การบำเพ็ญบารมียาวนานคือเพียรทำความดีเพื่อไปสู่เป่าหมายด้วยความเข้าใจชีวิต
ตามหลักคำสอนในพระพุทธศาสนากล่าวถึงการท่องเที่ยวเกิดตายในภพน้อยภพใหญ่
ซึ่งเป็นการเกิดตายแบบเปลีี่ยนร่างกายไปเรื่อยๆเป็นสัตว์บ้างตกนรกบ้างไปสวรรค์พรหมโลกบ้าง
ซึ่งต้องมีสถานการณ์สิ่งแวดล้อมมาเป็นเหตุการณ์ให้สร้างบุญบารมีซึ่งยาวนานนับภพนับชาติไม่ถ้วน
ตัวอย่างก็คือพระสมณโคดมพุทธเจ้าเป็นบันทึกเหตุการณ์ต่างๆในพระไตรปิฏกยืนยันให้รู้และเข้าใจว่า
แม้ในชาติที่ได้เกิดเป็นสุเมธดาบสเหาะเหิรเดินอากาศได้รับพยากรณ์ว่าจะได้เป็นพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง
ยังต้องมีคู่บารมีส่งเสริมการสร้างบารมีร่วมกันมีหญิงสาวอธิฐานขอร่วมบารมีกับสุเมธดาบสอีกตั้ง4อสงไขยฯ
เกิดคู่กันนับภพนับชาติไม่ถ้วนเกิดเป็นนกกระยางบ้างเป็นพญาปลาดุกบ้างเป็นเทวดาบ้างเป็นพญาวานรบ้าง
ทุกเรื่องราวทุกเหตุการณ์ในชีวิตไม่ได้เกิดลอยๆแต่เป็นเหตุปัจจัยในการเปลี่ยนจิตใจให้ดีงามจนกว่าถึงที่สุด
ถ้ามีเหตุการณ์ที่มีคนสัตว์วัตถุมาสร้างแค่ความเดือดร้อนในจิตใจให้้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าบ่อยๆจิตก็เศร้าหมองนาน
สติปัญญาของตนผู้อยู่ในเหตุการณ์นั้นเองต้องปลดปล่อยตนเองออกจากความสัมพันธ์ที่ทำร้ายจิตใจกัน
เพราะชีวิตคือการเลือกหนทางดำเนินชีวิตเพื่อเติบโตทางจิตวิญญาณเลือกสิ่งที่ดีกว่าไม่จมปรักกับอดีตนาน
แก้ไขได้ที่ปัจจุบันเพื่ออนาคตที่่สดใสเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีกว่าในวันนี้ได้เสมอจะกอดอดีตให้ใจเป็นทุกข์ทำไม
คู่ครองที่ไม่ใช่คู่บุญคู่บารมีคือคนที่ใกล้ชิดที่สุดที่สามารถทำลายจิตใจกันและกันได้มากที่สุดจนฆ่ากันตาย
การสั่งสมบารมีต้องมีคนสัตว์วัตถุเข้ามาเกี่ยวข้องเพราะทุกภพภูมิทำไปจากคนจึงต้องเพียรฟังและศึกษาให้ดี
https://youtu.be/BwjhqDUQgyY