ต้องแก้ปัญหาที่ของจริง ถ้าคุณแก้ปัญหาได้ผ่านไปหนึ่งเปลาะ





ดูเหมือนเคยบอกว่า ก่อนเข้าห้องปฏิบัติการทางจิต หรือปฏิบัติธรรม หรือปฏิบัติกรรมฐาน หรือจะชื่ออะไรก็ตั้งเอา ต้องวางหนังสือวางตำรา วางพระสูตร วางพระอภิธรรมไว้ที่หน้าประตูเสีย แล้วเดินเข้าห้องตัวเปล่าๆแล้วดูมัน

สิ่งที่ท่านยกมามันเป็นเพียงขบวนการของความคิด ถามว่ามีประโยชน์มั้น ขอตอบมีประโยชน์อยู่มากในการดำเนินชีวิตที่เขาเรียกว่า ทุกเพราะคิดผิด แต่ในทางพุทธศาสนาขบวนการความคิดนันเป็นเพียงปัญญาระดับสองเท่านั้นถือว่าสำคัญไหม สำคัญมากขาดสิ่งเหล่านี้ไม่ได้เลย ถามว่าสามารถทำให้หลุดพ้นการเวียนว่านตายเิกิดได้หรือเปล่า ขอตอบว่ายังไม่ได้เพราะกิเลสที่อยู่ชั้นลึกลงไปของจิตทีมันนนอนเนื่องในอนุสัยนั้นยังไม่ถูกกำจัดเลย วิธีที่จะกำจัดอนุสัยนี้ขบวนการทางความคิดนี้กำจัดไม่ได้ครับ พระองค์ถึงให้เราใช้อานาปานสติเพื่อเข้าไปถึงส่วนที่ลึกที่สุดของจิต คือการทำสมาธิเพื่อให้จิตมีกำลังทะลุทะลวงเข้าสภาธรรมที่แท้จริงนั้นคือการไม่เกิดไม่ดับ เมื่อสภาวะจิตถึงตรงนั้นความรู้ทั้งที่เราสะสมมาทั้งหมดทั้ง
สุตตะ จินตะ ภวนา ผสมผสานกันทำลายกิเลสที่อยู่ในอนุสัยครับ ถ้าความรู้หรือขบวนการความคิดทำให้หลุดพ้นได้จริง พระใบลานเปล่าคงไม่เกิดในพระพุทธเจ้าถึง7พระองค์หรอกครับ ความรู้ที่มันมีประโยชน์กลับมาเป็นงูพิษมันให้โทษนานถึงเจ็ดพระองค์ มันนานขนาดไหนลองพิจารณาดูเอานะครับ

ประสบการณ์ย่อมมีคุณค่า ในดีก็มีเสีย ในเสียก็มีดี

เกิดตายตอนไหนครับ

ผมไม่มีความรู้ครับ

อ้าววว คุณ ก็พูดนั่นไง หลุดพ้นการเวียนว่ายตายเกิด ที่พูดนั่นนะ

ใครว่าผมหลุดพ้นแล้ว

เพียงเข้าถึงสภาวะที่ไม่เกิดไม่ดับเท่านั้น

เพียงเข้าถึงสภาวะที่ไม่เกิดไม่ดับเท่านั้น

คำพูดที่เน้นตัวแดงนั่นคุณหมายถึงอะไรครับน่า




อะไรครับไม่เกิดไม่ดับ


พูดให้หมดเปลือกเลยครับ ขี้เกียจถามบ่อยๆ

ตัวแดงหมายความว่า ความรู้ขั้นสุตตะจินตะ นั้นไม่สามารถทำที่สุดแห่งทุกข์ได้หรือพูดง่ายๆว่าไม่สามารถทำให้หลุดพ้นได้ครับ

ส่วนสภาวะไม่เกิดไม่ดับนั้นก็คือวภาวะนิพพาน หรือความเป็นอมตะ

เป็นสภาวะที่ชาวพุทธทุยังสงสัยกันทุกคนอธิบายอย่างไรก็ไม่มีวันเข้าใจ ผมบอกในรูปปฎิเสธก็แล้วกัน อะไรในโลกที่คุณรับรู้ได้ในนั้นไม่มี อะไรๆก็ไม่มี

อ๋อ อ๋อ เข้าใจแล้วครับ ไม่มีนี่เอง

สภาวะนี้ไปด้วยอานาปานสติใช่ไหมครับ

พระพุทธองค์ก็ยืนยันด้วยพระสูตรอยู่แล้วนี่ครับ ว่าอานาปานสตินั้นทำให้ถึงวิมุติ

วัสดีคับ ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ ผมนั่งสมาธิแล้วประสบกับสภาวะดังนี้ครับ

นั่งสมาธิไป จนลมหายใจแผ่วลงๆ มากจนลมหายใจหายไป ในขณะเกือบไม่มีลมหายใจนั้น กลับมีสภาวะฟุ้งซ่านเกิดขึ้น

เอาจิตไปจับคำภาวนาก็ไม่ได้เพราะจับแปปเดียวมันก็ปล่อยอีก เอาไปจับลิ้นปี่ก็ไม่ได้เพราะมันไม่พองไม่ยุบแล้ว เอาไปจับปลายจมูกก้ไม่ได้เพราะแทบไม่รู้สึกถึงลม

แล้วแบบนี้พอลมหายใจผมหายไป ผมควรจะเอาจิตไปจับกับอะไรครับ

รายละเอียดการนั่งสมาธิ

นั่งแบบ ดูลมหายใจเข้าออก คำภาวนาคือพุทโธ