ญาณรู้ เป็นขันธ์ไหนครับ

เคยถามคนที่เขาว่า...ทำได้...แต่เขาไม่ตอบ..

เลยอยากจะขอความรู้หน่อย...แต่ก็เกรงใจ...มีเพื่อนมาถามคุณสายน้ำเมยเยอะแล้ว...ไม่ตอบก็ได้นะครับ...

ในขั้น...กำหนดรู้กองลมทั้งปวง หายใจเข้า...กำหนดรู้กองลมทั้งปวง..หายใจออก...คุณสายน้ำกำหนดยังงัยครับ?....แล้วอาการรู้แบบไหนจึงจะว่ารู้กองลมทั้งปวง..แล้ว..นี้นะ.ครับ

เอา เท่าที่พิจารณาได้วันนี้นะคะ


สติปัฏฐานสี่ เป็นกรรมฐาน ฝึกสติ ฝึกการรู้ระลึก ให้ระลึกได้

อานาปาน16 เป็ฯกรรมฐาน ฝึกสัมปชัญญะ ฝึกการรู้สึกตัว (จากคำว่า..สำเหนียก..)


สติปัฎฐานสี่ เป็นกรรมฐานเหตุ

อานาปาน16 เป็นกรรมฐานผล


สติปัฎฐานไม่แน่น จะไม่สามารถไปถึงอานาปาน16ได้


สติปัฎฐาน ทำได้แค่ไหน...ก็ไปอานาปาน16 ได้แค่นั้น เท่าที่เทียบได้

ไม่สามารถรู้ได้มากกว่านั้นได้เลย


สติปัฎฐานเป็นฐานที่มั่นคง จะทำให้อานาปาน16 ไม่คลอนแคลน


สติปัฎฐานเป็นฐาน อานาปาน16 เป็นยอด


ทั้งสติปัฎฐานและอานาปาน16 มุ่งเข้าหา...ทุกข์และสมุทัย เป็นเป็นเป้าหมาย

การใช้เครื่องมือ คือสติปัฎฐานและอานาปาน16 เป็นมรรค

ผลของการใช้เครื่องมือคือ สติปัฎฐานและอานาปาน16...เป็น นิโรธ


ทั้งสติปัฎฐานและอานาปาน16 จะเกี่ยวเข้ากับ อริยสัจจ์4 ทุกขณะ ถึงจะเดินตรงทาง

ถ้าขณะทำสติปัฎฐานสี่และอานาปาน16 หลุดออกจาก ทุกข์ สมุทัย มรรค และนิโรธ

ถือว่า หลุดออกจากเส้นทางอริยมรรค ที่จะนำไปสู่ อริยผล

ตอบตามความเห็นของเรานะคะ



โดยธรรมชาติแล้ว ลมหายใจเป็นของละเอียด ในการที่จะรู้ลมได้เลย

มันเป็นไปได้ยาก จึงต้องมีการฝึกกำหนดลมขึ้นมา...


การกำหนดรู้ในกองลม มันก็คือการกำหนดรู้ลมหายใจเข้า

กำหนดรู้ลมหายใจออกของเรา...


การกำหนดรู้ในกองลมทั้งปวง คือ ขณะลมหายใจเข้า

มันจะต้องรู้ได้ว่า ผ่านอะไร กระทบอะไร ถึงตรงไหน หยุดตรงไหน...

รู้ลมได้ทุกขณะที่เขาหายใจเข้าไป...เวลาหายใจออก ก็ไม่ต่างกัน

รู้ตัวว่า ตอนนี้ลมหายใจออกแล้วเคลื่อนไปแล้ว

ผ่านตรงไหนบ้าง ถึงตรงไหนบ้าง ไปสุดที่ตรงไหนบ้าง รู้ทุกขณะที่หายใจออก

สาธุธรรมครับ คุณ สายน้ำเมย

เพื่อให้กระทู้เดินต่อไปได้ไม่ขาด
ขอถามว่า สติปัฏฐาน กับสติสัมปชัญญ แตกต่างกันยังไงครับ
เห็นมีการอ้างถึงสติปัฏฐานอยู่ด้วยเลยให้ช่วยขยายความให้หน่อย

จริงๆ เรื่องนี้มองได้หลายมุมมองมากสำหรับเรา แต่วันนี้เราเสนอในมุมมองนี้คะ


สติปัฏฐาน กับสติสัมปชัญญะ...เป็นสิ่งเดียวกัน เพียงแต่คนหรือปุถุชนไม่มีสิ่งนี้อยู่ในจิต

จึงต้องเพียรฝึกสิ่งนี้ขึ้นมา


เมื่อใดปุถุชนเข้าถึง โสดาผล สติปัฎฐาน สติสัมปชัญญะ

จะซึมเข้าไปกลมกลืนอยู่ส่วนหนึ่ง


เมื่อได้ผลถึง กสิทาคามีผล จะซึมซับเข้าไปในตัวได้อีกส่วนหนึ่ง


เมื่อได้ อนาคามีผล สติปัฎฐาน สติสัมปชัญญะ จะซึมเข้าไปในตัวมากขึ้นอีกส่วนหนึ่ง


เมื่อใดได้อรหันต์ผล สติปัฎฐานและสติามปชัญญะ จะกลมกลืนเป็นสิ่งเดียวกัน


จะเห็นได้ว่า คนหรือปุถุชน แยกสิ่งสองสิ่งออกจากกัน

แยกด้วยสมมติ แยกด้วยปรมัติ

เพื่อให้ตนสามารถศึกษาและเข้าใจมันได้

สติปัฏฐาน กับสติ สัมปชัญญะ
เป็นคนละตัว คนละสภาวะกัน




โสดาบัน สกิทาคา อนาคามี เป็นเรื่องของภพชาติของการเกิด
อรหันต์ ผู้หมดเชื้อของการเกิด

เหตุปัจจัยหลัก ได้แก่ นิพพิทา
กล่าวคือ จิตหวนกลับ งอกลับ ถอยกลับ จากการรักชีวิต ไม่ยื่นไปรับความรักชีวิต

ไม่ใช่สติ สัมปชัญญะ

ในความเห็นของผมนะครับ

สติปัฏฐาน คือสติตั้งมั่นในการพิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม ซึ่ง
หมายความว่า ให้สติพินิจในธนรมเหล่านั้นิเพื่อให้เกิดปัญญาเห็นรูปนาม
โดยความเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

สติสัมปชัญญะ ก็หมายถึงพินิจในประโยชน์ ให้พินิจในการควรเป็นต้น
เมื่อพินิจเห็นว่ามีประโยชน์จึงควรทำ จึงทำ ซึ่งหมายให้พินิจเพื่อเกิดปัญญาเช่นเดียวกัน
ดังนั้นการเจริญสติปัฏฐานจึงกระทำไปด้วยความมีสติสัมปชัญญะ คือ
ให้พินิจพิจารณาด้วยปัญญาเพื่อให้เกิดปัญญาภิญโญยิ่ง ๆ ขึ้นไป

เจ้าของกระทู้ อาจจะยังไม่รู้สึกตัว ว่าเป็นคนที่ชอบประมาณในบุคคล
จะกี่กระทู้ ก็ออกแนวนี้ทั้งนั้นเลย

การสนทนาน่ะ ไม่ได้ยุ่งยากอะไร
อยากพูดสิ่งใด โพสไปตามนั้น ที่คิดว่ารู้หรือเห็น
ส่วนใครที่รู้เห็นไม่ตรงกัน หรือตรงกัน เดี๋ยวก็มาร่วมสนทนาเอง



อย่าไปเอาเลยประเภทที่มีแต่การกระทำกรรมใหม่ให้มีเกิดขึ้นในใจตน
แค่บอกให้ฟัง ที่เหลือแล้วแต่ตัวเจ้าของกระทู้เอง

ผมอายุ 19 ปีชอบนั่งสมาธิ นั่งสมาธิมาตลอด วันนี้แปลกมาก! พิจารณาอาการ 32 นั่งไปประมานสิบนาทีเหมือนมีผ้าอะไรมาคลุม ทุกอย่างมืดสนิท ตัวเราเหมือนหลอมเข้าหากันที่ตรงระหว่างคิ้วแล้วตกลงวูบ! ลมหายใจถูกปิด กลั้นหายใจไม่ได้เลย ไม่หายใจพักนึง ไม่หายใจโดยที่ไม่ได้กลั้นหายใจเอง ยอมรับว่าตกใจและกลัวมาก ฮึ่ย!คือไรอ่ะ สมาธิทำให้คนไม่หายใจได้ด้วยหรอ... เอาจิงๆอารมณ์นั้นกลัวตาย555

https://pantip.com/topic/37283618


วางไว้ก่อน

ความหมายเดียวกัน ใช้คำไหนก็ได้

สภาพ, สภาวะ, สภาวธรรม < = => ความเป็นเอง, สิ่งที่เป็นเอง, ธรรมดา, หลักแห่งความเป็นเอง, สิ่งที่เป็นเองตามธรรมดาของเหตุปัจจัย

.........

ใครเคยสัมผัสความรุ้สึกแบบนี้บ้าง

เนื่องจากเราปฎิบัติธรรมแบบไม่มีครูอาจารย์คอยสอบอารมณ์ จึงกลัวเพี้ยนจากการฝึกมาก...พักหลังๆ ตอนเดินจงกรม มักจะมีความรุ้สึกขึ้นมาเสมอว่า กายนี้ไม่ใช่ของเรา ถ้าไม่มีจิตมันจะเปนแค่ก้อนเนื้อนิ่งๆ รวมทั้งคนอื่นด้วย ...และบางทีก้อสัมผัสไปว่า ทุกอย่างในชีวิตคือทุกข์ ชีวิตคือทุกข์ ......คือมันรุ้สึกจากใจจิงๆ ไม่ใช่จากการอ่านแล้วรุ้สึก

สรุปแบบนี้กิเลสกินหรือป่าวคะ แต่เราก้กำหนดรุ้หนอนะ แต่พักหลังความรุ้สึกนี้เกิดทุกวันขณะปฎิบัติ แต่เลิกทำก้อหาย

https://pantip.com/topic/37289657

............

ภาวนาแล้วตัวหายค่ะ เรียนปรึกษา(ยาวนะคะ)

ขออนุญาตเรียนรบกวนปรึกษานะคะ

1.เราถือศีลเป็นปกติ

2.เราภาวนาเป็นปกติ (มีแว่บบ้างอะไรบ้างตามสไตล์ฆราวาส ยิ่งตอนนี้หย่อนมากค่ะ)

เราเริ่มการภาวนาจากการสวดมนต์ค่ะ เริ่มวันแรกตัวสั่นถามอาจารย์ท่านบอกว่าเป็นปิติ เราก็ยังภาวนาต่อทีนี้เริ่มนั่งสมาธิด้วย

หลังจากนั้นประมาณ 5-6 เดือน เรานั่งสมาธิและถือศีลแปดด้วยทำเป็นประจำรวมทั้งนอนสมาธิด้วยค่ะ จนกระทั่งวันหนึ่ง...
เราภาวนาอยู่ทุกอารมณ์ ทุกลมหายใจ เราล้มตัวลงพักผ่อนขณะมองดูลมหายใจไปตัวก็หายไปค่ะ ตอนนั้นเราตกใจแล้วหลุดออกมา
เราก็ถามรุ่นพี่นะคะ ท่านบอกว่าคราวหน้าให้ดูย้อนตรงๆไปเลย แต่ใจเราบอกว่ามีอะไรบางอย่างที่ทำไม่ได้แน่นอน ก็ละไปแต่รักษา ศีล สวดมนต์เอาค่ะ

วันหนึ่งเราหลับเห็นแสงสว่างมากๆตั้งอยู่รอบข้างกว้างไพศาลพูดไม่ถูก เราก็มอง มันพูดยากมากแต่เหมือนเราพิจารณาแสงนั้นแล้วมันทวนย้อน (อธิบายไม่ถูกจริงๆค่ะ) ตื่นมาก็อิ่มมาก ทุกอย่างกระจ่างไปหมด เบา สบาย

หลังจากนั้นเราได้งานก็เลยละภาวนาไปเยอะ แต่ก็ยังรักษาศีลอยู่

ต่อมาก็ยังมีอีกช่วงหนึ่งเรามีเรื่องในชีวิตให้คิดไม่ตก รู้สึกเหมือนมีอะไรปั่นอยู่กลางอกแล้วดีดออก ปั่นๆแล้วดีดออก นอนก็ปั่นๆอยู่ทั้งคืนนอนไม่ได้เลย จนกระทั่งมันปิ๊ง! เหมือนตัดเรื่องนั้นขาดเห็นต้นเหตุ-การแก้ไข-การวาง (ตอนนั้นก็น้อมมาพิจารณาแหล่ะค่ะ) อะไรบางอย่างถึงจะยอมลงให้แล้วจะรู้สึกปลง ปล่อย

จนเมื่อเร็วๆนี้ที่ทำงานพาเราไปวัดค่ะเพื่อบำเพ็ญสาธารณะประโยชน์ ท้ายกระบวนการเขาก็ให้ขึ้นนั่งสมาธิเราก็นั่งข้างๆพัดลมเล็กๆค่ะ
เราไม่ได้นั่งเอาจริงเอาจังเลยนะคะ ก็สักแต่นั่งตามลมไปแต่กลับรู้สึกว่าร่างกายใจหายทุกอย่างนิ่ง ตอนแรกได้ยินเสียงพัดลมแล้วเสียงพัดลมก็หายไป ดับนิ่งสนิท ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากเราก็ตกใจหลุดออกมา...แบบวู้บ...ทีนี้ร่างกายเราสั่นแบบควบคุมไม่ได้เลย นั่งสะท้านจนเราไปขอให้หลวงพี่เล่าธรรมะให้ฟังถึงคลายลง

ขออนุญาตสอบถามค่ะว่าเราควรทำอย่างไรต่อไปดี ตอนนี้ตัวเราเค้าไม่เอาแล้ว...กลัว...แหยงๆ...ไม่แตะเลย รักษาศีลยังรักษาอยู่ แต่พอจะนั่งเหมือนเขาร้องว่าไม่เอาๆกลัว อยากให้ทราบว่า มันทรมานจริงๆค่ะเคยปฏิบัติได้แต่ปฏิบัติไม่ได้กลัวอะไรก็ไม่รู้

เราอยากปฏิบัติต่อมากๆ เราควรไปหาพระอาจารย์สักคนไหมคะเพื่อขอแนวทาง

https://pantip.com/topic/37070740

ชื่อกระทู้ "พูดเกินสภาวธรรม" ๒ ตัวอย่าง คคห.บนนั่นแหละเป็นสภาวธรรม คือสภาวะของชีวิต ภาษาพระเรียกรูปนาม ซึ่งมันมีมันเป็นของมันอย่างนั้นเอง

หลายคนนึกค้านในใจ อ้าวถ้ามันเป็นยังงั้นแล้วทำไมปกติประจำวันฉันไม่รู้ไม่เห็นล่ะ ? ตอบ ก็เพราะเราเองไม่เคยมนสิการคือเอาใจใส่มันยังไงเล่า จึงไม่รู้ว่าจริงๆมันเป็นยังงั้น

ดังนั้น ภาคปฏิบัติท่านจึงให้กำหนดรู้สภาวะนั้นๆทุกขณะ กำหนดตามรู้ดูรู้ทันมัน เมื่อกำหนดทันมัน ก็จะเห็นเองว่า มันเป็นยังงี้เอง ต่อแต่นั้นต่อให้ฟ้าถล่มดินทลายก็ไม่กลัวมันอีก

กำหนดดูรู้ทัน...ทำใจให้เห็นว่ามันเป็นอย่างนี้เอง...มันแก้อาการอย่างว่าไม่ได้หรอก...เพราะอะไรนะหรือ?..ก็เพราะมันไม่มีทางเห็นความเป็นอย่างนั้นเองได้จริง...นะซิ..คนอย่างที่ว่ามา..จะเห็นแต่สิ่งที่กำหนดให้เห็น(ท่องหรือจำโดยสัญญา)...รู้ตามที่กำหนดใว้ทำลายสัญชาตญาณของความกลัวตายไม่ได้...

คนกลัวตาย...มีอะไรแปลกหน่อยก็กลัว...ไล่กลับบ้านรักษาศีล...ตักบาตร..ปิดทอง..ฝังลูกนิมิต...ซะยังดีกว่า..ไม่ต้องมาภาวนาหรอก...ไปอ่านหนังสือมาใหม่ซะ..เลิกกลัวตายเมื่อไรค่อยมาภาวนา

กำหนดดูรู้ทันใช้กับคนประเภทกลัวตายไม่ได้หรอก...

วิธึการแก้อาการของกักกายที่แนะนำด้วยท่านี้ท่าเดียว..เลยใช้ไม่ได้..

นี้กะว่าจะไม่สอดแล้วนะนี้...แต่ก็อดใส้เกือกไม่ได้...

ที่ใส่เกือกมา ก็เกือกทำด้วยฟาง ทำด้วยหญ้า