อิอิ...คงคิดว่า..แน่

เด้ววันหลังจะแฉ..ให้ดู..

อิอิ..

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรพาหิยะ เพราะเหตุนั้นแล ท่านพึงศึกษา
อย่างนี้ว่า เมื่อเห็น จักเป็นสักว่าเห็น เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง เมื่อทราบจักเป็น
สักว่าทราบ เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง ดูกรพาหิยะ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล

ดูกรพาหิยะ ในกาลใดแล เมื่อท่านเห็นจักเป็นสักว่าเห็น เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง เมื่อ
ทราบจักเป็นสักว่าทราบ เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง ในกาลนั้น ท่านย่อมไม่มี
ในกาลใด ท่านไม่มี ในกาลนั้น ท่านย่อมไม่มีในโลกนี้ ย่อมไม่มีในโลกหน้า
ย่อมไม่มีในระหว่างโลกทั้งสอง นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์ ฯ

ลำดับนั้นแล จิตของพาหิยทารุจีริยะ กุลบุตรหลุดพ้นแล้วจากอาสวะ
ทั้งหลายเพราะไม่ถือมั่นในขณะนั้นเอง ด้วยพระธรรมเทศนาโดยย่อนี้ของพระผู้มี-
*พระภาค ลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสสอนพาหิยทารุจีริยะกุลบุตรด้วย
พระโอวาทโดยย่อนี้แล้ว เสด็จหลีกไป ฯ

(ท่านรู้ไหมว่าทำไมพระพาหิยะจึงไม่ได้บวช)

เพราะไม่เคยทำบุญด้วยผ้ามาก่อนเลย

อนุโมทนาสาธุ

แต่..แปลกมั้ยครับ...?

ปลายพระศาสนาพระพุทธเจ้าองค์ที่แล้ว....ท่านกับสหาย..เป็นพระที่ปวารณาปฏิบัติบนเขาไม่ลงมาหากไม่บรรลุธรรม..

แสดงว่า...เคยบวชเป็นพระมาแล้ว..

แล้ว...บอกว่าไม่เคยทำบุญด้วยผ้า..นี้..ก็ดูแปลก..นะครับผม

มันเป็นความแปลกที่ยากจะค้นหาหลักฐานมาอ้างอิง จึงเป็นคล้ายเรื่องอจิณไตย ที่จะไปสงสัยสืบค้นหาเหตุผล

ต้องอาศัยผลปัจจุบันเป็นเครื่องชี้วัด ตามกฏแห่งกรรม

คือไม่ได้ทำเหตุ ผ้า ไว้ หรือทำไว้ไม่เพียงพอที่จะให้ผลก็จึงไม่มีผล ผ้า ให้ได้รับในชาติปัจจุบัน

ลองอ่านลิ้งค์นี้อาจจะเข้าใจ

https://www.gotoknow.org/posts/550526

อนุโมทนาสาธุกับคุณธรรมาที่อุตส่าห์ไปค้นธรรมมาให้ดูเป็นหลักฐานเรื่องของท่านพาหิยะไม่ทำบุญผ้า

แต่มีเรื่องที่น่าเสียดายนิดหนึ่งที่ท่านผู้เรียบเรียงเรื่องท่านบอกว่า



ซึ่งน่าจะไม่ตรงกับพุทธวัจจนะดีนะครับ

ใช่ครับ...เห็นด้วย..ที่อโศกะทำตัวแดงๆใว้..

เพราะตรงนี้แหละครับ..ที่ไม่ค่อยจะตรง..เลยไม่แน่ใจว่า..ที่บอกว่าไม่ได้ให้ผ้าแก่ผู้อื่นเพราะ.....จะเป็นการแปลที่ถูกต้องมั้ย..แถมไม่มีอ้างอิงพระสูตรหรือบาลีซะด้วย..

เลยทำให้ไม่แน่ใจ...กับความถูกต้อง

เรื่อง เหตุที่ พระอรหันตเจ้า พาหิยะทารุจิริยะ ไม่มีแม้บาตร และจีวร
มีข้อสันนิษฐาน โดยพระอรรถาจารย์ แสดงไว้สองประเด็น


http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=47

ตามองดู สะท้อนเข้าใจ สติฉับไว ตัดตรงหว่างกลาง...

ผลพลอยได้จากการภาวนา 3 คืน 3 วัน เอามาฝากครับ

เราคงเคยทราบกันแล้วว่า
จิตเกิดดับเร็วมากเร็วกว่าความเร็วของเสียงและแสงหลายร้อยหลายพันเท่า มีท่านผู้รู้กล่าวไว้ว่า
จิตเกิดดับด้วยความเร็ว
เท่ากับ 1 เติมด้วย 0 ถึง 22 ตัว ครั้ง ต่อวินาที
เมื่อเป็นอย่างนั้นการที่เราจะไปศึกษาเรื่องของจิตให้รู้และเข้าใจ เราจะต้องมีเครื่องมือที่มีความเร็วเท่ากับหรือมากกว่าความเร็วของจิต
เครื่องมือนั้นพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงค้นพบและนำมาใช้แล้วคือ สติและปัญญานั่นเองโดยมีสมาธิเป็นฐานรองรับที่สำคัญ

สติและปัญญานั้นเกิดพร้อมจิตดับพร้อมจิต ท่านเรียกว่า "เจตสิก" แต่สติปัญญาของปุถุชนคนธรรมดาที่ยังไม่ได้รับการอบรมพุทธวิชาหรือวิชาวิปัสสนาภาวนานั้นจะมีความเร็วต่ำมากแม้แต่ความเกิดดับของลมหายใจ หัวใจเต้น ชีพจร
กระแสสั่นสะเทือนในร่างกาย ยังไม่ค่อยจะรู้ทันได้เลย ต่อเมื่อได้รับการฝึกหัดอบรมปฏิบัติมาพอสมควรจึงจะมีความเร็วและความคมกล้าสูงขึ้นจนสามารถรู้ทันการเกิดดับตามธรรมชาติในกายเหล่านี้ได้
แต่การศึกษาเรื่องจิตอันเป็นนามธรรมนั้น ต้องพัฒนาสติ ปัญญาให้มีความคมกล้า เร็วและฉับไวยิ่งกว่านี้อีกมาก ระดับความเร็วที่พอแก่การใช้งานได้นั้นต้องระดับที่
รู้ทันปัจจุบันอารมณ์ จนเห็นความสืบต่อและการเกิดดับของอารมณ์แต่ละอารมณ์ให้ได้ก่อน จนถึงสามารถจะให้รู้ชัดเฉพาะความเกิดหรือความดับได้
ความเร็วและความเฉียบแหลมคมของสติปัญญาระดับนี้สามารถพัฒนาขึ้นมาได้ในบุคคลระดับ กัลยาณชนหรือชาวพุทธ
ซึ่งจะทำให้เขาสามารถสังเกต เห็นและติดตามดูพฤติกรรมของจิตได้โดยละเอียดตามที่มันเป็นจริง
และสามารถทำลายความเห็นผิดยึดผิดหรือ อวิชชาได้
แต่ความเร็วระดับสูงสุดคือเท่ากับความเร็วในการเกิดดับของจิตนั้นมีแต่พระพุทธเจ้าเท่านั้นที่จะทำได้ ท่านจึงสามารถจะสรุปผลการค้นคว้าออกมาเป็นอภิธรรมได้ถึง 42,000
พระธรรมขันธ์ คล้ายเป็นวิทยานิพนธ์ของพระองค์ให้ชาวโลกได้รู้

เราคงได้เคยเรียนรู้กันมาบ้างทางวิทยาศาสตร์ว่าถ้า
สามารถทำเครื่องมือตรวจจับความเร็วที่เร็วได้มากเท่าไร สิ่งที่เร็วมากนั้นสามารถจะทำให้มันกลายเป็นภาพสะโลโมชั่นให้เราดูได้ อย่างเช่นกล้องถ่ายภาพความเร็วสูงที่สามารถถ่ายภาพลูกกระสุนปืนที่ถูกยิงออกจากลำกล้องปืนไปจนถูกเป้าหมายมาสะโลโมชั่นให้ดู

ความเกิดดับและปฏิกิริยาในกายใจของคนเราก็เช่นกันสามารถทำให้สะโลโมชั่นให้ดูรายละเอียดทุกระยะแต่ละเสี้ยววินาทีได้เช่นกันด้วยพลังสติปัญญาที่มีความเร็วสูงและคมกล้าจนถึงที่
นักวิปัสสนาที่จะบรรลุธรรมได้ต้องมีคุณสมบัติอันนี้เกิดขึ้นจนได้ด้วยการฝึกฝนอบรมสติปัญญาอน่างจริงจัง

การไปปฏิบัติธรรม 3 วันนั้นน่ะเพื่อไปเอาหรือเพื่อไปละ
ถ้าไปเอาบุญน่ะมันผิดพุทธประสงค์ตามคำสอน

สาธุครับท่านอโสกะ ผมก็เป็นอีกคนที่เชื่อในความพิเศษแห่งจิต แต่ด้วยเป็นคนมีปัญญาบารมีน้อย อาศัยดักจับเอาตรงประตูใจ อย่างเดียวเลยช่วงนี้ มีปัญญาถึงการศึกษาเบื้องลึกเมื่อไหร่คงได้มาแยกแยะอย่างเขาบ้าง

ไปทำงานตามโอวาทปาติโมกข์ข้อที่ 3 ครับ คือชำระจิตของตนให้ขาวรอบยิ่งๆขึ้นไป แต่มันมีผลพลอยได้ตามมาหลายอย่างเลยเอามาแบ่งปันสู่กันรู้นะครับ

ไม่ใช่การไปเอาหรือไปละอะไรอย่างที่คุณธรรมาคาดเดาหรอกนะครับ

"ไปทำหน้าที่ของชาวพุทธที่ดี"