มีข้อสงสัยมานานว่า เมื่อเป็นพระอริยะเจ้ามีเสื่อมกลับมาเป็นปุถุชนธรรมดา ได้หรือเปล่าครับ
เพระเหตุใด? ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ

ทุกอย่างเสื่อมได้หมดเช่นสัญญา หูตาฟันฟางกระดูกกระเดี้ยว
เว้นแต่คุณธรรมที่เข้าถึงแล้วไม่มีเสื่อม

เพราะเคยได้ยินมาอย่างนี้เคยอ่านมาเยอะหลายๆครูบาอาจารย์ก็ว่าไม่เสื่อม

เสื่อมทางจิตใจหรอคะ เราว่าเสื่อมไม่ได้แล้วล่ะ เหมือนผลไม้ที่ปอกเปลือกหมดแล้วจะกลับมามีเปลือกอีกได้ไงอ่ะ

ว่าแต่....รอผุ้รู้ท่านอื่นดีกว่า อิอิ

ตั้งแต่เป็นพระอริยบุคคล ระดับโสดาบันขึ้นไปแล้ว
คุณ ธรรมนี้จะไม่เสื่อ เสื่อมไม่ได้ครับ
เพราะเข้าสู่เส้นทางพระนิพพาน ที่แน่นอนแล้ว
มีแต่เจริญไปตามลำดับ ในไม่เกิน 7 ชาติ เป็นอย่างมาก ก็จะเป็นพระอรหันต์ครับ

เหตุผล เป็นเพราะ เป็นเช่นนั้นเองครับ

ใจที่มือบอดเหมือนคนที่ตาถูกปิดไว้อยู่
เวลาเดินก็ชนสิ่งต่างๆตามทางบ้างก็ทนเจ็บกันไป เดินเร็วก็เจ็บหนัก เดินช้าก็เจ็บน้อยหน่อย
เหมือนความทุกข์ที่ปุถุชนเจออยู่ทุกวัน ทุกข์มาก ทุกข์น้อยแล้วแต่กรณีไป
หากวันหนึ่งใจเห็นธรรม เหมือนตาที่ถูกปิดไว้เปิดขึ้นมา
เวลาเดินย่อมหลบหลีกสิ่งขีดขวางได้ไม่เหมือนตอนที่ตาปิด
เหมือนใจที่เปิดออกละสิ่งร้อยรัดอันเป็นเหตุแห่งทุกข์ทั้งหลาย

คุณคิดว่าคนที่เห็นธรรม เหมือนคนที่เปิดตาออกมาแล้ว
จะกลับเข้าไปทนทุกข์ทรมานเหมือนตอนที่ไม่เห็นโลกตามจริง
จะปิดตาตัวเองใหม่แล้วเดินชนสิ่งกีดขวางให้ได้รับความเจ็บปวดอีกไหมครับ?

ขันธ์5 เป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้
เมื่อบรรลุโสดาบันแล้ว จะสั่งให้กลับมาเป็นปุถุชน
ขันธ์ทั้งหลาย ย่อมไม่เชื่อฟัง

พูดได้สองแบบ

ก็ดูพระพุทธเจ้าเถิด
แม้ว่าเป็นพระพุทธเจ้าอยู่แท้ๆ
ก็ไม่พ้นการถูกปองร้าย ถูกกล่าวหา ถูกทำให้ห้อเลือด

ดังนั้น ถามว่าโลกมองว่าพระพุทธเจ้าเสื่อมได้ไหม
ก็ตอบว่า "เสื่อม"
เสื่อมเพราะมุมมองของชาวโลกที่มีต่อพระองค์
เพราะผู้มองไม่มีสติปัญญาพียงพอ ที่จะรองรับคุณธรรมของพระพุทธเจ้าไว้ได้
แล้วก็ไปวิพากย์วิจารณ์ต่อว่าต่อขาน ว่าอย่างนั้นอย่างนี้
ซึ่งเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นตลอดเวลา
กล่าวได้ว่า อริยบุคคลเสื่อมไปจากใจคนได้


แต่ถ้าถามถึงตัวพระพุทธเจ้าโดยลำพัง หรือตัวอริยะบุคคลโดยลำพัง
ถามว่าท่านเสื่อมจากคุณธรรมเหล่านั้นไหม ตอบว่าไม่เสื่อม
และเป็นสมบัติที่วิเศษณ์ โจรเอาไปไม่ได้ ไฟไม่ไหม้ ข้ามภพข้ามชาติ
เป็นอริยทรัพย์เฉพาะบุคคล
อริยะบุคคล ไม่เสื่อมไปจากอริยทรัพย์

ขอบคุณทุกท่านครับผม

สรุปกันไปแล้ว เราเลยไม่ได้พูด....เอาเป็นว่าเห็นด้วยคือถ้าเข้าสู่กระแสพระนิพพานแล้ว คือบรรลุธรรมขั้นต้นแล้ว(เป็นโสดาบันบุคคล)แล้ว คุณธรรมที่บรรลุไม่ไหลย้อนกลับอีกแล้ว อวิชชาที่ละได้แล้ว 3 ข้อคือ สักกายทิฐิ วิจิกิจฉา ลีลัพพรตปรามาส จะไม่ย้อนกลับมาครอบงำจิตได้อีกอย่างถาวร แม้ไม่ก้าวหน้า ก็จะไม่ถอยหลังแล้วจ๊ะ...ยืนยันจ๊ะ.....เจโตวิมุติ

สาธุจ้าา

เห็นชื่อกระทู้แล้ว...ใจมันแปลก ๆ

หากเป็นอนัตตาสาวก..ที่เชื่อว่า..ธรรมทั้งหลายอยู่ในอำนาจแห่งไตรลักษณ์..ทั้งหมด

ก็คงหนี้ไม่พ้น..เมื่อมี..เกิดขึ้น..ก็ต้องมี..ดับไป

แต่..ความเป็นอริยะ..มีขึ้นได้..แล้ว..กลับเป็นไม่มี...มันไม่ได้ใช้มั้ย??

ดังนั้น..ที่ว่า..ธรรมทั้งหลายอยู่ในอำนาจแห่งไตรลักษณ์..ก็มีข้อยกเว้น..อย่างงั้นซิ???

ไม่ได้หมายความว่าเป็นของตั้งคงที่ไม่เป็นไม่ตามไตรลักษณ์
แต่เหตุแห่งความยึดมั่นถือมั่นไม่มีแล้วจึงไม่ย้อนกลับไปมีทุกข์อีก เป็นไปตามปฏิจสมุปบาท

ถ้าพูดง่ายๆ ไม่ว่าสภาวะธรรมจะเปลี่ยนแปลงไปในรูปแบบไหน
เมื่อไม่มีเหตุให้ไฟติด ไฟย่อมไม่มีทางติด ไม่ได้หมายความว่าสภาวะธรรมนั้นตั้งคงที่ไม่เปลี่ยนแปลง

เมื่อไม่มีเหตุให้ไฟติด ไฟย่อมไม่มีทางติด
เมื่อไม่มีเหตุให้ไฟติด ไฟย่อมไม่มีทางติด..อีก
เมื่อไม่มีเหตุให้ไฟติด ไฟย่อมไม่มีทางติด..อีกเลย

สิ่งใดมีการเกิดขึ้นเป็นธรรมดา
สิ่งนั้นย่อมมีการดับไปเป็นธรรมดา.


อริยสัจ๔ ไม่ว่าในอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคต
อริยสัจ๔ ก็ยังคงเป็นอริยสัจ๔ เช่นเดิม ไม่มีทางแปรปรวนเป็นอย่างอื่น

ไม่ว่าพระพุทธเจ้าจะบังเกิดขึ้นหรือไม่ก็ตาม
อริยสัจ๔ ก็ยังคงเป็นอยู่อย่างนั้น.

สิ่งที่เข้าไปรู้อริยสัจจ์๔ ไม่ว่าจะละเอียดหรือว่าหยาบ หรือว่าเลวหรือปราณีตอย่างใด ก็ตาม
สิ่งที่เข้าไปรู้อริยสัจจ์๔นั้น เมื่อมีการเกิดขึ้นเป็นธรรมดา ย่อมมีการดับไปเป็นธรรมดา.

ผู้ที่บรรลุธรมหรือทรงคุณธรรม เป็นพระอริยะเจ้า ตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป ไม่มีวันเสื่อม
เพราะถ้าเสื่อมพุทธดำรัสนี้ก็ผิด "พระโสดาบัน เป็นผู้ไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา มีการตรัสรู้เป็นเบื้องหน้า"

การบรรลุธรรมแต่ละขั้น ต้องมีความเข้าใจคุณธรรมขั้นนั้นๆ อย่างแจ่มแจ้ง เรียกว่าทั้งรู้ทั้งเห็น เมื่อรู้เห็น
ก็เกิดความเข้าใจหายสงสัย สามารถที่จะ ละ วาง คลายความยึดมั่นถือมั่นได้ ซึ่งไม่ใช่การรู้เห็นตามตำรา
ตามคำภีร์ ซึ่งเรียกว่า "สัญญา" แต่ต้องเป็น "การรู้เห็นที่เกิดขึ้นด้วยปัญญาของตน"

ท่านว่า สิ่งใดที่ดับได้ด้วยปัญญา สิ่งนั้นจะไม่หวนคืน
เพราะเหตุนั้น การบรรลุธรรมเป็นพระอริยะ จึงไม่มีเสื่อม ไม่มีหวนคืน