มนุษย์มักจะอ้างโน้นอ้างนี่ ที่แท้ก็มักจะทำอะไรก็เพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเราเอง ขนาดเอาชีวิตเขามาทำการทดลองก็เพื่อจะรักษาชีวิตของตนไว้ และก็อ้างทำเพื่อมนษยชาติที่แท้จริงก็เพื่อการค้าที่มีค่ามหาศาล ส่วนหมอทีมีชีวิตจิตใจที่ช่วยเหลือมนุษย์ก็มีจริง เขาคงไม่เอาชีวิตมาแรกอีกชีวิตหรอกครับ ใครก็รักชีวิต ลองถามตัวเราดูสิครับถ้าเขาเอาญาติ พ่อ แม่ พี่น้องเราไปทำอย่างนั้น เราจะคิดอย่างไร

บาป...บุญ....จะเอามาเกี่ยวข้องกัน..อย่างที่โฮกำลังพูดอยู่นี้..มันไม่ถูก

ทำบาป..ก็ได้บาปไป....วันหลังได้ทำบุญ...ก็ได้บุญไป.....มันก็เท่านั้นเอง

คนอื่น..มีใครไปขอร้องให้หมอ...ไปทำบาปเพื่อมารักษาตนละ...มันไม่มี

แล้วที่มาเป็นหมอนี้...ก็ไม่แน่ว่าอยากช่วยคน...หรืออยากช่วยตนให้รวย..กันแน่..

ดังนั้น...อย่ามาอ้าง...ว่าต้องทำบาปเพื่อไปช่วยใคร....ไม่มีใครขอร้อง...

แล้วก็ให้สงสัยไปอีกว่า....ใครวะคิดหลักสูตร...หมอชีวกต้องฆ่าอะไรเพื่อเรียนหมฉมั้ยนะ

เป็นธรรม ยิ่ง

และทุกอย่างมันเป็นเช่นนั้นเอง

ใช่ไงบาปบุญไม่เกี่ยวข้องกัน ก็เหมือนศีลกับสัมมาศีลมันก็ไม่เกี่ยวข้องกัน
การกระทำใด ทำด้วยจิตที่ยีดมั่นการกระทำนั้น วิบากหรือบุญบาปมันก็เกิด
แล้วจิตที่ยึดมั่นเป็นอย่างไร ก็คือจิตแรกที่หวังผลให้เกิดอย่างไรต่อการกระทำนั้น
อย่างเช่น คนคิดที่จะเป็นหมอเพราะ ต้องการช่วยเหลือคนให้พ้นจากความเจ็บป่วย
อันนี้เป็นสัมมัปปฐาน มันเป็นกุศล ส่วนช่วงเวลาเรียนที่ต้องมีการทดลอง
มันเป็นเรื่องของอิทธิบาทสี่
ตรงข้ามถ้าจิตแรกคิดอยากเป็นหมอเพราะ รวยเร็วด้วยการคิดค่ารักษาแพงๆ
อันนี้ต่อให้ไม่ต้องไปฆ่าสัตว์เพื่อทดลอง มันก็เป็นบาปเป็นอกุศล

กะลาอยากจะบอกให้ เห็นชอบพูดเรื่องบุญเรื่องบาป การทำบุญหรือบาป
มันต้องดูอาการของจิตด้วย ไม่ใช่ไปดูแต่การกระทำของกาย การทำบุญ
ในขณะที่ใจไม่พร้อมมันไม่เป็นกุศลนะครับ
ตัวอย่างเช่น ทำงานยังไม่เสร็จเรียบร้อย แต่ต้องส่งงานให้ลูกค้าแล้ว
เผอิญวันนั้นดันเป็นวันพระ นึกขึ้นได้เลยหยุดงานที่ต้องส่งลูกค้า รีบไปวัด
เพื่อทำบุญ ถามหน่อยแบบไหนเป็นกุศลแบบไหนเป็นอกุศล

อาจจะยังไม่เข้าใจว่าจิตแรกเป็นอย่างไร อย่างเช่นในกระทู้เขาถามว่า
การฆ่าสัตว์เพื่อทดลองผิดศีลมั้ย บาปหรือเปล่า
หลักการของหมอหรือสัตว์แพทย์ก็คือช่วยเหลือคน ช่วยเหลือสัตว์
จิตแรกที่เป็นกุศลมันต้องคิดแบบนี้ แต่กะลาดันไปคิดว่าเขาอยากเป็น
เพราะหมอหรือสัตว์แพทย์รวยเร็ว นี่แบบนี้ครับเขาเรียกจิตแรกที่เป็นอกุศล
จิตแรกเป็นเหตุ ผลหรือจิตที่ตามมามันก็ล้วนเป็นอกุศลครับ

แบบนี้เขาเรียก พวกเกลียดตัวกินไข่ ซดน้ำแกงปลาไหลต้มเปรตดังโฮ่ก
จะบอกให้ว่า คนที่เข้าไปเรียนหมอเขากำหนดหลักสูตรได้เองมั้ยล่ะ
มันต้องปฏิบัติตามสถาบันเขาครับ เขาออกกฎมาอย่างไรเราก็ต้องปฏิบัติตาม
ถ้าเราคิดว่าวินัยของพระเป็นศีล กฎของสถาบันมันก็เป็นศีลเช่นกัน
วินัยพระมีเพื่อให้สงฆ์อยู่อย่างปกติในฐานานุรูปแห่งพระ เช่นกันกฎของสถาบัน
มีเพื่อให้นักศึกษาอยู่กันอย่างปกติในสถานะของนักศึกษา

นี่ไงจิตแรกอกุศล เขาให้ดูบุญไม่เอา ฉันจะดูบาป เพราะสิ่งที่ฉันดู
มันเป็นคนอื่นไม่ใช่ตัวฉัน แต่ที่ไหนได้บาปหรืออกุศลมันก็เกิดที่จิตตัวเองนั้นแหล่ะ

ก็ถึงได้บอกไงว่า เห็นมันไม่ดี ก็ไปหาหมอผี หาหมอตำแย
อ้างไกลอ้างหมอชีวก อยากถามครับ แล้วหมอชีวกช่วยให้พระพุทธเจ้า
ดำรงพระชนม์ชีพได้มั้ยล่ะ อายุแค่แปดสิบเอง สมัยนี้เขาอยู่กันเป็นร้อยปี

อีกอย่างเขาไม่ได้อ้างว่าทำบาปเพื่อใครซักหน่อย มันเป็นคุณที่เป็นปรามาส
พวกหมอพวกสัตว์แพทย์ว่าทำบาป แต่ในใจพวกเขาคิดว่าสิ่งที่พวกเขาทำมันเป็นบุญ
คุณกะลาคิด กับพวกเรียนหมอคิดมันไม่เหมือนกัน
ผมแนะนำคุณกะลา ในเรื่องหลักความคิดครับ
ถ้าคุณกะลาคิดว่า การฆ่าสัตว์ทดลองเป็นบาป ทำไมไม่คิดว่า
พวกหมอเขายอมเสียสละยอมทำบาปเพื่อช่วยเหลือคนและสัตว์ครับ

สัตว์แพทย์คนไหนไปทำอย่างคุณก็โง่กว่า สิ่งที่ตัวเองรักษานะซิครับ
คุณบิกทู่ตั้งสติลำดับเหตุการณ์ให้ดีซิว่า ตอนนี้สัตว์แพย์อยู่ในช่วง
กำลังฆ่าหรือกำลังช่วย ถึงได้บอกว่า"ทำไปเถอะได้โสดาบันจะเข้าใจเอง"

เรื่องรู้หรือไม่รู้อย่าเอามาพูดเลยครับมันตลก ผมจำได้เคยเถียงกับเพื่อนสมาชิก
เขาบอกว่า ถ้าปลวกขึ้นบ้านเขา เขาก็จะปล่อยมันอย่างนั้น เพราะไม่อยากฆ่าสัตว์
ฟังดูแล้ว มันตลกน่าสมเพชมั้ยครับ

ผมอาจจะเขียนตกหล่นบ้างเรื่องสัต์แพทย์หรือผู้ที่กำลังเรียนสัตวแพทย์ที่ขอความช่วยเหลือ เพียงแต่ผมจะอธิบายว่ามีแต่ผู้มีปัญญาเท่านั้นที่จะเข้าใจว่าชีวิตมันมีอะไรอีกมากมายที่ทำได้ ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเพื่ออะไร ประโยชน์แก่ตนเองและผู้อื่นมีอีกเยอะ และผู้ที่ไม่เข้าใจมีมากมายเขาก็ยังทำหน้าที่หมอต่อไปดูแลรักษาต่อเพราะท่านเข้าใจอย่างนั้นมันก็ไม่ผิด เพียงแต่ผู้เข้าใจย่อมไม่ก่อกรรมแก่ผู้อื่น และตนเอง โสดาบันนะเขาถึงขั้นยอมตายเลยนะครับไม่ยอมฆ่าชีวิตหรอก ท่านความดีมีให้เลือกตั้งหลายทาง(เฉพา ผู้รู้เท่านั้น ) เหมือนกับที่เขาว่าถ้าบวชหมดโลก โลกจะเป็นอย่างไร(ถ้าบวชหมดก็ดีนะสิ) แต่มันไม่มีทางหรอกมันมีแต่ผู้ที่เขาเห็นความดีนั้นแหละเขาถึงบวช เช่นเดียวกันนั้นแหละ อย่าว่าแต่สัตวแพทย์เลยต่อให้หมอคนหรืออาชีพอื่นที่เขามีเงินเดือนหลายๆแสนนะเขาเข้าใจว่าอะไรเป็นสิ่งสูงสุดในชีวิตเข้าก็ยังเลิกเลยไปบวชตั้งหลายคแล้วครับ

และเรื่อปวกขึ้นบ้านเขาคนนั้น ผมขอยกย่องเขามากเลยที่เขาทำได้เช่นนั้นใจประเสริฐเสียยิ่งกระไรที่ยอมสละแม้ของรักได้ ประเสริฐจริงๆ เจอแล้วโพธิสัตว์

ลอกเขามาอีกที่

ผู้มีปัญญาพึงรักษาศีล
อนึ่ง ศีลจะเกิดขึ้นได้เพราะอาศัยธรรม ๒ ประการ คือ หิริความละอายแก่ใจในการทำบาปทุจริต และโอตตัปปะ ความสะดุ้งกลัวต่อผลร้ายอันจะเกิดจากการทำบาปทุจริตนั้น
ศีลนั้น ย่อมขาดเพราะเหตุ ๕ ประการ คือ ๑. ลาภ ๒. ยศ ๓. ญาติ ๔. อวัยวะ ๕. ชีวิต หมายความว่า คนที่ทำผิดศีลก็เพราะปรารถนา ๕ อย่างนี้ อย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น อยากได้ เงินจึงลักขโมย คดโกง หรือฆ่าเจ้าของทรัพย์ เป็นต้น
บุคคลย่อมรักษาศีลไว้ได้เพราะยึดมั่นสัมปุริสานุสติ ว่า บุคคลพึงสละทรัพย์ เพื่อรักษาอวัยวะ พึงสละอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต พึงสละทั้งทรัพย์ อวัยวะและชีวิตเพื่อรักษาธรรม
ผู้รักษาศีลได้บริสุทธิ์ไม่ให้ขาด ไม่ให้ด่างพร้อย องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า จะได้รับอานิสงส์ คือ ผลดีแก่ตน ๕ ประการ คือ ทำให้เกิดทรัพย์ เกียรติศัพท์ขจรไกล เข้าที่ไหนอาจหาญ สติมั่นไม่ลืมหลง มุ่งตรงทางสวรรค์
จากการพรรณนามาโดยย่อนี้ ทำให้เห็นคุณสมบัติของศีลหลายประการด้วยกัน เช่น
ศีล ควบคุมความประพฤติทางกาย วาจา ให้เรียบร้อยพ้นจากการเบียดเบียนกัน
ศีล เป็นเครื่องรองรับความสุขความเจริญต่าง ๆ
ศีล สร้างความร่มเย็นให้แก่ชาวโลก
ศีล ให้ความไม่มีภัย ไม่มีเวร และความไม่เบียดเบียนกัน
ศีล ทำให้คนมีความประพฤติทางกาย วาจา ใจ สะอาด
ฉะนั้น นักปราชญ์ทั้งหลายมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นต้น จึงกล่าวว่า
สีลํ โลเก อนุตฺตรํ
ศีลเป็นเยี่ยมในโลก

***************

ศิล ที่ เป็นปกติ นั้นเป็นไฉน ทางสายกลางนั้นเป็นไฉน เป็นไปเพื่อทางโลกหรือทางธรรม ทางธรรมที่แท้จริง ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์อันสมบูรณ์ เพื่อทางโลก แต่มิล่วงเสียซึ่งทางธรรม

คุณ bigtoo ครับ คุณติดดี...มาพูดหรือเปล่าจึงทำให้สุดโต่งในทางดี จนขนาดไปยกย่องคนสละบ้านให้ปลวกกินว่าเป็นคนดี คนประเสริฐ จนเข้าใจว่าเป็นโพธิสัตว์
ต้องอยู่ตรงกลางๆระหว่างดีกับชั่วให้ได้นะครับแล้วจะพูดไดเป็นกลาง

เรื่องปลวกขึ้นบ้าน ต้องไปถามที่วัดป่าบ้านตาด หรือวัดป่าที่เคร่งครัดวินัยทั้งหลายว่า เวลาปลวกขึ้นกุฏิ พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านแนะนำให้ทำอย่างไร? ท่านมีวิธีของท่านอยู่นะครับ

ส่วนเรื่องของพระโสดาบัน ไม่ล่วงศีล 5 โดยสิ้นเชิงนั้น ต้องถือว่าเป็นเรื่องยกเว้นเป็นพิเศษ ซึ่งจะเกิดได้สัก 1 ใน ล้าน หรือ 1 ในแสน ก็อาจเป็นได้สำหรับโลกย์ยุคปัจจุบันครับ

เดียวคุณ asokaจะเข้าใจผิด ทีพระโพธิสัตว์ ยอมกระโดดเข้าไปให้เสือกินทำไมไม่ว่าบ้าล่ะ เรื่องปลวกนะผมจงเฉพาะความดีที่เขามีน่านับถือ ดันไปคิดว่าเขาดูตลกน่าสงสาร ทำมั้ยไม่คิดบวก เขาหน้านับถือบ้านของเขา เขายอมได้ ส่วนใครจะทำอย่างไรก็ตามสบายแล้วแต่จะมีความคิดที่จะเอาตัวรอด
อยู่ๆจะกระโดดมานิพพานเลยนะมันไม่ได้หรอก มันต้องสะสมมาถึงขนาดไหน คิดได้แค่ไหน กล้าขนาดไหน ความคิดของตนเองมันอาจจะถูก แต่มันอาจจะไม่หมด แม้แต่ความคิดผมเองก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน ร่วมกันถกเถียงแสดงความคิดเห็นดีแล้วๆครับ

อยู่ๆจะกระโดดมานิพพานเลยนะมันไม่ได้หรอก มันต้องสะสมมาถึงขนาดไหน คิดได้แค่ไหน กล้าขนาดไหน

คุณรู้ได้อย่างไรว่าคุณสะสมบารมีมาถึงขนาดไหน เมื่อพูดเรื่องคิดบวก ทำไมไม่ลองคิดบวกดูว่า

"บัดนี้ ชาติปัจจุบันนี้ ผม bigtoo ได้สะสมบารมีมานับชาติไม่ถ้วนจนมีบุญได้พบพุทธศาสนา พบกัลยาณมิตร ได้รับรู้คำสอนชี้แนะที่ถูกต้อง เป็นชาติที่ผมจะปิดประตูอบายได้แล้ว คงเหลือแต่วิริยะ ความเพียรอันเยี่ยมยอดและอุกฤษเท่านั้นที่ยังเป็นปริศนา และผมยังไม่ได้ทำให้เต็มที่ ถ้าผมได้ลงมือทำ ได้ลงมือเจริญวิปัสสนาภาวนา หรือมรรคมีองค์ 8 อย่างเต็มที่ งานปิดประตูอบายของผมคงสำเร็จทัน ในร็วๆวันนี้"

ขออำนวยอวยพร

อะไรที่เราเคยสะสมมา ? ก็คือสิ่งที่เราเคยทำมาแล้วสะสมในอดีต เคยได้เรียนมา แล้วลืม แต่พอได้ฟังได้อ่านตรงกับสิ่งที่เราได้ทำได้สะสมมาในอดีตอีกครั้ง แล้วเราเข้าใจน่ะแสดงว่าเราได้เคยสะสมมา แต่อะไรที่เราไม่เคยได้สะสมในอดีต พอมาได้ยินได้ฟัง ก็ไม่เข้าใจว่ามันหมายความว่าอย่างไร แต่ก็เริ่มเรียนรู้ได้ (อยู่ๆจะกระโดดมานิพพานเลยนะมันไม่ได้หรอก มันต้องสะสมมาถึงขนาดไหน คิดได้แค่ไหน กล้าขนาดไหน )คุณasoka และก็มีหลายท่านได้สะสมมามาก ถึงได้มีโอกาสปฎิบัติธรรม มีธรรมมะที่สละสลวยขนาดนี้ คนที่ไม่ได้สะสมมาอย่าว่าจะกล่าวธรรมเลย ฟังเขายังไม่ฟังเลย
แต่บางอย่างบางท่านไม่เข้าใจก็จะได้เข้าใจในสิ่งที่เราสนทนากัน สิ่งไหนขาดก็แต่งเติม สิ่งไหนมีแล้ว ก็เพิ่มเติม สู้ๆๆๆๆ

เอิ๊ก...เอิ๊ก....เอิ๊ก....

พระอรหันต์...กับ..พระโพธิสัตว์....อยู่คนละสภาวะกัน....อโสกะ...ต้องทำความเข้าใจให้ดี.ๆ..เน้อ

พูดไม่คิด ผมพูดปากเปียกปากแฉะว่า มองธรรมต้องมองคู่ อย่าเลือกมองแต่สิ่งที่
ตัวเองชอบ คนเรามันชอบอะไรมันก็ต้องบอกว่าสิ่งนั้นดี

คุณว่ากิเลสที่พระพุทธองค์ทรงตรัสสั่งสอน
มันเป็นบุญหรือบาปเป็นดีหรือชั่ว

จะคุยเรื่องศีลต้องเอาศีลเป็นหลัก จะคุยเรื่องสัมมาศีลก็ต้องเอาสัมมาศีลเป็นหลัก
ไม่ใช่ใจกำลังยึดมั่นถือมั่นในเรื่องศีล แล้วมาคุยเรื่องสัมมาศีลมันคนละเรื่อง

แล้วที่บอกว่ามีอะไรให้ทำอีกเยอะ นั้นมันเป็นการคิดที่เห็นแก่ตัวที่คนอื่นมาคิดให้
ลองตรองดูถ้าไม่ทำแล้วจะมีใครทำ มันต้องคิดในแง่ของความเสียสละ

ผมว่าถ้าคิดอะไรตื้นๆแบบนี้ เด็กก็ไม่ต้องเรียนหนังสือ เพราะต้องมีการทดลอง
กระทรวงสาธารณสุขก็ไม่ต้องมี เพราะต้องออกมากำจัดพาหะนำโรค

คนที่เข้าใจครับ ถึงทำหน้าที่หมอได้ ส่วนคนที่หลงว่า การเอาสัตว์มาทดลองของหมอ
เป็นบาปผิดศีล คนพวกนั้นเป็นหมอไม่ได้ พวกนี้ต้องไปบวชอย่างเดียวครับ

มันมีด้วยหรือโสดาบันยอมตาย ไม่ยอมฆ่าชีวิต อย่าพยายามเอาเรื่องโน้น
มาแปะเรื่องนี้ให้มันวุ่นวายเลย
เรื่องบวชเรื่องเบียดมันไม่เกี่ยว ฆราวาสก็เป็นโสดาบันได้
โสดาบันบวชก็มีไม่บวชก็มี และที่ไปบวชมันไม่ใช่เรื่องศีลหรือพระวินัยพระ
แต่มันเป็นเรื่องของ วิเวก(พูดไปก็ไม่เข้าใจ)

มันเพี้ยนละไม่ว่า กินนอนอยู่กับปลวก หลังคาบ้านจะทับหัวยังไม่สนใจ
แค่เรื่องศีลยังไม่รู้ความกระแดะจะเป็นโพธิสัตว์ ความหมายของศีลก็คือ
ความเป็นปกติ กินนอนอยู่กับปลวกบ้านจะพังเอาสักวันก็ไม่สนใจ
แบบนี้เป็นปกติหรือ
ผมว่าเอาแค่เป็นปุถุชน คนธรรมดายังเป็นไม่ได้เลย มันเพี้ยนครับ