พ. ก็สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ควรหรือ
หนอที่จะตามเห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป็นตัวตนของเรา ฯ

ธาตุ ๕
[๑๓๕] ดูกรราหุล รูปอย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นภายใน อาศัยตนเป็นของหยาบ
มีลักษณะแข้นแข็ง อันกรรมและกิเลสเข้าไปยึดมั่น คือ ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ
เอ็น กระดูก เยื่อในกระดูก ม้าม หัวใจ ตับ พังผืด ไต ปอด ไส้ใหญ่ ไส้น้อย
อาหารใหม่ อาหารเก่า หรือสิ่งใดสิ่งหนึ่งอย่างอื่นเป็นภายใน อาศัยตน เป็นของหยาบ
มีลักษณะแข้นแข็ง อันกรรมและกิเลสเข้าไปยึดมั่น นี้เราเรียกว่าปฐวีธาตุเป็นภายใน. ก็ปฐวีธาตุ
เป็นภายในก็ดี เป็นภายนอกก็ดี อันใด ปฐวีธาตุนั้นเป็นปฐวีธาตุเหมือนกัน. ปฐวีธาตุนั้น
เธอพึงเห็นด้วยปัญญาอันชอบตามเป็นจริงอย่างนี้ว่า นั่นไม่ใช่ของเรา เราไม่เป็นนั่น นั่นไม่ใช่
ตนของเรา ดังนี้. เพราะบุคคลเห็นปฐวีธาตุนั้น ด้วยปัญญาอันชอบตามเป็นจริงอย่างนี้แล้ว
ย่อมเบื่อหน่ายในปฐวีธาตุ จิตย่อมคลายกำหนัดในปฐวีธาตุ.

อนุโมทนาค่ะ

Kiss

พระพุทธองค์ทรงแสดงว่าไม่ใช่เราไม่ใช่เขา
ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตนเป็นธัมมะ
พึ่งตนคือพึ่งการฟังพระพุทธพจน์ให้เข้าใจ
แล้วมีสติระลึกตรงตามความเป็นจริงทึ่จิตมี
รู้จักจิตตนตามกำลังสติปัญญาที่สะสมมาค่ะ
เครื่องกั้นคือขาดการฟังและไม่ทำไว้ในใจ
พึ่งการระลึกคำจริงทีละ1คำตรงความจริง
ที่สภาพธรรมปรากฏกับสติคือวิปัสสนาค่ะ
วิปัสสนาปัญญาถึงเฉพาะธัมมะที่กำลังมีจริงๆ

พระองค์จะตรัสทำนองนี้...มากกว่านะ

อีกสำนวน..

แล้วการเขียนอย่างที่เขียนด้วยความเข้าใจ ผิดอย่างไร บาปไหม

ข้าพเจ้าไม่เห็นว่าผิดเพราะมีความจริงในสิ่งที่เขียน
และการเขียนเขียนบนพื้นฐานที่สติระลึกตามจริง
ที่ถึงเฉพาะความจริงของข้าพเจ้าจะให้ว่าำไง
สั้นไป ไม่เข้าใจ ไม่จริง ไม่เชื่อ ไม่ใช่
ที่เขียนแสดงความจริงสิ่งที่ข้าพเจ้ามี
การถึงเฉพาะตนตรงตามคำสอน
ต้องยกมาทั้ง3ปิฎกเชียวหรือ

ฟังอ.สุจินต์มาตั้ง6ปีแทบ24ชม.นะถึงตรงความจริงนั่นน่ะเกิดจากพึ่งหูตัวเองในการฟังค่ะ

ต้องกล่าวว่า อ.สุจินต์แสดงว่า .... ครับ
สิ่งที่คุณฟังอยู่น่ะจริง แต่จริงตรงตามพุทธพจน์หรือไม่อีกเรื่องครับ

ฟังบ่อยๆ ก็เป็นการสั่งสมความเคยชินในการคิดตาม รู้ตามเท่านั้นเองครับ

ลองฟังไหมว่าถึงวิปัสนาญาณก็คือวิปัสสนาปัญญา
แยกได้ตั้งแต่ตอนที่เริ่มต้นฟังจะได้ตามเลยเชียวหรือ

https://www.youtube.com/watch?v=W7mgA0wuErk

ตอนกำลังฟังน่ะ เบื่อ ไม่เข้าใจ ง่วง คิดเรื่องอื่น
อกุศลเจตสิกของจิตตนทั้งนั้นสะสมแล้ว
เพราะคลิปไม่มีรู้อะไรเลยไม่มีกิเลส
แต่กิเลสผู้ฟังที่กำลังเกิด-ดับ
ฟังเวลาใหม่ก็กิเลสใหม่
ไม่เข้าใจไม่ใช่ปัญญา
กำลังเข้าใจนะคะ
ถึงเป็นปัญญา
โสภณเจตสิก
ฟังเพื่อเข้าใจ
ไม่คิดต่อเอง

อย่ามานั่งเดาใจเช่นนั้นเลยครับว่าเป็นอย่างไร
คุณเดาใจเช่นนั้นไม่ออกหรอกครับ

ไม่เดาน๊าบอกความจริง ถ้าไม่เข้าใจว่าแต่ละขณะ สะสมกุศลหรืออกุศลจิต
ก็คือไม่รู้จักจิตตนตามการสะสม ดูจิตไปเรื่อยๆขณะไม่สนใจฟังเป็นอกุศลค่ะ
นี่บอกกล่าวทั่วๆไปนะคะไม่เจาะจงใครเพราะทุกคนฟังและพิจารณาจิตตนเอง