ศึกษาพระธรรมเพื่อเข้าใจ
ลักษณะคำตรงกรรมตรงใจ
เพื่อรู้ว่าใจตนเองเป็นใจอะไร
เพราะคนชอบเผื่อจะมีหลายใจ
แต่พระพุทธพจน์มีกรรมตรงใจเสมอ

เผื่อคือการวางแผนจงใจเอาไว้เพื่อเลือก
แต่เวลาเกิดเป็นกรรมนั้นมักจะเลือกไม่ได้
กรรมดีหรือชั่วมักตรงตามลักษณะของคำ เช่น
เผื่อแผ่แบ่งปัน...อันนี้คือลักษณะใจที่คิดแบบผู้ให้ที่คิดแบ่งปันเป็นกุศลกรรม
เผื่อเหลือเผื่อขาด...อันนี้ก็ใจที่คิดให้แบบกุศลที่คิดวางแผนการให้ว่าพอหรือไม่

ทีนี้มาดูลักษณะของใจคนที่คิดวางแผนแบบอกุศลกันบ้างค่ะอันนี้ไม่รู้ตัวก็ไม่เลิกทำค่ะ
เผื่อรักเผื่อเลือก...อันนี้คือการคิดแบบโลภมากกิเลสหวังผลเกินพอดีแบบตั้งใจทำให้มีคนผิดหวัง
ทุกการกระทำนำมาซึ่งผลลัพธ์ตามที่่คิดวางแผนเอาไว้แล้วซึ่งมีผลนับชาติไม่ถ้วนตามใจที่คิดแล้ว
อันนี้สำคัญมากถ้าเป็นการเลือกสิ่งของแล้วบุคคลผู้นั้นทำร้ายเพียงใจตนเองคนเดียวเท่านั้น
แต่ถ้าเป็นการกระทำกับคนที่มีการมักมากมีชู้รักมีกิ๊กหลายใจเป็นการทำร้ายใจคนหลายคนรักหลายเศร้า
คนที่ร่วมในสถานการณ์เหมือนเหตุบังเอิญแต่อันที่จริงเป็นวิบากกรรมในอดีตชาติที่ตนเคยทำมาส่งผลค่ะ
นำมาซึ่งปัญหาชู้สาวความผิดหวังเสียใจชิงชังอาฆาตพยาบาทคับแค้นอิจฉาริษยาจนถึงบันดาลโทสะฆ่ากัน
ไม่มีใครเลือกทำตามที่พอใจได้เพียงอย่างเดียวก็กิเลสตัณหาอวิชชาพามาหลงเกิดเพื่อทำ กิเลส กรรม วิบาก
https://youtu.be/vr5CKjVSzZY