42899.พระธรรมคำสอน

ฝึกจิต

nongkong เขียน:

ขอตอบจากภาคปฏิบัตินะเจ้าค่ะผิดถูกก็โปรดช่วยพิจารณา :b8:

ก่อนอื่นเราต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับกระบวนการขันธ์5
ที่บอกว่าสภาวะจิตทรงตัวอยู่นั้นหมายถึง กรณีที่จิตเป็นสมาธิ นิ่งรู้ไม่วิ่งไปจับกระแสภายนอก หรือธัมมารมณ์ภายนอกมาปรุงแต่ง ทาง หู ตา ลิ้น จมูก กาย ใจ เราก็จะเกิดสภาวะที่เรียกว่า จิตทรงอยู่เฉยๆคือจิตเป็นสมาธิ
ส่วนสภาวะที่จิตไม่ทรงตัวอยู่เกิด ดับ ตลอดเวลานั้น หมายถึง จิตที่เห็นกระแสปกิจสมุปบาท จิตเห็นการเกิดดับของสภาวะตน เห็น อารมณ์มันแปรปรวนเมื่อผัสสะมากระทบ หู ตา ลิ้น จมูก กาย ใจ จิตประเภทนี้จะรู้สึกเหมือนเห็นหนังที่ฉายซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเบื่อแล้วขี้เกียจ แล้วก็อาจจะเบื่อไม่อยากดูเลย พอเบื่อไม่อยากดูจิตก็จะไม่ส่งออกไปฟุ้งซ่านภายนอก แต่จิตก็นิ่งรู้อยู่เพราะจิตเป็นสมาธิ ถ้าคนธรรมดาจะไม่รู้สภวะของการเกิดดับของจิต แต่จะรู้เพียงว่ามีจิตเป็นสมาธินิ่งรู้ลงปัจจุบัณขณะ หรือมีสติตั้งมั่นนั่นเอง :b43:

คุณน้อง คิดว่า กระบวนการขันธ์5 กับ กระแส ปฏิจจ..เป็นสิ่งเดียวกันมั้ย มันไหลไปตามนั้นมั้ย ครับ
เห็น อริยสัจจ4 เห็น สติปัฏฐาน4 เห็นไตรลักษณ์ ในกระแส นั้นมั้ยครับ

ลุงหมาน

ขึ้นชื่อว่าจิตเป็นสภาพธรรมที่รู้อารมณ์
ตัวจิตเองนั้นไม่ได้นิ่งอยู่เฉยๆต้องเกิดดับตลอดเวลา
เพราะจิตนั้นก็ตกอยู่ในสภาพธรรมของไตรลักษณ์เช่นกัน
คือ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา
การเจริญวิปัสสนา
จิตจะรับรู้ไปตามอารมณ์ที่มากระทบหรือที่เกิดขึ้น
และรับรู้ตามสังขารที่ปรุงแต่ง
ก็หมายความว่า อารมณ์ใดมากระทบก็ไปพิจารณาอารมณ์นั้น
ไม่ได้มีอารมณ์เดียวดังที่ทำสมาธิ
การทำสมาธินั้นจิตจะมีอารมณ์เดียว เป็นการฝึกจิตให้อยู่ในอารมณ์เดียว
จะดูเหมือนกับว่า จิตนั้นทรงอยู่เฉยๆคือไม่เกิดไม่ดับ
เพราะจะไม่สนใจการเกิดดับของจิต จะสนใจอยู่ที่อารมณ์อย่างเดียว
แต่ตัวจิตเองมีการเกิดดับเป็นธรรมดาจึงเรียกว่าจิตไม่ได้อยู่นิ่งเฉยๆ

ฝึกจิต

ลุงหมาน เขียน:

ขึ้นชื่อว่าจิตเป็นสภาพธรรมที่รู้อารมณ์
ตัวจิตเองนั้นไม่ได้นิ่งอยู่เฉยๆต้องเกิดดับตลอดเวลา
เพราะจิตนั้นก็ตกอยู่ในสภาพธรรมของไตรลักษณ์เช่นกัน
คือ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา
การเจริญวิปัสสนา
จิตจะรับรู้ไปตามอารมณ์ที่มากระทบหรือที่เกิดขึ้น
และรับรู้ตามสังขารที่ปรุงแต่ง
ก็หมายความว่า อารมณ์ใดมากระทบก็ไปพิจารณาอารมณ์นั้น
ไม่ได้มีอารมณ์เดียวดังที่ทำสมาธิ
การทำสมาธินั้นจิตจะมีอารมณ์เดียว เป็นการฝึกจิตให้อยู่ในอารมณ์เดียว
จะดูเหมือนกับว่า จิตนั้นทรงอยู่เฉยๆคือไม่เกิดไม่ดับ
เพราะจะไม่สนใจการเกิดดับของจิต จะสนใจอยู่ที่อารมณ์อย่างเดียว
แต่ตัวจิตเองมีการเกิดดับเป็นธรรมดาจึงเรียกว่าจิตไม่ได้อยู่นิ่งเฉยๆ

จิตมีตัว ด้วยหรือครับลุงหมาน แล้ว เกิดอยู่นานมั้ยครับกว่าจะดับ และดับนานมั้ยครับกว่าจะเกิด ทำไมมันจึงเกิด ทำไมมันจึงดับครับ มีพระสูตรมาให้พิจารณามั้ยครับ

:b8:

ลุงหมาน

ฝึกจิต เขียน:

ลุงหมาน เขียน:

ขึ้นชื่อว่าจิตเป็นสภาพธรรมที่รู้อารมณ์
ตัวจิตเองนั้นไม่ได้นิ่งอยู่เฉยๆต้องเกิดดับตลอดเวลา
เพราะจิตนั้นก็ตกอยู่ในสภาพธรรมของไตรลักษณ์เช่นกัน
คือ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา
การเจริญวิปัสสนา
จิตจะรับรู้ไปตามอารมณ์ที่มากระทบหรือที่เกิดขึ้น
และรับรู้ตามสังขารที่ปรุงแต่ง
ก็หมายความว่า อารมณ์ใดมากระทบก็ไปพิจารณาอารมณ์นั้น
ไม่ได้มีอารมณ์เดียวดังที่ทำสมาธิ
การทำสมาธินั้นจิตจะมีอารมณ์เดียว เป็นการฝึกจิตให้อยู่ในอารมณ์เดียว
จะดูเหมือนกับว่า จิตนั้นทรงอยู่เฉยๆคือไม่เกิดไม่ดับ
เพราะจะไม่สนใจการเกิดดับของจิต จะสนใจอยู่ที่อารมณ์อย่างเดียว
แต่ตัวจิตเองมีการเกิดดับเป็นธรรมดาจึงเรียกว่าจิตไม่ได้อยู่นิ่งเฉยๆ

จิตมีตัว ด้วยหรือครับลุงหมาน แล้ว เกิดอยู่นานมั้ยครับกว่าจะดับ และดับนานมั้ยครับกว่าจะเกิด ทำไมมันจึงเกิด ทำไมมันจึงดับครับ มีพระสูตรมาให้พิจารณามั้ยครับ

:b8:

จิตนั้นเป็นอนัตตาหาตัวตนไม่ได้
จิตนนั้นก็ไม่เที่ยงจึงเกิดดับลอดเวลา
ที่มันเกิดดับเพราะมันเป็นทุกข์จึงทนอยู่ไม่ได้
การเกิดดับของจิตนั้นท่านอุปมาไว้ว่าชั่วขณะลัดนิ้วมือหนึ่ง
จิตเกิดดับไปแล้วแสนโกรธขณะ
ในพระสูตรนั้นจะหาอ่านได้ยาก จะเห็นในพระอภิธรรม
เพราะเป็นธรรมที่ลึกซึ้ง จึงเหมาะแก่การศึกษาสำหรับผู้มีปัญญามาก

ฝึกจิต

ลุงหมาน เขียน:

ฝึกจิต เขียน:

ลุงหมาน เขียน:

ขึ้นชื่อว่าจิตเป็นสภาพธรรมที่รู้อารมณ์
ตัวจิตเองนั้นไม่ได้นิ่งอยู่เฉยๆต้องเกิดดับตลอดเวลา
เพราะจิตนั้นก็ตกอยู่ในสภาพธรรมของไตรลักษณ์เช่นกัน
คือ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา
การเจริญวิปัสสนา
จิตจะรับรู้ไปตามอารมณ์ที่มากระทบหรือที่เกิดขึ้น
และรับรู้ตามสังขารที่ปรุงแต่ง
ก็หมายความว่า อารมณ์ใดมากระทบก็ไปพิจารณาอารมณ์นั้น
ไม่ได้มีอารมณ์เดียวดังที่ทำสมาธิ
การทำสมาธินั้นจิตจะมีอารมณ์เดียว เป็นการฝึกจิตให้อยู่ในอารมณ์เดียว
จะดูเหมือนกับว่า จิตนั้นทรงอยู่เฉยๆคือไม่เกิดไม่ดับ
เพราะจะไม่สนใจการเกิดดับของจิต จะสนใจอยู่ที่อารมณ์อย่างเดียว
แต่ตัวจิตเองมีการเกิดดับเป็นธรรมดาจึงเรียกว่าจิตไม่ได้อยู่นิ่งเฉยๆ

จิตมีตัว ด้วยหรือครับลุงหมาน แล้ว เกิดอยู่นานมั้ยครับกว่าจะดับ และดับนานมั้ยครับกว่าจะเกิด ทำไมมันจึงเกิด ทำไมมันจึงดับครับ มีพระสูตรมาให้พิจารณามั้ยครับ

:b8:

จิตนั้นเป็นอนัตตาหาตัวตนไม่ได้
จิตนนั้นก็ไม่เที่ยงจึงเกิดดับลอดเวลา
ที่มันเกิดดับเพราะมันเป็นทุกข์จึงทนอยู่ไม่ได้
การเกิดดับของจิตนั้นท่านอุปมาไว้ว่าชั่วขณะลัดนิ้วมือหนึ่ง
จิตเกิดดับไปแล้วแสนโกรธขณะ
ในพระสูตรนั้นจะหาอ่านได้ยาก จะเห็นในพระอภิธรรม
เพราะเป็นธรรมที่ลึกซึ้ง จึงเหมาะแก่การศึกษาสำหรับผู้มีปัญญามาก

จิตนั้นเป็นอนัตตาหาตัวตนไม่ได้ แล้วมันมีหรือไม่มีตัวตนครับ หรือ มีแต่เกิดดับ ครับ

จิตเกิดดับไปแล้วแสนโกรธขณะ นี้มัน ประมาณว่า เกิดดับกี่รอบ ต่อ วินาทีครับ
จิตเกิดของมันเองดับของมันเองหรือครับ s006

ลุงหมาน

ปุจฉา...จิตนั้นเป็นอนัตตาหาตัวตนไม่ได้ แล้วมันมีหรือไม่มีตัวตนครับ หรือ มีแต่เกิดดับ ครับ

จิตเกิดดับไปแล้วแสนโกรธขณะ นี้มัน ประมาณว่า เกิดดับกี่รอบ ต่อ วินาทีครับ
จิตเกิดของมันเองดับของมันเองหรือครับ

วิสัชชนา....จิตนั้นมีอยู่ แต่หาตัวตนไม่ได้
เช่น "คน" ก็ไม่มีคนอยู่เพราะ"คนก็เป็นอนัตตา หา"คน"ไม่ได้เช่นกัน
คนที่เราเห็นกันที่เรียกว่าคน เพราะเราไปสมมติบัญญัติขึ้นมาเรียกกันว่าคน
คนนั้นก็ประกอบไปด้วยธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม จะไม่มีคนอยู่เลย
ตาที่เห็นนั้นก็เห็นเพียง สี หรือ รูปารมณ์ เท่านั้นจะมองไม่เห็นคนเลย
ที่เราจับต้องหรือสัมผัสนั้น ก็จับต้องได้ เฉพาะ ดิน ไฟ ลม เท่านั้น น้ำก็ก็สัมผัสสไม่ได้เช่นกัน

การเกิดดับของจิตเร็วมาก ผู้ที่จะรู้ได้ต้องเจริญวิปัสสนาขั้นญาณที่ ๓ คือสัมมสนญานขึ้นไป
จึงจะเห็ความเกิดดับได้จริง จะให้เทียบเป็นวินาที่นั้นไม่ได้
ขนาดลัดนิ้วหนึ่งยังเกิดดับไปแสนโกฏิขณะแล้วจะเทียบไหวไหม
จิตเกิดดับไปตามสภาพธรรมที่เรียกว่าจิตนิยาม เหมือนน้ำก็ต้องไหลลงที่ต่ำเสมอ
เหมือนต้นไม้เมื่อถึงเวลาก็ออกดอกออกผลเอง เหมือนคนที่มีความชราอยู่ตลอดเวลา
มันจะไปตามเวลาแล้วมันก็แก่เอง เป็นการเกิดดับที่สืบต่อกันตลอดสายที่เรียกว่า สันตติ
จิตดวงเก่าดับเป็นปัจจัยให้ดวงใหม่เกิดเป็นเช่นนี้ตลอดไปจนกว่าจะเข้าถึงปรินิพพาน

การเกิดดับของจิตคงจะเห็นในภาพตัวอย่างนี้ครับ
http://www.buddhism-online.org/Section03A_01.htm

ฝึกจิต

ลุงหมาน เขียน:

ปุจฉา...จิตนั้นเป็นอนัตตาหาตัวตนไม่ได้ แล้วมันมีหรือไม่มีตัวตนครับ หรือ มีแต่เกิดดับ ครับ

จิตเกิดดับไปแล้วแสนโกรธขณะ นี้มัน ประมาณว่า เกิดดับกี่รอบ ต่อ วินาทีครับ
จิตเกิดของมันเองดับของมันเองหรือครับ

วิสัชชนา....จิตนั้นมีอยู่ แต่หาตัวตนไม่ได้
เช่น "คน" ก็ไม่มีคนอยู่เพราะ"คนก็เป็นอนัตตา หา"คน"ไม่ได้เช่นกัน
คนที่เราเห็นกันที่เรียกว่าคน เพราะเราไปสมมติบัญญัติขึ้นมาเรียกกันว่าคน
คนนั้นก็ประกอบไปด้วยธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม จะไม่มีคนอยู่เลย
ตาที่เห็นนั้นก็เห็นเพียง สี หรือ รูปารมณ์ เท่านั้นจะมองไม่เห็นคนเลย
ที่เราจับต้องหรือสัมผัสนั้น ก็จับต้องได้ เฉพาะ ดิน ไฟ ลม เท่านั้น น้ำก็ก็สัมผัสสไม่ได้เช่นกัน

การดับของจิตเร็วมาก ผู้ที่จะรู้ได้ต้องเจริญวิปัสสนาขั้นญาณที่ ๓ คือสัมมสนญานขึ้นไป
จึงจะเห็ความเกิดดับได้จริง จะให้เทียบเป็นวินาที่นั้นไม่ได้
ขนาดลัดนิ้วหนึ่งยังเกิดดับไปแสนโกฏิขณะแล้วจะเทียบไหวไหม
จิตเกิดดับไปตามสภาพธรรมที่เรียกว่าจิตนิยาม เหมือนน้ำก็ต้องไหลลงที่ต่ำเสมอ
เหมือนต้นไม้เมื่อถึงเวลาก็ออกดอกออกผลเอง เหมือนคนที่มีความชราอยู่ตลอดเวลา
มันจะไปตามเวลาแล้วมันก็แก่เอง เป็นการเกิดดับที่สืบต่อกันตลอดสายที่เรียกว่า สันตติ
จิตดวงเก่าดับเป็นปัจจัยให้ดวงใหม่เกิดเป็นเช่นนี้ตลอดไปจนกว่าจะเข้าถึงปรินิพพาน

แบบนี้แล้วจะเห็น ลิงกระโดด จับกิ่งหนึ่ง ไปอีก กิ่งหนึ่ง กันมั้ยหนอ
เพราะไม่รู้ ไม่เข้าใจ การเกิด-ดับ จึงไม่มีทางเห็นการเกิด-ดับ ทั้งที่มัน อยู่กับเราตลอดเวลา

:b8:

ขณะจิต

ลุงหมาน เขียน:

ขึ้นชื่อว่าจิตเป็นสภาพธรรมที่รู้อารมณ์
ตัวจิตเองนั้นไม่ได้นิ่งอยู่เฉยๆต้องเกิดดับตลอดเวลา
เพราะจิตนั้นก็ตกอยู่ในสภาพธรรมของไตรลักษณ์เช่นกัน
คือ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา
การเจริญวิปัสสนา
จิตจะรับรู้ไปตามอารมณ์ที่มากระทบหรือที่เกิดขึ้น
และรับรู้ตามสังขารที่ปรุงแต่ง
ก็หมายความว่า อารมณ์ใดมากระทบก็ไปพิจารณาอารมณ์นั้น
ไม่ได้มีอารมณ์เดียวดังที่ทำสมาธิ
การทำสมาธินั้นจิตจะมีอารมณ์เดียว เป็นการฝึกจิตให้อยู่ในอารมณ์เดียว
จะดูเหมือนกับว่า จิตนั้นทรงอยู่เฉยๆคือไม่เกิดไม่ดับ
เพราะจะไม่สนใจการเกิดดับของจิต จะสนใจอยู่ที่อารมณ์อย่างเดียว
แต่ตัวจิตเองมีการเกิดดับเป็นธรรมดาจึงเรียกว่าจิตไม่ได้อยู่นิ่งเฉยๆ

ลุงหมาน

ฝึกจิต เขียน:

ลุงหมาน เขียน:

ปุจฉา...จิตนั้นเป็นอนัตตาหาตัวตนไม่ได้ แล้วมันมีหรือไม่มีตัวตนครับ หรือ มีแต่เกิดดับ ครับ

จิตเกิดดับไปแล้วแสนโกรธขณะ นี้มัน ประมาณว่า เกิดดับกี่รอบ ต่อ วินาทีครับ
จิตเกิดของมันเองดับของมันเองหรือครับ

วิสัชชนา....จิตนั้นมีอยู่ แต่หาตัวตนไม่ได้
เช่น "คน" ก็ไม่มีคนอยู่เพราะ"คนก็เป็นอนัตตา หา"คน"ไม่ได้เช่นกัน
คนที่เราเห็นกันที่เรียกว่าคน เพราะเราไปสมมติบัญญัติขึ้นมาเรียกกันว่าคน
คนนั้นก็ประกอบไปด้วยธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม จะไม่มีคนอยู่เลย
ตาที่เห็นนั้นก็เห็นเพียง สี หรือ รูปารมณ์ เท่านั้นจะมองไม่เห็นคนเลย
ที่เราจับต้องหรือสัมผัสนั้น ก็จับต้องได้ เฉพาะ ดิน ไฟ ลม เท่านั้น น้ำก็ก็สัมผัสสไม่ได้เช่นกัน

การดับของจิตเร็วมาก ผู้ที่จะรู้ได้ต้องเจริญวิปัสสนาขั้นญาณที่ ๓ คือสัมมสนญานขึ้นไป
จึงจะเห็ความเกิดดับได้จริง จะให้เทียบเป็นวินาที่นั้นไม่ได้
ขนาดลัดนิ้วหนึ่งยังเกิดดับไปแสนโกฏิขณะแล้วจะเทียบไหวไหม
จิตเกิดดับไปตามสภาพธรรมที่เรียกว่าจิตนิยาม เหมือนน้ำก็ต้องไหลลงที่ต่ำเสมอ
เหมือนต้นไม้เมื่อถึงเวลาก็ออกดอกออกผลเอง เหมือนคนที่มีความชราอยู่ตลอดเวลา
มันจะไปตามเวลาแล้วมันก็แก่เอง เป็นการเกิดดับที่สืบต่อกันตลอดสายที่เรียกว่า สันตติ
จิตดวงเก่าดับเป็นปัจจัยให้ดวงใหม่เกิดเป็นเช่นนี้ตลอดไปจนกว่าจะเข้าถึงปรินิพพาน

แบบนี้แล้วจะเห็น ลิงกระโดด จับกิ่งหนึ่ง ไปอีก กิ่งหนึ่ง กันมั้ยหนอ
เพราะไม่รู้ ไม่เข้าใจ การเกิด-ดับ จึงไม่มีทางเห็นการเกิด-ดับ ทั้งที่มัน อยู่กับเราตลอดเวลา

:b8:

ต้องเจริญวิปัสสนาให้ได้ญานที่ ๓ ขึ้นไปครับ
http://www.buddhism-online.org/Section03A_01.htm

ปลีกวิเวก

สาธุ ค่ะลุงหมาน

โดยส่วนตัวเป็นคนชอบศึกษาเรื่องการทำงานของจิต เป็นเรื่องที่ยาก การทำงานของจิตนี้น่าอัศจรรย์จริงๆ

รบกวนสอบถามลุงหมานหน่อยได้ไหมคะ มันมีเรื่องติดใจอยู่นิดหน่อย แต่ไม่เคยสอบถามใคร...
..คือบางครั้งเวลาจ้องที่หน้าจอคอมพิวเตอร์นานๆ เช่น อ่านกระทู้ยาวๆ หรือนั่งทำงานหน้าคอมหลายชั่วโมง จะเห็นหน้าจอคอมมันมีอาการสั่นมาก มีแสงสว่างสลับกับสีดำแต่เร็วมาก คือมันไม่ใช่หน้าจอปกติที่เราเคยมองแล้วมีรูปมีสีสวย มันมีอาการสั่นไหวตัวหนังสือก็ไม่ได้เป็นตัวสวย ๆ อย่างนี้มันกระพริบด้วยความเร็วสูง ...
หรือบางครั้งจ้องมองแสงไฟนีออน มันจะกระพริบมืดแล้วสว่าง ด้วยอาการที่รวดเร็วมากลักษณะแสงเหมือนเป็นคลื่นพลังงานที่มีแรงสั่นสะเทือนเกิดขึ้นดับไปด้วยอาการที่รวดเร็ว
หรือบางครั้งตั้งใจฟังเสียงอะไรสักอย่างที่มันดังต่อเนื่องตลอดเวลา พอฟังไปสักพักมันจะมีช่วงที่เสียงมันหยุดแล้วก็ดังขึ้นอีกแต่ว่ามันเร็วมากนะ...
อยากรบกวนสอบถามลุงหมานว่าอาการอย่างนี้คืออะไร...แต่ไม่ได้เป็นตลอดเวลาจะเป็นในช่วงเวลาที่มีสมาธิมากเท่านั้น (หมายถึงว่ารับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือนในร่างกายอย่างรวดเร็ว)เราจะไม่รู้สิ่งอื่นใดเลยจะรู้ในสิ่งที่กำลังทำอยู่เท่านั้น...

ขอบคุณลุงหมานที่ตอบค่ะ..แต่ถ้าไม่ทราบก็ไม่เป็นไรค่ะ

จัทร์เพ็ญ

ลุงหมาน เขียน:

การเกิดดับของจิตนั้นท่านอุปมาไว้ว่าชั่วขณะลัดนิ้วมือหนึ่ง
จิตเกิดดับไปแล้วแสนโกรธขณะ

แสนโกฎิขณะ นะเจ้าค่ะไม่ใช่ แสนโกรธขณะ
:b32:

กบนอกกะลา

หุ..หุ.....พูดเรื่องจิตเกิดดับแล้ว....เป็นงี้ทุก..ที...

หะ..หุ... :b12:

nongkong

ฝึกจิต เขียน:

nongkong เขียน:

ขอตอบจากภาคปฏิบัตินะเจ้าค่ะผิดถูกก็โปรดช่วยพิจารณา :b8:

ก่อนอื่นเราต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับกระบวนการขันธ์5
ที่บอกว่าสภาวะจิตทรงตัวอยู่นั้นหมายถึง กรณีที่จิตเป็นสมาธิ นิ่งรู้ไม่วิ่งไปจับกระแสภายนอก หรือธัมมารมณ์ภายนอกมาปรุงแต่ง ทาง หู ตา ลิ้น จมูก กาย ใจ เราก็จะเกิดสภาวะที่เรียกว่า จิตทรงอยู่เฉยๆคือจิตเป็นสมาธิ
ส่วนสภาวะที่จิตไม่ทรงตัวอยู่เกิด ดับ ตลอดเวลานั้น หมายถึง จิตที่เห็นกระแสปกิจสมุปบาท จิตเห็นการเกิดดับของสภาวะตน เห็น อารมณ์มันแปรปรวนเมื่อผัสสะมากระทบ หู ตา ลิ้น จมูก กาย ใจ จิตประเภทนี้จะรู้สึกเหมือนเห็นหนังที่ฉายซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเบื่อแล้วขี้เกียจ แล้วก็อาจจะเบื่อไม่อยากดูเลย พอเบื่อไม่อยากดูจิตก็จะไม่ส่งออกไปฟุ้งซ่านภายนอก แต่จิตก็นิ่งรู้อยู่เพราะจิตเป็นสมาธิ ถ้าคนธรรมดาจะไม่รู้สภวะของการเกิดดับของจิต แต่จะรู้เพียงว่ามีจิตเป็นสมาธินิ่งรู้ลงปัจจุบัณขณะ หรือมีสติตั้งมั่นนั่นเอง :b43:

คุณน้อง คิดว่า กระบวนการขันธ์5 กับ กระแส ปฏิจจ..เป็นสิ่งเดียวกันมั้ย มันไหลไปตามนั้นมั้ย ครับ
เห็น อริยสัจจ4 เห็น สติปัฏฐาน4 เห็นไตรลักษณ์ ในกระแส นั้นมั้ยครับ

ขันธ์5ทำงานเชื่อมโยงกับปฏิจสมุปบาทคุนน้องเลยเรียกสั้นๆว่า กระบวนการขันธ์5 :b28:

หลังจากนั้นก็จะเห็นสภาวะที่เกิดขึ้น หมายถึง เหตุปัจจัยเกิดขึ้น กระแสปฏิจสมุปบาททำงาน ถ้าจิตมีกำลังเป็นสมาธิ ก็จะเห็นสภาวะทุกข์สภาวะแปรปรวน ไตรลักษณ์จะปรากฏตอนนี้ ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่เที่ยง มันทุกข์มันบังคับบัญชาไม่ได้ เด่วมันก็ดับ เมื่อเรามีสมาธิที่ได้ฝึกอบรมมาจากสติปัฏฐาน4 เราก็จะสามารถตัดกระแส ปฏิจสมุปปบาททันตรงผัสสะ อวิชชาก็จะไม่เกิด จิตเราก็จะวางเฉยไม่ไหลไม่สร้างเหตุปัจจัยปรุงแต่งให้เกิดอวิชชาตามมา เมื่อเราไม่สร้างเหตุเพิ่ม อวิชชาก็ดับ ตรงนี้แหละคือสภาวะของความนิ่งรู้อยู่ เห็นฝนตกก็มีร่มทำให้ไม่เปียกปอนไปกับฝน แต่ซักพักฝนมันก็จะหยุดตกไปเอง อธิบายจากสภาวะของคุนน้องเองนะเจ้าค่ะ แต่ละวันเราต้องเจอสิ่งที่เข้ามากระทบกระทั่งจิตใจเรา เราต้องฝึกสติฝึกสมาธิไม่ให้
อารมณ์ของเราไหลไปกับกระแสนั้น ขนาดคุนน้องอยู่เฉยๆไม่ได้ทำอะไร ยังต้องสร้างเกาะคุ้มกันกิเลศ ตาไปเห็นรูปก็เอาแล้ว หูหาเรื่องได้ยินเรื่องไม่ดีอีกแล้ว คุนน้องถึงได้ประจักษ์ว่า ทุกสิ่งรอบกายเรามัน บังคับบัญชาไม่ได้ ทำให้เป็นไปตามใจเราไม่ได้ เราทำได้แค่อย่าเอาอารมณ์ไปยึดกับสิ่งเหล่านั้น ตอนนี้คุนน้องปฏิบัติมาถึงขั้น มีพี่เลี้ยงพญามารกับพี่เลี้ยงที่เป็นเทวดา กระซิบในจิตตลอดเวลาเลยในกระแสปฏิจ55+(เหมือนคนบ้า :b5:

) พญามารกระซิบก่อนต่อมาพี่เลี้ยงเทวดาก็มากระซิบอีก จิตเดิมคือปภัสสรเพราะอวิชชาที่จรมา :b39:

ปล. ท่านฝึกจิตรู้จักสภาวะ แม่น้ำหลายสายที่ไหลรวมลงจุดเดียวกันไหมหละเจ้าค่ะ ธรรมทั้งหลายทั้งปวงก็เช่นกันมันลงที่เดียวกันหมดก็คือ ลงกายใจเรานี่เอง แต่ที่แยกย่อยออกไปเพื่อให้ทำความเข้าใจต่อสภาวะที่เกิดขึ้น

กบนอกกะลา

เข้าท่า.....เข้าท่า.... :b17:

govit2552

เพราะสร้างความสงสัย สับสน กันได้ง่าย ในพระไตรปิฏกส่วนที่เป็นอภิธรรม จึงสาธยาย เรื่องจิต เอาไว้เยอะมาก

42899.พระธรรมคำสอน

ผู้ใช้งานขณะนี้