สวัสดีคุณ ตาโย๊ะ นะครับ
โลกธรรม เป็นสิ่งที่คู่ กับโลก เป็นเรื่องธรรมดาๆ ที่ทุกคนต้องประสบ
มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีสรรเสริญ มีนินทา มีสุข มีทุกข์
สิ่งเหล่านี้ ไม่เที่ยง มีความแปรปรวนไปเป็นธรรมดา ไม่สามารถที่จะถือเป็นแก่นสารได้ครับ
ความยินดี ยินร้ายในโลกธรรมทั้งแปดอย่างนี้ ทำให้เราเป็นทุกข์ ไม่สามารสงบใจได้
จึงควรมีมีสติ มีสัมปชัญญะ เท่าทันโลกธรรมทั้งหลายตามความเป็นจริงว่า
โลกธรรมเป็นสิ่งที่คู่กับโลก มีความไม่เที่ยง มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา
ลาภได้มาก็ไม่เที่ยง ยศได้มาก็ไม่เที่ยง คำชื่นชมสรรเสริญได้มาก็ไม่เที่ยง ความสุขก็ไม่เที่ยง
ความเสื่อมลาภก็ไม่เที่ยง ความเสื่อมยศก็ไม่เที่ยง คำนินทาก็ไม่เที่ยง ความทุกข์ก็ไม่เที่ยง
ไม่ยินดีในโลกธรรมทั้งฝ่ายดี ไม่ยินร้ายในโลกธรรมฝ่ายร้าย สามารถวางเฉยอยู่ได้ ไม่ติดใจ ไม่ข้องอยู่ในโลก ตามกำลังของปัญญาเท่าที่จะเป็นไปได้ครับ

และยังมีอีกเรื่องที่เราควรจะพิจารณาก็คือเรื่อง กรรม วิบาก
กรรมดีก็ย่อมมีวิบากที่ดี
กรรมชั่วก็ย่อมมีวิบากที่ไม่ดี
เรามีความเข้าใจในเรื่องของกรรม ว่าเป็นเรื่องธรรมดาๆ ไม่ใช่ใครเลยที่เบียดเบียนเราแต่เป็นเรื่องของกรรมวิบาก ผลที่เราได้รับก็บ่งบอกถึงเหตุได้ จึงไม่ต้องโกรธใคร หรือน้อยใจใคร มีอุเบกขาวางเฉยได้เพราะมีเข้าใจเรื่องกรรมและผลของกรรมครับ

ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ไม่ต้องเก็บเรื่องอะไรมาคิดมากให้เป็นทุกข์ เป็นกังวล เป็นการทำร้ายตนเองเปล่า อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ไม่คาดหวังให้เป็นทุกข์ บำเพ็ญบุญ สร้างกุศล สร้างความดี ละบาป ต่อไป
คนอื่นที่ทุกข์เราก็ช่วยได้ตามกำลัง นะครับ

ขอให้มีความสุข เจริญในธรรมครับ

ขอบคุณคะ

จงเพียร ทำงานด้วยจิตว่าง ปฎิบัติลงที่ปัจจุบันขณะ ความตายเป็นสิ่งเที่ยงแท้ ตายแล้วเอาอะไรไปไม่ได้
แล้วจะเกิดทุกข์ไปงัย
สาธุ ครับ