เท่าที่หนูรู้มา ศาสนาเราเค้าสอนไม่ให้เชื่อเรื่องดวงหรือเปล่าค่ะ แต่เรื่องดวงนี่ก็มีจริงใช่ไหมค่ะ เพราะเห็นมีหมอดูบางคนก็ทายแม่น แต่หนูเชื่อเรื่องการทำความดีมากกว่า หนูก็เชื่อนะค่ะว่าดวงมีจริง แต่ก็เชื่ออีกนั้นแหละว่าถ้าเราดวงไม่ดีแล้วเราทำความดีมากๆ ก็สามารถเปลี่ยนดวงเราให้ดีได้ใช่ไหมค่ะ หนูเคยได้ยินนิทานเรื่องหนึ่ง ผู้ชายคนหนึ่งมีดวงต้องตาย แต่เขาได้ช่วยชีวิตคนจมน้ำ เขาก็เลยอายุยืน ช่วยแสดงความคิดเห็นกันเยอะๆ นะค่ะ สงสัยมานานแล้ว ขอบคุณล่วงหน้าคะ

เมื่อทำกิจกรรมที่เป็นความดีบ่อยๆเนืองๆ
เราย่อมได้รับผลของกิจกรรมเหล่านั้น ทำดีได้ดี
ทำดีบ่อย ได้ผลของความดีบ่อย
อาจจะกล่าวได้ว่า การทำดี ช่วยให้ดวงดี อยู่ในตัว


การไม่ทำความชั่ว ก้เป็นการทำความดี
เช่น การไม่คบคนพาล ไม่เสพสุรายาเมา ก็ช่วยให้เราห่างไกลจากคนไม่ดี
จึงอาจจะพอพูดได้ว่า การทำความดีละเว้นความชั่วนั้น เสริมดวง อยู่ในที


การฟังธรรม เรียนรู้ในเรื่องความดี
ย่อมทำให้พบแต่กับคนที่จุดหมายคล้ายคลึงกัน
เจอแต่คนหมายดี มุ่งดี
การได้มีโอกาสพบคนดีๆบ่อยๆ จึงอาจจะพอพูดได้ว่า เป็นการ เสริมดวง


ส่วนเรื่องดวงที่เราๆเข้าใจกันนั้น มันก็ไม่ใช่ว่าจะเสียหายทีเดียว
คนบางกลุ่มเขาก้มีกำลังใจอ่อน มีความรู้เรื่องพุทธธรรมน้อย
เลยต้องอาศัยบริการที่ช่วยให้จิตใจนั้นได้มีกำลังขึ้นมาบ้าง ได้ผ่อนคลายบ้าง
ไม่ต่างอะไรกับพบจิตแพทย์ หรือนักบำบัด หรือพบเพื่อนรู้ใจ

ถ้าดวงทำนายไปทางดี มันก็เสริมความมั่นใจ ช่วยให้มีกำลังจิตกำลังใจเข้มแข้งขึ้น
เมื่อดวงทายว่าไม่ดี เขาก็พยามหาทางทำบุญทำทานทำกุศล แก้ดวง
หาวิธีช่วยให้จิตใจสบายขึ้น พยามสร้างกุศลจิตให้เกิดขึ้น
จึงนับว่า ดวงนั้น ไม่เปล่าประโยชน์เสียทีเดียว

สำหรับคนที่เรียนรู้ธรรมมากขึ้น มีภูมิคุ้มกันดีแล้ว เขาก็ย่อมไม่พึ่งดวง
เหมือนเราโตแล้วมีฟันเคี้ยวแล้ว ไม่ต้องพึ่งคนอื่นในการเลือกอาหารให้กิน
ไม่ต้องพึ่งคนขูดกล้วยให้กินอีกแล้ว เราเลือกเอง เคี้ยวเองได้

สำหรับจุดยืนศาสนาพุทธนั้น เท่าที่ได้สัมผัส
ก็ไม่สนับสนุนให้ยึดถือเรื่องดวง

ดวงเป็นเหมือนต้นไทรที่คาคบไม้ต้นหนึ่งอยู่
(ต้นไทรนั้นไม่มีต้นเป้นของตัวเอง อาศัยเจริญบนต้นไม่อื่นโดยชอนไชเข้าไปในต้นไม้ต้นนั้น
เพื่อดูดน้ำและอาหารจากท่อต่างๆของต้นไม้ที่ตัวเองอาศัยอยู่)

ต้นไทรนี้ เปลือกก็ไม่ใช่ แก่นก็ไม่ใช่ แต่เป้นส่วนหนึ่งที่ติดกับต้นไม้
แล้วต้นไม้ก็เลือกอะไรไม่ได้ รับสภาพไปตามธรรมชาติ
มันจึงขึ้นอยู่กับคนที่มองต้นไม้ ว่าจะเห็นประโยชน์อะไรจากต้นไม้ต้นนี้

บางคนมองเห็นความจริงของชีวิตจากต้นไม้ โดยไม่ต้องแตะต้องมัน ก็แก้ไขปัญหาตัวเองได้
บางคนก้ต้องเอาลอกเอาเปลือกไปใช้ จึงแก้ไขปัญหาตัวเองได้
บางคนก็เอาต้นไทรที่คาคบอยู่ไปใช้ โดยแยกๆไม่ออกว่าอะไรคือต้นไม้ อะไรคือต้นไทร
บางคนก็ทาบกิ่งปลูกต้นไม้อื่นบนต้นไม้เดิม เพราะอยากจะเห็นมันเป็นไปอย่างที่ตัวเองคิด

ทุกคนใช้ประโยชน์จากต้นไม้นี้ไปตามสติปัญญาและตันหาของตัวเอง

ดวงนั้นเป็นเรื่องของความเชื่อ สิ่งที่เกิดขึ้นกับเรานั้นแท้จริงแล้วเป็นผลของการกระทำ(ผลของกรรม)
การทำความดี(สร้างกรรมดี)ย่อมส่งผลดีกับผู้กระทำ การทำความไม่ดี(สร้างบาปกรม)ก็ย่อมส่งผลไม่ดี
กับผู้กระทำ ผู้ที่เรียกว่าดวงดีคือชีวิตประสบพบแต่สิ่งดีๆนั้นเหตุก็เกิดจากผู้นั้นประกอบกรรมดีมาแต่อดีต
ส่วนผู้ที่ชีวิตพบแต่สิงที่ไม่ดีเหตุก็มาจากบาปกรรมในอดีตมาตัดผล ก็สรุปได้ว่าดวงนั้นสามารถกำหนดได้ด้วยการกระทำ หรืออีกนัยนึง ดวงคือผลของกฏแห่งกรรม

ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบนะค่ะ

คุณ"น้องมิ้ว" ครับ



ดวงคือกรรมเก่าในอดีต หรืออดีตชาติ ส่งผลมาให้ดวงเราเป็นอย่างนั้น เรียกกันว่า "พรหมลิขิต"

เนื่องจากดวงเป็นกรรมเก่าที่ส่งผลมาให้เราในปัจจุบัน-อนาคต ดังนั้นดวงจึงสามารถปลี่ยนได้ จากการ
ทำความดีเข้าไปสกัดดวงที่ไม่ดี หมอดูบางคนก็ทายแม่น แต่ดวงเราก็เปลี่ยนได้จากการทำความดีมากๆ

พระสารีบุตรทำนายว่า เณรคนหนึ่งต้องตายแน่นอนในอีกไม่กี่วัน จึงให้กลับบ้าน ระหว่างทางกลับบ้าน
เณรสงสารพวกปลาที่น้ำในบึงแห้ง เลยช่วยนำปลาไปปล่อยที่อื่น ปลาจะได้ไม่ตาย ด้วยผลบุญจาก
การปล่อยปลา เป็นเหตุให้เณรไม่ตายตามดวงชะตาที่พระสารีบุตรทำนายไว้

อยากดวงดีตลอดต้องทำ 3 อย่าง

1.ต้องให้ทานสม่ำเสมอ เป็นคนให้สม่ำเสมอ การให้นี้ไม่จำเป็นต้องให้ด้วยสตางค์ บางคนบอกว่า แหม จะทำทานแล้วเนี่ยะ ชั้นไม่ค่อยมีสตางค์ ให้ด้วยสตางค์ ชั้นก็ลำบาก ตัวเองก็ยังไม่ค่อยจะมีเลยแล้วยังจะไปให้อีก การทำทานไม่จำเป็นต้องให้ด้วยสตางค์นะครับ ให้ด้วยการช่วยเหลือเค้าก็ได้ ช่วยพ่อแม่ทำงานบ้าน ก็เรียกว่าทำทานแล้ว ให้กำลังกาย ทำทานด้วยกำลังกายนะครับ หรือการทำทานด้วยการให้กำลังใจ เห็นเพื่อนเค้ากำลังกลุ้มอยู่ เราไปพูดให้กำลังใจเค้า ก็เรียกว่าเป็นการทำทานเหมือนกัน

ทานที่เรียกว่ายิ่งใหญ่กว่าทานทั้งปวงในภาษาบาลีท่านว่า สัพพะทานัง ธัมมะทานัง ทินาติ แปลว่า ในกระบวนการให้ทั้งหมดเนี่ยะนะครับ การให้ธรรมมะเป็นทานชนะการให้ทานทั้งปวง เราสามารถให้ธรรมเป็นทานได้ เช่น สมมติว่าเราปฏิบัตินี้ 7วันไปแล้วรู้สึกว่า เออดีนะ ทำให้เราใจเย็น ก็ไปชวนเพื่อน อันนั้นก็เรียกว่า ให้ธรรมเป็นทาน ชนะการให้ทั้งปวง

ใครทำทานให้สม่ำเสมอได้ ดวงคุณจะดี 25 %

อันที่ 2 ต้องรักษาศีล 5 ข้อ ศีลนี้ถ้าใครรักษาได้ 1 ข้อ ดวงจะดี 5% ถ้ารักษาได้ 5 ข้อ ดวงดีกี่เปอร์เซนต์ 25%

ศีลก็คือ ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ประพฤติในกาม ไม่พูดโกหก และไม่ดื่มของเสพติด นะครับ 5 อย่างข้อละ 5%
สรุปแล้ว ให้ทานด้วย รักษาศีล 5 ด้วย ดวงดีกี่เปอร์เซนต์ ? 50%

อย่างที่ 3 นี่สำคัญมาก เพราะมีน้ำหนักถึง 50% อย่างที่ 3 ก็คือว่า ต้องทำจิตใจให้ร่าเริงเบิกบานอยู่เสมอ วงเล็บทั้งวัน ทำได้มั้ย ? ไม่ได้ ตอนนี้พูดว่าทำไม่ได้ แต่ตอนจบแล้วเดี๋ยวจะได้ นะครับ ว่าทำยังไงถึงจะให้ ทำจิตใจของเราให้ร่าเริงเบิกบานอยู่เสมอทั้งวันได้ และข้อนี้สำคัญมากมีน้ำหนักถึง 50% ในการที่จะทำให้ชิวิตเราเจริญขึ้น รู้ 3 ข้อนี้ จำให้ดีแล้วไปปฏิบัติ

อ้างอิงจาก... ธ ร ร ม บ ร ร ย า ย เ รื่ อ ง ... พ ร ะ อ ร หั น ต์ พ ลิ ก ฝ่ า มื อ ( 31 ภพภูมิ ) ... โดย อาจารย์วรากร ไรวา

เรื่องของดวง ลายมือ โหงวเฮ้งทุกอย่างเหล่านี้ล้วนเป็นแผนที่ชี้ชะตากรรมของคนเราทั้งนั้น คนๆนั้นถ้าอดีตเขาเคยสร้างกรรมดีมามาก เกิดมาชาตินี้เขาก็เกิดมาดวงดี มีลักษณะโหงวเฮ้งที่ดี เส้นลายมือก็ดี อันนี้เป็นเพราะอำนาจของกุศลกรรมทั้งนั้น แต่ไม่ใช่หมายถึงว่า สิ่งเหล่านั้นเป็นตัวกำหนดที่จะทำให้ชีวิตดี แต่ชีวิตจะดีได้ก็จากอำนาจกรรมดีที่ทำต่างหาก แต่อาศัยสิ่งต่างๆเหล่านี้เป็นตัวสะท้อนให้เห็นเท่านั้น คนเราที่เกิดมาดวงดี ลายมือดี โหงวเฮ้งดีก็เพราะได้ทำกรรมดีมาแต่อดีตชาติ แต่ถ้าใครก็ตามที่เกิดมาดวงก็ไม่ดี ลายมือก็ไม่ดี โหงวเฮ้งก็ไม่ดี นั่นแสดงว่าชาติที่แล้ว ทำแต่กรรมชั่ว สะสมแต่กรรมชั่วเอาไว้ แล้วในชาตินี้กรรมชั่วนั้นก็ส่งผล ถึงเวลา เขาก็พบกับเหตุร้ายภัยพิบัติ โดยสะท้อนออกมาในรูปของดวง ของลายมือและโหงวเฮ้ง ถ้าเชื่ออย่างนี้ก็ไม่เป็นพิษเป็นภัย แต่ถ้าเชื่อโดยคิดว่า ชีวิตเราเนี่ยพอเกิดมาก็เป็นไปตามดวง พรหมลิขิตมาอย่างนี้แล้ว ฉันก็จะต้องเป็นอย่างนี้ ชีวิตมันก็จะปล่อยไปตามยถากรรม เราจะไม่มีโอกาสพัฒนาปรับปรุงชีวิตของเรา ถ้าอย่างนี้เป็นเรื่องเสียหายมาก ฉะนั้นจะเชื่ออะไรก็ตาม ความเชื่อนั้นจะต้องเป็นไปเพื่อการพัฒนาตัว พัฒนาใจด้วย ถ้าว่าสิ่งนั้นเป็นเหตุให้มีการพัฒนาตัว พัฒนาใจได้ ก็ถือว่าไม่ผิดหลักพระพุทธศาสนา.....โดยอาจารย์บรรเจิด สังข์สวน