ขออนุญาตนำเรื่องเก่ามาเล่าใหม่นะคะ
viewtopic.php?f=19&t=26978

แบบที่ 1 บริจาคเพื่อให้นักศึกษาแพทย์ได้ศึกษา

ข้อจำกัด (โปรดศึกษาข้อกำหนดให้ดีค่ะ)
- ขณะเสียชีวิตอายุต้องไม่เกิน 80 ปี น้ำหนักโดยประมาณไม่ต่ำกว่า 40 กิโลกรัม
- ไม่เป็นศพเกี่ยวกับคดี
- ไม่เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง, โรคไต, โรคเบาหวาน และอุบัติเหตุ
- ไม่เป็นศพที่มีสภาพไม่เหมาะสม เช่น ศพเน่าเปื่อย อวัยวะขาดหายไปไม่ครบสมบูรณ์ ยกเว้นกรณีบริจาคดวงตา
- ที่เก็บศพของภาควิชาฯ เต็ม

แบบที่ 2 บริจาคเพื่อให้แพทย์เฉพาะทางฝึกผ่าตัด
ข้อจำกัด
- ไม่เคยผ่าตัดบริเวณข้อต่อต่าง ๆ
- เมื่อเสียชีวิต ญาติต้องแจ้งเจ้าหน้าที่ภาควิชาฯ ให้มารับศพทันที
- ให้ญาติตัดผม และเล็บของศพใส่โลงเพื่อสวดทำบุญ
- ไม่ฉีดยารักษาศพ

แบบที่ 3 บริจาคเพื่อเก็บโครงกระดูกใช้ในการศึกษา
ข้อจำกัด
- ขณะเสียชีวิตอายุต้องไม่เกิน 55 ปี
- ญาติสามารถนำอวัยวะบางส่วนของศพดอง ไปทำพิธีทางศาสนาได้
- ไม่ฉีดยารักษาศพ เพราะจะทำให้ไม่สามารถเก็บเป็นโครงกระดูกได้


เรื่องของอายุ......ปัจจุบันเกิดภาวะขาดแคลนร่างอาจารย์ใหญ่ค่ะ
คือมีผู้ใจบุญแจ้งความจำนงอุทิศร่างเพื่อการศึกษาจำนวนมากก็จริง แต่ว่าท่านเหล่านั้นอายุยืนค่ะ

พอดีมีหนังสืออนุสรณ์ แด่ครูผู้อุทิศ วางอยู่ใกล้ๆ จึงเปิดดูอายุของอาจารย์ใหญ่บางท่านก็
40 บ้าง 70 บ้าง แต่ที่อายุมากหน่อยก็ 88-90 ปีค่ะ

ขออนุโมทนากับคุณ O.wan นะคะ

คุณเข้าใจคำว่า "อสุภ" อย่างไร....?

รูปารมรณ์ที่นำไปพิจารณา ความไม่เที่ยง หรือ เพื่อตัด, ละความยึดมั่น ถือมั่น
ในจิตที่ลุ่มหลง รูปของเพศตรงข้าม สามารถนำไปใช้เป็น อสุภกรรมฐานได้ทั้งนั้น

วิธีทำสมถกรรมฐาน ไม่จำเป็นต้องนำมาจากพระไตรปิฎฏ เสมอไปเช่น คำภาวนา ยุบหนอ....พองหนอ , พุท....โธ ก็ไม่มีในพระไตรปิฎก

แล้วเหตุใด อาจารย์หลายสำนัก........."สอน"

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
เมื่อท่านจะเรียน.........เฉพาะแต่ในพระไตรปิฎก
แล้วเหตุใดท่านจึง "ยกเอาความคิดของตน" เองมากล่าวคำ "จำกัดความ" ว่า

คำจำกัดความนี้ มีในพระไตรปิฎกหรือครับ...?
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
ส่วนคำที่ท่านสมาชิกดูแคลนผู้อื่นไว้ล่วงหน้าว่า

เป็นเรื่องที่ท่านวิจารณ์ผู้อื่น ในระดับปัญญาของท่านเอง

โดยเฉพาะ....ปรามาสเจาะจงไปถึง ผู้มีวิชาชีพแพทย์

อย่าดูแคลนผู้อื่นไว้ล่วงว่า ... บุคคลอื่นๆ จะมีปัญญา...เพียงเท่าที่ท่านมีอยู่เลยครับ
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

ขอเรียนเพื่อนๆ ว่า....ควรพิจารณาด้วยปัญญา (ระดับสุตเป็นต้นไป)ครับ

ส่วนท่านจะมีปัญญาระดับใด และจะพิจารณาได้แค่ไหนก็สุดแต่....ปัญญาของแต่ละท่านครับ

นอกจากปัญญาแล้ว
...จริตก็สำคัญ ถ้าไม่ถูกจริตก็ไม่ควรนำไปพิจารณา

ที่สำคัญ อย่า...ดัดจริต...แล้ว ,
ไปปรามาสผู้อื่นไว้ล่วงหน้า ด้วยระดับปัญญาของตนเอง

ขอนุโมทนาในกุลกรรมครับ

ท่านชาติสยาม

นำภาพมาลงไม่ใช่ คาดหวังให้ รู้สึกว่าน่ากลัวหรือสยดสยอง

"หลงประเด็น"......หรือเปล่าครับ

"อสุภ" มีไว้พิจารณาเพื่อ ตัด ละ "สุภวิปลาส"
เหมาะสำหรับคนมีราคะจริต

แล้ว "ปาดคอคน" เป็นโทสะไม่ไช่หรือ ,
เอาไว้พิจารณาอะไร.....ครับท่าน

ขออนุโมทนา

จะไม่โต้ยืดยาวหรอกนะ แค่ความเห็นนี้เท่านั้น...
ก็รู้สึกจะเดือดดาลขึ้นมาทันที ดูภาพพวกนี้มากๆ แล้ว ไม่รู้สึกปลงอะไรขึ้นมาบ้างรึ หือ...

อาชีพที่สามารถทำให้เกิดความรู้สึก ปลงสังขารได้ คือ สัปเหร่อ นะ ไม่ใช่แพทย์ (ใกล้เคียง มรณานุสติ) พวกมูลนิธิทั้งหลายแบบ ปอเต็กตึ๊ง ก็เช่นกัน ไม่สามารถทำให้ปลงสังเวชได้...
แต่แยกแยะเสียหน่อย เราพูดถึงกรณี ปลง แพทย์ไม่ได้เรียนมาเพื่อให้ปลง เพราะถ้าปลงสังขารจริง ศาสตร์ทางแพทย์ก็ไม่ก้าวหน้าขนาดนี้หรอก
แล้วเว็บที่โพสต์ภาพพวกนี้มากๆ เห็นแต่ละคน อัตตารุนแรงทั้งนั้น ไม่ต่างจากพวกปริยัติ ไม่เห็นจะมีใครปลงสังขารได้ซักคน

ดูเหมือนการแยกแยะจะต่ำนะ นี่เราพูดถึงมูลนิธิด้วย ก็คงไม่ออกมาพูดว่า "งั้นมูลนิธิก็ไม่ดี" หรอกนะ

ที่เขียนนี่ ต้องการสะกิดให้คนที่เข้ามาดู รู้สึก ถึงความผิดปกติบางอย่าง ส่วน จขกท.จะยืนยันในความคิดตน อันนั้นเราไม่สนใจเท่าไร

อ้อ จะใช้คำว่า ละราคะ ก็ได้... มีใครดูภาพพวกนี้ แล้วละราคะได้งั้นหรือ
สรุปสุดท้าย... ตามตำรา เขาให้ดูซากศพที่เน่าเปื่อย... แต่ความตื่นตาตื่นใจ (หรือด้วยความรู้สึกอย่างอื่น) ทำให้พอเห็นภาพพวกนี้แล้ว นึกอยากเอามาโพสต์ และพาลอ้างว่าเป็น อสุภะ
และภาพความรุนแรงทั้งหลาย ก็ไม่เกี่ยวข้องกับอสุภะ


เพิ่มเติม... ว่าจะไม่เข้ามาแล้ว แต่อยากซาวเสียงคนอื่นๆ หน่อย ความเห็นที่เราโพสต์ไปอันแรก มันให้ความรู้สึก ดูถูกดูแคลน ปรามาส หรือหยิ่นหยามอะไรใครหรือเปล่า... ถ้าให้ความรู้สึกแบบนั้น ต่อไปจะพยายามให้มันซอฟต์ๆ ลง แต่ถ้าไม่ ก็แสดงว่าแทงใจดำ และจะแทงไปเรื่อยๆ อิอิ

อ้าว เหรอ
ไม่รู้นี่นา โทษทีๆ

ก็จิตมันเฉยนี่ ก็ว่าไปตามจริงน่ะพ่อคุณ

ก็เหมือนเดิม เริ่มต้นก็เดาสุ่ม...ดูแคลนผู้อื่นทันที ,

คำว่า "เดือดดาล" หมายถึงโทสะใช่มั๊ย....?
อย่าเอาระดับปัญญา ผสมมาตราฐานของตนเอง ไปวิจารณ์ผู้อื่นเลยคุณ....มันไม่ถูกหรอก

คุณจะเป็นยังไง ... ก็เป็นเรื่องของคุณ
ส่วนผมจะพิจารณาอสุภะเมื่อไหร่ก็อีกกรณีหนึ่ง
จะปลงเมื่อไหร่หรือไม่ก็คนละเรื่องกัน
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐


นี่ก็เป็นความเห็น....แบบขาดความรู้....ของคุณคนเดียวล้วนๆ ,

ไม่ว่า สัหเหร่อ แพทย์ หรืออาชีพอื่นๆ ใครจะปลงอสุภะ หรือไม่ ...?
โดยใช่รูปารมณ์ใด ....? มันก็แล้วแต่จริต อัธยาศัยของเค้า

เอาเหตุผลอะไรมาอ้างอิงว่า คนนั้นใช่ คนนี้ไม่ใช่ ....
คุณกำลังเอามาตราฐาน และระดับปัญญาของคุณ ตัดสินคนอื่น


และคุณเอาข้อมูลอะไรยืนยันว่า
"อาชีพที่สามารถทำให้เกิดความรู้สึก ปลงสังขารได้ คือ สัปเหร่อ นะ ไม่ใช่แพทย์ (ใกล้เคียง มรณานุสติ) พวกมูลนิธิทั้งหลายแบบ ปอเต็กตึ๊ง ก็เช่นกัน ไม่สามารถทำให้ปลงสังเวชได้...อาชีพที่ปลงสังขารได้ คือ สัปเหรอเท่านั้น ไม่ใช่แพทย์ "

เดา มั่วๆ สุ่มๆ เอาเองทั้งนั้น

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐



ตรงไหนที่เป็นความคิดเห็นของผม กรุณาตีกรอบให้ดูหน่อยครับ....

เท่าทีดูมา มีแต่ความคิดเห็นที่ไม่มีเหตุผล ... ไร้ปัญญาประกอบ

และเป็นแต่ในทางดูถูกดูแคลนคนอื่น....ของคุณทั้งนั้น

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐



สำหรับคุณ...อาจจะใช้ภาพพวกในการพิจารณาอสุภะ ไม่ได้
ก็เป็นเรื่องของ "ระดับปัญญา" ของคุณ
แต่...ทำไมคุณต้องคิดว่า คนอื่นต้องมีปัญญาระดับเดียวกับคุณด้วยล่ะ
"ทัพพี" อยู่กับแกงตลอด แต่.....ไม่เคยรู้รสแกง




คุณเอาความรู้อะไรมา "บัญญัติ...คำจำกัดความ" ของคำว่า "อสุภะ"
ข้อจำกัดที่คุณกล่าวอ้างข้างต้นนั้น คุณเดาสุ่มเอาเอง ด้วยระดับปัญญาของคุณเอง....ทั้งนั้น

ส่วนที่บอกว่า "ผมพาลอ้างว่าเป็นอสุภะ" นี่ก็ดูแคลนคนอื่นอีกแล้ว
อย่าเอามาตราฐานของตนเอง วิจารณ์ผู้อื่นเลยดีกว่าครับ

ตำราที่คุณอ้างถึง...ใครเขียน , ชื่อตำราอะไร
หรือคุณพาลอ้างตำราขึ้นเอง.....ทั้งๆ ที่ไม่เคยอ่าน


ที่ผมนำภาพมาลง เพราะมีตำราระบุไว้ว่า เป็นลักษณะศพที่นำมาพิจารณาอสุภะได้
ไม่ใช่ พวกชอบ มั่วๆ เดาสุ่มๆ แบบคุณหรอกน่า

ตามตำราพระอภิธรรม สอนวิธีพิจารณาอสุภะ จากศพ 10 ลักษณะเป็นอย่างน้อย

ตัวอย่าง..............เช่น

"วิจฉิททก" คือ ศพที่ถูกฟันขาด เป็นท่อนๆ

"วิกขายิตก" คือ ศพที่ถูกสัตว์กัดกิน กระจัดกระจาย อวัยวะเรี่ยราด

"วิขิตตก" คือ ศพที่ แขน ขา ขาดกระจัดกระจาย.....อวัยวะกระเด็นไปคนละทิศทาง

"หตวิกขิตตก" คือ ศพที่ถูกฟัน หรือ ผ่าด้วยมีด
.........
.........เป็นต้น

ภาพศพอื่นๆ ท่านสอนให้นำมาพิจารณาอสุภะได้ทั้งนั้น ทั้งนี้...ตาม แต่จริตของแต่ละคน



กรุณาอย่าวิจารณ์ และ ดูถูกดูแคลนผู้อื่น
โดย "ความไม่รู้"....ของคุณ อีกเลย

เห็นแล้วหมดอารมณ์เลย เซงจริงๆ

ขอออกความคิดเห็น ตามสติปัญญาที่น้อยนิดนะครับ

การพิจารณาซากศพ นี่ คิดว่า อยู่ที่คนพิจารณาด้วยนะครับ อย่างหมอหรือนักเรียนแพทย์นี่จะศึกษาในทางกายภาพ ว่าตรงไหนมีอะไร ชื่ออะไร ทำงานยังไง ไม่ได้พิจารณาในทางธรรมมะ ที่พิจารณาการเปลี่นแปลงไม่เที่ยง และ ดูให้เห็นถึงความสกปรก ของร่างกายคนเรา เลยอาจให้ผลในด้านธรรมมะที่แตกต่างกัน กับผู้ปฏิบัติธรรม ซึ่งหากพิจารณาอย่างมีสติ ค่อยๆสังเกตุ ค่อยๆ พิจารณาแล้วก็เอามาเปรียบเทียบกับร่างกายตัวเอง ก็น่าจะได้อะไรจากการพิจารณาบ้างพอสมควร

คงแล้วแต่ว่าใครชอบแบบไหน มีสมาธิ มีนิสัยแบบไหน ตามจริตของตัวเองไป อย่างผมชอบนั่ง-นอน แล้วก็ภาวนา พุท-โธ เห็นภาพเหล่านี้ ก็เอามาเปรียบเทียบกับร่างกายตัวเองเหมือนกัน แต่ก็ไม่ค่อยชอบนัก ก็ไม่กลัวนะ แต่มันไม่ค่อยเจริญตาเท่านั้นเอง แต่กับบางคนอาจจะได้คิดได้สติ ต่างกันไป

เคยอ่านเจอ ท่านว่า ซากศพที่พระพุทธองค์ แบ่งไว้ มี 10 ลักษณะ คือ

อสุภ 10 อย่าง
- อุทธุมาตกอสุภ ซากศพที่พองขึ้น
- วินีลกอสุภ ซากศพที่ขึ้นสีเขียว
- วิปุพพกอสุภ ซากศพที่มีหนองแตกพลัก
- วิจฉิททกอสุภ ซากศพที่ถูกตัดเป็นท่อนๆ
- วิกขายิตกอสุภ ซากศพที่ถูกสัตว์กัดกระจุยกระจาย
- วิกขิตตกอสุภ ซากศพที่ถูกทิ้งไว้เรี่ยราด
- หตวิขิตตกอสุภ ซากศพที่ถูกสับฟันทิ้งกระจัดกระจาย
- โลหิตกอสภ ซากศพที่มีโลหิตไหลออก
- ปุฬุวกอสุภ ซากศพที่เต็มไปด้วยหนอง
- อัฏฐิกอสุภ ซากศพที่เหลือแต่ร่างกระดูก


ขออภัยหาก มีสิ่งใดที่ไม่ถูกต้อง ไม่สมควร ครับ

อานุภาพของอารมณ์สมถะกรรมฐาน ๔๐

อารมณ์กรรมฐานทั้ง ๔๐ อย่างดังที่กล่าวมาแล้ว มีอานภาพหรือให้ผลต่างกัน ดังนี้

๑. กรรมฐานที่ให้สำเร็จเพียงอุปจารสมาธิ มี ๑๐ อย่างคือ
ก.อนุสติ
- พุทธานุสสติ ระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้า
- ธัมมานุสติ ระลึกถึงคุณของพระธรรม
- สังฆานุสติ ระลึกถึงคุณของพระสงฆ์
- สีลานุสติ ระลึกถึงศีลของตนที่ถือมั่นอยู่ไม่ด่างพร้อย
- จาคานุสสติ ระลึกถึงการบริจาคของตนที่ได้กระทำไป
- เทวตานุสสติ ระลึกถึงคุณธรรมที่ทำให้เป็นเทวดา
- มรณัสสติ ระลึกถึงความตาย
- อุปสมานุสสติ ระลึกถึงพระนิพพานอันเป็นที่สงบระงับกองทุกข์ทั้งปวง

ข.อาหารเร ปฏิกูลสัญญา ได้แก่ การกำหนดพิจารณาอาหารให้เห็นว่าน่าเกลียดปฏิกูล

ค.จตุธาตุววัตถาน ได้แก่ การพิจารณาแยกส่วนประกอบต่างๆ ของร่างกายให้เห็นว่า เป็นเพียงธาตุ 4 คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ มาประชุมกันเข้า

เพราะกรรมฐานเหล่านี้ มีอารมณ์สุขมละเอียดยิ่งนักไม่ปรากฏชัด จิตและเจตสิก ไม่อาจจะมาแอบแนบติดกันสนิทตั้งอยู่ได้นาน จึงเป็นเพียงอุปจารสมาธิเท่านั้น

๒. กรรมฐานที่ให้สำเร็จถึงขั้น อัปปนาสมาธิ หรือที่เรียกว่าขั้นฌานนั้น มี ๓๐ อย่าง คือ
ก. กสิณ ทั้ง ๑๐ อย่าง
ข. อสุภ ทั้ง ๑๐ อย่าง
ค. อนุสสติ
- กายคตาสติ ระลึกถึงร่างกายให้เห็นว่าเป็นของไม่งาม น่าเกลียดปฏิกูล
- อานาปานสติ การมีสติกำหนดลมหายใจเข้าออก
ง.พรหมวิหาร ๔
จ. อรูปธรรม ๔

๓. ในกรรมฐาน ๓๐ ที่ให้สำเร็จถึงขั้น อัปปนาสมาธิ นั้นก็ให้อานุภาพต่างกัน ดังนี้

ก. อสุภ ๑๐ และ กายคตาสติ รวม ๑๑ อย่าง ให้สำเร็จได้เพียง รูปาพจรปฐมฌาน เท่านั้น

ข.พรหมวิหาร ๔ มีอานุภาพให้สำเร็จเพียง รูปฌาน ขั้นที่ ๑ถึงขั้นที ๔ เท่านั้น คือ ตั้งแต่ปฐมฌานถึง จตุตถฌาน ในฌานปัญจกนัยเท่านั้น

ค.อุเบกขา มีอานุภาพให้สำเร็จเพียงปัญจมรูปฌานเท่านั้น

ง. กสิณ ๑๐ และ อานาปานสติ รวม ๑๑ อย่าง มีอานุภาพให้สำเร็จตั้งแต่รูปาพจรปฐมฌาน ถึง รูปาพจรปัญจมฌาน

จ. อรูปกรรมฐาน ๔ มีอานุภาพให้สำเร็จอรูปฌานอย่างเดียวเท่านั้น


ที่มา http://www.bloggang.com/viewdiary.php?i ... 35&gblog=2

ดันเล่นๆ

คิดตรงๆ เขียน:

ขอออกความคิดเห็น ตามสติปัญญาที่น้อยนิดนะครับ

สวัสดีครับ...คุณคิดตรง

ผมก็เป็นผู้มี สติ และ ปัญญา น้อยนิด เช่นกันครับ
การแสดงความคิดเห็นของผม จึงต้อง ยืนอยู่บน
บทความของผู้อื่น ที่เห็นว่า ถูกตรง หรือ
เดินตามพระสัทธรรม .... ครับ

คิดตรงๆ เขียน:

การพิจารณาซากศพ นี่ คิดว่า อยู่ที่คนพิจารณาด้วยนะครับ อย่างหมอหรือนักเรียนแพทย์นี่จะศึกษาในทางกายภาพ ว่าตรงไหนมีอะไร ชื่ออะไร ทำงานยังไง ไม่ได้พิจารณาในทางธรรมมะ ที่พิจารณาการเปลี่นแปลงไม่เที่ยง และ ดูให้เห็นถึงความสกปรก ของร่างกายคนเรา เลยอาจให้ผลในด้านธรรมมะที่แตกต่างกัน กับผู้ปฏิบัติธรรม ซึ่งหากพิจารณาอย่างมีสติ ค่อยๆสังเกตุ ค่อยๆ พิจารณาแล้วก็เอามาเปรียบเทียบกับร่างกายตัวเอง ก็น่าจะได้อะไรจากการพิจารณาบ้างพอสมควร

คงแล้วแต่ว่าใครชอบแบบไหน มีสมาธิ มีนิสัยแบบไหน ตามจริตของตัวเองไป อย่างผมชอบนั่ง-นอน แล้วก็ภาวนา พุท-โธ เห็นภาพเหล่านี้ ก็เอามาเปรียบเทียบกับร่างกายตัวเองเหมือนกัน แต่ก็ไม่ค่อยชอบนัก ก็ไม่กลัวนะ แต่มันไม่ค่อยเจริญตาเท่านั้นเอง แต่กับบางคนอาจจะได้คิดได้สติ ต่างกันไป

แสดงความคิดเห็นได้ "โดน" มากๆ เลยครับ

ผมขอยกตัวอย่าง "การคิด" ของบุคคลครับ

สมมุติ "กรณีการเทน้ำล้างจาน ลงบนพื้นดิน หรือ ใต้ต้นไม้"

............(ตย. 1) ผู้ "ไม่สนใจ" ใฝ่ธรรม เทน้ำทิ้ง ......
จิตใจเค้า ก็คงไม่สนใจ ไม่คิดอะไรอะไรเกี่ยวกับบุญ-บาป
ส่วนใหญ่ก็คงคิดเพียงว่า น้ำไม่สะอาดแล้ว ก็เททิ้งไป
ซึ่งอาจคิดเรื่องต่างๆ นานา ไม่เรื่อยเปื่อย

............(ตย 2.) คนจิตใจโหดร้าย......
คงคิดในเชิงทำลาย , อยากให้ น้ำที่เทไปนั้น ทำร้ายแมลง มด ปลวก สัตว์อื่นๆ
ที่อยู่ใต้พื้นดิน ได้รับความเดือดร้อน หรือ ตาย

............(ตย 3.) คนมีจิตใจเมตตา กรุณา.....
คิดอย่างเดียว "ขอให้น้ำที่เทไปนี้ จงสำเร็จเป็นประโยชน์
ให้ความสุข แก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย ใต้พื้นดินนี้ด้วยเทอญ"

คิดตรงๆ เขียน:

เคยอ่านเจอ ท่านว่า ซากศพที่พระพุทธองค์ แบ่งไว้ มี 10 ลักษณะ คือ
อสุภ 10 อย่าง
- อุทธุมาตกอสุภ ซากศพที่พองขึ้น
- วินีลกอสุภ ซากศพที่ขึ้นสีเขียว
- วิปุพพกอสุภ ซากศพที่มีหนองแตกพลัก
- วิจฉิททกอสุภ ซากศพที่ถูกตัดเป็นท่อนๆ
- วิกขายิตกอสุภ ซากศพที่ถูกสัตว์กัดกระจุยกระจาย
- วิกขิตตกอสุภ ซากศพที่ถูกทิ้งไว้เรี่ยราด
- หตวิขิตตกอสุภ ซากศพที่ถูกสับฟันทิ้งกระจัดกระจาย
- โลหิตกอสภ ซากศพที่มีโลหิตไหลออก
- ปุฬุวกอสุภ ซากศพที่เต็มไปด้วยหนอง
- อัฏฐิกอสุภ ซากศพที่เหลือแต่ร่างกระดูก

ขอขอบคุณที่นำรายละเอียด มาลงให้ได้อ่านกันครับ

นอกจากนี้ ยังมีอยู่ในส่วนของ กายนุปัสสนาสติปัฏฐานอีกด้วย
ในหมวดพิจารณาศากศพ หรือ [url]นวสีวถิกามนสิการบรรพ[/url]
(พิจารณาซากศพในป่าช้า 9 ลักษณะ)
1 ซากศพสีเขียว
2 ซากศพถูกฝูงสัตว์จิกกิน
3 ซากศพมีเนื้อและเลือด
4 ซากศพเปื้อนเลือด
5 ซากศพร่างกระดูกปราศจากเนื้อและเลือด
6 ซากท่อนกระดูกกระจัดกระจาย
7 ท่อนกระดูกสีขาว
8 ท่อนกระดูกกองเรี่ยราย
http://www.siangtai.com/TH/newsmonk_det ... ws_ID=1184

คิดตรงๆ เขียน:

ขออภัยหาก มีสิ่งใดที่ไม่ถูกต้อง ไม่สมควร ครับ

ขออนุโมทนาครับ