งั้นอย่าคิดมากเลย แค่ศีล5ก็พอ ไม่ต้องกลัวตกนรก

อะไรเป็นเหตุปัจจัย แก่กองทุกข์ของสัตว์ที่ปฏิสนธิในอบาย ทุกคติวินิตบาต นรก?
อะไรเป็นเหตุปัจจัย แก่กองทุกข์ของสัตว์ที่ปฏิสนธิในสุขคติ โลกสวรรค์
อะไรที่เป็นของๆ ตน หลังจากที่สัตว์จุติจากภพนี้ไปสู่ภพหน้า

ศาสนาอื่น ไม่ได้สอนเรื่องกรรม เรื่องเหตุปัจจัย ความรู้เรื่องผลบุญ ผลบาปจึงแตกต่างจากผู้ทำความศึกษาในพุทธศาสนา
ปฏิจสมุปบาท ครอบคลุมถึง ปุญญาภิสังขาร อปุญญาภิสังขาร อเนญชาภิสังขาร

ผู้ที่เข้าใจว่า เช่นนั้นเอาเรื่องกระบวนการขันธ์มาปนกับปฏิจสมุปบาท คือความเข้าใจเอาเองของโฮฮับ
เช่นนั้น แสดงถึง อวิชชาเป็นปัจจัยแก่สังขาร
วิญญาณเป็นปัจจัยแก่นามรูป
นามรูป เป็นปัจจัยแก่สฬายตนะ
สฬายตนะเป็นปัจจัย แก่ผัสสะ
ณ.จุดที่เป็นอวิชชาผัสสะ พระพุทธองค์เคยวิสัชนาในพระสูตรหนึ่งว่า ณ.ตรงนี้ ปัญจุปาทานขันธ์ได้ตั้งขึ้น
โฮฮับ ศึกษาพระสูตรลุ่มๆดอนๆ จึงคิดเองเออเอง ว่าเช่นนั้นเอาไปปนนู่นปนนี่
กลับไปอ่านใหม่ต่อสิ่งที่เช่นนั้นแสดงมาตั้งแต่ต้นนะครับ

ถ้าโฮฮับจะแย้ง ก็คงไปแย้งกับพระพุทธองค์ ที่ท่านแสดงถึงวิบากแห่งกรรม ที่มีผลต่อขันธ์ นะครับ
พระสูตรก็ยกให้อ่านแล้ว พิจารณาใหม่ตามไปนะครับ

แค่ปล่อยวาง

โฮฮับ โม้แล้วครับ
โฮฮับ ไม่รู้เรื่องปฏิจสมุปบาทเลยครับ

หากเราพิจารณาลงดูที่หัวใจของธรรมทั้งปฏิจจสมุปบาทและขันธ์5 ว่า...หัวใจของปฏิจจสมุปบาทคืออะไร...หัวใจของเบญจขันธ์คืออะไร...ธรรมที่เป็นหัวใจที่แสดงความจริงแห่งองค์ธรรมทั้งสองจะให้คำตอบที่ยุติความเคลือบแคลงและขัดข้องใจให้แก่เราได้แน่นอนครับ...

มาร

หัวใจของขันธ์5คือ การรู้สภาวะธรรมให้ทันอาศัยอายตนะน้อมลงทุกขัง อนิจจัง อนัตตา
หัวใจของปฏิจจสมุปบาทคือการอยู่บนสายดับ

ความเห็นเล็กๆครับ

ถ้านรกหรือสวรรค์ในจิตนการของคุณผมไม่รู้ แต่ถ้าเป็นเรื่องปฏิจจสมุบาท
มันไม่มีนรกสวรรต์มันมีแต่กุศลและอกุศล ซึ่งทุกอย่างเป็นกองทุกข์หรืออวิชา

พูดง่ายๆก็คือถ้าเอานรกหรือสวรรค์ในจินตนาการของคุณ มาเทียบกับปฏิจจสมุบาท
มันก็อยู่ระหว่าง อวิชากับวิญญาณ นั้นก็คือสังขาร

และสิ่งที่ติดตามตัว จากภพนี้สู่ภพหน้า มันก็คือความยึดมั่นถือมั่นต่อกุศลและอกุศล
ในภพปัจจุบันครับ พูดให้เข้าใจนั้นก็คือ ตัณหานั้นเอง


เรื่องผลบุญผลบาป และเรื่องกรรม สิ่งที่ทำให้พุทธศาสนาแตกต่างจากศาสนาอื่น
มันอยู่ตรงที่ศาสนาไม่ให้ไปยึดมั่นในสิ่งนั้น ท่านสอนให้ปฏิบัติเพื่อละทิ้งสิ่งนั้น

คุณเช่นนั้น ถ้าคุณยังสนใจเรื่องนรกสวรรค์ ทำบุญเพื่อให้ได้สิ่งที่ดีในภพหน้า
ผมว่าคุณไม่จำเป็นเลยที่จะมาศึกษา ปฏิจจสมุบาทและอิทัปปัจจยตา
คุณแค่ทำทานถือศีลไปตามปกติก็ได้ครับ ผมถึงบอกแต่เนิ่นแล้วว่าคุณกำลังสับสนปนเป

ย้ำให้ฟังนะครับ พระธรรมบางเรื่องเมื่อรู้แล้วปฏิบัติแล้วต้องละครับ
อย่าไปยึดเอามา ไม่ใช่ตั้งหน้าตั้งตาอ่านแล้วก็จำ เวลาเจอของจริง
ก็ไม่รู้ว่าควรใช่ธรรมใดมาแก้

และที่คุณบอกว่าปฏิจสมุปบาท ครอบคลุมถึง ปุญญาภิสังขาร อปุญญาภิสังขาร อเนญชาภิสังขาร
ก็ใช่ครับ ไอ้สมมุติบัญญัติที่เรียกว่านามนี่นะ ถ้ามันเป็นสภาวะที่ปราศจากรูปหรือกาย มันก็คือ
สังขารในวงปฏิจจฯ และเหตุปัจจัยมันก็มาจากการปรุงแต่งหรือสังขารขันธ์ในกระบวนการขันธ์ห้า
สรุปก็คือสังขารที่คุณบอกมา มันก็เป็นเพียงสัญญาหรือสังขารที่เกิดรูปนามครับ

สังขารขันธ์ปรุงแต่งความดีเป็นสวรรค์ สังขารในปฏิจจ์ฯก็เป็นสวรรค์
ถ้าสังขารขันธ์ปรุงแต่งความชั่วเป็นนรก สังขารในปฏิจจ์ก็เป็นนรก

พูดแบบนี้เขาเรียกว่า พูดให้ตัวเองฟังครับ หรือเรียกว่าพูดเองเออเอง

ไอ้ปัญจุปาทานขันธ์อะไรของคุณน่ะ ถ้าผู้ที่ละสักกายทิฐิได้แล้ว
ผัสสะบางตัวก็ไม่มีอุปาทานขันธ์ แล้วสิ่งที่คุณพูดอ้างพุทธองค์มันใช่ได้มั้ยครับ
ผมถึงได้บอกว่า กระบวนการขันธ์ไม่เกี่ยว ต่างก็เป็นกระบวนการแยกต่างหาก

ผลของทั้งสองกระบวนการ มันไม่เหมือนกัน
พระพุทธองค์สอนให้รู้จักกระบวนการขันธ์ห้า
เพื่อเอามาใช้ดับกระบวนการปฏิจจฯ
สรุปก็คือคุณกำลังหลงว่า กระวนการขันธ์ห้าเป็นอันเดียวกับกระบวนการปฏิจจฯ

เอาอีกแล้วครับ มามุขเดิม เมื่อก่อนอ้างบาลี
นี่อ้างพระพุทธเจ้า

ไม่มีใครแย้งพระพุทธองค์หรอกครับ มันอยู่ที่ใครจะเข้าใจคำสอนที่พระพุทธองค์ทรงบอกครับ
ไม่ใช่ตัวเข้าใจไปอย่าง พอใครคิดไม่เหมือนตน ก็เล่นอ้างพระพุทธเจ้าหน้าตาเฉย
คุณเช่นนั้นเคยเห็นธรรมที่ต๊องเอามาโพสอยู่บ่อยๆมั้ยครับ
พระสูตรที่ว่าด้วยเรื่องกล่าวตู่พระพุทธเจ้านั้นแหล่ะครับ
สำหรับผมนั้น เข้าใจพระธรรมอย่างไรผมก็พูดไปอย่างนั้น

ผมไม่ได้ปฏิเสธเรื่องวิบากกรรม เรื่องผลขันธ์ แต่ทั้งหมดมันเป็นคนละเรื่องกับสิ่งที่
เรากำลังถกกันครับ มันเป็นเพราะคุณไม่รู้จักแยกแยะพระธรรม ไม่รู้จักทำความเข้าใจกับ
พระธรรมให้เป็นเรื่องๆไป คุณอาศัยแต่ความจำในพระไตรปิฎกพอมีปัญหาเรื่องหนึ่ง
คุณก็ไปหยิบอีกเรื่องที่มีบัญญัติคล้ายกันมาแปะ แล้วก็โวยวายว่าอีกฝ่ายแย้งพุทธพจน์
มันจะไปแย้งอะไร ก็ในเมื่อเรากำลังคุยกันในเรื่องของพุทธพจน์ พุทธพจน์นะจริง
แต่ความเข้าใจของแต่ละคนต่างหากที่จริงหรือเทียม หรือคุณว่าไง!

เหรอครับ!

คำสรุปของปฏิจจสมุปบาททั้งหมด เป็นกระบวนการเกิด-ดับของทุกข์ หรือหลักปฏิจจสมุปบาททั้งหมด มีความมุ่งหมายเพื่อแสดงความเกิด-ดับของทุกข์เท่านั้น


ปฏิจจสมุปบาท อรรถกถาเรียกว่า ปัจจยาการ แปลว่า อาการที่สิ่งทั้งหลายเป็นปัจจัยแก่กัน

(อวิชชา สังขาร วิญญาณ นามรูป สฬายตนะ ผัสสะ เวทนา ตัณหา อุปาทาน ภพ ชาติ ชรามรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส = ทุกขสมุทัย)


(ดูคำสรุปท่อนทุกข์เกิด)


โสกปริเทวทุกฺขโทมนสฺสุปายาสา สมฺภวนฺติ

ความโศก ความคร่ำครวญ ทุกข์ โทมนัส และความคับแค้นใจ จึงมีพร้อม

เอวเมตสฺส เกวลสฺส ทุกฺขกฺขนฺธสฺส สมุทโย โหติ

ความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ทั้งปวงนี้ จึงมีได้ ด้วยประการฉะนี้




(วิชชา สังขาร วิญญาณ นามรูป สฬายตนะ ผัสสะ เวทนา ตัณหา อุปาทาน ภพ ชาติ ชรามรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส = ทุกขนิโรธ)


(ดูคำสรุปท่อนทุกข์ดับ)

โสกปริเทวทุกฺขโทมนสฺสุปายาสา นิรุชฺฌนฺติ

ความโศก ความคร่ำครวญ ทุกข์ โทมนัส ความคับแค้นใจ ก็ดับ

เอวเมตสฺส เกวลสฺส ทุกฺขกฺขนฺธสฺส นิโรโธ โหติ

ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการฉะนี้

สมดังพุทธดำรัสที่ตรัสว่า "เราสอนแต่ทุกข์และความดับทุกข์เท่านั้น"

ภพไงล่ะเป็นที่กักรองรับสัตว์เช่นนรกรองรับสัตว์นรก