ขโมยขโจร....จะไปลักไปขโมยของใคร....มันก็มีความมุ่งมั่น..ตั้งใจ...คิดหาวิธีการ...ขณะขโมย..ก็ตั้งอกตั้งใจ...งัดประตูบ้าน..งัดตู้เซฟ...งัดไม่ได้..ก็หาวิธีการใหม่....เอาจนได้....

ความตั้งอกตั้งใจ...คือสมาธิ
สมาธิ...เกิดจาก..การมีสติต่อเนื่อง...
สติ...สมาธิ...จึงเป็นกลุ่มเดียวกัน...

แต่..การจะเป็น..สัมมา...หรือ..มิจฉา...ดูที่ว่า...มีเพื่ออะไร...ได้อะไรเป็นผล
หากเพื่อ
...การออกจากทุกข์...มีความพ้นทุกข์เป็นผล...ก็เรียก..สัมมาสติ...สัมมาสมาธิ
แต่ถ้า...ไม่เป็นการออกจากทุกข์...มีวัฏฏะสงสารเป็นผล....ก็เรียก...มิจฉา

ความต้องการออกจากทุกข์...นี้เป็นปัญญา
การมีความเห็นว่า...อกุศล..ไม่เป้นไปเพื่อการออกจากทุกข์...กุศล..เป็นไปเพื่อการออกจากทุกข์...นี้เป็นปัญญา
การมีความคิดว่า...เมื่ออกุศลเกิด...จะไม่ปรุงแต่งต่อ..การจะรู้ว่าอะไรเป็นกุศลหรืออกุศล...ต้องมีสติ...แต่เป็นสติที่มีการเลือกเอาใว้ล่วงหน้าแล้ว...เลือกใว้ด้วยปัญญาเพื่อการออกจากทุกข์

หากมองในปฏิจจะ....ผัสสะเกิด...เวทนาจึงมี...ตัณหาจึงมี..อุปาทานจึงมี...ภพจึงมี

แล้ว...เวทนา...สุข..ทุกข์..นี้เกิดอย่างอิสระหรือ??....ผมว่าไม่...มันมีจุดหมายไปทางภพหลัก ๆ ประจำใจของเรามากกว่า
ผู้มีปัญญาเพื่อออกจากทุกข์....ก็ตั้งภพที่เป็นกุศลภพ..อันเอื่อต่อความหลุดพ้น.โดยใช้สติ...เพื่อบายพาสเข้าสู่ภพที่เป็นคุณ
หากสติทันที่..ผัสสะ.....สุขสร่างทุกข์สร้าง...ที่เป็นเวทนาก็ไม่เกิด
หากสติไม่ทัน...เวทนาเกิดแล้ว...ก็ใช้สติ...มาทำบายพาสก่อนเกิดตัณหา...เป็นต้น

อิอิ....พอดีกว่า

อวิชชา แปลว่าความ ไม่รู้
อวิชชาไม่รู้อะไร อวิชชาไม่รู้ ๘ อย่าง คือ

๑. ความไม่รู้ใน "ทุกข์"
๒. ความไม่รู้ใน "สมุทัย"
๓. ความไม่รู้ใน "นิโรธ"
๔. ความไม่รู้ใน "มรรค"
๕. ความไม่รู้ใน "ความไม่รู้อดีต"
๖. ความไม่รู้ใน "ความไม่รู้อนาคต"
๗.ความไม่รู้ในทั้ง "อดีตและอนาคต"
๘.ความไม่รู้ใน "ปฏิจจสมุปบาท"

ความจริงที่อวิชชาไม่รู้นั้นส่วนมาก จะตีความหมายอวิชชากันแปลว่า "โง่"
แท้จริงแล้วอวิชชาเขาไม่รู้เพียงแค่ ๘ อย่างเท่านั้น นอกนั้นเขาก็รู้หมด
รู้อย่างที่วิชชา "รู้" (ยกเว้น ๘ อย่าง) อวิชชาตัวนี้เขาก็รู้ คือรู้อย่างวิญญานรู้ รู้แบบทางโลกๆรู้ เขารู้หมด
คนที่ขาดปัญญามีเหตุ ๒ คือทวิเหตุ ได้แก่ (อโลภะเหตุ อโทสะเหตุ)บุคคลผู้นี้ก็สามารถทำสมถะ
ก็จะได้ถึงอุปจารสมาธิ ถ้าทำวิปัสสนาก็สามารถเห็นไตรลักษณ์ได้เช่นกัน

ลุงหมานครับ ลุงช่วยอ้างอิงพุทธพจน์ ส่วนที่เน้นสีแดงให้ดูหน่อยซิครับ
ผมฟังดูมันแหม่งๆอยู่นะครับ

ไม่ต้องอ้างครับ...ตรงตัวเป๊ะเลย คุณโฮฮับ

ทางไปของสัตว์โลก มี 5 ทางเหมือนนิ้วมือทั้ง 5 นิ้ว
ดังแสดงในภาพครับ

สังสารวัฏฏ์

วิถีจิตข้ามโคตรสู่อริยะมรรค

วิถีจิตที่นำไปสู่พระนิพพานแน่นอน

คุนน้องก็เข้าใจแบบนี้นะ. เพราะคุนน้องไล่ทวนกระแส ความเกิดดับของตนก็เข้าใจว่า อวิชชาคือความไม่รู้ในปฏิจฯ คือความไม่รู้ใน อริยะสัจท์ ซึ่งถ้าเราเห็นการเกิดดับของสายปฏิจฯ. เราต้องมาทวนเรื่องทุกในอริยสัจต่อไปจนกว่าจะปฏิบัติในองค์ มรรคให้เข้าถึงสภาวะนิโรธ ให้รู้แจ้งเห็นจริงถึงจะเอาอวิชชาออกไปได้ ไม่รู้เข้าใจถูกรึเปล่านะ

ลุงหมานครับ..... ถามหน่อยลุงเอารูปมาโพส แล้วไม่อธิบายความด้วย
แบบนี้ใครจะไปรู้เรื่องกับลุงครับ หรือจะให้ชาวบ้านเขาดูเป็นงานศิลป
แอบแทรกจินตนาการเอาเอง

ท่านผู้ชมครับ รูปมันมีพลัง มีจิตวิญญาณ

เพ้อเจ้อน่า เห็นการเกิดดับของขันธ์ห้าหรือยัง
พุทโธ่! พูดไปเรื่อย เห็นการเกิดดับสายปฏิจจ์

ลุงหมานก็อีกคนพูดไปแบบนกแก้ว หาเหตุผลไม่ได้
หาคำอธิบายไม่มี ขาดการรับผิดชอบ แบบนี้พระพุทธเจ้าเรียกคำพูดของลุงหมานว่า.....
อนริยโวหาร คือเป็นคำพูดที่ไม่มีประโยชน์

การศึกษาธรรมะเราต้องรู้ตาม คือรู้ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า จะไปรู้เองไม่ได้ นึกเอาเองก็ไม่ได้ ว่าน่าจะเป็นย่างนั้น ว่าน่าจะเป็นอย่างนี้ และต้องศึกษาให้ตรงคำสอน ถ้าผิดหลักคำสอนก็ต้องถือว่าไม่ใช่ธรรมะของพระพุทธเจ้า การศึกษาปริยัติจึงมีความสำคัญมาก ถ้าไม่รู้ปริยัติโอกาสผิดมีมาก

ก็แล้วแต่ใครจะมองอย่างไรแหละครับ...บางคนมองแล้วบาปเกิด บางคนมองแล้วบุญเกิด