สิ่งใดที่ใจรู้โดยความไม่จริงทางใจ คือสมมติทั้งหมด เช่น ความคิด เมื่อ ๓ ปีก่อนมีคนทำให้คุณโกรธเแค้นใจมากจนผูกแค้นผูกพยาบาท จนถึงวันนี้คุณก็ยังคิดถึงเรื่องนั้น ทั้งๆที่มันจบไปแล้วตั้ง ๓ ปี คุณยังเอามาคิดจนร้อนรุ่มเหมือนว่ามันกำลังเกิดขึ้นในปัจจุบัน ถามว่าวิตกมีจริงไหม ย่อมมีจริง แต่สิ่งที้คิดนั้นไม่มีอยู่จริงในปัจจุบัน วิตกความตรึก สิ่งที่มันตรึกไม่มีอยู่จริงในปัจจุบัน มโนภาพ มโนกรรม เจตนา มีจริง แต่สิ่งที่หวนระลึกถึงไม่มีอยู่จริงในปัจจุบัน นี่เป็นสมมติไหมเล่า แล้ว มโนภาพ สอ่งมี้ตรึก ที่ใจรู้นั้นเป็นธัมมารมณ์ หรือ ธาตุดิน น้ำ ลม ไฟกันเล่า

ความสุขกามคุณ ๕ มันเกิดขึ้นที่ใจโดยตรงหรือไม่ หรือสุขที่เกิดจากเม็ดสีที่เรียงกันเป็นสีสันฐานต่างๆ ที่รู้ทางตา มีความจำได้หมายรู้ว่าเป็นรูปที่เจริญใจ ก็สุข สุขนั้นมันเกิดที่ใจโดยตรงหรือสังขารซ้ำจากเม็ดสีจนรู้ตัวตนเป็นสอ้งที่เจริยใจ จึงสุขที่เห็น

เสพย์เมถุนจริงๆแล้วเวลาที่องคชาติมันรูดเข้าออกช่องคลอด เสียวที่องค์ชาติ ก็ติดใจเสียวเพราะเสัยบเข้าช่องคลอด ก็ติดใจ หลง
..ซึ่งจริงๆแล้วอาการที่มันรับรู้ได้ทางกายหรืององคชาติมันมีแค่อาการที่อ่อน นุ่ม แข็ง เสียดสี เคลื่อนไหวสัมผัส อุ่นๆ เอิบอาบเกาะกุม ไม่มีเกินนี้
..ก็แล้วที่ว่าเสียว มันเสียโดยตรง สุขที่ใจโดยตรง หรือเพราะสมมติว่าสุขจากสัมผัสมี่อ่อนแข็งเสียดสี ไหวเคลื่อน อบอุ่น เอิบอาบ ที่เจริญใจนั้นเล่ามันสุขทั่เนื่องด้วยกายเกิดที่กาย หรือเกิดที่ใจ ก็ถ้าสุขที่ใจโดยตรงแล้วเราไม่ต้องไปทำไรๆกับองคชาติไม่ต้องมีเพศสัมพันธ์ ใัจก็สุขแล้วสิ สิ่งที่ใจรู้ว่าสุขนี้มันเป็นของจริงหรือของสมมติกันเล่า เป็นสุขที่เนื่องด้วยกายหรือเนื่องด้วยใจเล่า มันสุขได้ด้วยตัวมันเองกรืออาศัยสิ่งอิ่นมาทำให้มันสุขกันเล่า เป็นสุขที่อิงอามิส หรือไม่อิงอามิสเล่า แล้วความรู้สึกสุขนี้เป็นธัมมารมณ์ หรือเป็นธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ เป็นสิ่งที่ใจรู้สืบต่อสมมติทางกายหรือเกิดขึ้นที่ใจโดยตรง หากเป็นธัมมารมณ์ ดังนั้นธัมมารมณ์นี้เป็นสมมติหรือไม่เล่า