s004
กรัชกายเข้าใจไหม
คุณRosarinก็มาช่วยย้ำแล้ว
c

อัตตา หิ อัตตโน นาโถ ล่ะจะทำยังไง จะเอาไปไว้ที่ไหน หรือจะล้มล้างคำสอนของพระพุทธเจ้า ตกนรกนะขอรับ

อัตตา หิ อัตตโน นาโถ ล่ะจะทำยังไง จะเอาไปไว้ที่ไหน หรือจะล้มล้างคำสอนของพระพุทธเจ้า ตกนรกนะขอรับ

:b38:
เทคนิคการเข้าถึงอนัตตานั้นมีได้ตั้งหลายทิศทางหลายแง่หลายมุมดังที่กล่าวมาเป็นตัวอย่างแล้วเช่น

ค้นหาอนัตตา

ค้นหาอัตตา

พิจารณากายจนเห็นซึ้งในความบังคับบัญชาไม่ได้ของกาย

พิจารณาเวทนาจนเห็นซึ้งในความบังคับบัญชาไม่ได้ของเวทนา

พิจารณาจิตจนเห็นซึ้งในความบังคับบัญชาไม่ได้ของจิต

พิจารณาธรรมจนเห็นซึ้งในความบังคับบัญชาไม่ได้ของธรรม

ทั้งหลายเหล่านี้ใช่ทางทั้งหมดแล้วแต่ความสามารถ เหตุปัจจัย อุปนิสัย วาสนาของผู้ปฏิบัติแต่ละคน

กรัชกายไม่พึงยึดมั่นถือมั่นในความคิดเห็นของตนจนเห็นผิดว่าทางอื่นไม่ใช่ จะได้หมดเรื่องถกเถียงกันนะ

ในเมื่อหนวดเต่า ไม่มีแล้วจะไปค้นหาที่หาที่ไหน ก็มันไม่มี

งั้นกรัชกายจงค้นหาเขากระต่ายมา จะทำเป็นยาล้างอวิชชาความโง่จากใจคน

ถ้าหาไม่ได้กลับมาจะฟาดกรัชกายด้วยไม้หน้าแปดให้สมองเน่าๆยุบไปเสียแล้วใส่ สมองชุดใหม่ โอเอสชนิดใหม่ที่พระพุทธเจ้าทรงมอบไว้ให้วิญญูชนทุกคนใช้แทน
555555555

ความเห็นผิด มิจฉาทิฏฐิมันมีอยู่จริงแต่กรัชกายเอาความรู้มากทางทฤษฎีมาบิดบังความจริงอันนี้ไว้ ทั้งๆที่ความจริงว่ามีใจเป็นกูเป็นเรา เป็นกรัชกายกำลังเต้นพล่านอยู่ในใจกรัชกายอยู่ขณะนี้ที่อ่านข้อความของอโศกะ มันกำลังตอบโต้ออกมาในใจทุกรูปแบบ ทำไมจึงมองไม่เห็น

เพราะไม่สังเกต

เพราะจิตใจอันเต็มไปด้วยโมหะ อวิชชาโดยหลงตนไปว่าเป็นผู้เยี่ยมวิชา จึงไม่เห็นไม่รู้สึกถึงปฏิกิริยาของความเห็นผิดเป็นกูเป็นเราที่คุกรุ่นอยู่ในใจ

ไปนั่งดู นั่งสังเกตพิจารณาให้ดีๆไป๊ กรัชกาย

ตกลงท่านอโศกค้นหาอัตตาหรือค้นหาทิฏฐิ เอ้าๆ

อัตตา....ไม่มีอยู่จริงโดยธรรม แต่

"ความเห็นผิดว่ารูปนามกายใจนี้เป็นอัตตา ตัวตน มีอยู่จริงในใจของปุถุชนทุกๆคน"

เมื่อพิจารณาตามอริยสัจ 4 ที่พระพุทธเจ้าทรงค้นพบและนำมาสอนแล้ว สมุทัย เหตุทุกข์นั้นพระพุทธองค์ตรัสว่า ตัณหา

แต่สิ่งที่ซ่อนลึกอยู่เบื้องหลังตัณหานั้นพระองค์ไม่ทรงบอกทันทีคล้ายกับจะทิ้งไว้ให้ผู้ปฏิบัติธรรมได้ค้นพบด้วยตนเอง

ตัณหา แปลว่า ความอยาก

เราสามารถค้นลึกลงไปในตัณหาเพื่อให้เจอสมุทัยที่แท้จริง
ด้วยคำถามหาเหตุหาผลง่ายๆพื้นๆว่า

"ใครอยาก"

คนทั่วไปมักจะพากันตอบว่า "ใจอยาก"

ถ้าตอบอย่างนี้ก็จะมีคำถามต่อไปได้อีกว่า "ใจใคร"

ผู้คนทั้งหลายมักจะตอบว่า "ใจเรา"

คำตอบนี้ยังถือว่าผิด เพราะยังไม่ได้ตัวผู้ร้ายตัวจริงเนื่องจากคำว่า "เรา" เป็นพหูพจน์ คือมีตั้งแต่ 2 คนขึ้นไป จึงเป็นคำตอบที่ไม่ถูกตามหลักภาษาและไวยากรณ์ไทย

คำตอบที่ถูกต้องควรต้องตอบว่า "ใจฉัน"

แต่ถ้าจะให้ทราบซึ้งถึงใจต้องใช้ภาษาพ่อขุนฯตอบว่า

"ใจกู"

ใจ หรือ จิตใจ เป็นธรรมชาติที่เป็นกลางๆแต่จะถูกปรุงแต่งให้เป็นไปต่างๆได้เมื่อมีเจตสิกมาย้อมให้เป็นไป

กู=อัตตา = สักกายทิฏฐิ เป็นสมมุติบัญญัติ ไม่มีอยู่จริง แต่

"ความเห็นผิดว่ารูปนาม กายใจนี้เป็นอัตตา ตัวกูของกูมีอยู่จริงในใจปุถุชนทุกๆคน"

สังเกตและพิสูจน์ได้ง่ายๆทันทีเดี๋ยวนี้ขณะที่ดูที่อ่านข้อความอยู่ขณะนี้ก็อ่านด้วยความเห็นเป็นกูที่ตอบโต้อยู่ภายในไปตามอำนาจสัญญาและความเห็นที่ตนได้เรียนรู้บันทึกมา น้อยคนนักที่จะตอบโต้ด้วยเหตุผลตามธรรม

จากเรื่องนี้จึงพอจะมองเห็นได้ว่าภาษิตที่ว่า
"บัณฑิตทั้งหลายย่อมฝึกตน"

"ตนแลเป็นที่พึ่งของตน" และภาษิตอื่นที่เกี่ยวกับตนตัวของตนนั้น ล้วนแต่เป็นภาษิตที่เอาประโยชน์จากความเห็นผิดว่าเป็นตัวตนนั้นแหละมาชำระและขุดถอนความเห็นผิดว่าเป็นตัวตนนั้นออก

ดังคำกล่าวที่ว่า "โคลนเกิดขึ้นได้จากน้ำแต่การจะชำระล้างโคลนให้หมดไปก็ต้องใช้น้ำนั่นแหละชำระ"

นักวิชาการทั้งหลายท่านพึงพากันฉลาดเลือกใช้บัญญัติให้เป็นให้ถูกต้องตามกาละ เทศะและสถานการณ์ให้เป็นเถิดจึงจะได้ชื่อว่าเป็นบัณฑิตที่แท้จริง

ที่สุดของธรรมะเช้าวันนี้ต้องพากันเข้าใจให้ดีว่า

อัตตา....ไม่มีอยู่จริงโดยธรรม แต่

"ความเห็นผิดว่ารูปนามกายใจนี้เป็นอัตตา ตัวตน มีอยู่จริงในใจของปุถุชนทุกๆคน"

หลักฐานสำคัญอีกอย่างหนึ่งว่า สมุทัย เหตุทุกข์ที่แท้จริงซึ่งเป็นสังโยชน์ที่จะต้องชำระออกให้ได้เป็นอันดับแรกนั้นคือ
สักกายทิฏฐิ = อัตตา = กู เป็นสำคัญ ไม่ใช่ตัณหา" พึงพิจารณากันให้ดีๆเพื่อที่เป้าหมายการปฏิบัติธรรมจะได้ชี้ตรงไปที่เหตุทุกข์ที่แท้จริง