ศีลเป็นต้นเหตุสำคัญของสุขทั้งหลาย ผู้มีศีล
ย่อมไปไตรทิพย์สวรรค์ด้วยศีล ศีลเป็นเครื่องป้องกัน
เครื่องเร้น เครื่องนำหน้าของผู้เข้าถึงสังสารวัฏ.

ก็ที่พึ่งพาอาศัยของชนทั้งหลายในโลกนี้ หรือใน
โลกหน้าอย่างอื่น ที่เสมอด้วยศีลจะมีแต่ไหน ศีลเป็น
ที่ตั้งสำคัญของคุณทั้งหลาย เหมือนแผ่นดิน เป็นที่ตั้ง
แห่งสิ่งที่อยู่กับที่และสิ่งที่เคลื่อนที่ได้ ฉะนั้น.

เขาว่า ศีลเท่านั้นเป็นกรรมดี ศีลยอดเยี่ยมใน
โลก ผู้ประพฤติชอบในธรรมจริยาของพระอริยะ ท่าน
เรียกว่า ผู้มีศีล.

เครื่องประดับเสมอด้วยเครื่องประดับคือศีลไม่มี, กลิ่นเสมอด้วยกลิ่นคือ
ศีลไม่มี, เครื่องชำระมลทินคือกิเลสเสมอด้วยศีลไม่มี, เครื่องระงับความเร่าร้อน
เสมอด้วยศีลไม่มี, เครื่องให้เกิดเกียรติ เสมอด้วยศีลไม่มี, บันไดขึ้นสู่สวรรค์
เสมอด้วยศีลไม่มี, ประตูในการเข้าไปยังนครคือพระนิพพาน เสมอด้วยศีลไม่มี
เหมือนอย่างที่ตรัสไว้ว่า

พระราชาทั้งหลาย ทรงประดับด้วยแก้วมุกดา
และแก้วมณี ยังงามไม่เหมือนนักพรตทั้งหลาย ผู้
ประดับด้วยเครื่องประดับคือศีล ย่อมงามสง่า.
กลิ่นที่หอมไปทั้งตามลมทั้งทวนลมเสมอ ที่เสมอ
ด้วยกลิ่นคือศีล จักมีแต่ไหนเล่า.

กลิ่นดอกไม้ไม่หอมทวนลม หรือกลิ่นจันทน์
กฤษณามะลิ ก็ไม่หอมทวนลม ส่วนกลิ่นของสัตบุรุษ
ย่อมหอมทวนลม สัตบุรุษย่อมหอมไปทุกทิศ.
กลิ่นคือศีล เป็นยอดของคันธชาติเหล่านี้ คือ
จันทน์ กฤษณา อุบล มะลิ.

มหานที คือ คงคา ยมุนา สรภู สรัสวดี
นินนคา อจิรวดี มหี ไม่สามารถชำระมลทินของสัตว์
ทั้งหลายในโลกนี้ แต่น้ำคือศีล ชำระมลทินของสัตว์
ทั้งหลายได้.
อริยศีลนี้ ที่รักษาดีแล้ว เยือกเย็นอย่างยิ่งระงับ
ความเร่าร้อนอันใดได้ ส่วนจันทน์เหลือง สร้อยคอ
แก้วมณีและช่อรัศมีจันทร์ ระงับความเร่าร้อนไม่ได้.

ศีลของผู้มีศีล ย่อมกำจัดภัยมีการติตนเองเป็นต้น
ได้ทุกเมื่อ และให้เกิดเกียรติและความร่าเริงทุกเมื่อ.
สิ่งอื่นซึ่งเป็นบันไดขึ้นสวรรค์ที่เสมอด้วยศีลจะมี
แต่ไหน ก็หรือว่าศีลเป็นประตูเข้าไปยังนครคือพระ-
นิพพาน,

ท่านทั้งหลาย จงรู้อานิสงส์อันยอดเยี่ยมของศีล
ซึ่งเป็นมูลแห่งคุณทั้งหลาย กำจัดกำลังแห่งโทษทั้ง
หลาย ดังกล่าวมาฉะนี้

วันนี้เดินไปหน้าบ้าน ต้นชมพู่ที่ผมปลูกไว้ ออกดอก
และผลโตและหล่นเยอะเลย ผมเลยไปเก็บได้ ๒ ถุง พรุ่ง
นี้จะเอาไปแจกที่ตลาดเพราะพรุ่งนี้ ต้องพาภรรยาไปตลาด
แต่เช้า ภรรยายังไม่กล้าแม้แต่ขี่มอไชค์ ผมเชื่อว่า หากเธอ
ปฏิบัติจนเกิดปัญญามากกว่านี้ ความกล้าหาญของเธอก็มีมาก
ขึ้นเช่นกันถึงตอนเธอคงกล้าขี่มอไชค์ไปเองได้

ถ้าคิดคนว่าขี่มอไซเป็น เป็นการปฏิบัติธรรม วินมอไซ ใครต่อใครที่ขี่มอไซเป็นก็ปฏิบัติธรรมมีความกล้าหาญมีปัญญาว่างั้นเถอะนะ

มีความสังสัยมากจริงๆนะครับพี่ คงจะปฏิบัติน้อย
อยู่หากต้องการรู้เข้าใจมากขึ้นก็ขอให้พี่ ปฏิบัติเพิ่มขึ้น
อีกครับ แค่นั้นคงยังไม่พอ เมื่อปัญญาเกิดก็จะเข้าใจและ
รู้ด้วยตัวเองครับ

แล้วมันจริงไหมเล่าว่า วินมอไซปฏิบัติธรรมเกิดความกล้าหาญคือขี่มอไซเป็น

หากรู้ก็ได้และย่อมทำ เพราะการปฏิบัติคือ ทุกอิริยาบถ ใช่ไหมครับ ขับอย่างมีสติก็
ถึอว่าเป็นการฝึกเช่นกัน คนไม่กล้าจะขี่ได้หรือครับ แม้จะเดินข้ามทางยังไม่กล้าเลย

มอไซวิน และคนที่ขี่มอไซเป็นปฏิบัติธรรมจนเกิดปัญหาแล้วใช่ไหม

คำถามไม่ชัดเจนครับ

ไม่ชัด ก็จบประเด็นขี่มอไซเป็นเพราะปฏิบัติธรรมจนเกิดปัญญากล้าหาญ

คนที่มีความกล้าหาญย่อมจะเป็นผู้นำที่ดี ความกล้าหาญนั้น
ก็มีหลายระดับเช่นกันครับ บางคนกลัวความสูง ไม่กล้าขึ้นไป
หากแม้ขึ้นไปแค่มองลงมาก็วินเวียนคล้ายจะเป็นลม บางคนกลัว
หนอน กลัวบุ้ง บางคนกลัวแม้แต่จะเอยปากถามคนอื่น บางคนกลัว
ความมืด อยู่ในที่มืดไม่ได้เลยอยู่เป็นต้องกลัว บางคนกลัวเมีย พอ
เมียมาพูดอะไรไม่ออก แต่เมียไม่อยู่ปากดี พูดคล่องเช่นเดียวบางคน
กลัวผัวต่อหน้าหดยังบุ้งกื้อ พอโดนนิดหน่อยก็หดแล้ว เมื่อเราปฏิบัติ
ถูกแบบวิธี แล้วเมื่อปัญญาเกิดก็จะเห็นความจริงความกล้าหาญก็ย่อม
ตามมาตามกำลังของสติปัญญานั้นๆ