ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
ทรงบอกให้ใช้กาลามสูตร10
ในการไตร่ตรองไม่ใช่ให้เชื่อ
และทำตามคำที่เขาบอกอ่ะค่ะ

ที่กบนอกกะลาแนะนำมันไกลไป
ดูให้มันใกล้ๆที่กายใจตัวเองสิคะ
ตามคำตถาคตบอกให้ดูตรงจริง
ไม่ห่วงหรือว่าที่กำลังเห็นอยู่นี่
พรุ่งนี้อาจจะตาบอดก็ได้แล้วก็
ยังไม่เข้าใจเห็นที่กำลังเห็นเลย
ห่วงไหมว่าที่ยังไม่รู้อยู่นี่แหละ
มันไม่สงบเลยเพราะไม่เกิดกุศล
เพราะมันขาดสติคือลืมระลึกถึง
คำตถาคตที่บอกให้ดูความจริง
ที่กำลังมีจริงๆโดยพึ่งคิดตาม
คือระลึกตามคำสอนตรงจริง
ที่กำลังมีกำลังปรากฏว่ามี
และกำลังเกิดดับแต่ไม่รู้
สงบตาที่กำลังเห็นไม่ได้
เพราะเห็นเกิดแล้วก็ดับ
เห็นใหม่ตลอดไม่สงบ
ลืมตาดูชัดๆเห็นและ
จำผิดไม่ตรงคำสอน
ที่ว่าไม่มีเราเขาใคร
ไม่มีสัตว์บุคคลตัวตน
มองกระจกสิคะใครในกระจก
สิ่งที่จะแนะนำและทำได้คือใช้
หูที่ไม่หนวกฟังใช้ตาที่ไม่บอดดู
ตอนกำลังฟังพระพุทธพจน์เพื่อ
เข้าใจตามเป็นจริงว่าเห็นอะไร
ไม่ใช่คนที่เห็นในกระจกแน่นอนค่ะ

โยนิโสมนสิการ :คิดเอง หรือคนอื่นคิด

คำสอนของพระพุทธเจ้า
คิดถูกตามได้ตรง1คำ
ตรงจริงตรงขณะค่ะ
พิสูจน์ได้ทันทีน๊า

ถูก...ผิด...2คำ
คิดคือพูดในใจ
พูดคือคิดออกเสียง
ลองพูด ถูก...ผิด
ให้เป็นคำเดียวกัน
ทำได้ก็ไม่ต้องฟัง
เป็นไงคะตรงไหม
จะสลับพูดคำไหน
ก่อนหลังก็ได้น๊า

แล้ว โยนิโสมนสิการ
คิดเอง หรือคนอื่นคิดล่ะ

ที่ถามมาเพราะไม่รู้และอยากรู้ใช่ป่าวคะ
โยนิโสมนสิการเป็นเจตสิก
ส่วนคิดเองเป็นจิตคิดตามเห็นผิด
คนอื่นคิดเราจะไปรู้คิดของเขาได้รึ

Rosarin :
เราคิด รู้คิดของเราได้ ใช่ไหม

เรารู้คิดตามคำสอนจนจิตจำถูกตรงผัสสะจึงมีแต่ธัมมะค่ะ
เพราะรู้จักตัวตนที่แท้จริงพึ่งคำตถาคตจนรู้ทั่วตัวตามได้
ถ้าไม่รู้ไม่เข้าใจไม่รู้จักกิเลสเพราะรู้จำถูกตามคำตถาคต
จะไม่มีทางรู้ตัวเลยว่าตนคิดถูกหรือผิดจนกว่าจะเริ่มฟัง
เพื่อเข้าใจจนจิตละการจำผิดไปเองเพราะกำลังคิดตามฟัง
คำจริงที่มีผู้กล่าวตามคำตถาคตให้จิตรู้จำถูกต้องตรงจริง

ต่อให้รู้คิดรู้จำตรงตามคำสอน
ก็ต้องรู้คิดเองครับ
คนอื่นคิดให้ไม่ได้หรอกครับ

และไม่ว่า จะจำตรงตามคำสอน หรือไม่ตรงตามคำสอน
ก็ยังเป็นธรรมะครับ

ธรรมะเกิดขึ้นแม้ขณะฟังขณะคิดตามคำสอน
หรือธรรมะเกิดขึ้นแม้หลังจากนั้น

การคิดก็ต้องคิดเองครับ
การคิดเองผิดทันที ....ก็เท่ากับปฏิเสธโยนิโสมนสิการ

หวังว่าคงเข้าใจ

เข้าใจว่า...เช่นนั้นยังไม่เข้าใจค่ะ
การบำเพ็ญบารมีใช้ปัญญาถึงนิพพานค่ะ
ความชัดเจนคือผู้ที่คิดเองได้โดยไม่ต้องคิดตามเสียงใครเลย
คือชาติสุดท้ายของพระพุทธเจ้าและพระปัจเจกพุทธเจ้าเท่านั้น
เราเป็นใครถึงจะคิดเองได้ล่ะคะ...คิดตามช้าๆใคร่ครวญนานๆ
ปกติของสาวกคือคิดตามการฟังเสียงคำตถาคตจากปากถูกป่าว
ท่านเช่นนั้นทราบไหมคะว่าการอ่านได้แค่สัญญาจำคำชื่อเรื่อง
เพราะอ่านคือจิตคิดนึกหลังเห็นดับไปแล้วหลายขณะนะคะ
มันไม่ใช่วิสัยปกติของผู้รู้ตามตรง1คำตรงขณะที่รู้ตรงตัวค่ะ
ตรงตัวหมายถึงเขาพูดคำว่าเห็นก็คิดตามว่าเห็นตรงที่กำลังเห็น
ถ้าบอกว่าเห็นเป็นเรา...เห็นก็ต้องเป็นเรากำลังเห็นถูกตรงชัด
ถ้าบอกว่าเห็นไม่ใช่เรา...เห็นก็ต้องเป็นไม่ใช่เราตามที่ได้ยิน
พอหยุดฟังก็คือตามปกติคิดเองตามเห็นผิจำผิดไม่คิดตามค่ะ

คบบัณฑิตที่แท้จริง
คือการฟังเพื่อให้จิต
เสพคุ้นชินคำตถาคต
ลองฟังไตร่ตรองตามดู
เพื่อดูจิตตนดิ้นไม่ยอมฟัง
เพราะคลิปไม่รู้อะไรเลยค่ะ
https://youtu.be/AB_-EKcw2Rc

เราต้องคิดเอง
ใครก็คิดแทนเราไม่ได้ครับ
คิด โยนิโสมนสิการ ก็เป็นการคิดเองครับ
ความคิดในชั้นเปิดชวนะวิถี เป็นกิริยา
ใครเปิดแทนไม่ได้ครับ ต้องคิดเองครับ

คำพระสอน
"อย่ากังวลใจกับร่างกาย เพราะทุกอย่างเป็นกฎของธรรมดา ไม่มีใครหนีกฎธรรมดาไปได้ ความเป็นอยู่ทุกวันนี้ก็เป็นกฎของธรรมดาเช่นกัน อย่าพึงคิดว่ามีอะไรผิดธรรมดา ร่างกายที่เกิดขึ้นมาได้ก็เพราะกฎของกรรม ถ้าหากชำระจิตให้สะอาดจากกิเลสได้แล้ว คำว่าเกิดอีกจักไม่มีขึ้นมาได้ในจิตเลย ที่พิจารณาว่าความโกรธ - โลภ - หลงเป็นตัวนำให้เกิด เพราะจิตมีความทะยานอยากอยู่ในกิเลสเหล่านี้ เป็นตัวตัณหาทำให้เกิดนั้นถูกต้องแล้ว หมั่นพิจารณากลั่นกรองจิตให้ออกจากตัณหา คือความทะยานอยาก จิตก็จักพ้นทุกข์ ก้าวถึงพระนิพพานได้โดยง่าย"

การคิด...เป็นกระบวนการสำคัญในการบรรลุธรรม

คำสอนพระ

"พิจารณาร่างกายจักต้องทำให้สม่ำเสมอ จิตจึงจักสามารถเห็นร่างกายตามความเป็นจริงได้ อย่าทำเป็นคิดบ้าง ไม่คิดบ้าง ฉาบฉวยอยู่เรื่อยไปจักไม่ได้ผล ให้คิดให้เห็นความเป็นไปของร่างกาย ด้วยความยอมรับนับถือ จึงจักปล่อยวางได้ แต่การพิจารณาจักต้องใช้อนุโลม - ปฏิโลม พิจารณาร่างกายตนเองอย่างเดียว ก็จักทำให้มีอารมณ์เครียดและเบื่อหน่ายได้ จักต้องหันไปพิจารณาทุกสิ่งทุกอย่างในโลกด้วย อันทุก ๆ สภาพคือธาตุ ๔ เข้ามาประชุมกัน ก็เกิดเป็นเบื้องต้น มีเสื่อมเป็นท่ามกลาง มีความสลายตัวไปในที่สุดเหมือนกัน เมื่อพิจารณาแล้วก็ให้ยอมรับกฎของธรรมดาเหล่านี้ จิตจักเยือกเย็นและเป็นสุข ไม่ดิ้นรนฝืนกฎของธรรมดาเช่นในปัจจุบันนี้"

นี่เขาไม่หลับไม่นอนกันใช่มั๊ยยย

ที่เห็นทุกอย่างตรงหน้า
ยังไม่ได้พูดอะไรเลย
ก็จำผิดแล้วนี่คะ
เป็นอกุศล
มีกิเลส
เป็นมิจฉาทิฏฐิแล้วจร้า
กำลังเห็นและระลึกตรงจริงไม่ได้
เกิดกิเลสใหม่ดับนอนในจิตตลอดเวลา
จนกว่าจะเริ่มฟังแล้วคิดถูกตามได้จึงเริ่ม
มีโสภณเจตสิกที่ดีงามตามระลึกตรงคำที่กำลังได้ยิน
ข้ามสุตมยปัญญามีตัวตนไปทำเป็นมิจฉามรรคอ่ะค่ะ