มีฝรั่งมาอยู่ที่บ้านของโยมอุปัฏฐากที่พุทธนิคมเชียงใหม่ เอาหนังสือสูตรเวยหล่างไปให้อ่าน พออ่านถึงบทว่า “ไม่มีต้นโพธิ์ ไม่มีกระจกเงา ทุกอย่างว่างเปล่า ฝุ่นมันจะจับตรงไหน” แกชื่อนอร์แมน ก็นึกว่านี่นายนอร์แมน นี่แขนนายนอร์แมน ขานายนอร์แมน ตาของนอร์แมน ยังมีอยู่ จะว่าไม่มีอย่างไร แกมันไม่เข้าใจ เพราะว่าในประเทศตะวันตก ไม่มีการสอนอย่างนี้ พื้นฐานไม่มี มันมีเหมือนกัน แต่ว่าเป็นสมัยกรีก เขาก็สอนเกี่ยวกับอนัตตาเหมือนกัน แต่ว่าต่อมาวัตถุมันเจริญขึ้น สิ่งยั่วยวนกวนใจมันมาก จนกระทั่งลืมกฎเกณฑ์นี้ ไม่ได้เอามานึกคิด จึงไม่ค่อยรู้กันนัก

แต่ฝรั่งที่มีการศึกษาวิทยาศาสตร์ เมื่ออ่านพุทธศาสนาส่วนลึกส่วนนี้เข้า เขาเข้าใจคำว่าอนัตตา

แต่มีบางคนเขียนคำบรรยายเกี่ยวกับอนัตตาไว้เหมือนกัน เราต้องค่อยมองค่อยค้นไปเรื่อยๆ เมื่อถึงบางอ้อ ไม่มีตัวจริงหรือละก็ เมื่อนั้น หลุดพ้นไปเลย อิสระไปเลย พ้นจากการผูกมัดไปเลย เพราะมองเห็นชัดว่าไม่มีอะไรจะยึดถือ ไม่มีอะไรไปมัดไปพัน ไม่มีอะไรที่เป็นเนื้อแท้ จิตจึงหลุดพ้นไป เป็นขั้นสูงสุด

แต่เราไม่ต้องถึงขั้นนั้น ใช้เพียงขั้นธรรมดาๆ เป็นคาถาเตือนใจว่า ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน พูดไว้บ่อยๆ ไม่ใช่ของกู เหล่านี้ มันก็พอจะเป็นเครื่องยับยั้งจิตใจ ไม่ให้หลงใหลมัวเมาในสิ่งเหล่านั้นมากเกินไป แม้ว่าเราจะพูดด้วยสัญญา ไม่ได้พูดด้วยปัญญาที่ลึกซึ้งอะไร แต่มันก็พอช่วยบรรเทาปัญหาต่างๆในชีวิต ความโกรธ ความเกลียด อาจลดเบาลงไปเล็กน้อยตามฐานะ

เรื่อง ๓ อย่างนี้ จึงนับว่าเป็นเรื่องที่ควรจะนำมาใช้ในชีวิตประจำวัน เพราะเป็นอุบายที่จะป้องกันไม่ให้เราพบความทุกข์ ความเดือดร้อนในชีวิตประจำวัน จึงเป็นเรื่องที่ควรนึกควรคิดไว้ทั้งตื่นนอน ก่อนนอน นึกเอาไว้บ่อยๆ จะเห็นว่าจิตใจดีขึ้น ฉลาดแหลมคมขึ้น รู้เท่าทันต่อสิ่งที่กระทบ

ส่วนความสุขทางใจ ก็รู้ได้เฉพาะตัวว่าเราสบายใจสุขใจอย่างไร

อยากจะให้เอาคำเหล่านี้ไปใช้ในชีวิตประจำวัน คือคำว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เช่น เมื่อเราถูกใครว่าอะไรกระทบหู เราก็นึกถึงสามัญลักษณะไว้ ความโกรธจะเบาลงได้ หมั่นเอาไปพิจารณา นึกคิดเกี่ยวกับกฎเกณฑ์เหล่านี้ คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา แล้วจะรู้ว่าเมื่อเกิดอะไรขึ้น เราก็จะนึกได้ว่ามันไม่เที่ยง เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ใจจะได้สบาย นักว่าเป็นเรื่องที่สำคัญอยู่เรื่องหนึ่ง

(จบตอน)

จากหนังสือนี้ หน้า ๓๕๕

http://g-picture2.wunjun.com/6/full/08b ... s=614x1024