เพราะกำหนด จึงกำหนัด อึดอัดข้อง
จึงเรียกร้อง จ้องจับทาง แสวงหา
เพื่อให้สม ดังใจหวัง ตั้งเจตนา
สัพเพสังขารา ทั้งนั้นเลย...

ให้ค่าตามปริยัติ ย่อมเป็นไปตามปริยัติ
ให้ค่าตามบัญญัติ ย่อมเป็นไปตามบัญญัติ
ให้ค่าตามสภาวะ ย่อมเป็นไปตามสภาวะ
ตราบใดที่ยังมีการให้ค่า ล้วนเป็นไปตามการให้ค่า


ใครรู้แบบไหน ย่อมให้ค่าไปตามที่ตัวเองคิดว่าตัวเองรู้
ส่วนใครเชื่อใครนั้น ล้วนเกิดจากเหตุที่เคยกระทำมาร่วมกัน
คนไหนที่ไม่เชื่อกัน นั่นเพราะไม่ได้สร้างเหตุมาร่วมกันมา มันมีเท่านี้เอง

การเข้ามาสนทนา จุดหมายของแต่ละคนแตกต่างกันไป
อ่านข้อคิดเห็นแล้ว รู้สึกอย่างไร ก็ล้วนเกิดจากเหตุที่ทำร่วมกันมา
เรียกว่าทุกอย่างล้วนมีเหตุทั้งสิ้น ถ้าไม่มีเหตุร่วมกัน ย่อมไม่ส่งผลกระทบใดๆ

ตราบใดที่ยังมีตัวกู ของกู ย่อมมีการให้ค่า เรื่องธรรมดาค่ะ
รู้ในกายและจิตให้มากๆค่ะ แล้วจะทำให้เข้าใจอะไรหลายๆอย่างมากขึ้น

ก็แต่ละท่าน..ยอด ๆ.. ทั้งนั้นนี้ครับ

เจอ..ยอด ๆ มันของง่ายซะเมื่อไร

สังขาร การปรุงแต่ง เกิดจากพื้นฐานเดิมต้องการสิ่งที่มันดีแก่ตัวเรา.และขจัดสิ่งไม่ดีออกให้พ้นตัวเรา..โดยใช้ประสบการณ์..ความจำที่ผ่านมา..ช่วยตัดสินใจ

เมื่อทำจนชินจนเป็นอัตโนมัติ..มันก็ปรุงแต่งทุกครั้งรับรู้..โดยไม่ได้คิดว่าต้องการหรือไม่ต้องการ


ปัญญาตัวนี้เข้าใจว่า..หมายถึงปัญญารู้แจ้ง..นะครับ

จะเปรียบยังงัยดีน่า

ก็เจ้าตัวปัญญารู้แจ้งนี้..มันเห็นสังขารการปรุงแต่ง..เป็นการกระทำที่โง่มากนะซิ..ที่มัวแต่ก้นหน้าก้มตาทำงานหนักมากมายเพื่อสิ่งที่มันเข้าใจว่าเป็น..ตัวเรา..

โง่กับฉลาด..บนโลกกับอวกาศ..จะเปรียบกันท่าไหนดีละ

quote="91One"]โอ้โห้..ทำไมเข้าใจยากจังครับ มีอะไรต่ออะไรยุบยับไปหมด แหะ ๆ ขอสั้น ๆ กระชับ ๆ สัก สอง-สาม บรรทัด อธิบายโดยความเข้าใจของท่านที่สามารถถ่ายทอดให้คนอื่นเข้าใจ แบบภาษาชาวบ้านนะคร้บท่าน ขอโมทนากับทุกท่านนะคร้าบบบ [/quote]


สังขาร แปลว่าปรุงแต่ง

เช่น ข้าว กับ ไข่ (กับผักปลาบ้าง ตามชอบ)
พอเอามาผัดรวมกัน ได้ผลผลิตใหม่ กลายเป็นข้าวผัด

ข้าวผัด ก้คือสังขารใหม่ ที่เกิดขึ้นจากการปรุงแต่งขององค์ประกอบต่างๆ



หรือเช่น รถยนต์

ถ้าล้ออยู่ทาง เพลาอยู่ทาง พวงมาลัยอยู่ทาง ถังน้ำมันอยู่ทาง ตัวรถอยู่ทาง
มันไม่รวมกัน เราก็เรียกว่ามันเป้นอะไหล่ ไม่ใช่รถ

แต่พอเอามันมารวมกัน แล้ววิ่งได้ นี่กลายเป็นรถแล้ว

ความประกอบกันอยู่ของอะไหล่ต่างๆที่รวมกันเป็นรถนี่แหละ เรียกว่าสังขาร
คือเป็นความปรุงแต่ง ความประกอบกันอยู่ เป้นอัตภาพใหม่ขึ้นมา
อัตภาพนี้เรียกว่ารถ



คนเราก็เหมือนกัน
ถ้าไปคิดทำนองเดียวกัน ก็คงพอเดาออกว่าร่างกายเรานี้ มันก้คือการประชุมกันขององค์กระกอบหลายอย่าง (หลายอย่างจนนับไม่ไหว)
แต่พระพุทธเจ้าท่านจำแนกไว้เป้น 5 ส่วน ท่านใช้คำว่า "กอง"
คำว่ากอง ก้คือคำว่า "ขันธ์" ในภาษาบาลี

ท่านแยกเป็นรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน

5 อย่างนี้ 4 ข้อหลังเป็นนามธรรม
ส่วนข้อแรกเป็นรูปธรรม คือเป็นวัตถุ


โดยสรูปแล้ว คำว่าสังขาร ็คือคำที่ใช้เรียกสภาวะอันหนึ่งในธรรมชาติ
ที่สิ่งต่างๆประกอบกันขึ้นเป็นอัตภาพหนึ่งๆ

อย่างคำว่า "ประเทศไทย" ก็เป้นสังขารชนิดหนึ่ง
ถ้ามองมุมวัฒนาธรรม เราก็บอกว่าเป้นการรวมกันของชนชาติอย่างนี้อย่างนั้น
ถ้ามองมุมภูมิศาสตร์ เราก็ว่าไปทางพื้นที่ อาณาเขต

ในคำว่าประเทศไทย ถ้าจะแยกลงไป ก้ยังเจอสังขารย่อยๆลงไปอีก
เช่นถ้ามองมุมภูมิศาสตร์การปกครอง เราก็บอกว่าประเทศไทย มี 77 จังหวัด
ประเทศไทยประกอบด้วยจังวัด 77 จังหวัด
ซึ่งแต่ละจังหวัด ก็เป็นสังขารย่อยๆ ที่มารวมกันเป้นประเทศไทย
แล้วถ้าเราใช้หลักคิดเดียวกันนี้ เราก็แยกลงไปได้อีกว่าเป็นอำเภอ ตำบล หมู่บ้าน

แม้แต่เวลาคุณประกวดนางงามนี่นะ
คุณว่าคนนี้สวย แต่คนอื่นอาจจะว่าไม่สวย
ส่วนคนที่คุณว่าไม่สวย คนอื่นอาจจะว่าสวยหยาดฟ้ามาดิน
นี่ก้คือสังขารที่เกิดขึ้นในใจของคน

สังขารเหล่านี้มันประกอบไปด้วยอะไรบ้าง
ก็ต้องแยกย่อยลงไปว่า มันมาจากความทรงจำ ค่านิยม การเลี้ยงดู ปูมหลัง อะไรต่อมิอะไร ที่ทำให้เราชอบคนหน้าตาอย่างนั้ ไม่ชอบคนหน้าตาอย่างนี้


อธิบายอย่างนี้ พอไหวมั๊ย

อืม เห็นด้วยอย่างยิ่ง ไม่งั้นคนก็คง แย่งเพศตรงข้ามคนใดคนหนึ่ง ฆ่ากันตายซะหมดโลกไปแล้วล่ะ

สังขาร การปรุงแต่ง เกิดจาก ความคิดนึก แบ่งเป็นสอง

- คิดนึกไปตาม กิเลสตัณหาอวิชชา เรียกว่า สังขารการปรุงแต่ง หรือจินตนาการ ปรุงได้เรื่อยๆ ไม่รู้จบ เดี๋ยวเรื่องนั้นเดี๋ยวเรื่องนี้ คิดขึ้นมา ปรุงแต่งขึ้นมา จินตนาการขึ้นมา บางครั้งเรียกฟุ้งซ่าน เพ้อเจ้อ หาที่สุดไม่ได้
- คิดตามธรรม เป็นไปเพื่อละ กิเลสตัณหาอวิชชา ท่านเรียกปัญญา คือความคิดนึกไปตามสภาพ เพื่อให้รู้ให้เห็นความเป็นจริงของสรรพสิ่ง ปัญญานี้มีที่จบ จุดจบของการคิดแบบปัญญา คือ ไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

ความคิดส่วนตัว มีถูกมีผิด ไม่สงวนสิทธิจ้า

ขออนุญาติครับ

เพราะความไม่รู้ความจริงของสิ่งต่างๆที่ปรากฏอยู่ พระไตรลักษณ์
ย่อมเป็นผู้ข้องอยู่ ติดอยู่ เพลิดเพลินอยู่ ในมายาของรูป นาม
เป็นความเกิดทั้งหลาย การกระทำ กรรมดี กรรมชั่ว เป็นการหมุนรอบ
เกิดภพ เกิดชาติ ไม่มีที่สิ้นสุด ตามเหตุปัจจัย


ปัญญา กับ สังขาร เพราะมีที่ตั้งอยู่ มีเหตุปัจจัย จึงเหมือนกัน
ปัญญา เครื่องนำออกจากความไม่รู้ เป็นสัมมาทิฏฐิ
สังขาร ความปรุงแต่ง เป็น อวิชชา จึงแตกต่างกัน
ขอบคุณครับ

ธรรมดา..ไม่ชอบ
ชอบ..แบบสลับซับซ้อน..หรือ..เอก่อน

ตาม "ธัมมจักรกัปปวัตตนสูตร"

ก็คือ จิตไม่เป็นกลาง หลงไปในส่วนที่สุด 2 อย่าง

1. "หลง" ไปในกามคุณ ....."กามสุขขัลลิกานุโยค"

2. "หลง" บังคับตนเองไว้ด้วยความอยากได้ดี "อัตตกิลมถานุโยค"

หากมีปัญญา จิตก็จะไม่หลงไปในทางใดทางหนึ่ง
คือ เดินทางสายกลาง "มรรคมีองค์ 8"

แหม่..ติดคำ ๆ เดียวกันเลยนะ..

นิดหน่อย ๆ..หย้วน หย้วน ๆ ๆ

ผมว่า ผมได้คำตอบแล้วครับ ขอบพระคุณทุกท่านนะคร้าบบบ ขอบคุณหลายยๆ