พระมีหน้าที่สร้างธรรมในจิตใจของตน สร้างความสงบให้กับใจ

"สมัยนี้พระไปทำงานภายนอกกันส่วนใหญ่
ผ้าป่าบ้าง สร้างโบรถ์ สร้างเจดีย์ สร้างอะไรต่างๆ
ซึ่งงานเหล่านี้ไม่ได้เป็นงานของพระ
เป็นเรื่องของศรัทธาของญาติโยมที่อยากจะทำบุญ
พระไม่มีหน้าที่ พระมีหน้าที่สร้างธรรมในจิตใจของตน สร้างความสงบให้กับใจ
พระก็เลยหลงทางกันเป็นส่วนใหญ่ หลงไปกับ ลาภ ยศ ของทางโลก"

"งานหลักของพระคืองานภายใน งานปราบกิเลส งานกำจัดกิเลส แต่พระก็มีงานภายนอก งานภายนอกก็เพียงแต่ งานที่จำเป็นคือการเลี้ยงดูร่างกาย เช่นไปบิณฑบาตนี้ ก็เป็นงานภายนอก กวาดถูศาลา ซักผ้าจีวร พักผ่อนหลับนอนก็ถือว่าเป็นงานภายนอก งานทางร่างกายที่ยังต้องมีอยู่ เพราะยังต้องใช้ร่างกายในการที่จะมาปฏิบัติธรรม แต่งานจริงๆก็คืองานภายใน งานสร้างสติ สร้างสมาธิ สร้างปัญญา ขึ้นมา เพื่อทำใจให้สงบ เพื่อตัดความอยากต่างๆให้ได้ อันนี้เป็นงานของพระโดยตรง งานแบบนี้ฆราวาสมักไม่ทำกัน ฆราวาสจะทำแต่งานภายนอกอย่างเดียว งานหาเงินหาทองหาปัจจัย๔ แล้วก็หาความสุขทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย อันนี้เป็นงานภายนอกที่หาเท่าไหร่ก็ไม่มีวันอิ่มวันพอ เพราะมันไม่ได้เข้าไปสู่ใจ มันไม่ได้ไปเลี้ยงใจ มันไม่ได้ไปทำให้ใจเกิดความอิ่มความพอ แต่มันกลับไปกระตุ้นความอยากความหิวให้มีมากขึ้นไปเรื่อยๆ

งานของพระคือ สร้างความอิ่มความพอให้กับใจ สิ่งเดียวที่จะอิ่มจะพอก็คือ ความสงบ ความสงบก็เกิดจากการเจริญสติ ก็พุทโธ พุทโธ ไป ไม่ให้ไปคิดอะไร แล้วก็นั่งสมาธิ ให้ใจรวมเป็นสมาธิเป็นหนึ่ง พอใจรวมใจสงบก็มีความสุข แล้วขั้นต่อไปก็ใช้ปัญญาสอนใจ ไม่ให้ไปหลง ไปทำอะไรตามความอยากต่างๆ พอไม่ไปทำตามความอยาก ก็จะไม่มีความทุกข์ตามมา อันนี้เป็นงานภายในล้วนๆ งานภายในใจ

แต่สมัยนี้พระท่านก็ไปทำงานภายนอกกันส่วนใหญ่ ท่านก็ออกไปทาง ผ้าป่าบ้าง สร้างโบรถ์ สร้างเจดีย์ สร้างอะไรต่างๆ ซึ่งงานเหล่านี้ไม่ได้เป็นงานของพระ เป็นเรื่องของศรัทธาของญาติโยม ที่อยากจะทำบุญ พระไม่มีหน้าที่ พระมีหน้าที่สร้างธรรมในจิตใจของตน สร้างความสงบให้กับใจ พระก็เลยหลงทางกันเป็นส่วนใหญ่ หลงไปกับ ลาภ ยศ ของทางโลก"

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ธรรมะบนเขา ณ จุลศาลา เขตปฏิบัติธรรมเขาชีโอน
วัดญาณสังวรารามวรมหาวิหาร ชลบุรี
วันที่ 3 พฤศจิกายน 2559







…เพราะ “ ความอยาก ” ไม่มีขอบเขต
ถ้าเอาความอยากเป็นประมาณ
ก็ต้องเหนื่อย..
ต้องทำตามความอยากอยู่เรื่อย ๆ

.ถ้าเอาความพอดีหรือความพอใจเป็นหลัก
ทำใจให้พอใจกับสิ่งต่างๆ ที่มีอยู่ เป็นอยู่
ก็จะอยู่อย่างสบายใจ

.ทำเท่าที่จำเป็น..
สิ่งใดที่ต้องทำก็ทำไป
สิ่งใดที่ไม่ต้องทำ..
ก็อย่าไปเสียเวลาทำ

.สิ่งที่เราต้องทำก็มีไม่มาก
ในการดูแลชีวิต อัตภาพของเรา
ให้ดำเนินไปได้ ไม่เจ็บไข้ได้ป่วย

.เพื่อจะได้เอาชีวิตนี้
“ มาดูแลรักษาใจของเรา “
ให้อยู่ในสภาพที่ดีตลอดไป
นี่คืองานหลักของชีวิตเรา
อยู่ตรงนี้ …คือ การดูแลใจของเรา

.ใจของเรานี้เป็นสิ่งที่..
ดูแลได้ ควรจะดูแล และต้องดูแล.

……………………………………………
.
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี
กำลังใจ ๔๒ กัณฑ์ที่ ๓๘๕
๑๗ สิงหาคม ๒๕๕๑






"..ร่างกายนี้ถึงจะเลี้ยง
อิ่มหมีพีมันขนาดไหน
ก็เป็นอื่นเสมอ อีกสักวัน
ก็ต้องแก่ต้องเจ็บต้องตาย
เมื่อตายไปแล้วเขาก็เอา
ไปเผาไฟทิ้ง มีแต่กระดูก
แล้วได้อะไร

สิ่งเหล่านี้พวกเราต้อง
ทบทวนดูตั้งแต่ทีแรกจน
วาระสุดท้าย ถ้าทบทวน
ได้อย่างนี้ จะไม่หลง
จะเป็นผู้หาทางออก
ในใจอยู่เสมอ

เหมือนกับนกกระทา
ให้หาทางออกจาก
วัฏสงสาร อย่ามาเวียน
ว่ายตายเกิด ตายชาตินี้
ถ้ายังไม่พ้นทุกข์ เกิดมา
ก็เป็นอย่างเก่านั้นล่ะ
ไม่เป็นอย่างอื่น เผลอ ๆ
จะทุกข์กว่านี้ก็ได้

ความสุขที่แท้จริงคือ
อะไร มันคงจะหาไม่เจอ
ความสุขก็คือความพอใจ
ในความพอใจนั้นในขณะ
ที่ได้มาก็พอใจ แต่อีก
สักพักก็ไม่พอใจแล้ว

พอความไม่พอใจเกิดขึ้น
ก็เป็นความทุกข์
เข้ามาแทนที่แล้ว "

โอวาทธรรม
หลวงพ่ออินทร์ถวาย
สันตุสสโก