คำว่า ความเพียรที่มากเกินนำไปสู่ ความฟุ้งซ่าน
คำว่า ความฟุ้งซ่าน นี้น่าจะหมายรวมเอา ความเครียดเกร็ง ที่เกิดจากตั้งใจมากไปไว้ในนั้นด้วย


ผมพยายามหาคำว่า "จิตเครียด" หรือ "ความเครียด" ในพระไตรปิฎก ...ไม่พบครับ

มีคำว่า "เครียด"อยู่ 1แห่ง ที่

http://larndham.net/cgi-bin/tread.pl?st ... yte=267680

[๑๐๕๔] ร่างกายของข้าพระองค์ถูกกิ่งไม้ และเถาวัลย์คร่าไปมา ดุจสายพิณที่เขา
ขึงตึงเครียด ฉะนั้น พวกบริวารพากันไต่ข้าพระองค์ไปได้รับความสวัสดี


คือ ภาษาที่ใช้ในสมัยพุทธกาล มักจะกล่าวคำว่า เครียด เปรียบสายพิณที่ขึงตึงมาก
อย่างในโสณสูตร ก็เปรียบเทียบวิริยะที่มากไป กับ สายพิณที่ขึงตึงมากไป เช่นกัน

และ ความเครียดในลักษณะนี้ น่าจะใกล้เคียงกับคำว่า "ฟุ้งซ่าน"ที่เกิดจากวิริยะที่มากเกินไป

อย่างเช่น ในเวลาที่เรากระทำภารกิจทางโลก
เราก็เคยทำบางสิ่งมาตลอด และ เราก็ทำได้...
มีอยู่วันหนึ่ง เกิดมีคนมาบอกเราว่า วันนี้ต้องตั้งใจให้ดี ห้ามพลาดน่ะ!!! วันนั้น ก็เลยพลาด เพราะมันเครียดมันเกร็ง