อันนี้ ทราบค่ะ ว่าไม่ใช่มาไล่ปฏิบัติหรือทำทีละข้อ

ไปเพ่งทำไมที่หน้าผาก เพ่งมากมันก็มึนน่ะสิ

กำหนดยืนหนอ ให้กำหนดที่กระหม่อมไม่ใช่หรือคะ ทำไมไปกำหนดที่หน้าผาก กำหนดผิดที่มันก็มึนสิคะ

เคยเห็นเด็กแรกเกิดไหมคะ ไม่รู้ว่ามีใครเคยเห็นหรือเปล่า ตรงด้านหน้าของศรีษะเด็ก คือบนหัว แต่ด้านหน้า ไม่ต่ำลงมาถึงหน้าผาก จุดตรงนี้ เวลาเราคลำเบาๆ ( อันนี้เฉพาะเด็กแรกเกิดนะคะ ถึงจะคลำเจอ ผู้ใหญ่กระโหลกหนาแล้ว คลำยังไงก็ไม่เจอหรอกค่ะ ) หรือไม่ต้องคลำก็ได้ มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า มันจะเหมือนรู้ สามเหลี่ยม แล้วมันจะเต้นตุ้บๆเบาๆ อยู่ตลอดเวลา ตรงนี้แหละค่ะที่เรียกว่า กระหม่อม

เดินจงกรมแล้วมีอาการเวียน นี่ มัวก้มไปมองอยู่แต่ปลายเท้าหรือเปล่าล่ะคะ แล้วอาการเซนี่ ถ้าเวียนหัวหรือเซ เราก็หยุดเดิน แล้วกำหนดรู้ จนกว่าอาการที่เกิดนั้นๆหายไป แล้วค่อยเดินต่อ

ไม่กำหนดรู้หนอล่ะ ไปกำหนด พอง-ยุบ ทำไม

ไม่รู้สินะคุณกรัชกาย แล้วแต่ผู้ที่จะแนะนำเขา เราอาจจะใช้การกำหนดที่แตกต่างกันไป แต่มันก็คือ การเจริญสติ

นี่เอาสภาวะเขามาให้วิจารณ์หรือ

คุณจะไปไหนครับ เท่าที่ติดตามข่าวสารบ้านเมืองระยะนี้ ไม่มีอะไรน่าลุ้น เพราะ
แถวสมุทรปราการเขาหยุดปาไข่กันแล้ว ตั้งแต่โปลิตบอกว่าไข่เป็นอาวุธ

คุณไปแล้วกรัชกายจะสนทนากับใครล่ะทีเนี้ย คุณคนเดียวที่พอจะสนทนาด้วยได้
ถามว่า เพราะอะไร ?
...เพราะเราเห็นไม่ตรงกันเห็นแย้งกัน นี่ล่ะคนที่กรัชกายต้องการ แม้บางครั้งเราอาจจะโต้เถียงกันเสียงดังไปหน่อย จนบ้านใกล้เรือนเคียงรำคาญบ้าง แต่เมื่อเขาฟังว่าเราถกเถียงกันเรื่องการปฏิบัติกรรมฐาน ก็น่า
จะได้ประโยชน์มากกว่า ฟังด้วยดีย่อมได้ปัญญา

ส่วนคุณไม่น่าได้อะไร เพราะมีคติประจำใจ “รู้แค่ไหนก็ย่อมแนะนำได้แค่นั้น มันไม่ใช่เรื่องถูกหรือผิด”

viewtopic.php?f=1&t=19132&st=0&sk=t&sd=a&start=105


ความรู้ความเข้าใจระหว่างคนสองคน คือ โยคีผู้นั้น กับคนไม่เคยผ่านสภาวะดังกล่าวนั่น คนละอารมณ์ความรู้สึกกัน ผู้ประสบการณ์จริง รู้เห็นด้วยตน เพียงชี้แนะครั้งเดียวก็เข้าใจ ร้องอ้อเข้าใจแล้ว แล้วก็กลับไปทดลองฝึกหัดปฏิบัติต่อ

(นี่เอาสภาวะเขามาให้วิจารณ์หรือ) เปล่านะครับ ไม่ใช่ให้คุณวิจารณ์ แต่เอามาให้คุณดูว่า เมื่อรบกับกิเลสแล้วปัญหามีมากมายที่ต้องปรับต้องแก้
ถึงให้คุณวิจารณ์ก็แบบเดิมๆ “….ไม่มีอะไรถูกไม่มีอะไรผิด”

แต่ครั้งนี้ฉีกแนวหน่อย (แล้วแต่ผู้ที่จะแนะนำเขา เราอาจจะใช้การกำหนดที่แตกต่างกันไป แต่มันก็ คือ การเจริญสติ)

แต่สติมีสองอย่างครับ คือ มิจฉาสติ กับสัมมาสติ

( กระซิบ .... ตาบ้า )

ที่บอกว่า " พอก่อน ไว้มาสนทนาใหม่ ไม่ได้เอาชนะ แต่มันน่าจะเคลียร์กว่านี้ ภาษาไทย
วันละคำ " หมายถึงเรื่องนี้ คุณนี่จริงๆเลย ตีโพยตีพายไปได้

" ไม่มีอะไรถูกไม่มีอะไรผิด ”

น่า ... ยอมรับหน่อยน่า มันเป็นอย่างนั้นจริงๆนี่นา เพียงแต่ว่า คุณอาจจะยังมองไม่เห็นมันเท่านั้นเอง ยอมรับเถอะนะ ..... กายจ๋า .....

ส่วนคุณไม่น่าได้อะไร เพราะมีคติประจำใจ [color=#FF0000]“รู้แค่ไหนก็ย่อมแนะนำได้แค่นั้น มันไม่ใช่เรื่องถูกหรือผิด”

แหมๆๆๆ รู้ได้ไงว่าไม่ได้ ได้สิ ได้ในแง่การสื่อภาษาของปริยัติที่ชัดเจนมากขึ้น

แล้วมันจริงหรือเปล่าล่ะว่า ผู้ที่แนะนำผู้อื่นนั้น ตัวเองรู้แค่ไหนก็ย่อมแนะนำได้แค่นั้น ไม่งั้นคุณคงไม่มาพูดหรอกว่า " ความรู้ความเข้าใจระหว่างคนสองคน คือ โยคีผู้นั้น กับคนไม่เคยผ่านสภาวะดังกล่าวนั่น คนละอารมณ์ความรู้สึกกัน ผู้ประสบการณ์จริง รู้เห็นด้วยตน เพียงชี้แนะครั้งเดียวก็เข้าใจ ร้องอ้อเข้าใจแล้ว แล้วก็กลับไปทดลองฝึกหัดปฏิบัติต่อ " ถ้าไม่เคยผ่านสภาวะนั้น จะแนะนำเขาถูกได้ยังไง จริงไหม?

จริงไหมคะ เพราะมันก็ความหมายเดียวกัน เพียงแต่แตกต่างที่ตัวอักษรหรือการพูดที่ใช้สื่อเท่านั้น ดิฉันพูดสั้นๆ แต่คุณมาขยายข้อความที่ดิฉันพูด