อยากหลุดพ้น...อยากเท่าไหร่มันก็ไม่หลุดพ้น...ต้องไม่อยากนั่นแหละจึงหลุดพ้น
กลับกันกับความทุกข์กล่าวคือ ยิ่งไม่อยากมีทุกข์..มันก็ยิ่งทุกข์...ลองอยากมีทุกข์ดูซิ..มันไม่ทุกข์หรอก

คำแนะนำของผมก็คือ...การเฝ้าถามขณะที่ทุกข์เกิดอย่างเนือง ๆ ว่ามีอีกมั๊ย...เร่เข้ามาทุกข์เอ๋ย...เร่เข้ามา
บางทีขณะจิตหนึ่ง คุณอาจพบว่าจิตคุณพร้อมเผชิญกับความทุกข์ เมื่อถึงตอนนั้นทุกข์มันก็ทำอะไรคุณไม่ได้ คุณอยู่เหนือมันแล้ว

เห็นด้วยกับที่ท่านโฮตอบนะคะ

ส่วนใหญ่ที่เราเป็นทุกข์กันก็เพราะไม่อาจทำใจให้ยอมรับความจริงที่ต้องปรวนแปรและเปลี่ยนแปลงไป
ยังคงอยากให้ได้รับความสุข ความพึงพอใจ ความต้องการให้สมปรารถนา ให้อยู่คงทนถาวร
ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้มันเป็นความขัดแย้งกับธรรมชาติ.....

คุณจขกท ต้องทำใจยอมรับความเป็นจริงให้ได้ค่ะคนทุกคนต้องตาย และก็ไม่รู้ว่าจะต้องตายเมื่อใดอย่างไร...ความพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก สิ่งเหล่านี้ย่อมต้องเกิดกับเราแน่นอน...คิดให้เป็นเรื่องธรรมดาของโลก....องค์พระศาสดาทรงตรัสว่า "การเกิดเป็นทุกข์" เมื่อเราเกิดมาแล้วก็ต้องยอมรับกับสภาพของทุกข์ให้ได้...

ขอเป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นความทุกข์ใจไปให้ได้นะคะ.....