การเห็นด้วยนิมิตของหลวงพ่อชานั้นเป็นการเห็นตามลำดับของสภาวธรรมจริงๆไม่ใช่การเห็นด้วยอุปาทานความผูกยึดใดๆจึงต่างกันกับคนที่ติดนิมิต กรัชกายไม่แยกแยะให้ดีจนกล้าปมาทะว่าหลวงพ่อชาถูกหลอก
กรัชกายก่อกรรมหนักให้กับตัวเองอีกแล้ว อนิจจาคนรู้มากทำจริงน้อยมักเป็นเสียอย่านี้นี่เอง

หลวงพ่อชาบอกท่านอโศกแต่ตอนไหนไม่ทราบ

นิมิตที่ปรากฏทางใจมากมายนับไม่ถ้วน แล้วก็ทำให้คนหลงเข้าใจผิดบางรายถึงกับเพี้ยนมาแล้ว

เอ้า

ขออภัยที่พูดตรงๆ คือ ท่านอโศกยังอ่อนหัดนัก ยังไม่รู้เรื่องการปฏิบัติทางจิตเลย

ใครอ่อนหัดภาคปฏิบัติจริงๆ ดูจากเรื่องที่พูดก็รู้แล้ว

พวกเป็นแต่ก้อปตำรานั่นแหละ อ่อนหัด

คนที่พูดธรรมใหลออกมาจากใจนั้นสิจึงจะเป็นบัณฑิตแท้

อยากเป็นบัณฑิตแท้ ถามหน่อยว่า นี่เขาเป็นอะไร แล้วจะต้องทำยังไง

บอกแล้วไงว่าจะไม่ตอบแล้วเรื่องของคนขาดสคิสัมปชัญญะอย่างนี้

ถามท่านอโศก คนเรานี่เกิดมาก็มีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์พร้อมกันทุกคนใช่ไหม หรือยังไงบอกสิ

ตัวอย่างการทำงาน คิดเรื่องการทำงานของผู้ซึ่งชาวพุทธศึกษากันมาว่าเป็นพระอรหันต์



สารีบุตร อัครสาวกเบื้องขวาของพุทธเจ้า เกิดที่หมู่บ้านนาลกะ (บางแห่งเรียกนาลันทะ) ไม่ไกลจากเมืองราชคฤห์ เป็นบุตรแห่งตระกูลหัวหน้าหมู่บ้านนั้น บิดาชื่อวังคันตพราหมณ์ มารดาชื่อสารี จึงได้นามว่าสารีบุตร แต่เมื่อยังเยาว์ เรียก อุปติสสะ มีเพื่อนสนิทชื่อ โกลิตะ ซึ่งต่อมาคือพระมหาโมคคัลลานะ
มีน้องชาย ๓ คน ชื่อ จุนทะ อุปเสนะ และเรวตะ น้องหญิง ๓ คน ชื่อจาลา อุปจาลา และสีสุปจาลา ซึ่งต่อมาได้บวชในพระธรรมวินัยทั้งหมด

เมื่ออุปติสสะและโกลิตะจะบวชนั้น ทั้งสองคนไปเที่ยวดูมหรสพ ที่ยอดเขาด้วยกัน คราวหนึ่ง ไปดูแล้ว เกิดความสลดใจ คิดออกแสวงหาโมกขธรรม และต่อมาได้ไปบวชอยู่ในสำนักของสัญชัยปริพาชก แต่ก็ไม่บรรลุจุดมุ่งหมาย

จนวันหนึ่งอุปติสสปริพาชก พบพระอัสสชิเถระขณะท่านบิณฑบาต เกิดความเลื่อมใสติดตามไปสนทนาขอถามหลักคำสอน ได้ฟังคำย่อเพียงคาถาเดียวก็ได้ดวงตาเห็นธรรม กลับไปบอกข่าวแก่โกลิตะ แล้วพากันไปเฝ้าพระพุทธเจ้า มีปริพาชกเป็นศิษย์ตามไปด้วยถึง ๒๕๐ คน ได้รับเอหิภิกขุอุปสมบททั้งหมดที่เวฬุวัน

เมื่อบวชแล้ว ได้ ๑๕ วัน พระสารีบุตร ได้ฟังธรรมเทศนาเวทนาปริคคหสูตรที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่ทีฆนขปริพาชก ณ ถ้ำสุกรขาตา เขาคิชฌกูฎ ก็ได้บรรลุพระอรหัต ได้รับยกย่องเป็นเอตทัคคะในทางมีปัญญามาก และเป็นอัครสาวกฝ่ายขวา

ท่านได้เป็นกำลังสำคัญของพระพุทธเจ้าในการประกาศพระศาสนา และได้รับยกย่องเป็น พระธรรมเสนาบดี คำสอนของท่านปรากฏอยู่ในพระไตรปิฎกเป็นอันมาก เช่น สังคีติสูตร และทสุตตรสูตร ที่เป็นแบบอย่างแห่งการสังคายนา เป็นต้น

ท่านปรินิพพานก่อนพระพุทธเจ้าไม่กี่เดือน เมื่อจวนจะปรินิพพาน ท่านได้เดินทางไปโปราดมารดาของท่าน ซึ่งยังเป็นมิจฉาทิฐิ ให้มารดาได้เป็นพระโสดาบันแล้วปรินิพพานที่บ้านเกิด ด้วยปักขันทิกาพาธ หลังจากปลงศพแล้ว พระจุนทะน้องชายของท่านนำอัฐิธาตุไปถวายพระบรมศาสดา

พระองค์ตรัสว่าให้ก่อสถูปบรรจุอัฐิธาตุของท่านไว้ ณ พระเชตวัน เมืองสาวัตถี

พระสารีบุตรมีคุณธรรมและจริยาวัตรที่เป็นแบบอย่างหลายประการ เช่น เป็นผู้มีความกตัญญูสูง ดังได้แสดงออกเกี่ยวกับพระอัสสชิ (นอนหันหัวไปทางที่ พระอัสสชิพำนักอยู่) และราธพราหมณ์ (ระลึกถึงบิณฑบาตหนึ่งทัพพีและรับเป็นอุปัชฌาย์แก่ราธะ) สมบูรณ์ด้วยขันติธรรมต่อคำว่ากล่าว (ยอมรับคำแนะนำแม้ของสามเณร ๗ ขวบ) เป็นผู้เอาใจใส่อนุเคราะห์เด็ก (เช่น ช่วยเอาเด็กยากไร้มาบรรพชา มีสามเณรอยู่ในปกครองดูแล ซึ่งเก่งกล้าสามารถหลายรูป) และเอาใจใส่คอยดูแลภิกษุอาพาธ เป็นต้น

น่าจะเป็นที่มา

โย ภิกฺขเว มํ อุปฏฺฐเหยฺย โส คิลานํ อุปฏฺฐเหยฺย

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ผู้ใดจะพึงอุปัฏฐากเรา ผู้นั้นพึงพยาบาลภิกษุไข้เถิด.

https://sites.google.com/site/thebuddha ... su-xaphath

http://www.faiththaistory.com/monk-illness/