ทุกข์
แต่บุคคลนั้นเคยทำไม่ดีกับเรา ปุถุชนย่อมเกิดความแค้นหรือโทสะต่อสิ่งทีพบเห็น
แต่ถ้าเราไม่ให้โทสะเกิด ทำจิตให้เป็นอโทสะหรือเรียกตามสมมุติบัญญัติว่า "ให้อภัย"
แบบนี้แหล่ะ อโทสะในความหมายว่า เมตตา


หรือเราไปพบคนที่รวยกว่าเราหรือหน้าตาดีกว่าเรา เราไม่ไปอิจจาริษยาเขา
แบบนี่จิตเป็นอโทสะ หรือเรียกว่าเมตตา ......ต้องแยกให้ดีน่ะ เพราะความรวย
กับหน้าตาดีไม่ใช่ความสุข คนรวยกับหน้าตาดีอาจไม่มีความสุขก็ได้
เราจึงไม่สามารถใช้ มุทิตาจิตกับเขาไม่ได้

สรุปสั้นๆให้ฟัง......
เมตตา คือ การไม่ไปริษยาผู้ที่ดีกว่า การไม่คิดประทุษร้ายคนที่ทำไม่ดีกับเรา
การไม่หวงสิ่งของยินดีให้สิ่งของ ของตนเป็นสาธารณะ.....ฯลฯ


การช่วยเหลือผู้อื่น เขาเรียก....กรุณา

ความหมายของพรหมวิหารก็คือการ...ให้
แต่มันแตกต่างกันตรงผู้รับ

ถ้าเป็นการให้แก่ผู้ที่กำลังทุกข์เรียกว่า....กรุณา(ช่วย)
ถ้าเป็นการให้แก่ผู้ที่กำลังสุขเรียกว่า....มุทิตา(ยินดี)
ถ้าเป็นการให้แก่ผู้ที่ไม่ทุกข์และไม่สุขเรียกว่า....เมตตา(สาธารณะ)

ขอบคุณครับ