#การให้ด้วยความเต็มใจมีอานิสงส์มหาศาล

ของที่ให้แม้จะน้อย แต่ให้ด้วยความเต็มใจ ก็มีอานิสงส์มากกว่าเงินจำนวนมากแต่ให้เพราะอยากได้หน้า หรือให้แต่เสียดาย เราเหลือกินเหลือใช้ก็ให้เถอะ เลี้ยงคนไม่ทำให้จนลงหรอก...

ท่านพ่อไพบูลย์ สุมงฺคโล







ในอนาคตจะทำยังไงให้ศาสนาดีขึ้นได้บ้างครับ?

หลวงปู่ : เริ่มที่ตัวเองก่อน อันนี้สำคัญมาก

ในประเทศไทยมีพระอริยบุคคลสูง…ไม่พูดดีกว่า

และพวกเราทุกคนทำดีได้ ขันติได้
มีโอกาสดีมาก ไม่ปล่อยโอกาสนะ เราเป็นมนุษย์แล้ว และได้ข้องเกี่ยวกับศาสนาด้วย

ใครปฏิบัติในศาสนาจะสัมผัสได้แน่นอนนะ

เริ่มที่ตัวเองก่อน อันนี้สำคัญมาก
แต่ไม่มีไม่ได้

พระปฏิบัติ เราเข้าใจว่ามี .... แต่ไม่กี่องค์เท่าไหร่

หลวงปู่เชอรี่ อภิเจโต






#ความถือตัว

คนที่มีปัญหาในชีวิตทุกคน แทบไม่เคยย้อนมองดูความวุ่นวายทั้งหลาย อาจจะเกิดจากตัวเจ้าของเองก็ได้ เราเอามีดหั่นเนื้อ มันหั่นไม่เข้า ก็เอาแต่โทษมีดไม่เคยโทษคนถือมีด เพราะจริงๆ แล้ว มันไม่มีอะไรน่าโกรธนอกจาก...ความถือตัวในใจของเรา...มันยังมี

#พระพรหมวชิรคุณ
ท่านพ่อไพบูลย์ สุมังคโล






ต้นไม้ต่าง ๆ มีต้นข้าวเป็นต้น เมื่อบำรุงรักษาต้นมันให้ดีแล้ว ผลคือรวงข้าวไม่ไช่สี่งอันบุคคลพึงปรารถนาเอาเลย เป็นขึ้นมาเอง
ถ้าแลบุคคลมาปรารถนาเอาแต่รวงข้าวแต่หาได้รักษาต้นข้าวไม่ เป็นผู้เกียจคร้าน จะปรารถนาจนวันตายรวงข้าวก็จะไม่มีขึ้นมาให้ ฉันใด วิมุตติธรรม ก็ฉันนั้นนั่นแล มิใช่สิ่งอันบุคคลจะพึงปรารถนาเอาได้
คนผู้ปรารถนาวิมุตติธรรมแต่ปฏิบัติไม่ถูกต้องหรือไม่ปฏิบัติ มัวเกียจคร้าน จนวันตายจะประสบวิมุตติธรรมไม่ได้เลย,

พระครูวินัยธร (มั่น ภูริทตฺโต)
วัดป่าสุทธาวาส ต.ธาตุเชิงชุม อ.เมือง จ.สกลนคร







#ถึงว่าเราจะลำบากในการบำเพ็ญสมาธิ ก็ได้ผลคุ้มค่า เรียกว่าคุ้มค่าเหลือที่จะคุ้ม
เพราะคนเรานั้นถ้าหากว่า จากชาตินี้
คือ ตายแล้วเราไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานทันทีนี่..
มันจะเกิดอะไรขึ้น ก็เกิดความเสียหายในชาติ
ในชาติของเรานี่ที่เกิดต่อไปมันกลายเป็นเช่นนั้นไป
มันเกิดความเสียหายอย่างมหาศาล เรียกว่า แก้ไม่ได้
เมื่อเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานก็ต้องอยู่เป็นสัตว์เดรัจฉานเป็นชาติๆ
มันก็เป็นสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นแก่พวกเราชาวพุทธที่ได้พบพระพุทธศาสนา

เพราะฉะนั้นเมื่อเราพากันมาทำ "สมาธิ"
โอกาสที่จะได้ไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานหรือนรกนั้น
เรียกว่า น้อยมาก หรือว่าปิดนรกได้เลย หรือว่าปิดอบายภูมิได้เลย
เพราะอะไร?..เพราะว่า เมื่อเวลาที่เราจะตายนั้น
ก็ "จิต" นี้เองที่จะออกจากร่าง ร่างกายอันนี้
ในเมื่อจิตนี้เตรียมที่จะออกจากร่าง ทุกอย่างที่มีอยู่จิตก็ต้องพร้อม
เรียกว่า เตรียมพร้อมชั่วระยะวินาทีเท่านั้นเอง จิตจะพร้อมหมดทุกอย่าง

สมาธิที่เราได้กระทำมาแล้ว จะเป็นสิบครั้งร้อยครั้ง
หรือจะเป็นกี่ครั้งก็ตาม ทำไว้ที่ไหน?..ก็ทำไว้ที่ใจของเรานี่เอง
เพราะฉะนั้นเวลาใจจะออกจากร่างไปนี้
สมาธิทั้งหมดมันก็เก็บเอาไปหมด ไม่มีอะไรเหลือ
เรียบ..เก็บเพรียบพร้อม เมื่อพร้อมแล้วในชั่ววินาทีนั่น
สมาธิย่อมจะต้องเกิดขึ้นกับเรา เมื่อสมาธิเกิดขึ้นกับเรา
เราก็ไม่ต้องไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน เราก็ไม่ต้องไปเกิดในอบาย

เรียกว่า ปิดได้แน่นอน เพราะว่าอะไร?
เพราะว่า เมื่อเราทำจิตนั้น เราก็ได้ทำและเราก็จำได้
ไม่มีการหลงลืม เรานั่งสมาธิกี่ครั้ง เราก็ไม่ได้ลืม
เรายังทรงจำอยู่ภายในจิตนั้น ไม่มีเวลาที่จะลืม
ใครจะมาทำให้ลืมก็ไม่ได้ อะไรจะมาทำให้ลืมก็ไม่ได้
อะไรจะมาพรากสมาธินี้ไปจากจิตก็ไม่ได้
เพราะอะไร เพราะว่า มันอยู่กับจิตอยู่แล้ว
เราทำแล้ว มันก็อยู่ในใจของเราอยู่แล้ว
มันจึงเรียกว่า ไม่มีอะไรมาพรากได้
จึงเรียกว่า สามารถที่จะปิดอบายภูมิได้

เพราะฉะนั้นจึงเป็นการคุ้มค่าจริงๆที่บุคคลทั้งหลาย
ได้พากันมีการเสียสละมาปฏิบัติความดีเหล่านี้ให้เกิดขึ้น

หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร
วัดธรรมมงคล เถาบุญญนนท์วิหาร แขวงบางจาก เขตพระโขนง กรุงเทพฯ








"..เวลาเราทำความสงบในใจของเราด้วยการภาวนา
เช่น พุทโธๆ ด้วยคำบริกรรม มีสติกำกับรักษาอยู่
จิตใจของเราก็ค่อยสงบลงๆ เราก็เห็นความเย็นของใจ
เพราะกิเลสมันค่อยสงบตัวเข้ามา ธรรมชะล้างมัน
กิเลสสงบตัวเข้ามามันก็ไม่คิดยุ่งเหยิงวุ่นวาย
เอาคำบริกรรมทับหัวมันไว้ๆ ให้มีสติจดจ่ออยู่กับคำบริกรรม
สักเดี๋ยวก็จิตสงบลง

ให้พากันฝึกหัดภาวนาบ้างพี่น้องทั้งหลาย
หัวใจของเรามีทุกคน ความรู้คือหัวใจนั้นมีอยู่กับทุกคน
ควรจะได้อบรมจิตใจของเราให้สงบเย็นบ้างด้วยการภาวนา
นี้ไม่ค่อยจะมีการภาวนากัน ปล่อยจุดสำคัญ
ที่จะให้เกิดความสุขความเย็นใจไปเสียมากต่อมาก.."'

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน วัดป่าบ้านตาด ต.บ้านตาด อ.เมือง จ.อุดรธานี