จะพูดกับพ่อยังไงดีคะว่า ไม่อยากให้ไปสนิทกับผู้หญิงที่มีสามีแล้ว คือคุณพ่อเป็นหม่ายได้ 2 ปีกว่าแล้ว
เกิดหลงรักผู้หญิงคนนึง ซึ่งดูจากหน้าตาแล้วก้อไม่ได้ซื่ออะไร น่าจะฉลาดอยู่ ชอบโทรมาหาพ่อทุกวัน
ตอนสามีไม่อยู่ สามีเค้าก้อผิดที่ไม่ค่อยดูแลภรรยา กลับบ้านก้อดึก เอาแต่ใจ แต่นั่นก้อไม่ควรเป็นเหตุผลให้ผู้หญิงคนนั้นต้องมายุ่งกับคุณพ่อของดิฉัน ดิฉันรู้สึกไม่สบายใจ เพราะก่อนหน้านี้แม่อยู่ เราเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก แต่ตั้งแต่แม่ไม่อยู่ อะไรๆ ก้อเปลี่ยนไป ดิฉันไม่เคยคิดว่าพ่อจะรักใครได้อีก แต่ว่า ทุกอย่างในโลกล้วนไม่เที่ยงจริงๆ ใจคนไม่เที่ยงจริงๆ ด้วย ฉันกลัวว่าเค้าจะถลำลึกไปมากกว่านี้ แล้วจะนำความเดือดร้อนมาให้ ดิฉันทะเลาะกับพ่อบ่อย เพราะจะฟึดฟัดและไม่ชอบที่พ่อมักไปสนิทสนมด้วย ทั้งโทรศัพท์คุยกันทุกวัน กินข้าวด้วยกัน นี่จะนัดไปดูบ้านกันอีก เพราะสามีเค้าไม่ค่อยว่าง ฉันรู้สึกปวดหัวมากค่ะ คิดมาก เบื่อ แล้วก้อเซ็งเอามากๆ จะทำยังไงดีคะ จะให้เฉยๆ คงออกแนวเย็นชาไปเลย จะเตือนแกก้อไม่เชื่อ เพราะผู้ใหญ่มักเชื่อตัวเองเสมอ ทำไมเวลาผู้ใหญ่ห้ามโน่นนี่เด็กไม่เห็นบาป แต่พอเราพูด เราห้าม พ่อเกิดเสียใจ เราบาปคะ แล้วจะทำยังไง

ไม่ บาปนะเพราะเราเตือนมิให้พ่อของเราทำบาปไปกว่าเดิมคือที่พ่อทำมันผิมศีลกาเมถ้าลูกเตือนได้ก็เตือนเตือนไม่ได้ก็ทำชวนพ่อเข้าวันฟังพระท่านเทศน์ซักวันพ่อเขาก็จะรู้ว่าที่ทำไปนั้นผิดต่อหลักศีลธรรมและพ่อมีธรรมเป็นที่พึ่งขึ้มาพ่อคุณก็จะทิ้งเขาไปเองเพระเขาก็มีสามีอยู่แต่ถ้าเป็นกรรมเก่าของเขาเองคือกรรมพัวพันทำให้ลุ่มหลงเราเตือนเราก็ไม่บาปแน่นอน (แถมเราอาจได้บุญอีกต่างหากเพราะถ้าเราชวนเขาเข้าวัดได้ไม่แน่เขาอาจบวช) ขอให้โชคดีครับ


ส.ณ.
p
t
e
r
เ
อ
ง
คับ

เจริญพร

chanchai_sss@hotmail.com แอดไดนะถ้าไม่ขัดข้อง

ปกติแล้วคุยกันรึป่าวครับ....ถ้าคุยกันอยู่เป็นปกติก็เปลี่ยนจากเตือนเป็นชวนคุยซิครับ แต่ถ้าไม่ค่อยได้คุยกันแล้วจะคุยกะพ่อทั้งทีคุยเรื่องพวกนี้พ่อก็ต้องโกรธเป็นธรรมดา
กระผมว่าพ่อของคุณเหงาไปรึป่าว....คุณให้เวลากับท่านมากแค่ไหน....ใส่ใจและแสดงออกให้ท่านได้เห็นรึป่าว....

ถ้าใจกล้า บอกฝ่ายสามีตรงกันข้ามไปเลยว่า " อย่าให้เมียคุณมายุ่งกับพ่อฉัน "

(รุนแรงไปไหม )

หรือไม่ก็ บอกกะผู้หญิงไปว่า "ถ้าไม่เลิกยุ่งกับพ่อฉัน ฉันจะบอกสามีคุณ ว่าคุณมาหลอกพ่อฉัน ว่าคุณยังไม่มีแฟน "

(อันนี้โกหกไปหน่อย แต่ผู้หญิงก็น่าจะกลัว)

ลองสังเกตุดูนะครับว่า

เราอยากและคาดหวัง ให้ท่านเป้นอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วเราถึงจะสบายใจ
ในทางกลับกัน ท่านก็อยากและคาดหวัง ว่าเราควรจะเป้นอย่างนั้นอย่างนี้ ท่านถึงจะสบายใจ
ต่างคนต่างต้องการบงการความรู้สึกนึกคิดของอีกคนหนึ่ง
ใจเราอย่างไร ใจเขาอย่างนั้น

ต่างคนก็อยากจะได้สิ่งที่เรียกว่า "ความสบายใจ"
ต่างคนก็ไม่อยากจะได้ สิ่งที่เรียกว่าความไม่สบายใจ
ใจเราอย่างไร ใจเขาอย่างนั้น

เรื่องจะบอกว่าให้หาทางหายอยากนั้น ไม่ใช่ประเด็นนะครับ
คนที่หายอยากมีแต่พระอรหันต์ อันนั้นอีกเส้นทางหนึ่ง

แต่เราคนธรรมดา พูดถึงเรื่อง"อยู่กับความอยากยังไง" ถึงจะถูกโรค
ทางแก้คือการมองหาความเป็นกลาง ความสมดุลย์

สิ่งที่จะทำให้ใจเป้นกลางได้ แบบด่วนๆคือความสงบ
แบบถาวรคือสติ มีสติอารักขาจิต
ลองทำใจกล้าๆกับวิธีพระพุทธเจ้าดูสักครั้ง คือช่วงนี้ไม่ต้องไปยุ่งกับคุณพ่อ
ต้องกล้านะครับ ย้ำว่าต้องกล้าทิ้งคุณพ่อสักพัก
ปล่อยแกไปจากใจคุณลูกสักพัก แล้วคุณลูกหันมาศึกษาการเจริญสติ
ลองยาที่ชื่อว่าเจริญสติ ลองปฏิบัติดุ ลองทำดู ทำง่ายมากครับ
เห็นผลภายในหนึ่งวันเป็นอย่างเร็ว หนึ่งเดือนเป็นอย่างช้า
http://www.wimutti.net/pramote/mp.php
ลองโหลดไปฟังสักแผ่นสองแผ่น แผ่นไหนก็สุ่มเอาได้ เพราะเนื้อหาเดียวกันหมด
แต่ถ้าฟังแผ่นต้นๆ เช่น 1 - 10 จะดีมาก เพราะฟังง่าย


ที่แนะนำนี้ ดูเหมือนจะแก้ปัญหาไม่ตรงจุดนะครับ
แต่ที่จริงตรงจุดที่สุด เพียงแต่คูณอาจจะยังไม่เข้าใจตอนนี้
และมันยากมากที่จะอธิบายให้เข้าใจกันได้
ถ้าคุณเจริญสติเป็นแล้ว รู้จักสิ่งที่เรียกว่าจิตใจ
รู้จักว่าจะต้องทำยังไงกับจิตใจของเราแล้ว แล้วรับประกันว่าคุณจะมีวิธีจัดการคุณพ่อได้สบายมาก
ไม่ต้องไปเสียแรงเถียงกับแก และในขณะเดียวกันก็เป็นการกตัญญูกตเวทีด้วย
พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า ไปหนมาไหนแบกพ่อแม่ขึ้นบ่าทั้งสองก็ดี เลี้ยงดูพ่อแม่อย่างดีก็ดี
ยังไม่เท่าพาพ่อพาแม่เข้าสู่ธรรมะ ท่านบอกว่ามีอานิสงฆ์ที่สุด
ไม่ต้องไปเถียงให้บาป แถมยังได้บุญมหาศาล

จะพูดกับพ่อยังไงดีคะ ลองหาโอกาสดีๆเข้าไปนั่งคุยนะครับ

เช่นใต้ร่มไม้ เงาบางๆ มีสายลมอ่อนๆ แสงแดดเบาๆ ตามลำพังพ่อกับลูก

หรือ หาสถานที่ๆพ่อเคยนั่งอยู่กับแม่บ่อยๆตอนมีชีวิตอยู่ หรือนั่งต่อหน้ารูปภาพของแม่

แล้วพูดว่า

"พ่อคะ.....หนูรักพ่อมากที่สุดในโลก
รักแม่มากที่สุดในปฐพี



ตอนนี้เหลือพ่อ ผู้เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจอยู่คนเดียวแล้ว"


จ้องมองหน้าพ่อ แล้วซบศรีษะลงบนตักของพ่อ




เล่าถึงชีวิตเมื่อยังวัยเด็ก เมื่ออยู่กันพร้อมพ่อ แม่ ลูก
(เพื่อสร้างอารมณ์)

"หนู.....อยากจะตอบแทนพระคุณของพ่อ
(เอ่ยด้วยเสียงเบาๆ แต่มีพลังเข้มแข็ง)

อย่าให้หนูเป็นเด็ก อกตัญญูเลยนะคะ".....

จ้องมองหน้าพ่ออีกครั้ง พ่ออาจจะลูบศรีษะเราเบาๆ แล้วถามว่า

" อย่างไรละลูก "

เราก็กล่าวว่า

"พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า"

"ภิกษุทั้งหลาย ถึงบุตรจะยกบิดามารดาไว้บนบ่าทั้งสองของตน ปรนนิบัติท่านทั้งสองด้วยการอบกลิ่น นวด อาบน้ำให้ ให้ท่านทั้งสองถ่ายอุจจาระ ปัสสาวะ ตลอดร้อยปี แม้อย่างนี้ก็ยังไม่ชื่อว่าได้ตอบแทนบุญคุณของบิดามารดาเลย"




พ่ออาจถามว่าแล้วอย่างไรเล่าลูก.....เราก็กล่าวต่อว่าพระพุทธองค์กล่าวว่า


"ส่วนบุตรคนใดช่วยให้บิดามารดาผู้ไม่มีศรัทธากลับมีศรัทธา ไม่มีศีลกลับเป็นผู้มีศีล ผู้ตระหนี่กลับเป็นผู้ไม่ตระหนี่ บริจาคทานเป็นนิตย์ ไม่มีปัญญากลับเป็นผู้มีปัญญา

ภิกษุทั้งหลาย ด้วยเหตุ 4 ประการนี้แหละ บุตรชื่อว่าได้ตอบแทนคุณบิดามารดา"


"นะพ่อนะ.....พ่ออย่าไปมีแม่ใหม่เลยนะ
(กับคนที่มีสามีแล้ว)

ถ้าหนูปล่อย หรือนิ่งเฉยเสียก็เท่ากับหนู
เป็นผู้อกตัญญูต่อบิดาของตนเอง"....

เอ้า....ไม่ลองไม่รู้....สู้ สู้

ขอบคุณนะคะที่ช่วยแนะนำทางออก อย่างแรกคงต้องจัดการจิตของเราก่อนอย่างที่ว่า
แต่คุณพ่อค่ะ อย่างที่บอก ท่านเป็นคนดีมาก และธรรมะธรรมโมเลยค่ะ สวดมนต์ทุกวัน นั่งสมาธิทุกวัน
เราสนิทกันมากค่ะ ว่างๆวันพระใหญ่ก้อชวนกันไปทำบุญ ใส่บาตร เข้าวัด ไหว้พระค่ะ เป็นปกติตั้งแต่แม่อยู่แล้ว เราเลยคุยกันได้ทุกเรื่อง เค้าเลยเล่าเรื่องว่าไปทำอะไรมาบ้างให้ลูกฟัง แต่ลูกอย่างดิฉันยังโกรธและทำใจไม่ได้อยู่ดี เพราะคิดว่าผู้หญิงคนนั้นทำตัวไม่เหมาะสม ถ้าเป็นแม่ของดิฉันคงไม่ทำอย่างนี้
เอาไว้จะค่อยๆเข้าหาทางธรรมนะคะ ถ้าสุดความสามารถแล้ว ก้อคงแล้วแต่เวรกรรม ขอบคุณมากมายค่ะ

ทุกคนมีสิทธิและเสรีภาพในการดำเนินชีวิตของตนเอง ถ้าพ่อคุณ และผู้หญิงคนนั้น เขาจะยุ่งกัน มันก็เป็นสิทธิเสรีภาพของเขา วันนึงพวกเขาอาจกลับใจก็ได้

หน้าที่ของคุณ คือ อย่าไปคิดมาก และอย่าพยายามไปบังคับให้คนอื่นทำตามคุณ อะไรมันเกิด มันก็ต้องเกิด

คุณพลศักดิ์คะ อันนั้นมันจะบาปมั้ยคะ ยุ่งกันโดยอีกคนมีสามีอยู่แล้ว ไม่บาปเหรอคะ สิทฺธิส่วนตัวพื้นฐานใครๆก้อรู้ค่ะ แต่ตามหลักจารีตประเพณีแล้ว ควรรประพฤติตัวให้เหมาะสม หรือตามหลักปกติคนธรรมดาทั่วไป คือทำอะไรก้อได้ที่ไม่เดือดร้อนคนอื่นนั่นน่าจะถูกต้องกว่ามั้ยคะ เดือดร้อนแน่ค่ะถ้าสามีเค้ารู้ หรือว่าคุณว่าไม่ใช่ คุณพ่อนะคะไม่ใช่คนอื่น ขอบคุณนะคะสำหรับคำแนะนำ แต่ชั้นว่าคำของคุณที่ว่าให้ยุ่งกันดิฉันคงรับไม่ได้ค่ะ ไม่มีความคิดสนับสนุนให้คนเป็นชู้กัน ถ้ายุ่งในลักษณะภายนอกก้อพอเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ได้ค่ะ

ก็ถ้าคุยกันอยู่ก็ไม่แปลกที่จะคุยเรื่องนี้นะครับ....ยิ่งถ้าท่านเป็นคนมีธรรมแล้วก็ยิ่งคุยง่ายเข้าไปใหญ่ แต่เราต้องระวังคำพูดให้ดีเท่านั้นเอง เพราะคำพูดเมื่อพูดออกไปแล้วมันก็เหมือนก้อนหินที่ขว้างออกไปแล้ว ไม่สามารถควบคุมได้