คุณอโสกะ คุณหลงนะครับแค่เขาใส่คำว่าเป็นผู้ทรงคุณวุฒิให้เท่านั่นแหละตูดกระดกเลยนึกว่าเลิศเลอกว่าคนอื่น โท่เอ้ย ! แก่จะตายอยู่แล้ว หาได้ตั้งสติสตังซะมั่ง อย่างเนี้ยคิดให้คิ้วดกหัวเป็นมันก็ตายไปเปล่าๆ

โธ่เอ๋ย คุณธรรมมา มาแอบอิงอาศัยอยู่ในลานธรรมตั้งนาน ตั้งชื่อเสียเพราะแต่น้ำพระธรรมยังมิได้ชำระชะโลมใจให้กิเลส ตัณหา อัตตา โลภะ โทสะ โมหะ เบาบางลงได้บ้างเลย จึงยังประกอบมิจฉาวาจามาจนถึงในกระทู้นี้ มีทั้งผรุสวาจา ปิสุณาวาจา สัปปลับผลาวาจา หลั่งไหลมาเอย่างท่วมท้น
ภาวนาให้เยอะๆหน่อยนะครับ

ไม่รู้ตัวแฮะ มีแต่คนเขาโขลกกันทั้งนั้นยังหลงไหลในการสอนคนอื่นอีก

พอเขาสวมหัวให้หน่อยกลับชูหางเลย

คิดเอาเอง ตัดสินใจเอาเองตามกิเลสของตนทั้งนั้นเลยคุณ
ธรรมา

ทำไมไม่พูดเรื่องธรรมดีๆสักกระทู้สักเรื่องให้ผู้อ่านประทับใจเสียบ้างละ

ถ้าพูดดีคิดดีพูดแล้วเป็นกุศลผมก็ไม่เข้ามาแย้งหรอก
ผมก็กลัวเป็นบาปเหมือนกัน

อโสกะ....หายไปภาวนา..บ่มตัว..สะสมพลังงานมาใหม่...ซะละมั้งนี้?

หายไปเลย...

ไปภาวนามาใหม่..ก็อนุโมทนาด้วย...

ไม่ต้องไปเสียดาย ธรรมประเภทที่แกเอาลงเลยเป็นธรรมะที่แกนึกเอามาเท่านั้น
ถามแหล่งที่มาบอกไม่ได้เลย แกก็บอกว่าหลวงนั่นหลวงพ่อนี่ตามสไตร์ของแก มันไม่ใช่สิ่งที่นำเอาอ้างอิง มันเชื่อถือไไม่ได้ โยนภาระให้คนอื่นซะงั้นแหละ

แกไปน่ะดีแล้วจะได้ไม่สร้างกรรมอีก เพราะแกไม่ได้เอาธรรมะของพระพุทธเเจ้ามาสอน แกเอาคำสอนของแกมายัดเยียดว่าเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า ซึ่งมันเป็นอันตรายแกตัวแกเอง

แต่ติดตามในหลายๆที่แกได้ไปอยู่ลานธรรม ใช้ชื่อเดิมนี่แหละ แต่เป็นภาษาไทย ว่า อโศกะ ซึ่งแกคงอยู่มานานแล้วหละ

ธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงค้นพบและนำมาสอนคือเรื่องของเหตุและผล แต่เป็นเหตุและผลที่เน้นชี้ไปในเรื่องของการทำให้พ้นทุกข์เรื่องเดียวตามอริสัจ 4 ประการ ใครผู้ใดก็ตามรู้และเข้าใจเหตุและผลตามอริยสัจ 4 ที่พระพุทธเจ้าทรงสอนนี้แล้วปฏิบัติตามได้ จนถึงความหลุดพ้นจากความทุกข์เวียนว่ายตายเกิดได้ ก็ถือว่าปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งสิ้น เมื่อธรรมถึงใจ ใจถึงธรรมแล้วท่านผู้นั้นจจะพูดจะทำอะไรก็เป็นธรรมไปเองโดยธรรมชาติโดยอัตโนมัติ บัญญัติภาษาที่ใช้อาจจะไม่ตรงกับที่มีบันทึกไว้ในคัมภีร์ตำหรับตำราแต่ว่ามันเป็นธรรมประกอบด้วยเหตุและผลถูกต้อง นั่นก็คือธรรม ตัวธรรมตัวสัจจธรรมทั้งเหตุและผลนั่นแหละเป็นที่อ้างอิงได้ด้วยตัวของสัจจธรรมเอง

ดังนั้นเมื่อเรียนรู้จากตำรามาปฏิบัติจริงด้วยตนเองจนถึงธรรมแล้วจะอ้างตำราก็ได้ อ้างสัจจธรรมได้ก็ยิ่งดี

ยกตัวอย่างง่ายๆที่มีอยู่จริงเช่นมีท่านที่ใจถึงธรรม ธรรมถึงใจท่านหนึ่งกล่าวสอนว่า

"ก็โยมไปพยายามจะทำให้เป็ดมันขันเสียงเหมือนไก่นี่ มันก็ทุกข์นะสิ"

คำพูดคำสอนอย่างนี้ไม่มีให้อ้างอิงในในตำรา แต่สาระธรรมนั้นตรงกับคำสอนในตำราเป็นอย่างยิ่ง
ท่านทั้งหลายทราบไหมว่าหลวงพ่อองค์นี้ท่านกำลังสอนเรื่องอะไรตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
ลองตอบหรืออธิบายมาดูสิครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่กล่าวว่าอโศกะพูดแบบไม่มีที่อ้างอิงกรุณาแสดงภูมิธรรมของท่านตอบคำถามนี้ดูนะครับ

"อโศกะแสดงธรรมที่อิงสัจจธรรม โดยไม่อิงคำพูดคำบอกในตำรามาเป็นส่วนใหญ่ก็เพื่อเป็นการถ่วงดุลย์และสร้างมุมมองอีกข้างหนึ่งให้ทุกท่านได้พิจารณาเปรีบยเทียบกับความรู้ในตำราว่า
ธรรมมะจากผลปฏิบัติกับธรรมมะในตำราไม่ต่างกันในสัจจะแต่ต่างกันแค่สมมุติบัญญัติที่ใช้สื่อถึงกัน ขอเพียงแต่ทุกท่านใช้เหตุและผลสังเกตพิจารณาก็จะยิ่งเข้าใจทราบซึ้งในธรรม

การสนทนาของผมในเช้านี้ถ้าโพสต์ได้ก็แสดงว่าผู้รักษาลานยังพอมีเมตตากรุณา ถ้าไม่ได้ก็แล้วไปไม่ติดใจสงสัยอะไรอีก เพราะสรรพสิ่งล้วนอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา วิบากกรรมนำพาให้เราทั้งหลายต้องมาพบกันแล้วในที่สุดก็ต้องพรากจากกัน ไม่ช้าก็เร็ว

ขอความสุขความเจริญในธรรม ดวงตาเห็นสัจจธรรมจงบังเกิดมีแก่ทุกท่านทุกคนเทอญ

ขออภัย ขมากรรมและอโหสิกรรมกับทุกๆท่าน สวัสดี

มีนิทานเรื่องหนึ่งที่เล่าสืบต่อกันมานานถ้าเอามาประยุคเข้ากับธรรมะ

ก็น่าจะเป็นประโบชน์อย่างยิ่่ง เรื่องก็มีอยู่ว่า

เรื่องมีอยู่ว่า มีเทวดาตนหนึ่งเสวยสุขอยู่บนสรวงสวรรค์

อันเป็นวิมานทิพย์ด้วยความสุขสำราญ

วัน หนึ่งเทพตนนี้ ได้หวนคิดถึงอดีตหนหลังว่ามีเพื่อนรักอยู่คนหนึ่ง

ไม่ได้พบกันเป็นเวลาอันยาวนาน คิดอยากจะไปเยี่ยมเยียนไถ่ถาม

สารทุกข์สุกดิบ การเป็นอยู่เป็นอย่างไร ด้วยญาณวิถีของความ

เป็นเทพ จึงได้รู้ว่าเพื่อนกำลังได้รับความลำบากทุกข์ยากถึงที่สุด

ดวงชะตา วาสนาตกต่ำ ย่ำแย่เพราะตอนเป็นมนุษย์ไม่ชอบทำความดี

เลยรีบลงมาเยี่ยม ได้เห็นสภาพของเพื่อนต้องมาเกิดเป็น "หนอน"

อยู่ในส้วมสาธารณะ ให้สงสารเพื่อนเป็นยิ่งนัก เอ่ยถามเพื่อนด้วย

ความหดหู่ใจว่า

"เพื่อนรัก เอ็งจำข้าได้ไหม" เจ้าหนอนเอะใจเพราะอยู่ ๆ ก็มีใครมา

ร้องเรียก จึงชะเง้อคอขึ้นมาดู แล้วถามไปว่า

"เจ้าเป็นใคร ถึงมาเรียกข้าว่าเพื่อน" หนอนถามด้วยความงุนงง


"ข้านี่แหละ ข้าเป็นเพื่อนเก่า สมัยเราเป็นมนุษย์ด้วยกันจำข้าได้

หรือเปล่าล่ะ"

"อ้าว! เอ็งหรือนี่ เอ็งเล่นแต่งตัวประหลาด ๆ เครื่องประดับ แวววาว

รุงรังออกหยั่งงี้ ข้าจะไปจำได้ไง""นี้แหละ ชุดเทวดาล่ะ ..."เทวดา" หนอนทวนคำ

"ข้าคิดถึงเจ้ามาก มาเห็นสภาพการเป็นอยู่ของเจ้าแล้ว ข้าสงสาร

เหลือเกินเพื่อนเอ๋ย เคยชักชวนเจ้าสร้างสรรคุณความดี เจ้าก็ไม่ใส่ใจ

จึงต้องมาตกระกำลำบากถึงปานนี้"

"แล้วเอ็ง ไปเกิดเป็นเทวดา มันสบายกว่า ข้าเหรอ" เจ้าหนอนกังขา


"ฟังนะเพื่อน สถานที่ข้าอยู่ เป็นสวรรค์ ข้าอยู่ในวิมาน ทุกสิ่งงามระยิบ

ระยับ เครื่องใช้ไม้สอยล้วนแล้วแต่เป็นทองสวยงาม เจริญหู เจริญตา

มีนางฟ้าเป็นบริวารนับไม่ถ้วน คอยบริการรับใช้ แสนจะสุขสำราญเบิก

บานใจ ถึงเวลาอาหาร นั่งเนรมิตชั่วประเดี๋ยว ต้องการอาหารชนิดใด

รสใด ทุกอย่างก็เลื่อนลอยมาให้เราได้สมปรารถนา ถึงยามพักผ่อน

หลับนอน ก็จะมีเตียงทองมารองรับหลับสบาย มีความสุขกว่าโลก

มนุษย์และโลกไหนๆ หลายร้อยหลายพันเท่า " เจ้าหนอนได้ฟัง

เทวดาสาธยาย ดินแดนศิวิไลซ์ แทนที่จะพิศมัยใคร่อยากจะเชยชม

กลับขอขัดจังหวะเทวดาขอสาธยายวิมานของตัวเองบ้าง

"โธ่ เอ้ย สวรรค์ของเจ้า ข้านึกว่าจะวิเศษวิโสสักแค่ไหน ที่แท้ก็สู้

วิมานข้าไม่ได้ อาหารการกินของเจ้ามันจะดีกว่าของข้าได้ยังไง กว่า

จะได้กินที ต้องมานั่งเนรมิตให้เปลืองเวลา ฮึ... ของข้านะ เหรอ ไม่

ต้องนึก ถึงเวลาเขาส่งมาเอง กินไม่หวาด ไม่ไหว ข้าตื่นมาก็ได้กิน

เลย ไม่ต้องนึกให้เหนื่อย เตียงทองที่เจ้าอ้างมามันก็สู้ของข้าไม่ได้

หร๊อก ไม่ว่าจะนอนคว่ำ นอนหงาย หกคะเมนตีลังกา มันให้นุ่มนิ่มไป

ทุกท่า สนุ๊ก สนุก เตียงทองของเจ้าลองทำอย่างข้าสิ มีหวังหัวฟาด

ขอบเตียงหัวแตกเลือดไหล ”

เทวดาจึงพาหนอนไปดูที่วิมาณของตัวเอง แล้วก็ถามเป็นไงน่าอยู่มั๊ย”

เทวดาถาม

“ไม่เห็นน่าอยู่ตรงไหนสู้ส้วมที่ข้าอยู่ไม่ได้” หนอนตอบ

“แล้วนั่นเห็นมั๊ยนางฟ้ามากมายนับไม่ถ้วนเลยสวย ๆ ทั้งนั้น”

เทวดาชี้ชวนให้ดูนางฟ้า แต่หนอนกลับมองเทวดาด้วยความสมเพช

“นั่นเหรอสวย นางฟ้าที่เจ้าอ้างว่าเลิศเลอ ก็ยังงั้น ๆ แหละ ไม่เห็น

สวยตรงไหน นางหนอนของข้าสวยกว่าตั้งเยอะ ไปดูนางหนอนของ

ข้าสิ สวย ๆงาม ๆ นับไม่ถ้วนเหมือนกัน สวรรค์ของเจ้า ข้าไม่สนอยู่

ส้วมของข้าสบายกว่ากันเยอะเลย” เทวดาเลยพากลับไม่ว่าจะชวนยัง

ไงหนอนก็เห็นว่าส้วมของตัวเองดี ถึงกลับไล่เทวดากลับสวรรค์ไป

เลย “กลับวิมานเจ้าไปเถอะ” ข้าไม่ไปกับเจ้าหรอก ข้าอยู่ในส้วมของข้าก็

สบายดีอยู่แล้ว

นิทานเรื่องนี้ชี้ให้เห็นอวิชชา นั่นคือความไม่รู้ เมื่อไม่รู้เลยยึด ทิฏฐุ

ปาทาน(ความเห็นว่าดี) ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์ ก็ต่างเห็นว่าตน

เองดีทั้งนั้น ของตนเองดีทั้งนั้น หมาตัวผู้ก็เห็นว่าหมาตัวเมียสวยดี

หนอนตัวผู้ก็เห็นนางหนอนสวยดี วัวหรือควายตัวผู้ก็เห็นวัวหรือควาย

ตัวเมียสวยดี ก็เห็นแบบวัว ๆควาย ๆ ควายจะไปเห็นว่าหมาตัวเมียดี

ได้ยังไง ต่างคนต่างเห็นต่างถือดีในสิ่งที่ตนคิดว่าดี เรียกว่ามีดีเลย

อวดดี เมื่ออวดดีต่ออวดดีมาเจอกันเลยเกิดเรื่อง ความเห็นว่าดีต่างกัน

เลยมีรูปลักษณ์ต่างกัน ตามความนิยมว่าดี เช่นบางยุคนิยมว่า เทรน

ญี่ปุ่นดีก็เฮกันไปตามกระแสญี่ปุ่น แต่งตัวแบบญี่ปุ่นทรงผมแบบญี่ปุ่น

มายุคนี้เห็นว่าเกาหลีดีก็เฮกันไปเทรนเกาหลี ทำผมทรงเกาหลีฟัง

เพลงเกาหลี คนที่ไม่เห็นว่าดีก็ทะเลาะกับพวกเห็นดี เลยไม่ยอมกัน

เกิดปัญหาตามมามากมาย (มิพักพูดเรื่องสีเสื้อ ฮา) ซึ่งทั้งหมดนั้น

อวิชชาล้วน ๆ ยึดเอาว่าดี (ทิฏฐุปาทาน)ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วไม่ดี

จริง เป็นเพียงค่านิยม ถ้าดีจริงไม่ต้องเปลี่ยนยึดมันให้ตลอดชีวิตสิ

ถ้ายึดเอาเป็นที่พึ่งตลอดชีวิตไม่ได้จริง แสดงว่าไม่ดีจริงครับ

แต่พระธรรมของพระพุทธเจ้านั้นของดีเอาเป็นที่พึ่งได้จริง

และทนต่อกาลเวลา นั่นคือผ่านไปแค่ไหนพระธรรมไม่เคยเปลี่ยน

สัจธรรมยังคงเดิม พูดเมื่อไหร่ก็จริงเมื่อนั้น หนอนไม่รู้เลยยึดเอาว่า

ส้วมกับขี้นั่นของดีทั้ง ๆ ที่ใคร ๆ ก็บอกกันอยุ่ว่าไม่ดีมันเหม็น มันก็

บอกว่าหอมก็เห็นว่าดีตามสภาพของมัน มันเห็นว่าขี้หอมก็มันเป็น

หนอน... พูดแค่นี้คงคิดอะไรออกกันมั่งนะครับ