53230.ความไม่ยึดมั่นที่แท้ ต้องเกิดจากปัญญา มองเห็นความจริง

student

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

ไม่ได้คิดจะขัดคุณกรัธกายนะครับ
อ่านไปเรื่อยๆก็อนุโมทนากับความรู้ต่างๆ

มันติดตรง ร้องให้ นี่แหละครับ

มองเป็นปิติ
หรือว่าเป็นอารมณ์ของผู้ปฏิบัติครับ

เอามาให้ดูแค่นั้น ถ้าเห็นข้อความเขาอีก คุณจะไม่พูดไม่คิดอย่างนี้เลย คิกๆๆ

คือ เขาเพิ่งเริ่มเห็นสัจจะ คือ เห็นความจริงลึกลงไปถึงก้นบึ้งของจิตวิญญาณ :b13:

คุณ student ไม่เคยทำไม่เคยประสบยากจะเข้าใจครับ :b1:

เขาพิสูจน์ทิฏฐิในใจเขาเอง

ว่าสิ่งที่เขาเชื่อมาตลอด เป็นจริงหรือไม่

พอเห็นดั่งที่เชื่อมา น้ำตาก็ไหลเพราะความปิติยินดีในสิ่งที่ตัวเองเชื่อนั้น มันตรงจริง

student

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

ไม่ได้คิดจะขัดคุณกรัธกายนะครับ
อ่านไปเรื่อยๆก็อนุโมทนากับความรู้ต่างๆ

มันติดตรง ร้องให้ นี่แหละครับ

มองเป็นปิติ
หรือว่าเป็นอารมณ์ของผู้ปฏิบัติครับ

เพียงพูดยังไม่พอ พิสูจน์เลย นี้ คคห.เขาเต็มๆ

รู้กาย รู้เวทนา รู้จิต รู้ธรรมนี่ได้ยินเขาสอนหมด เสียดายจำไม่ได้ ตอนฝึกก็ทำไม่เป็น

ตอนดิฉันเดินจงกรม ช่วงนาทีที่เห็นเป็นกายมันเดินเอง ร้องให้เลย ตอนนั้นรู้สึกว่า แม้ร่างกายมันยังไม่ใช่ของเราจะมีอะไรเป็นของเราบ้างหนอ แบบนี้มันเกิดปัญญาใช่ไหมแต่มันแบบไม่ถึงที่สุด ปัญญาแค่เสี่ยว ต่อมาก็เลยหลงจนเพี้ยน

อ่านแล้ว บอกความคิดคุณสิครับ :b1:

ผมไม่ได้คิดเกี่ยวกับผู้ปฏิบัติครับ

ผู้ปฎิบัติพูดเองทั้งหมด

มีข้อสังเกตุอย่างหนึ่งว่า คนเป็นพุทธในเมืองไทย
จะถูกปลูกฝังแนวคิดในเรื่องเกิดดับ ไม้เที่ยง ไม่มีตัวตนที่แท้จริง
ก็นี่แหละครับ ผู้ปฎิบัติเขาพิสูจน์ตรงนี้ ไม่ได้พิสูจน์ที่ไหนเลย

มันไม่ง่ายหรอก อิอิ

คำว่าง่ายที่ว่า ใช้กับทิฏฐิ (สัมมาทิฏฐิ) หรือ ญาณสมาธิ(สมาธิ)

ใช้กับการปฏิบัตินี่แหละ ไม่ต้องสัมมาสัมไปหรอก :b1:

ในการปฏิบัติ ต้องอาศัยความเพียร จะนั่งนอน เดิน ถ้ามีความเพียร เรียกปฎิบัติหมดแหละครับ

กรัชกาย

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

ไม่ได้คิดจะขัดคุณกรัธกายนะครับ
อ่านไปเรื่อยๆก็อนุโมทนากับความรู้ต่างๆ

มันติดตรง ร้องให้ นี่แหละครับ

มองเป็นปิติ
หรือว่าเป็นอารมณ์ของผู้ปฏิบัติครับ

เพียงพูดยังไม่พอ พิสูจน์เลย นี้ คคห.เขาเต็มๆ

รู้กาย รู้เวทนา รู้จิต รู้ธรรมนี่ได้ยินเขาสอนหมด เสียดายจำไม่ได้ ตอนฝึกก็ทำไม่เป็น

ตอนดิฉันเดินจงกรม ช่วงนาทีที่เห็นเป็นกายมันเดินเอง ร้องให้เลย ตอนนั้นรู้สึกว่า แม้ร่างกายมันยังไม่ใช่ของเราจะมีอะไรเป็นของเราบ้างหนอ แบบนี้มันเกิดปัญญาใช่ไหมแต่มันแบบไม่ถึงที่สุด ปัญญาแค่เสี่ยว ต่อมาก็เลยหลงจนเพี้ยน

อ่านแล้ว บอกความคิดคุณสิครับ :b1:

ผมไม่ได้คิดเกี่ยวกับผู้ปฏิบัติครับ

ผู้ปฎิบัติพูดเองทั้งหมด

มีข้อสังเกตุอย่างหนึ่งว่า คนเป็นพุทธในเมืองไทย
จะถูกปลูกฝังแนวคิดในเรื่องเกิดดับ ไม้เที่ยง ไม่มีตัวตนที่แท้จริง
ก็นี่แหละครับ ผู้ปฎิบัติเขาพิสูจน์ตรงนี้ ไม่ได้พิสูจน์ที่ไหนเลย

มันไม่ง่ายหรอก อิอิ

คำว่าง่ายที่ว่า ใช้กับทิฏฐิ (สัมมาทิฏฐิ) หรือ ญาณสมาธิ(สมาธิ)

ใช้กับการปฏิบัตินี่แหละ ไม่ต้องสัมมาสัมไปหรอก :b1:

ในการปฏิบัติ ต้องอาศัยความเพียร จะนั่งนอน เดิน ถ้ามีความเพียร เรียกปฎิบัติหมดแหละครับ

คนเราก็นั่ง นอน เดิน มาแต่อายุ 2 ขวบ จนถึงวันนี้่ ไม่เห็นถึงไหนเลย :b1:

student

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

ไม่ได้คิดจะขัดคุณกรัธกายนะครับ
อ่านไปเรื่อยๆก็อนุโมทนากับความรู้ต่างๆ

มันติดตรง ร้องให้ นี่แหละครับ

มองเป็นปิติ
หรือว่าเป็นอารมณ์ของผู้ปฏิบัติครับ

เพียงพูดยังไม่พอ พิสูจน์เลย นี้ คคห.เขาเต็มๆ

รู้กาย รู้เวทนา รู้จิต รู้ธรรมนี่ได้ยินเขาสอนหมด เสียดายจำไม่ได้ ตอนฝึกก็ทำไม่เป็น

ตอนดิฉันเดินจงกรม ช่วงนาทีที่เห็นเป็นกายมันเดินเอง ร้องให้เลย ตอนนั้นรู้สึกว่า แม้ร่างกายมันยังไม่ใช่ของเราจะมีอะไรเป็นของเราบ้างหนอ แบบนี้มันเกิดปัญญาใช่ไหมแต่มันแบบไม่ถึงที่สุด ปัญญาแค่เสี่ยว ต่อมาก็เลยหลงจนเพี้ยน

อ่านแล้ว บอกความคิดคุณสิครับ :b1:

ผมไม่ได้คิดเกี่ยวกับผู้ปฏิบัติครับ

ผู้ปฎิบัติพูดเองทั้งหมด

มีข้อสังเกตุอย่างหนึ่งว่า คนเป็นพุทธในเมืองไทย
จะถูกปลูกฝังแนวคิดในเรื่องเกิดดับ ไม้เที่ยง ไม่มีตัวตนที่แท้จริง
ก็นี่แหละครับ ผู้ปฎิบัติเขาพิสูจน์ตรงนี้ ไม่ได้พิสูจน์ที่ไหนเลย

มันไม่ง่ายหรอก อิอิ

คำว่าง่ายที่ว่า ใช้กับทิฏฐิ (สัมมาทิฏฐิ) หรือ ญาณสมาธิ(สมาธิ)

ใช้กับการปฏิบัตินี่แหละ ไม่ต้องสัมมาสัมไปหรอก :b1:

ในการปฏิบัติ ต้องอาศัยความเพียร จะนั่งนอน เดิน ถ้ามีความเพียร เรียกปฎิบัติหมดแหละครับ

คนเราก็นั่ง นอน เดิน มาแต่อายุ 2 ขวบ จนถึงวันนี้่ ไม่เห็นถึงไหนเลย :b1:

ถึงแต่ทุกข์

แต่ไม่ถึงอริยสัจ4

กรัชกาย

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

ไม่ได้คิดจะขัดคุณกรัธกายนะครับ
อ่านไปเรื่อยๆก็อนุโมทนากับความรู้ต่างๆ

มันติดตรง ร้องให้ นี่แหละครับ

มองเป็นปิติ
หรือว่าเป็นอารมณ์ของผู้ปฏิบัติครับ

เพียงพูดยังไม่พอ พิสูจน์เลย นี้ คคห.เขาเต็มๆ

รู้กาย รู้เวทนา รู้จิต รู้ธรรมนี่ได้ยินเขาสอนหมด เสียดายจำไม่ได้ ตอนฝึกก็ทำไม่เป็น

ตอนดิฉันเดินจงกรม ช่วงนาทีที่เห็นเป็นกายมันเดินเอง ร้องให้เลย ตอนนั้นรู้สึกว่า แม้ร่างกายมันยังไม่ใช่ของเราจะมีอะไรเป็นของเราบ้างหนอ แบบนี้มันเกิดปัญญาใช่ไหมแต่มันแบบไม่ถึงที่สุด ปัญญาแค่เสี่ยว ต่อมาก็เลยหลงจนเพี้ยน

อ่านแล้ว บอกความคิดคุณสิครับ :b1:

ผมไม่ได้คิดเกี่ยวกับผู้ปฏิบัติครับ

ผู้ปฎิบัติพูดเองทั้งหมด

มีข้อสังเกตุอย่างหนึ่งว่า คนเป็นพุทธในเมืองไทย
จะถูกปลูกฝังแนวคิดในเรื่องเกิดดับ ไม้เที่ยง ไม่มีตัวตนที่แท้จริง
ก็นี่แหละครับ ผู้ปฎิบัติเขาพิสูจน์ตรงนี้ ไม่ได้พิสูจน์ที่ไหนเลย

มันไม่ง่ายหรอก อิอิ

คำว่าง่ายที่ว่า ใช้กับทิฏฐิ (สัมมาทิฏฐิ) หรือ ญาณสมาธิ(สมาธิ)

ใช้กับการปฏิบัตินี่แหละ ไม่ต้องสัมมาสัมไปหรอก :b1:

ในการปฏิบัติ ต้องอาศัยความเพียร จะนั่งนอน เดิน ถ้ามีความเพียร เรียกปฎิบัติหมดแหละครับ

คนเราก็นั่ง นอน เดิน มาแต่อายุ 2 ขวบ จนถึงวันนี้่ ไม่เห็นถึงไหนเลย :b1:

ถึงแต่ทุกข์

แต่ไม่ถึงอริยสัจ4

ทุกข์ก็เป็นหนึ่งในอริยสัจนะ :b1:

student

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

กรัชกาย เขียน:

student เขียน:

ไม่ได้คิดจะขัดคุณกรัธกายนะครับ
อ่านไปเรื่อยๆก็อนุโมทนากับความรู้ต่างๆ

มันติดตรง ร้องให้ นี่แหละครับ

มองเป็นปิติ
หรือว่าเป็นอารมณ์ของผู้ปฏิบัติครับ

เพียงพูดยังไม่พอ พิสูจน์เลย นี้ คคห.เขาเต็มๆ

รู้กาย รู้เวทนา รู้จิต รู้ธรรมนี่ได้ยินเขาสอนหมด เสียดายจำไม่ได้ ตอนฝึกก็ทำไม่เป็น

ตอนดิฉันเดินจงกรม ช่วงนาทีที่เห็นเป็นกายมันเดินเอง ร้องให้เลย ตอนนั้นรู้สึกว่า แม้ร่างกายมันยังไม่ใช่ของเราจะมีอะไรเป็นของเราบ้างหนอ แบบนี้มันเกิดปัญญาใช่ไหมแต่มันแบบไม่ถึงที่สุด ปัญญาแค่เสี่ยว ต่อมาก็เลยหลงจนเพี้ยน

อ่านแล้ว บอกความคิดคุณสิครับ :b1:

ผมไม่ได้คิดเกี่ยวกับผู้ปฏิบัติครับ

ผู้ปฎิบัติพูดเองทั้งหมด

มีข้อสังเกตุอย่างหนึ่งว่า คนเป็นพุทธในเมืองไทย
จะถูกปลูกฝังแนวคิดในเรื่องเกิดดับ ไม้เที่ยง ไม่มีตัวตนที่แท้จริง
ก็นี่แหละครับ ผู้ปฎิบัติเขาพิสูจน์ตรงนี้ ไม่ได้พิสูจน์ที่ไหนเลย

มันไม่ง่ายหรอก อิอิ

คำว่าง่ายที่ว่า ใช้กับทิฏฐิ (สัมมาทิฏฐิ) หรือ ญาณสมาธิ(สมาธิ)

ใช้กับการปฏิบัตินี่แหละ ไม่ต้องสัมมาสัมไปหรอก :b1: