กรรม ตามความหมายของพุทธศาสนา มี ๓ อย่าง คือ กายกรรม วจีกรรม และมโนกรรม
(รายละเอียดคงยาว โดยเฉพาะมโนกรรม เอาย่อๆก่อน)

แต่พุทธพจน์สั้นๆที่คนไร้สาระนำมาได้ความกระชับพอควร

(พุทธพจน์ว่า " เจตนานั่นแหละเป็นตัวกรรม "
ท่านกล่าวว่า คนหนึ่ง ฆ่ามดตัวเดียว คิดร้อยครั้ง เท่ากับฆ่าร้อยตัว)...

ค่อยๆอ่านพุทธพจน์ต่อไปนี้อีกด้วยครับ

กรรม ชำระล้างได้อย่างไร ?

“ภิกษุทั้งหลาย ผู้ใดกล่าวอย่างนี้ว่า “คนนี้ทำกรรมไว้อย่างไร ๆ เขาย่อมได้เสวยกรรมนั้นอย่างนั้นๆ” เมื่อเป็นอย่างที่กล่าวนี้ พรหมจรรย์ ก็มีไม่ได้ (คือไม่มีประโยชน์) ก็เป็นอันมองไม่เห็นช่องทางที่จะทำความสิ้นทุกข์ได้”


“ภิกษุทั้งหลาย บุคคลบางคน ทำกรรมชั่วเพียงเล็กน้อย กรรมนั้นก็นำเขาไปในรกได้
ส่วนคนบางคน ทำกรรมชั่วเล็กน้อยอย่างเดียวกันนั่นแหละ กรรมนั้นเขาเสวยผลเสร็จไปเสียแต่ในปัจจุบัน ทั้งส่วนที่เล็กน้อยก็ไม่ปรากฏด้วย ปรากฏแต่ที่มากๆเท่านั้น”


“คนประเภทไหน ทำกรรมชั่วเพียงเล็กน้อย กรรมนั้นก็นำเขาไปในรกได้ ? คือ
คนบางคนเป็นผู้ไม่ได้อบรมกาย
ไม่ได้อบรมศีล
ไม่ได้อบรมจิต
ไม่ได้อบรมปัญญา มีคุณน้อย มีอัตภาพเล็ก มีปรกติอยู่เป็นทุกข์ เพราะวิบากเล็กๆ น้อยๆ
บุคคลประเภทนี้ ทำกรรมชั่วเพียงเล็กน้อย กรรมชั่วนั้น ก็นำเขาไปนรกได้ (เหมือนใส่ก้อนเกลือในขันน้ำ
น้อย)”

“คนประเภทไหน ทำกรรมชั่วเพียงเล็กน้อยอย่างเดียวกันนั่นแหละ กรรมนั้นเขาเสวยผลเสร็จไปเสียแต่ในปัจจุบัน ทั้งส่วนที่เล็กน้อยก็ไม่ปรากฏด้วย ปรากฏแต่ที่มากๆเท่านั้น ? คือ
คนบางคนเป็นผู้ได้อบรมกาย
อบรมศีล
อบรมจิต
อบรมปัญญา มีคุณไม่น้อย เป็นมหาตมะ มีธรรมเครื่องอยู่หาประมาณมิได้
บุคคลประเภทนี้ ทำกรรมชั่วเช่นเดียวกันนั่นแหละ กรรมชั่วนั้น เขาเสวยผลเสร็จไปเสียแต่ในปัจจุบัน ทั้งส่วนที่เล็กน้อยก็ไม่ปรากฏด้วย ปรากฏแต่ที่มากๆเท่านั้น” (เหมือนใส่ก้อนเกลือในแม่น้ำ)”
(องฺ.ติก. 20/540/320)


(สังเกตความคิดแนวหนึ่ง)


“ดูกรนายคามณี ศาสดาบางท่าน มีวาทะ มีทิฐิอย่างนี้ว่า ผู้ที่ฆ่าสัตว์ต้องไปอบาย ตกนรกทั้งหมด
ผู้ที่ลักทรัพย์ ต้องไปอบาย ตกนรกทั้งหมด
ผู้ประพฤติกาเมสุมิจฉาจาร ต้องไปอบาย ตกนรกทั้งหมด
ผู้ที่พูดเท็จ ต้องไปอบาย ตกนรกทั้งหมด
สาวกที่เลื่อมใสศาสดานั้น คิดว่า “ศาสดาของเรามีวาทะ มีทิฐิว่า ผู้ที่ฆ่าสัตว์ต้องไปอบาย ตกนรก
ทั้งหมด”
เขาจึงได้ทิฐิขึ้นมาว่า “สัตว์ที่เราฆ่าไปแล้วก็มี เราก็ต้องไปอบาย ตกนรกด้วย เขาไปละวาจานั้น ไม่สละทิฐินั้นเสีย ก็ย่อมอยู่ในนรกเหมือนถูกจับมาใส่ไว้...”


(ความคิดแนวพุทธมีลักษณะเช่นนี้)

“ส่วนตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า เสด็จอุบัติในโลก...พระองค์ทรงตำหนิติเตียนปาณาติบาต....อทินนาทาน....กาเมสุมิจฉาจาร...มุสาวาท โดยอเนกปริยาย และ ตรัสว่า
“ท่านทั้งหลาย จงงดเว้นเสียเถิดจากปาณาติบาต....อทินนาทาน....กาเมสุมิจฉาจาร...มุสาวาท”
สาวกที่เลื่อมใสศาสดานั้น ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า “พระผู้มีพระภาคทรงตำหนิติเตียนปาณาติบาต ฯลฯ โดยอเนกปริยาย และตรัสว่า
“ท่านทั้งหลาย จงงดเว้นเสียเถิดจากปาณาติบาต ฯลฯ ” ก็สัตว์ที่เราฆ่าเสียแล้วมีมากถึงขนาดนั้นๆ
การที่เราฆ่าสัตว์ไปเสียมากๆ ถึงขนาดนั้น ไม่ดี ไม่งามเลย เราจะกลายเป็นผู้เดือดร้อนใจใน เพราะการกระทำนั้นเป็นปัจจัยแท้ และเราก็จักไม่ชื่อว่าไม่ได้กระทำชั่ว”
เขาพิจารณาเห็นดังนี้แล้ว จึงละปาณาติบาตนั้นเสีย และเป็นผู้งดเว้นจากปาณาติบาตต่อไปด้วย เป็นอันว่าเขาละกรรมชั่วนั้นได้ด้วยการกระทำอย่างนี้…”


(ข้อนี้ต้องปฏิบัติกรรมฐาน)

“เขาละปาณาติบาต งดเว้นจากปาณาติบาต ฯลฯ ละมุสาวาท ...ปิสุณาวาจา..ผรุสวาจา...
สัมผัปปลาปะ...อภิชฌา...พยาบาท...มิจฉาทิฐิ ....แล้วเป็นผู้มีสัมมาทิฐิ เขาผู้เป็นอริยสาวก
มีใจปราศจากอภิชฌา ปราศจากพยาบาท ไม่ลุ่มหลง มีสัมปชัญญะ มีสติมั่น
อยู่ด้วยใจที่ประกอบด้วยเมตตาปกแผ่ไปทิศ ๑...ทิศ ๒... ทิศ ๓... ทิศ ๔ ครบถ้วนทั้งสูง ต่ำ กว้างขวาง ทั่วทั้งโลก ทั่วสัตว์ทุกเหล่า ในที่ทุกสถาน ด้วยใจประกอบด้วยเมตตา
อันไพบูลย์ ยิ่งใหญ่ ไม่มีประมาณ ไร้เวร ไร้พยาบาท ฯลฯ เมื่อเจริญเมตตาเจโตวิมุติ
ทำให้มากอย่างนี้ กรรมใดที่ทำไว้พอประมาณ กรรมนั้นจักไม่เหลือ จะไม่คงอยู่ในเมตตาเจโตวิมุตินั้น”
(สํ.สฬ. 18/613-619/393-398)

“ดูกรนายคามณี ศาสดาบางท่าน มีวาทะ มีทิฐิอย่างนี้ว่า ผู้ที่ฆ่าสัตว์ต้องไปอบาย ตกนรกทั้งหมด
ผู้ที่ลักทรัพย์ ต้องไปอบาย ตกนรกทั้งหมด
ผู้ประพฤติกาเมสุมิจฉาจาร ต้องไปอบาย ตกนรกทั้งหมด
ผู้ที่พูดเท็จ ต้องไปอบาย ตกนรกทั้งหมด
สาวกที่เลื่อมใสศาสดานั้น คิดว่า “ศาสดาของเรามีวาทะ มีทิฐิว่า ผู้ที่ฆ่าสัตว์ต้องไปอบาย ตกนรก
ทั้งหมด”
เขาจึงได้ทิฐิขึ้นมาว่า “สัตว์ที่เราฆ่าไปแล้วก็มี เราก็ต้องไปอบาย ตกนรกด้วย เขาไปละวาจานั้น ไม่สละทิฐินั้นเสีย ก็ย่อมอยู่ในนรกเหมือนถูกจับมาใส่ไว้...”


ลงกับคำกล่าวนี้

คนหนึ่ง ฆ่ามดตัวเดียว คิดร้อยครั้ง เท่ากับฆ่าร้อยตัว
พุทธพจน์ว่า "เจตนานั่นแหละเป็นตัวกรรม "

คือ คิดไม่รู้จบ ไม่วางไม่สละความเห็นนั้นก็เหมือนถูกจับมาใส่ไว้ในนรก

ค่ะคงจริงอย่างคุณกรัชกายว่า
เพราะดิฉันกะจะไปประฎิบัติธรรมตอนวันเกิดที่สวนโมกข์
ยังไม่ได้ไปเลย จะมีเหตุขัดข้องไปไม่ได้ทุกครั้ง
บางครั้งมันจะหงุดหงิดใจโดยไร้สาเหตุคล้ายคุ้มดีคุ้มร้าย
แต่เป็นไม่บ่อยนานๆที แล้วเรื่องเกี่ยวกับกุมารทองคุณกรัชกายพอจะทราบไหมค่ะ
คือมีคนให้มาเมื่อห้าปีที่แล้วและเคยฝันเห็นครั้งเดียวแล้วไม่เห็นอีกเลย
หากทราบแนะนำด้วยค่ะควรทำยังงัยเก็บไว้ต่อหรือให้คนอื่น(พอดีมีคนมาขอค่ะ)

ผู้เลี้ยงผู้เล่นลูกกรอกก็ดี กุมาณทองเป็นต้นก็ตาม ตัวผู้เลี้ยง ผู้เล่นเอง ต้องมีอาคมป้องกันตนด้วย
ต้องเลี้ยงอย่างถูกวิธี เรากินอาหารก็ต้องเรียกให้กินด้วย เหมือนๆ เลี้ยงลูกแหละครับ
หากเลี้ยงไม่ถูกวิธี หรือไม่มีอาคมป้องกันตน ของย้อนกลับเข้าตัวได้ครับ

ตามความเห็นกรัชกายให้เขาไปเถอะ ก่อนให้ควรพูดหรือนึกว่า ลูกไปอยู่กับผู้นั้นผู้นี้เถอะ แม่อยากเป็นอิสระ ประมาณนี้แหละครับนึกเอา

ขอบคุณค่ะแต่ดิฉันไม่มีคาถากำกับแต่ก็ไม่เคยเจออะไรที่เขาทำร้ายเรา
เพียงแต่ไม่มีลูกค่ะและอีกอย่างไม่ต้องคอยเรียกให้กิน
(บอกไว้แล้วไปไหนไปด้วยกินอะไรก็กินด้วยไม่ต้องชวน)
ก็ถามเขาว่าจะไปไหมถ้าไปก็ให้มาบอก(เข้าฝัน)แต่เงียบไม่มีอะไรเลย
ที่สงสัยคือไม่รู้เขายังอยู่หรือเปล่า แต่คนที่เขาสัมผัสเรื่องอย่างนี้บอกยังอยุ่ค่ะ

ขอบคุณค่ะแล้วต้องถามเขากอนไหมว่าไปไหม

จะถามยังไงล่ะ มองไม่เห็น ไม่รู้ว่าเขาทำไรอยู่ที่ไหน คุณเองก็เคยถามแล้วที่ว่า (ถามเขาว่าจะไปไหม ถ้าไปก็ให้บอก (เข้าฝัน) แต่เงียบไม่มีอะไรเลย) เพียงแต่มีคนบอกว่ายังอยู่เท่านั้น ไม่รู้ว่าเชื่อได้แค่ไหน
เล่นกับสิ่งที่มองไม่เห็น ก็แบบนี้แหละครับ เราใช้ศรัทธาความเชื่อว่า “มี” “ไม่มี” อย่างเดียว พูดเองเออเองทั้งหมด

เองงี้ดีไหมครับ คุณยังอาวรณ์อยู่ไหม หากยังรักยังอาลัยอยู่ก็เก็บไว้ หากไม่มีปัญหาตามที่บอก

แต่คิดว่า เป็นอุปสรรคอะไรก็ให้เขาไปสะ แล้วหาพระเครื่องที่เราศรัทธาคล้องคอเพื่อความอุ่นใจสักองค์หนึ่งก็พอ แล้วก็ยึดมั่นในองค์พระนั้นอย่างนี้ดีกว่าไหม

โดยเสียงพูดบอกอีกสักครั้งว่า เราจะให้ไปอยู่กับคนนั้นคนนี้นะจะไปไหม “ไป” “ไม่ไป” ให้เข้าฝันบอกด้วย ได้ผลยังไงค่อยว่ากันอีกทีครับ

สวัสดีครับ อาจจะช้ากว่าคนอื่นไปบ้าง แต่ก็ขอต้อนรับสู่ลานธรรมจักรแห่งนี้ครับ
พระพุทธภาษิตบทหนึ่ง มีใจความว่า
"กัมมัสสะโกมหิ กัมมะทายาโท" แปลว่า เรามีกรรมเป็นของตัวเอง
เรามีกรรมเป็นกำเนิด เรามีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย ท่านผู้ใดจักทำกรรมอะไรไว้
จะเป็นกรรมดีหรือกรรมชั่วก็ตาม เราและท่านทั้งหมด จะได้รับผลแห่งกรรมดีและกรรมชั่วนั้น

ตั้งใจทำกรรมดีไว้ให้มาก ๆ ครับ ที่ผ่านมาแล้ว ๆ ไปครับ อย่าไปใส่ใจ
ทำวันนี้และวันข้างหน้าให้ดีที่สุด ก็เกินพอแล้วหละคร้าบ ๆๆๆๆๆๆๆๆ

หากต้องการศึกษาเรื่อง กฏแห่งกรรม ตามความหมายของพุทธศาสนาแท้ๆ ก็ที่นี่ครับ
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=4&t=19058
อาจเข้าใจยากหน่อย ค่อยๆอ่านทำความเข้าใจเอา

ส่วนเรื่องการปฏิบัติกรรมฐาน ที่ยังไม่แนะนำคุณไปมากกว่านั้น ว่าตามตรงกรัชกายไม่สนับสนุนให้ผู้ที่ยังไม่เคยทำไม่เคยปฏิบัติเที่ยวแสวงหาวิธีทำตามเว็บไซต์ แล้วๆก็ไปทดลองทำเอง ไม่ว่าจะใช้คำภาวนาว่าอย่างไรก็ตาม ทำไปทำมาเกิดปัญหาขึ้น ผลเสียย่อมมีแก่ตนเหมือนท่านเหล่านี้

http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=20528

http://www.free-webboard.com/view.php?u ... =28&topic=รวมสภาวะของผู้เริ่มภาวนา

ภาวนามัยต่างจากการพูดปลอบใจกันพูดชักจูงให้กำลังใจกันอย่างทั่วๆไป แบบนี้ยังผิวเผิน
แต่ภาวนามัยสัมผัสถึงตัวสภาวะโดยตรง ถึงต้นเหตุของมันเลย ก็อย่างที่บอกว่าอกุศลจิตมันก็มีกำลังของมัน เมื่อเกิดปัญหาขึ้นตนไม่เข้าใจ ไม่รู้ทางออกทางรอดพ้น (นิสสรณะ) จากสภาวะเช่นนั้นๆ อาจได้ทุกข์อย่างใหม่เพิ่มจากการปฏิบัติกรรมฐาน
เช่นตัวอย่างตามลิงค์ แล้วก็ซุ้มเสี่ยงสอบถามทางรอดตามเว็บบอร์ดทั่วๆไปอย่างที่เห็นๆกันอยู่
ซึ่งไม่เกิดผลดีนัก

หากเราต้องการปฏิบัติจริงๆ ควรไปฝึกปฏิบัติอยู่กับท่านผู้รู้เรื่องนี้จริงๆ เพราะเมื่อเกิดปัญหาขึ้นจะได้ติดต่อปรึกษาโดยตรงได้

ทุกคนเกิดมาต้องเคยทำผิดบาปมาไม่มากก็น้อย สำคัญอยู่ที่คุณสำนึกในความผิดบาปนั้นหรือเปล่า และพร้อมจะเลิกมันไหม หรือยังติดใจกับบาปนั้น ถ้าคุณสำนึกบาปได้จริง และพร้อมจะเลิกกับการเสพกามกับชายคนอื่น พระพุทธเจ้าเรียกว่า การก้าวล่วงบาปกรรม

คุณทำได้โดยกำหนดจิตตั้งใจแน่วแน่ว่าจะเลิกเด็ดขาด เท่านั้นควันดำๆที่ลอยอยู่ตรงหน้าจะหายไป แตถ้าใจคุณยังไม่ต้องการเลิกจริง ควันดำๆก็อาจจะไม่หายไป

ควันดำๆที่ลอยอยู่ตรงหน้า น่าจะเป็นพวกยมบาลที่คอยจดบันทึกรรมของคุณ หรืออาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรหรือเป็นตัวกรรมที่คอยมารบกวนคุณ

ขอบคุณทุกคำแนะนำน่ะค่ะ
ขอคำแนะนำในการฝึกกรรมฐานได้ไหมค่ะ
เคยทำแบบบริกรรมยุบหนอพองหนอและดูท้องไปด้วยขณะบริกรรม(ใช้จิตนึกตามอาการท้องยุบพองน่ะค่ะ)แต่เดี๊ยวนี้ไม่ค่อยได้นั่งสมาธิส่วนมากจะทำเวลานอนและหลับไปเลยแต่อาการจะเป็นแบบรู้สึกตัวอยู่ตลอดเหมือนไม่ได้หลับร่างกายทุกส่วนเป็นยังงัยอยู่ท่าไหนจะรู้ แต่หลังจากนั้นจะนั่งสมาธิไม่ค่อยได้ส่วนการเดินหรือยืนไม่ต้องพูดค่ะทำไม่ได้เลยไม่มีสมาธิเลยเวลาทำจะฟุ้งมากๆ
ขอคำแนะนำจากท่านผู้รู้และเป็นอาจารย์สอนให้ด้วยได้หรือเปล่าค่ะ ขอบคุณค่ะ

คุณคิดยังไงจึงอยากทำกรรมฐานครับ ต้องการอะไรเป็นพิเศษหรือไงครับ

คุณเชื่อคำพูดของคุณพลศักดิ์ไหมที่เค้าว่าเนี้ย

คุณอ่านข้อความด้านล่างหรือยัง ลิงค์ที่ให้ไว้
ยกมาให้ดูตรงนี้ก็ได้ ดังนี้

ดิฉันฝึกหัดนั่งสมาธิวิปัสสนา แนวทางท่านอาจารย์โกเอ็นก้า คือ นั่งดูลมหายใจเข้าออก เฉยๆ
ไม่บริกรรม และให้ดูเวทนาที่เกิดในร่างกายแล้วให้มีอุเบกขา
คอร์สแรกที่ดิฉันไปศึกษาเรียนรู้เป็นเวลา 10 วัน และหลังจากนั้นดิฉันก็กลับมาปฎิบัติที่บ้าน สม่ำเสมอ
วันละหลายครั้ง บางทีก็หลายชั่วโมงติดต่อกัน
ล่วงเข้ามาประมาณเดือนที่ 3 ดิฉันมีอาการ ร้อนที่ร่างกาย ทุกส่วน และเกิดอาการปวดศีรษะ เหมือนมีเข็ม
เป็นร้อยๆเล่มอยู่ในหัว
บางที แข็ง ตึง มึน ทึบอยู่ในหัว จนยากที่จะอธิบาย จนขนาดต้องไปเอกซ์เรย์ แต่ไม่มีอะไร
ผิดปรกติ อาการมันลงมาที่มือข้างซ้าย และ กรามบน ขมับ 2 ข้าง เหมือนมีกระแสไฟฟ้าวิ่ง
อยู่ตลอดเวลา เป็นที่ทรมานมาก
ระยะหลังมาดิฉันก็เลยนั่งบ้างไม่นั่งบ้าง เพราะปวดหัวเหลือเกิน
บางอาการไม่สามารถบอกมาเป็นตัวอักษรได้ว่า รู้สึกอย่างไร อาการเป็นตลอดเวลา24ชั่วโมง ทั้งหลับ
ทั้งตื่น ไม่รู้จะทำอย่างไร ก็ไปหาหมอฝังเข็ม ฝังมา 9 ครั้งไม่มีทีท่าว่าจะทุเลา
อาการยังมีตลอด ดิฉันก็ได้แต่อุเบกขา ทำใจไป คิดไปต่างๆนานา
เวลานั่งก็ขออุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง ตอนนี้นับระยะเวลาเป็นมากว่า 2 ปี ได้แต่หวังว่า
ผู้รู้ทั้งหลายคงช่วยอนุเคราะห์คนมีกรรมคนนี้ด้วย
ขอได้โปรดเมตตาช่วยด้วยนะคะ
..............

คุณอ่านแล้วรู้สึกยังไงครับ

ก็เข้าใจและสงสารค่ะ
เพราะเคยเจอจุดนั้นมาก่อนและรู้ว่าทรมานเจ็บปวดเจียนตายเป็นงัย
เคยเป็นอยู่เป็นปีทั้งปวดท้องปวดหัวปวดตามร่างกายแต่ก็พ้นมาได้
เพราะเข้าใจว่าถ้าปฎิบัติเจ้ากรรมนายเวรและกรรมต่างๆจะมาเร็วขึ้นหรืออาจพร้อมกัน
ไม่อย่างนั้นตอนที่ลองผิดลองถูกคงไม่เจอหนักและเจ็บปวดแสนสาหัสขนาดนั้น
แค่อยากให้คนที่รู้วิธีที่ถูกต้องแนะนำวิธีที่ถูกเท่านั้น ไม่ได้อยากได้หรือเห่อตามใครเขาค่ะ
แค่อยากหลุดจากวงจรการเวียนว่ายตายเกิดเท่านั้นค่ะ
ไม่ต้องการเห็นสวรรค์วิมานหรือได้ฌานใดๆ
หากรบกวนก็ต้องขอประทานโทษด้วยค่ะ

บุคคลตัวอย่างนั้น และเช่นคุณนี่แหละที่กรัชกายเป็นห่วง ไม่ได้แกล้งพูดเอาใจ เกิดจากความรู้สึก
เพราะเคยประสบกับสิ่งเหล่านั้นมาไม่น้อยว่ายากลำบากเพียงใด ที่ผ่านมาได้โดยปลอดภัยเพราะมีอาจารย์ผู้รู้แนะนำ จึงรู้สึกสงสารและเห็นใจผู้ที่ศรัทธาเหล่านี้

ขอโทษหากคำถามทำให้น้อยใจ แต่จำเป็นต้องถามถึงเจตนาก่อนว่าอยู่บนแนวทางที่ถูกต้องหรือไม่
กรัชกายคิดว่า คงอยู่ตรงนี้อีกไม่นาน ที่จะคอยแนะนำคุณตรงนี้ได้
ถ้ายังไงเราสนทนาเรื่องนี้กันทางเมลดีกว่านะครับ