ตรงนี้ ว่างจากสัญญายังไง...

เมื่อ

แล้ว

ยังไง...
แล้ว

ยังไง

และ

แล้ว เนวสัญญานาสัญญายตนะแบบ ญาน เป็นไงหรือท่าน ...
ช่วยอธิบายให้ละเอียดด้วย...เพราะเอกอนค้นหาพระสูตรที่จะกล่าวในนัยยะนี้ไม่เจอจริง ๆ
เพราะ...ถ้าไม่เคยมีพระสูตรอธิบายในส่วนนี้มากก่อน
แสดงว่าท่านคือผู้ค้นพบคนแรกเลยนะนี่...

คือ แบบว่า เท่าที่สนทนามาดูเหมือนท่านโฮจะเป็นผู้ชำนาญในเรื่องนี้ทั้ง
เนวสัญญายตนะฌาน
และ
เนวสัญญายตนญาน น่ะ

ดังนั้น ท่านโฮก็อธิบายแบบจัดเต็ม ๆ ไปเลย...
ก็พอดีเห็นท่านอธิบายธรรมได้สอดคล้อง...คล้องจองกันดี...น่ะ

แต่เอกอนหาพระสูตรที่ลงกับความเห็นท่านยังไม่ได้...แค่นั้นเอง...

และตรงนี้ช่วยอธิบายอย่างละเอียดทีเถอะ
อ่านแล้ว...ไม่ได้ความ...เรย...

โดยเฉพาะตรงช่วง ไตรลัษณ์เป็นสัญญา แต่ด้วยเหตุที่ว่า สภาวะไตรลักษณ์เป็นลักษณะแห่งความดับ
มันจึงเป็นทั้งสัญญาและไม่ใช่สัญญา



จริง ๆ ท่านอธิบายไป ก็หาพระสูตรที่สอดคล้องกับความเห็นท่านมาแสดงไว้ด้วยสิ่
เพราะ
เท่าที่อ่าน ๆ มา ท่านแสดงความเห็นได้ไม่น่าเชื่อถือเรยน่ะ ...
...
และสำนวนของท่านก็สับสนวกวน...
...
ซึ่งถ้าท่านเห็นว่าคนอื่นต้องเข้าใจพระธรรมด้วยคำอธิบายของท่าน...
ท่านก็อธิบายไปเถอะ...
...
ส่วนคนอ่าน เขาก็เลือกอ่านได้เองล่ะ...

คือ ความเห็นของท่านโฮที่ท่านโฮแสดงนะ

บางทีเอกอนเห็นแล้วยังอดที่จะนึกไม่ได้...

เหมือนท่านแสดงความเห็นอย่างไม่ได้คิดน่ะ

เหมือนไปเอาความเห็นที่ไม่ได้ความของคนโน้นนิดคนนี้หน่อยมาปะติดปะต่อกัน...

มันก็เรยเป็นความเห็นที่ไม่ได้ความแบบ ยกกำลัง สอง สาม สี่ ...

แทนที่จะทำให้ดูว่าผู้แสดงความเห็นเป็นผู้ทรงปัญญา
ก็กลายเป็น ผู้แสดงความเห็นแบบสติไม่สมประกอบไป...

....

สังเกต
อาพาธสูตร (คิริมานนทสูตร )
กับ
อโนทิสสูตรที่ ๓

...

ดี ๆ

พระพุทธองค์ใช้คำว่า "อนัตตสัญญา" เหมือนกัน
แต่องค์ประกอบทั้งสองพระสูตร แสดงนัยยะต่างสภาวะกันเรย
หนึ่ง เจริญอนัตตสัญญา
อีกหนึ่ง ยังอนัตตสัญญาให้ปรากฎ

ซึ่ง อโนทิสสูตรที่ ๓ เป็นพระสูตรที่แสดงนัยยะที่ลึกซึ้งมาก

แฮ่ม....ผมนี้เป็นคนอาภัพ..จริง ๆ...พระสูตรอยู่ตรงหน้าแล้ว...แล้วก็ยังไม่เข้าใจ...อีก...เฮ่อ

นึกว่าเอกอนเป็นคนเดียว...

หลักการทำงานของขันธ์ห้า.........
อายตนะภายนอก+อายตนะภายใน+วิญญาน>เวทนา>สัญญา>สังขาร

หลักการทำงานอันเกิดที่ใจ......
มนายตนะ+ธัมมายตนะ+วิญญาน>เวทนา>สัญญา>สังขาร

ปัญญา เป็น สังขาร(เจตสิก)

หลักในการทำวิปัสสนาท่านให้ใช้ปัญญานำหน้า นั้นก็คือ สัมมาทิฐิ (มหาจัตตารีสกสูตร)
หรือแม้แต่ธรรมแห่งการตรัสรู้ โพชฌงค์๗ ท่านให้ใช้สติระลึกรู้ปัญญานำหน้า

การเอาสติปัญญามาในหน้าในกระบวนการขันธ์ห้า ปัญญาหรือสัมมาทิฐินั้น
ก็จะเป็น.....ธัมมายตนะ(ธัมมารมณ์)

ลึกลงไปก็คือ การทำวิปัสสนา ก็คือการพิจารณาธรรมเพื่อดับกามคุณห้า
ที่มากระทบกับทวารทั้งห้า จนเกิดอกุศล
เมื่อเกิดอกุศล จิตจำได้หมายรู้ในตัวอกุศล(สัญญา) จิตจะทำวิปัสนาเพื่อละอกุศล
ด้วย..สติปัญญา ปัญญาก็เป็นสัญญาตัวหนึ่ง แต่ด้วยการเอาปัญญามาใช้ในกระบวนการขันธ์
มันเป็นลักษณะระลึกรู้ เป็นความคิดความจำ(ธัมมารมณ์)
ปัญญาสัมมาทิฐิจึงเป็นสัญญาที่จิตไปหมายรู้เอาไว้ แต่เมื่อเราเอามันมาใช้ในวิปัสสนา
มันเป็นการระลึกรู้สัญญา(สติ) เป็นธัมมารมณ์(ธัมมายตนะ )
ปัญญาในการทำวิปัสสนา จึงเป็นสัญญาหรือไม่ใช่สัญญา
และการเอาปัญญามาเป็น ธัมมายตนะ

สัญญาที่เป็นการจำได้หมายรู้ในอดีต เมื่อนำมาทำวิปัสสนาในปัจจุบันอารมณ์
มันจึงเป็นสัญญาที่ไม่ใช่สัญญา...สัญญานาสัญญายตนะ


กรุณาใช้ความเพียร อ่านให้หมดอย่าอ่านข้าม
มันอาจจะมีตกหล่นบ้าง เพราะมันเป็นเรื่องไตรสิกขา ถ้าอ่านแล้วไม่เข้าใจตรงไหน
ก็ถามมาหรือไม่เห็นด้วยตรงไหนก็เชิญแย้งมาได้ครับ
ขอร้องอย่างเดียว อย่างอแงขาดเหตุผลล้มโต๊ะด้วยคำพูดว่า ผมมั่วหรือผมนั่งเทียนเขียน
อย่าลืมว่า ผมไม่ใช่พระพุทธเจ้า คำพูดผมเป็นเพียงความเห็นที่มีต่อพระธรรม

ตัวเองเป็นคนเอาเรื่องนี้มาพูด ดันเอามาถามคนอื่น แบบนี้เขาเรียกว่าหลอกถามนะครับ
นั้นก็คือ....พูดทั้งๆที่ไม่เข้าใจ ก็เหมือนกับไปเอาพระไตรปิฎก แต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่อ้างหมายถึงอะไร

แต่ไม่เป็นไรครับจะบอกให้

คำว่าฌานหมายถึง การเพ่ง แล้วเพ่งอะไรนั้นก็คือเพ่งอารมณ์จนเกิดเป็นความว่าง
รู้จักรูปฌานสี่มั้ยครับ ก่อนจะถึงรูปฌานสี่ มันต้องผ่านปฐมฌานก่อน


รูปฌาน 4 ฌานมีรูปธรรมเป็นอารมณ์ ฌานที่เป็นรูปาวจร ได้แก่
ปฐมฌาน ( ฌานที่ 1 ) ประกอบด้วย วิตก วิจาร ปิติ สุข เอกัคคตา
ทุติฌาน ( ฌานที่ 2 ) ประกอบด้วย ปิติ สุข เอกัคคตา
ตติฌาน ( ฌานที่ 3 ) ประกอบด้วย สุข เอกัคคตา
จตุตฌาน ( ฌานที่ 4) ประกอบด้วย เอกัคคตา

กรุณาดูที่จตุตฌานหรือฌานที่4 เอกัคคตา มันก็ก็คือความว่าง
ความปราศจากรูปเป็นอารมณ์ เขาใช้ความว่างนี้ไปทำฌานต่อ
ฌานที่ว่าก็คือ.....อรูปฌาน
การทำฌานหรือเพ่ง เอกัคคตาต่อไปเรื่อยๆ จะได้ อากาสานัญจายตนะ

อรูปฌาน 4 ฌานมีอรูปธรรมเป็นอารมณ์ ฌานที่เป็นอรูปาวจร ได้แก่

อากาสานัญจายตนะ

วิญญาณัญจายตนะ

อากิญจัญญายตนะ

เนวสัญญานาสัญญายตนะ

กรุณาดูที่อรูปฌานตัวสุดท้าย นั้นก็คือ เนวสัญญานาสัญญายตนะ
เหตุปัจจัยไล่มาแต่ อากาสาจายตนะ ก็คือความว่างจากรูป ไล่มาเรี่อยๆ
จนถึงเนวสัญญานาสัญญายตนะ ได้สมาบัติ๘ นั้นก็คือการว่างจากสัญญา
สัญญาที่ว่าก็คือ ความจำได้หมายรู้ใน รูปและอรูปทั้งหมด


อย่าลืมว่า สมาบัติ๘ ไม่ใช่ปัญญาไม่ใช่นิพพาน
และผู้มีสมาบัติ๘ก็ไม่ใช่อริยะชน แต่ผู้มีสมาบัติ๘ สามารถบรรลุนิพานได้เร็วกว่า
อริยะบุคคลอื่นๆ
เป็นเพราะว่า.......
ท่านใช้เนวสัญญานาสัญญายตนะที่เป็นอรูปฌานของท่าน
ไปเจริญวิปัสสนา
นี้คือเหตุผลหนึ่งที่ผมบอกว่า สัญญานาสัญญายตนะเอา
ไปเจริญวิปัสสนาได้

เนวสัญญานาสัญญายตนะ เป็นฌานที่๘ เป็นความว่างจากสัญญา นั้นก็คือว่างจากรูปฌานและอรูปฌาน

ส่วนข้ออ้างอิงต่อมาหมายถึง ท่านอุทกดาบสแม้จะมีฌาน๘แล้วแต่ยังเป็นผู้ไม่มีปัญญา
แต่ถ้าท่านจะเจริญวิปัสสนาต่อเพื่อนิพพาน
ท่านก็สามารถใช้เนวสัญญานาสัญญายตนะหรือฌานแปดของท่าน เอาไปเจริญวิปัสสนาได้เลย
เพราะว่า สภาวะธรรมของ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา(ไตรลักษณ์) *ที่ผมเรียกว่าบัญญัติทั้งสาม*
ไตรลักษณ์เป็นเหตุมาจาก การเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป นี้ก็คือเกิดความว่างหลังดับไป

ส่วนสมาบัติ๘ ก็มีเหตุมาจาก เนวสัญญานาสัญญายตนะ ซึ่งมันก็เป็นความว่างเหมือนกัน

ไตรลักษณ์เกิดจากการเกิดขึ้นและดับไปของขันธ์ห้า สัญญาก็เป็นหนึ่งในขันธ์ห้านั้น
นี้ก็คือว่างจากสัญญา
ส่วนเนวสัญญานาสัญญายตนะของอุทกดาบส ก็เป็นความว่างจากสัญญาตามที่กล่าวมาแล้ว


ดังนั้นสภาวะธรรมของไตรลักษณ์และสภาวะธรรมที่เป็น เนวสัญญานาสัญญายตนะ
จึงเหมือนกัน เพียงแต่มีเหตุปัจจัยที่ต่างกัน


พระพุทธองค์ทรงสอนพวกที่พราหมณ์โยคีที่มีฌาน๘ สอนให้เอาสัญญานาสัญญายตนะ
มาเจริญวิปัสสนาต่อ เพื่อนิพพาน