สมจริงดังพระพุทธดำรัสว่า
พระมุนีหยั่งเห็นอยู่ รู้เห็นโทษในภพและอานิสงส์ของพระนิพพานแล้ว เป็นต้น
บุคคลใด(ปรารภวิปัสสนา)เห็นทุกข์และตัณหาอันเป็นเหตุเกิดของทุกข์
เขาน้อมเข้าไปในกามได้อย่างไร เพราะเขารู้ว่ากามเป็นเครื่องผูก ในโลก
เป็นผู้ใคร่ พึงศึกษาเพื่อกำจัดกามเหล่านั้น

ชาวโลกถูกโมหะผูกไว้ ย่อมปรากฏเหมือนรูปที่ดีงาม คนเขลาถูก
กิเลสและกรรมผูกไว้ ถูกความมืดห่อหุ้มแล้ว (ย่อมปรากฏแก่ผู้รู้)เหมือน
คนไร้ความสามารถ กิเลสย่อมไม่มีแก่ผู้รู้เห็นอยู่

กิเลสเครื่องกังวลใจ คือ ราคะ โทสะ และโมหะ
กิเลสคือมาร หมายถึงมารคือกิเลส เมื่อบุคคลใดตกอยู่ในอำนาจของกิเลส
แล้วย่อมทำกรรมเพื่อให้ได้สิ่งที่ชอบใจ และได้รับขันธ์ที่เป็นผลของกรรม
ในที่สุดย่อมประสบกับความตายในภพต่างๆ อันได้แก่อภิสังขารมาร
ขันธมาร และมัจจุมารนั่นเอง