ย่อให้เหลือ ไม่เกินห้าบันทัดนะ จะอ่าน

ที่พูด สอนๆคนอื่นเค้ามายาวๆนะ...ตัวเองทำได้ยัง?

ไม่รู้ว่าสมควรพูดไหม

การดู รูป เวทนา สัญญา สังขารและวิญญาน หรือ มองในรูปแบบ รูปจิตเจตสิค

ต้องอาศัยการดำน้ำ

ดำน้ำได้ลึก ก็ดูได้ละเอียด มันจะเห็นได้ชัดในแต่ละตัว

ดำน้ำได้ไม่ลึก ปัญญามันไม่คมและแข็งพอ..ที่จะจับและมองชัดๆในแต่ละตัวได้
.
.
.
การดูธรรมมานุสสติปัฎฐาน ต้องใช้ความเชี่ยวชาญเรื่องดำน้ำ

มันถึงจะจับได้อยู่มือและมองได้ซอด(คล่องแคล่วและเชี่ยวชาญ)

แต่การดำน้ำ ไม่ใช่การดำน้ำแบบเพ่งอารมณ์ใดอารมนึงเท่านั้นเอง..

ดำโดยใช้สติปัฎฐานเป็นตัวนำแต่เราใช้กำลังของจิตดำลงไปจนถึงจุดลึกสุด มันจึงจะเห็นขึ้นมาได้
.
.
.
ที่ครูบาอาจารย์ท่านเคยพูดว่าเหมือนนึกเบาๆ (ท้ายๆนึกคิดอย่างเดียว)ๆ

แต่จริงๆ เป็นการคิดนึกตามธรรม ด้วยกำลังของฌานสี่

การดู รูป เวทนา สัญญา สังขารและวิญญาน หรือ มองในรูปแบบ รูปจิตเจตสิค
ต้องอาศัยการดำน้ำ
หึหึ...ยูจะดำน้ำดู...มุดน้ำดู....โผล่น้ำมาดู
หรือจะดูยังงัยอะไรแบบไหน...ก็ช่างเรื่องของยูเถอะ..คุณเมย..

แต่ไอ..ข้องใจอยู่อย่าง..อยากถามว่า....
แล้วทำไม..เราต้องไปดู.....รูป เวทนา สัญญา สังขารและวิญญาณ......
ให้เห็นได้อย่างละเอียดและชัดเจนล่ะ

ดูให้เห็นอย่างละเอียดชัดเจนไปทำไม......เพื่อจุดประสงค์อะไรกัน...

ก็อาจตอบได้หลายแนวนะ..แต่ขอให้ตอบแบบ...มีเหตุมีผลแล้วกัน...
ตอบแบบมีจุดหมายเป้าหมายว่าดูไปเพื่ออะไร...เกิดประโยชน์ได้อะไรขึ้นมา

ดำน้ำได้ลึก ก็ดูได้ละเอียด มันจะเห็นได้ชัดในแต่ละตัว
ที่ว่าดูได้ละเอียด..เห็นได้ชัด...ยูจะทำยังงัยต่อไปกับการดูได้ละเอียดเห็นได้ชัดนี้ล่ะ
มันต้องคิดต่อเน้อ...ไม่ใช่บอกว่า...ดูได้ละเอียด..เห็นได้ชัด..แล้วก็จบ
มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นต่อไปสิ่

การดู รูป เวทนา สัญญา สังขารและวิญญาน หรือ มองในรูปแบบ รูปจิตเจตสิค
ต้องอาศัยการดำน้ำ
หึหึ...ยูจะดำน้ำดู...มุดน้ำดู....โผล่น้ำมาดู
หรือจะดูยังงัยอะไรแบบไหน...ก็ช่างเรื่องของยูเถอะ..คุณเมย..

แต่ไอ..ข้องใจอยู่อย่าง..อยากถามว่า....
แล้วทำไม..เราต้องไปดู.....รูป เวทนา สัญญา สังขารและวิญญาณ......
ให้เห็นได้อย่างละเอียดและชัดเจนล่ะ

ดูให้เห็นอย่างละเอียดชัดเจนไปทำไม......เพื่อจุดประสงค์อะไรกัน...

..................................................................


ตอบนะคะ..การดู แยก รุป เวทนา สัญญา สังขารและวิญญาน เป็นการศึกษา เพื่อเห็นการทำงานของแต่ละขันธ์ในการทำหน้าที่ของมัน เพื่อให้จิตมีปัญญา และแจ้งในจิตตน ในการละความยึดมั่นถือมั่นในแต่ละขันธ์ของขันธ์ห้าคะ
.
.
.
ดำน้ำได้ลึก ก็ดูได้ละเอียด มันจะเห็นได้ชัดในแต่ละตัว
ที่ว่าดูได้ละเอียด..เห็นได้ชัด...ยูจะทำยังงัยต่อไปกับการดูได้ละเอียดเห็นได้ชัดนี้ล่ะ
มันต้องคิดต่อเน้อ...ไม่ใช่บอกว่า...ดูได้ละเอียด..เห็นได้ชัด..แล้วก็จบ
มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นต่อไปสิ่

...............................................................

ตอบนะคะ ..การดู ในแต่ละตัวของขันธ์ห้า ต้องมีความเชี่ยวชาญในการใช้สมาธิ
หรือที่เรียกว่า วสี..ตัวนี้ จะเป็นตัวผลักดันเองอัตโนมันติ

เมืืื่อเราพิจารณา เวทนาขันธ์ ถ้ากำลังจิตของเราไม่คมไม่กล้าพอ เราจะเห็นเวทนาขันธ์ไม่ชัดว่า

แท้จริงเวทนาขันธ์นั้นเกิดมาจากอะไร อะไรเป็นตัวเหตุปัจจัยให้เกิด สภาวะที่แท้จริงของเวทนาขันธ์เป็นอย่างไร เวทนาขันธ์เมื่อเกิดขึ้นแล้วจะไปเชื่อมโยงกับขันธ์อื่นๆตรงไหน แล้วมันจะต่อเนื่องไปเชื่อมกับตัณหาอย่างไร ลำดับการเกิดขึ้น และดับไป ของขันธ์ห้าแต่ละตัว ทีต่างเป็ฯเหตุปัจจัยกันและกันนั้น มีปัจจัยอะไรบ้างที่ทำมห้เวทนาขันธ์เกิดขึ้น เมืื่อเวทนาขันธ์เกิดขึ้น รสของเวทนาขันธ์มีอะไรบ้าง..นี่อย่างย่อ (และยกตัวอย่างมาแค่ขันธ์เดียว)

กำลังจิตที่คมกล้า และมีกำลังเพียงพอ ในพละห้า รวมตัวกัน..ทำให้เกิดปัญญาญาน ในการตามไปดูการทำงานของขันธ์ห้าในแตะละขันธ์ ที่เกิดดับใจจิตของเราได้ตามความเป็นจริงได้

แรกๆอาจจับได้ไม่กี่ตัว เพราะจิตเราไม่ละเอียดพอ และกำลังสมาธิไม่ละเอียดพอ เมื่อเราทำต่อเนื่อง พละ5 เราสะสมขึ้นเรื่อยๆ มันจะเห็นได้ชัดขึ้นและขยายออก ได้มากขึ้น ทำให้เรามองได้รอบขึ้น มากกว่า ตอนแรกที่เรา ศึกษาขันธ์

เห็นแต่ละตัวแล้ว มันยังไม่จบคะ..เพราะการศึกษาในแต่ละขันธ์ มันเพียงทำให้เราเข้าใจ แจ้งในจิตของการทำงานแต่ละขันธ์ออกไป..ในการลงมือทำจริง มันมีเรื่องละเอียดปลีกย่อยอีกร้อยแปด และไม่สามารถเอามาเล่าเป็นอักษรให้เข้าใจได้หมดได้
.
.
.
ปล.(คำว่าดำน้ำ..เป็นภาษานักปฎิบััติคะ เมื่อพูดว่าดำน้ำ ท่านที่ปฎิบัตจะเข้าใจว่า เป็นการเข้าฌาน หรือใช้กำลังจิตที่มีกำลัง ฌาน1 ฌาน234 ว่ากันไป..)

อ้อ....โทษทีเน้อ....ลืมเห็นประโยคข้างล่างนี่...ที่คุณเมย..ได้ตอบมา

ตอบนะคะ..การดู แยก รุป เวทนา สัญญา สังขารและวิญญาน เป็นการศึกษา เพื่อเห็นการทำงานของแต่ละขันธ์ในการทำหน้าที่ของมัน เพื่อให้จิตมีปัญญา และแจ้งในจิตตน ในการละความยึดมั่นถือมั่นในแต่ละขันธ์ของขันธ์ห้าคะ

อันนี้ก็เข้าท่าอยู่...แต่...กว้างไปนะ...
ทำนองมีคนมาถามว่า...เธอเอา..ห่อของ..ไปไว้ที่ไหน
แล้วคนที่เอาห่อของไปไว้ก็บอกว่า....เอาไว้ในบ้าน...นั้นล่ะ

อ้าว...บ้านตั้งกว้าง....บางทีบ้านหลังหนึ่งก็มีตั้งหลายชั้น
แถม...หลายห้อง..อีกตะหาก
บอกให้ละเอียดกว่านี้...อธิบายให้ชัดกว่านี้หน่อยสิ่
บอกได้ระดับว่า...อยู่ชั้นไหน..ห้องไหน...ได้ก็ยังพอได้นะ

แต่ถ้ายิ่งบอกละเอียดถึงระดับว่า..อยู่ในตู้ใบนั้น..ของห้องนั้นได้เลยก็ยิ่งดี

ตอบให้..โฟกัส..กว่านี้หน่อย..คุณเมย...
ที่ตอบแบบข้างบน..มันกว้างไปหน่อย

ตะวัน คนปฎิบัติ และมีสภาวะที่กำลังเพียรอยู่..พูดเท่าที่พูด เขาจะเข้าใจคะ
.
.
.
แต่ตะวันกำลังพิสูจน์อักษร ให้ความยึดมั่น พยัญชนะ และจะเอาชนะด้วย พยัญชนะ
.
.
.
สภาวะธรรมเป็นของละเอียด..มันเหนือสมมุติบัญญํัติ ที่จะนำมาสื่อถึงได้ สำหรับผู้ไม่เข้าใจ
.
.
.
ตะวันต้องทำใจในส่วนนี้แล้วหละคะ ที่ตอบไป เพียงพอ สำหรับคนที่ปฎิบัติได้ ปฎิบัติถึง ในจุดที่พูดถึงแล้ว

อ้อ....โทษทีเน้อ....ลืมเห็นประโยคข้างล่างนี่...ที่คุณเมย..ได้ตอบมา

ตอบนะคะ..การดู แยก รุป เวทนา สัญญา สังขารและวิญญาน เป็นการศึกษา เพื่อเห็นการทำงานของแต่ละขันธ์ในการทำหน้าที่ของมัน เพื่อให้จิตมีปัญญา และแจ้งในจิตตน ในการละความยึดมั่นถือมั่นในแต่ละขันธ์ของขันธ์ห้าคะ

อันนี้ก็เข้าท่าอยู่...แต่...กว้างไปนะ...
ทำนองมีคนมาถามว่า...เธอเอา..ห่อของ..ไปไว้ที่ไหน
แล้วคนที่เอาห่อของไปไว้ก็บอกว่า....เอาไว้ในบ้าน...นั้นล่ะ

อ้าว...บ้านตั้งกว้าง....บางทีบ้านหลังหนึ่งก็มีตั้งหลายชั้น
แถม...หลายห้อง..อีกตะหาก
บอกให้ละเอียดกว่านี้...อธิบายให้ชัดกว่านี้หน่อยสิ่
บอกได้ระดับว่า...อยู่ชั้นไหน..ห้องไหน...ได้ก็ยังพอได้นะ

ตะวันต้องทำใจในส่วนนี้แล้วหละคะ ที่ตอบไป เพียงพอ สำหรับคนที่ปฎิบัติได้ ปฎิบัติถึง ในจุดที่พูดถึงแล้ว


อ้อ...พูดแบบนี้แสดงว่า

ตอบได้แค่ระดับบอกว่า...ห่อของ...อยู่ในบ้านเนาะ

ไม่เป็นไร...เดี๊ยวไอ..จะตอบเพิ่มเอง
มั่นใจตัวเองอยู่บ้างว่าพอจะตอบได้ถึงระดับ
..อยู่ในชั้นไหน..ห้องไหน..ของบ้านพอได้บ้างอยู่

แต่คงไม่เทพ...ถึงระดับ..บอกได้ว่า
...อยู่ในตู้ใบนั้นใบนี้..ของห้องนั้นห้องนี้ล่ะนะ
แต่ยังงัยก็คงตอบได้ละเอียดกว่า..คุณเมย..แหละ

อันนี้ต้องใช้เวลาเรียบเรียงสักหน่อยเน้อ
รออ่านดูนะ...ว่าไอจะอธิบายได้...สมคำคุย..รึเปล่า???
5555555555.....เกทับไว้ก่อนแล้วกัน....

อืมม...อยากสำเร็จ ต้องเดินเอง ลงมือทำเอง ไม่มีใครป้อนให้เคี้ยวแล้วกลืน แล้วจบกิจได้

ไม่มีทางลัด ไม่มีมโนแล้วถึง ไม่มีคิดตรองแล้วจบกิจ
.
.
.
เส้นทางเดินของคนไปถึงเป้าหมาย มีรายละเอียด ปลีกย่อยของแต่ละคน เป็นร้อยแปด

เพราะแต่ละคนสะสมบุญกรรม กันมา ไม่เหมือนกัน..หัดเดินเองบ้าง ลงมือทำด้วยตัวเองบ้าง
.
.
.
อย่ามัวแต่ตรึกตรอง..และติว่า ชี้ข้อพร่องของคนอื่น

หัดเอา สิ่งที่อ่าน เรียนรู้มา มา ชี้ข้อพร่องตนเอง เอาสัญญาที่อ่านมา สอนใจตัวเอง

เพื่อส่งตัวเองให้ถึงเป้าหมายที่ตนได้วางไว้
.
.
.
เอาตัวเองให้รอดก่อน พอตนรอดแล้ว มีแรงมีกำลัง ปรารถนาจะอุ้มใคร ช่วยใครกี่คนตอนนั้นมันก็ได้

อย่าเพิ่งแสดง..เพราะมันจะกลายเป็นเตี้ยอุ้มค่อม..ตายทั้งคนอุ้มและคนถูกอุ้ม
.
.
.
นี่ไม่ได้ด่า แต่หวัังดี จึงเตือน...หยุดชี้คนอื่น หันมาชี้ตัวเองให้มากๆ นะตะวัน

แล้วทำไม..เราต้องไปดู.....รูป เวทนา สัญญา สังขารและวิญญาณ......
ให้เห็นได้อย่างละเอียดและชัดเจนล่ะ

ดูให้เห็นอย่างละเอียดชัดเจนไปทำไม......เพื่อจุดประสงค์อะไรกัน...

สนใจว่า...ดูไปเพื่อให้เกิด...ผล...อะไรขึ้นตะหาก
แต่รู้สึกในคำตอบของคุณเมยนี่...ยังไม่เห็นบอกมาเลยว่า...
ดูขันธ์ห้าให้เห็นชัดเจนเพื่อให้ได้ผลอะไร??..

ตอบนะคะ..การดู แยก รุป เวทนา สัญญา สังขารและวิญญาน เป็นการศึกษา เพื่อเห็นการทำงานของแต่ละขันธ์ในการทำหน้าที่ของมัน เพื่อให้จิตมีปัญญา และแจ้งในจิตตน ในการละความยึดมั่นถือมั่นในแต่ละขันธ์ของขันธ์ห้าคะ


อันนี้ก็เข้าท่าอยู่...แต่...กว้างไปนะ...
ทำนองมีคนมาถามว่า...เธอเอา..ห่อของ..ไปไว้ที่ไหน
แล้วคนที่เอาห่อของไปไว้ก็บอกว่า....เอาไว้ในบ้าน...นั้นล่ะ

ตอบได้แค่ระดับบอกว่า...ห่อของ...อยู่ในบ้านเนาะ

ไม่เป็นไร...เดี๊ยวไอ..จะตอบเพิ่มเอง
มั่นใจตัวเองอยู่บ้างว่าพอจะตอบได้ถึงระดับ
..อยู่ในชั้นไหน..ห้องไหน..ของบ้านพอได้บ้างอยู่

แต่คงไม่เทพ...ถึงระดับ..บอกได้ว่า
...อยู่ในตู้ใบนั้นใบนี้..ของห้องนั้นห้องนี้ล่ะนะ
แต่ยังงัยก็คงตอบได้ละเอียดกว่า..คุณเมย..แหละ

ทีนี้มาดูการตอบชอง...คุณตะวัน...กันบ้างแล้วกัน

ที่ยอมรับในคำตอบแบบกว้างๆของคุณเมยว่า...เป้าหมายในการดูขันธ์ห้าพิจารณาขันธ์ห้าก็คือ.....
....เพื่อละความยึดมั่นถือมั่นในแต่ละขันธ์ของขันธ์ห้า....นั้นก็เพราะ
ถ้าไม่ดูขันธ์ห้าเพื่อเป้าหมายอันนี้แล้วจะดูไปเพื่ออะไรล่ะ...

ดูขันธ์ห้าไปเฉยๆอย่างนั้นเหรอ...
วิปัสสนาดูขันธ์ห้าเสร็จแล้ว...ก็ไม่ทำอะไร..ไม่ละการติดข้องในขันธ์ห้าอะไรเลย...

พิจารณาดูขันธ์ห้าทั้งวันเสร็จแล้ว..พอตกกลางคืน..
ก็ไปอ่านนิยายไปดูหนังฟังเพลงอีก..แบบนี้จะพิจารณาขันธ์ห้าไปทำไม...
เพราะพิจารณาไปแล้วก็ยังไปติดไปข้องในขันธ์ห้าอยู่เหมือนเดิม..

คือยังไปหาอ่านนิยายไปดูหนังฟังเพลงอีกเหมือนเดิม...
เหมือนกับตลอดทั้งวันก็ตั้งใจทำความสะอาดบ้านเก็บกวาดบ้านซะดี(คือพิจารณาขันธ์ห้าทั้งวัน)
แต่พอตกเย็นมา...ก็เอาขยะมาเทใส่อีก(ไปติดข้องในขันธ์ห้าด้วยการไปอ่านนิยายดูหนังฟังเพลงอีก)

แบบที่คุณเมยเขาทำประจำเป็นกิจวัตรของเขานั่นแหละ
..นี่งัยใช่แบบคุณตะวันเขาพูดไหมล่ะ..ที่พูดว่า
(คือพิจารณาขันธ์ห้าทั้งวัน)แต่พอตกเย็นมา...ก็เอาขยะมาเทใส่อีก
(ไปติดข้องในขันธ์ห้าด้วยการไปอ่านนิยายดูหนังฟังเพลงอีก)

ระหว่างวัน เราทำ สติปัฎฐานสี่ มีเวลาพักส่วนตัวจริงๆคือ ก่อนนอนนี่แหละ
เรานะ จะอ่านนิยายคือเวลาก่อนนอน เพื่อผ่อนจิต ในแต่ละวัน
พอผ่อนจิตได้(ก๊าก..เรียกการไปอ่านนิยายซึ่งเหมือนเป็นการเอาขยะมาเทใส่บ้านตัวเอง
ให้สกปรกอีก...ให้จิตไปติดจมในขันธ์ห้าอีกซะไพเราะไปเลยว่า...การผ่อนจิต) จะนอน ก็เริ่มทำต่ออีกแล้ว มันเป็นอย่างนี้วนรอบ มาหลายๆปีแล้ว

การผ่อนจิต...ที่ครูบาอาจารย์ท่านสอน...
คือการเข้าพักใน..สมาธิ..ตะหาก..
นี่ล่ะคือการผ่อนจิตที่แท้จริงล่ะ

...การไปอ่านนิยายนั่น..มันเป็นการผ่อนจิตที่ไหน...
เป็นการ..ทำความสกปรกให้กับจิต..
ให้จิตไปคลุกเคล้าเกลือกกลั้วกับสัญญาอารมณ์สกปรกตะหากล่ะ...

เห็นไหมแล้วมันผิดไปตรงไหน..กับที่คุณตะวัน..
เขากล่าวถึง..การปฏิบัติของ..คุณเมย..ว่า..เหมือนกับ---->>>
ตั้งใจทำความสะอาดบ้านเก็บกวาดบ้านทั้งวันซะดี(คือพิจารณาขันธ์ห้าทั้งวัน)
แต่พอตกเย็นมา...ก็เอาขยะมาเทใส่อีก(ไปติดข้องในขันธ์ห้าด้วยการไปอ่านนิยายดูหนังฟังเพลงอีก)

การดูขันธ์ห้าหรือพิจารณาขันธ์ห้านี่...
ก็คือการตั้งใจมองสภาวะ..การเกิดดับ...ของเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ที่เกิดดับในจิต..

โดยถ้าจิตดวงไหนมันหลงมากๆ..มันก็จะไปจับเอา..รูป..
ซึ่งกลายเป็นสัญญา(ความจำ)ไปแล้ว(เช่นรูปหญิงชายพระเอกนางเอกต่างๆในนิยายหรือหนัง
ที่เคยอ่านเคยดู)มาคิดมาปรุง(เรียกว่าสังขาร)

ตามปรกติ..เมื่อสัญญามันโผล่ขึ้นมา...ถ้าจิตดวงไหน..ที่ตามไม่ทันเพราะสติปัญญาไม่พอ..
ก็จะไปจับเอาสัญญา(ความจำ)ที่มันโผล่ขึ้นมา...
เกี่ยวกับเรื่องรูปชายหญิงพระเอกนางเอกที่เคยดูเคยอ่านมาเอามาปรุงแต่ง(เรียกว่าสังขาร)

ปรุงแต่งไปยังงั้นยังงี้(เช่นปรุงว่า..ทำไมพระเอกมันโง่อย่างนี้ไม่เข้าใจนางเอกซะที..
ทำไมนางเอกถึงโง่อย่างนี้ไปเข้าใจพระเอกผิดๆ..
ปรุงแต่งบ้าบอคอแตกสารพัดตามที่คนแต่งนิยาย..มันเขียนมันปรุงเอาไว้ก่อนแล้ว
แล้วเราก็จับมาปรุงแต่งบ้าบอคอแตกไปตามเขาอีกที)

พอปรุงแต่งเสร็จแล้ว..ก็จะเกิดวิญณาณ(ความรับรู้)ขึ้นมาเกี่ยวกับเรื่องสังขาร..
ที่ไปปรุงแต่งสัญญาในอดีตของนิยายหรือหนังที่เคยดูเหล่านั้น
ทำให้...จิตผู้รู้...เกิดความยินดียินร้ายขึ้น...

พอยินดียินร้ายเกิดปุ๊ป..ก็เป็นการสร้างภพสร้างชาติขึ้นมาปั๊ปทันที..
นี่แหละคนที่ไม่ได้ภาวนาตั้งใจดูจิตให้ดี..ก็จะเป็นไปตามสภาวะที่ได้พูดมานี้

แต่ส่วนผู้ที่เขาภาวนาตั้งใจดูจิตให้ดีนี่..เขาจะระวังรักษาจิตตัวเองตลอด..
เรื่องการไปอ่านนิยายแบบสัมผัสทางตาโต้งๆจะจะ
หรือไปดูหนังจะจะ..นี่ไม่ต้องไปพูดถึง..เขาจะไม่ไปแตะต้องจะจะแบบนั้นเลย..

ถ้าลงขั้นได้หลงไปดูแบบจะจะแบบนั้น..ทำนองคุณเมยเขาไปอ่านนิยายก่อนนอนนั่น..
แบบนั้นมันไม่มีทาง..แยกจิตออกจากสัญญาสังขารได้แน่นอน..

เพราะคนที่จะไปอ่านนิยายนั่น...จะมีจุดมุ่งหมายการอ่านการดูเพื่อความเพลิน
เพื่อผูกมัดจิตให้เชื่อมติดให้คลุกเคล้ากับสัญญาสังขารต่างๆในนิยายโดยตรงอยู่แล้ว...

มีใครอยู่เหรอที่จะไปอ่านนิยาย...เพื่อแยกจิตออกจากสังขารปรุงแต่งในนิยาย...
ไม่ให้จิตไปจับไปปรุงแต่งสังขารจากการอ่านนิยาย...จะได้อ่านนิยายได้..ไม่สนุก..ได้นั่น
มีแต่มันจะไปอ่านนิยายเพื่อหาความสนุกเพลิดเพลินยึดมั่นหลงเพลินในการอ่านนิยายหรือดูหนังเท่านั้น
แบบที่พูดกันว่า...ถ้าไม่อ่านเพื่อให้สนุกเพลินเพลินแล้วจะอ่านไปทำไม..นั่นแหละ

.คนที่เขาภาวนาดูจิตจริง..เขาจะเผ้าดูจิตตัวเองอยู่ตลอดเวลา
โดยไม่ไปแตะสิ่งที่จะทำให้เกิดความเพลินต่างๆแบบจะจะอย่างนั้น...

เขาจะเฝ้ามองดูจิตเขา..เมื่อสัญญา..เกี่ยวกับ..หนังที่เคยดูนิยายที่เคยอ่าน
หรือเรื่องราวเกี่ยวกับผู้คนต่างๆที่เคยเกิดขึ้นกับเขาในอดีต...โผล่ขึ้นมา...
เขาจะจับได้ว่า..สัญญา..เกี่ยวกับผู้คนหญิงชาย..มันโผล่ขึ้นมาแล้วนะ..

แล้วไม่ไปให้ความหมาย..ไม่ไปปรุงแต่งเป็นสังขาร..ต่อ..
เมื่อไม่ปรุงแต่งเป็นสังขารต่อ...สัญญา..เหล่านั้นมันก็จะดับไป
..ตามหลักธรรมชาติ..ตามกฎอนิจจัง...ที่พระพุทธองค์ท่านสอนเอาไว้..

แต่คนจะทำแบบนี้ได้..สติ..เขาต้องดี..และเร็วพอ..
และต้องไม่ไปทำแบบคุณเมย..คือไปอ่านนิยายหรือดูหนังแบบจะจะโต้งๆโดยตรง
แบบที่คุณเมยเขาทำก่อนนอน...

แต่เขาจะอยู่ตามลำพัง...หลีกเลี่ยงการพูดคุยโดยไม่จำเป็น..
แล้วจ้องมองดูจิตเขาทั้งวัน..ที่มันจะเกิด..สัญญา..ต่างๆ
เกี่ยวกับผู้คนหญิงชายเป็นส่วนมากผุดขึ้นมาสารพัด

...แล้วเขาจะรู้ทัน..เมื่อสัญญาเหล่านั้นเกิดขึ้นมา
..เขาจะไม่ไป..ให้ความหมายกับสัญญา..เหล่านั้น
และไม่ไปจับสัญญาเหล่านั้นมาปรุงเป็นสังขารต่อ...

หรือถ้าปรุง...เขาก็จะปรุงแบบทางปัญญาทางมรรค..
คือพิจารณาเรื่องหญิงชายต่างๆที่มันโผล่ขึ้นมาในจิต...
ให้น้อมไปสู่ไตรลักษณ์ว่า...สิ่งเหล่านั้นมันไม่เที่ยงไม่ได้สุขตลอดไป

..สุขแป๊ปเดียวแล้วมันก็จะดับลง...
พอความสุขทางกามจากหญิงชายเหล่านั้นดับลง..ก็จะเกิดความทุกข์ขึ้นมา...
เพราะจิตเราไม่อยากจะให้ความสุขเหล่านั้นดับไป..
อยากจะให้ความสุขเหล่านั้นเกิดขึ้นสืบเนื่องไปตลอดเวลา...

แต่ความจริงมันเป็นไปไม่ได้...มันเกิดแล้วต้องดับ..ตามหลักธรรมชาติ..
เหมือนธรรมชาติของไฟ..มันต้องร้อน..จะให้ไฟมันเย็นมันเป็นไปไม่ได้..

ธรรมชาติรสของกามจากหญิงชายต่างๆ
..เมื่อมันเกิดขึ้นมันก็ต้องดับไปตามหลักความจริง...
ตอนสุขทางกาม...สุขจากรูปรสกลิ่นเสียงอะไรต่างๆดับไปนี้แหละ
.....จิตมันจะเกิดทุกข์ขึ้นทันที......
(เพราะมันไปคาดหวังไว้ว่าไม่อยากให้สุขดับไป)

ถ้ามันอยากให้สุขเหล่านี้ดับไปมันจะไปสร้างสุขเหล่านี้ขึ้นมาด้วยตัวมันเองหรือ...
มันจะไปหาอ่านนิยายดูหนังฟังเพลงหรือ

ถ้าผู้ที่ดูจิตจริงๆ..ท่านจะเกิดความกลัวในการที่จิตตัวเอง..จะไปจับไปดูดดื่ม
ไปเสพคลุกเคล้ากับอารมณ์สุขพวกนี้....
เพราะเหมือนไปกินยาเสพติดเลยไม่ต่างกัน..

เหมือนคนที่ฉลาดที่มีปัญญา
เขาจะไม่กล้าไป..เสพเฮโลอีน..นั่นเลยไม่ต่างกัน
เพราะกลัวว่า..จะติดรสเพลิน..จึงไม่กล้าไปเสพมัน

แล้วดูเอาคนติดรสเพลินจากขันธ์ห้าพวกนี้...สามารถเลิกติดได้ง่ายๆหรือเปล่า
เห็นไหม..คนติดดูหนัง..ติดฟังเพลง..ติดเล่นเกม..ติดอ่านนิยาย
และที่ติดแบบร้ายแรงที่สุดเลิกได้ยากที่สุด..ก็เสพติดรสกามทางเพศ...
ต้องได้ดิ้นรนหาผัวหาเมีย..มีผัวมีเมีย..แย่งผัวแย่งเมียกันวุ่นวาย...

แล้วพวกที่ติดในขันธ์ห้าไปแล้วพวกนี้...ต่างอะไรกันกับ..คนติดเฮโลอีนล่ะ
แล้วเลิกติดกันได้ง่ายๆไหม?????...ถ้ามันได้ติดไปแล้วนั่น...

ท่านจะระวังจิตของท่านไม่ให้ไปเสพ..ไปสัมปยุตไปรวมตัวไปดูดดื่ม..
กับสัญญาเกี่ยวกับรุปเสียงของผู้คนหญิงชายต่างๆ
ในสัญญาความจำของท่าน...ที่มันโผล่ขึ้นมา...

ไม่ไปปรุงเป็นสังขารต่อ....
ที่ว่าไม่ไปปรุงไปเป็นสังขารต่อนี่คือไม่ไปปรุงให้จิตหลงผิดว่ามันเที่ยง..ว่ามันสุขตลอดไป...
ไม่ไปปรุงว่ามันเป็นตัวเราของเรา....

แต่ถ้ามีปรุงจริงๆท่านก็จะปรุงเป็นทางมรรคทางปัญญา
...ให้จิตเห็นว่า..สัญญา..เกี่ยวกับหญิงชายที่มันโผล่มานี้..มันไม่เที่ยง
ไม่ได้ให้ความสุขเราตลอดไป...มันหลอกให้เราหลงเราโง่

(ไม่โง่ได้ยังงัยแย่งผัวแย่งเมียกันฆ่ากันตายอิจฉาตาร้อนกันสารพัด)
แล้วก็นำไปสู่ความทุกข์...ท่านจะพิจารณาให้เห็นในสิ่งเหล่านั้นว่า..
มันไม่ใช่สิ่งที่ควรไปยึดมั่นถือมั่นมาเป็นตัวเราของเรา

...เหมือนเห็นลูกระเบิด...
ก็จะหลีกหนีให้ห่างไกลจากลูกระเบิด(สัญญาเกี่ยวกับผู้คนหญิงชายต่างๆเทียบได้กับลูกระเบิดนั่นเอง)
หรือไม่ก็ขว้างลูกระเบิดทิ้งไปให้ไกลๆ(พิจารณาให้เห็นว่ามันเป็นอนิจจังทุกขังอนัตตา)

แต่พวกที่ไปอ่านนิยายหรือไปดูหนังโต้งๆนั่น
...แบบนั้นมันเป็นการเอาจิตของตัวเอง..
ไปคลุกเคล้าเกลือกกลั้วกับสัญญาสังขารเหล่านั้น...
เพื่อมีจุดมุ่งหมายให้เกิด..สุขเวทนาความเพลิน..ขึ้นมา....ซึ่งมันก็เป็นการ..ดูจิต..เหมือนกัน..

แต่เป็นการดูจิตแบบกิเลส..แบบผูกมัดจิตตัวเองให้..ยึดมั่นถือมั่น..ในขันธ์ห้า
ที่ท่านเรียกว่า...เป็นสมุทัย...เป็นเหตุแห่งทุกข์...นั่นแหละ

ส่วนผู้ภาวนา..ท่านก็ดูจิต..เช่นกัน..
แต่ดูจิตเฝ้าระวังจิต..ไม่ให้จิตไปคลุกเคล้าไปเกลือกกลั้วไปเสพ
ไปรวมตัวสัมปยุตกับขันธ์ห้ากับสัญญาสังขารต่างๆ..ที่มันโผล่ขึ้นมาในจิต

ถ้าแยกจิตออกจากขันธ์ห้าได้อย่างนี้
...ก็จะเป็นการทำลายวงจร...ของการเกิด...

ที่มันเกิดขึ้นมาได้..ก็เพราะจิตเรามันไปอยากที่จะเกิดเอง..มันไปเกาะขันธ์ห้าเอง

จิตมันมีสภาพรู้เฉยๆ..แต่เมื่อมันไปหลงขันธ์ห้า..ไปเกาะไปยึดขันธ์ห้า..
เพราะหลงในสุขเวทนา..ที่เกิดจากการไปติดข้องไปเกลือกกลั้วกับขันธ์ห้า...
มันก็จะเกิดการสร้าง...อัตตา..สร้างภพชาติขึ้นมา...โดยอัติโนมัติ...

ทำให้เกิดการเกิดแก่เจ็บตาย..ตามมา..
เป็นผลต่อเนื่องเป็นลูกโซ่ต่อเนื่อง....ตามหลักปฏิจจสมุปบาท

แต่การอบรมเจริญปัญญาไม่ใช่การไปนั่งหลับตาขัดสมาธิ
เพราะการเข้าสมาธิแบบหลับตาเป็นการอยู่กับความคิดตนเอง
โดยไม่พึ่งการคิดถูกตามคำสอนตอนลืมตาเห็นแจ้งสิ่งที่กำลังมีจริงๆ
เพราะรู้คือปัญญาตามคำสอนไม่ได้แยกออกจากปกติไปทำแต่เป็นสัจจะ
ที่ตนเข้าถึงตรงๆตามเสียงแล้วรู้แจ้งชัดในอารมณ์ที่จิตกำลังมีตื่นรู้ความจริง
ตามปกติเป็นปกติตรงความจริงที่ไม่มีกิเลสปิดบังเพราะอาศัยคิดตามคำตถาคต
เพื่อเปิดทางกิเลสตนเองให้ปัญญาคิดถูกเข้าใจถูกแทรกเข้าจิตได้ทีละน้อยฟังบ่อยๆ
ไม่ใช่อ่านจำเสร็จปิดหนังสือไปนั่งทำมันปิดทางเห็นแจ้งชัดทางตาเนื้อไม่ได้ต้องตาดีหูดี
ถึงจะสะสมปัญญาตามคำตถาคตได้ตามนี่คือตามฟังตรงจริงเพื่อคิดตามทีละคำตรงสัทบัญญัติ
เข้าใจความหมายตรงคำตรงเสียงนั้นตรงความจริงที่กำลังได้ยินตามรู้เสียงไม่วอกแวกใช้สมาธิลืมตาค่ะ
ถ้าไม่เริ่มฟังพระพุทธพจน์เพื่อรู้จักตนเองตามปกติตามความเป็นจริงไม่มีทางคิดถูกเพราะคิดเองไม่ได้เลย
คำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นความจริงตรงปัจจุบันขณะทุกคำที่กำลังปรากฏว่ามีแล้วไม่ต้องทำแต่เพียรฟัง
เพื่อตามรู้ตามเข้าใจความจริงว่าเป็นอย่างนั้นจริงแต่ตนทำได้แค่ฟังเพื่อคิดถูกตามได้เท่านั้นก็ยังมีตัวตน
และไม่ใช่ทศพลญาณจึงคิดเองไม่ได้แม้แต่คำเดียวต้องอาศัยการฟังคำตถาคตตรงสัจจะแล้วเข้าใจที่ตน
ไม่ส่งออกไปกว้านอกุศลภายนอกเข้ามาทับถมกิเลสตนเพิ่มเข้าใจไหมคะกำลังฟังและกำลังคิดตรงคำอยู่
รู้สึกตัวทั่วพร้อมในวิสยรูป7ทุกขณะจึงเป็นสติสัมปชัญญะเป็นปัญญาจากอุชุปะติปัตติมาจากการฟังจริงๆ

(มันโพสซ้ำคะ เลยต้องลบโพสนี้ )